Blog

Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει, ότι, όσον αφορά στην εθνική άμυνα και στην αξιοπρέπεια της Χώρας, ισχύουν δύο ακατάλυτα απλά αξιώματα:

Πρώτον, <<Θα πρέπει κανείς να είναι ισχυρότερος του αντιπάλου του νωρίς και όχι αργότερα>>.
Δεύτερον, <<Δεν μπορείς να ελπίζεις να αντιμετωπίσεις τον τρόμο μόνον με την άμυνα. Απαιτούνται και μέτρα αντίστοιχου τρόμου>>.

Ο ‘‘απέναντι τρόμος’’ είναι, από πολλών δεκαετιών, δεδομένος. Τα Γενικά Επιτελεία έχουν την ικανότητα, δυνατότητα, αρμοδιότητα και ευθύνη να μελετούν, σχεδιάζουν και εισηγούνται σωστά και με βάση το εθνικό συμφέρον, χωρίς την παρέμβαση τρίτων. Διαθέτουν πολλά καντάρια γνώσεως και εμπειρίας. Αλλά η εκτέλεση ενός εθνικού επιχειρησιακού σχεδίου, καθώς και η υλοποίηση ενός εξοπλιστικού προγράμματος, πρέπει πάντοτε να περιβάλλονται από πολιτική απόφαση, που προϋποθέτει πολιτική βούληση.

Με το δεδομένο, ότι αυτή την εποχή περιοριζόμαστε στο να βλέπομε, μάλλον αμήχανα, το τρένο των ξέφρενων Τουρκικών εξοπλισμών να περνά, και τις δικές μας αμυντικές υποδομές να φθίνουν και να φθείρονται, υψώνομε φωνή διαμαρτυρίας για την έλλειψη σχετικής πολιτικής βούλησης. Η ασκούμενη διπλωματία δεν εξασφαλίζει την αποτροπή στο διηνεκές. Μακάρι! Και αυτός ο σφιχτός εναγκαλισμός των Υπουργών Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας, ναι, αρραγές κεφάλαιο για αντιμετώπιση θερμού επεισοδίου στη νησιωτική ή αρχιπελαγική Ελλάδα! Και αυτό το ‘‘πλεόνασμα’’, όπως δημιουργείται και πολύ περισσότερο όπως διανέμεται, στερεί τα αναγκαία κεφάλαια από την ενίσχυση των αμυντικών υποδομών της Χώρας, από νέους εξοπλισμούς μέχρι τη διαθεσιμότητα των υπαρχόντων. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα οι Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις θα είναι ποσοτικά και αριθμητικά εξαιρετικά βελτιωμένες. Ποιός Τράμπ και ποιός αμερικανός πρόεδρος θα τολμήσει να ματαιώσει το πρόγραμμα των αεροσκαφών F-35 προς την Τουρκία. Ο Σουλτάνος είναι και μεγάλος διπλωμάτης και σκληρός παίχτης. Αφήνομε εκτός παιδιάς τους Κανόνες Εμπλοκής. Ευαίσθητο κεφάλαιο. Αναρωτιόμαστε, γίνεται καμμιά εκπαίδευση επ’ αυτού, μεταξύ πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας; Διατυπώνονται αμφιβολίες. Πολλά τα στεγανά και περισσότερες οι αγκυλώσεις με ιδεοληπτικό περιτύλιγμα, στο κυβερνητικό στρατόπεδο!

Ένας μελλοντικός πόλεμος, αν και όποτε, δεν θα γίνει με τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις που αποκομίζει ο ελληνικός λαός από τα τηλεοπτικά παράθυρα, και που οδηγούν σε επιπόλαιους βαυκαλισμούς. Άλλη βαρύτητα έχει η παράβαση της μη κατάθεσης σχεδίου πτήσεως, από πλευράς τουρκικής αεροπορίας, για να ‘‘κόψει’’ το FIR Αθηνών, για εκπαιδευτικές πτήσεις στο Αιγαίο, και άλλο θα είναι το σκηνικό της απόπειρας καταλήψεως εθνικού μας εδάφους, νησιού ή έστω και βραχονησίδας. Και να μην μας διαφεύγει, ότι πολλά από τα ελληνικά του Ανατολικού Αιγαίου μπορούν να απειληθούν χωρίς καν να απαιτηθεί τα τουρκικά μαχητικά να κόψουν το FIR Αθηνών. Ο βομβαρδισμός της ελληνικής κοινής γνώμης με στατιστικά στοιχεία, σχετικά με τις αναχαιτίσεις τουρκικών αεροσκαφών, πρέπει να σταματήσει. Αποκοιμίζει! Και η τακτική, η Πολεμική μας Αεροπορία να δηλώνει παρουσία με εμπλοκές, σε κάθε είσοδο τουρκικού μαχητικού στο Αιγαίο, πρέπει να αναθεωρηθεί. Τους εκπαιδεύουμε, δωρεάν γι’ αυτούς, σε διεθνή εναέριο χώρο, από το 1974. Τους αποκαλύπτουμε τις επιδόσεις και τις δυνατότητές μας. Και το κόστος, δυσβάστακτο. Υπάρχουν τακτικές πιο αποτελεσματικές και λιγότερο ‘‘δραχμοβόρες’’, που μπορούν να αναγκάσουν την τουρκική αεροπορία να μαζέψει τα λουριά της. Είναι άλλο πράγμα βέβαια η παραβίαση εθνικού εναέριου χώρου. Εκεί, άτεγκτοί. Είμαστε υπερήφανοι για τους αναχαιτιστές της Π.Α. Και οι διώκτες καλά κρατούν. Δεχόμαστε, ότι η οποιαδήποτε αλλαγή στην τακτική θα έχει πολιτικό κόστος. Τα τηλεοπτικά παράθυρα είναι ανελέητα!

Και αυτές οι ρυθμίσεις και κανόνες του ICAO! Δεν έχομε πείσει κανέναν για το δίκιο μας. Είμαστε μόνοι! Δεν χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες.

Ναι, προκλήσεις δεχόμαστε πολλές. Πώς τις αντιμετωπίζουμε; Δύο είναι οι κύριες συνιστώσες, η αδάμαστη ελληνική ψυχή και το φρόνημα των ελλήνων εν όπλοις. Εφαλτήριο πρέπει να είναι η καλά ενημερωμένη και απαλλαγμένη από ιδεοληψίες, ελληνική Κοινή Γνώμη. Κανένας πόλεμος και πουθενά δεν κερδήθηκε έχοντας την Κοινή Γνώμη απέναντι. Επέτειος της ενάρξεως της Μάχης του Στάλινγκραντ, πριν λίγες ημέρες. Όλοι γνωρίζουμε περίπου πώς διεξήχθη και ποιά ήταν η συμμετοχή του ενημερωμένου ρωσικού λαού και η συμβολή της εκπαιδευμένης κοινής γνώμης. Τι γίνεται όμως, εδώ, τώρα, με τα ελλείποντα αναγκαία μέσα; Ένας παλαιός διπλωμάτης, θα μας έλεγε, δείξτε εσείς (οι ένοπλες δυνάμεις) πυγμή, για να χτυπήσουμε κι εμείς τη γροθιά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων! Στο οποίο τραπέζι, οι τρίτοι, οι ‘‘Μεγάλες Δυνάμεις’’, οι ‘‘Σύμμαχοι’’, θα φθάσουν, ίσως, με ελεγχόμενη καθυστέρηση. Και όλοι πλέον θα μιλήσουν για τετελεσμένα. Εκεί που βρισκόμαστε, στα εδάφη που κατέχουμε, κατά την Φιλοκράτειον ειρήνη.

Είναι δε υψηλή εθνική επιταγή, να μην δώσομε, εμείς, την αφορμή που θα οδηγήσει στην έξαψη του τουρκικού εθνικισμού, και θα προκληθούν βυσσοδομούμενα έκτροπα. Τα θερμά επεισόδια του 1955, 1964, 1967 και 1974, είτε ξεκίνησαν με τουρκικές προβοκάτσιες είτε με ημέτερες εγκληματικές ενέργειες, και που, δυστυχώς πάντα για τον ελληνισμό, κατέληξαν σε απώλειες, πρέπει νηφάλια να αναλύονται, με έμφαση στα αίτια και τις αφορμές. Ναι, συμφωνούμε, ότι οι δύο λαοί επιθυμούν, και ευχόμαστε, να ζήσουν ειρηνικά. Χωρίς παρεμβάσεις τρίτων. Αλλά . . . ‘‘αν επιθυμείς διαρκή ειρήνη, μη χτυπάς τα τύμπανα, ούτε στα πανηγύρια’’!

Και αν η παρούσα προσέγγιση θεωρηθεί Μεφιστοφελική, για να αναστατώσει πνεύματα, περιοριζόμαστε να πούμε, ότι δεν έχομε άλλα περιθώρια για να μας ξαναπάρει ο αέρας τη σημαία, αλλά ούτε και περιθώρια άλλος Δήμαρχος να δημιουργεί καταστάσεις που προκαλούν.

Ευχές πολλές στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, για υψηλό ηθικό και χαλύβδινη θέληση. Και πάντα υπό την σκέπη της Θεομήτορος. Χρόνια Πολλά.

Και . . . <<Μην μνησικακείτε, ώ Αθηναίοι>>! Η κραυγή, από τον 4ον π.Χ αιώνα.

21 Νοεμβρίου 2018. Γρηγόριος Δημ. Νούσιας – Αεροπόρος.