Κωνσταντίνος Βουτσινάς: Η αποψή μου για το Σκοπιανό Ζήτημα
Ασφαλώς οι σκέψεις που ακολουθούν είναι προϊόν δικής μου αποκλειστικά αξιολογήσεως και εκφράζουν την επιθυμία να καταθέσω την δική μου εισφορά σε έναν ψύχραιμο όσο και ουσιαστικό διάλογο επί του Σκοπιανού ζητήματος. Δεν εμφορούμαι από την ανάγκη να θεωρώ ότι οι σκέψεις και οι ιδέες μου έχουν έστω και τα ελάχιστα στοιχεία αυθεντίας. Συνεπώς , έχω ανοιχτή την ψυχή και την σκέψη σε οιαδήποτε άλλη αξιολόγηση, που θα κατατίθεται στο πλαίσιο ψύχραιμου και ουσιαστικού διαλόγου.
Επί του θέματος, έχω σχηματίσει την γνώμη ότι , εάν ως Ελληνισμός αποδεχθούμε την κατοχύρωση εθνικού ονόματος / σήματος (brand name) περιέχοντος με οιοδήποτε τρόπο τον όρο ”Μακεδονία” , αυτό ουδόλως θα σταθεί εμπόδιο στο μέλλον αντιθέτως θα συνδράμει , μέσα στα πλαίσια επικρατουσών ευνοϊκών γεωπολιτικών τάσεων και συσχετισμών δυνάμεων, στη δημιουργία την κατάλληλη στιγμή Ενιαίου Μακεδονικού Κράτους συναποτελούμενου από τους ήδη υφιστάμενους τρεις γεωγραφικούς χώρους , που αντιστοιχούν στα όρια της Αρχαίας Μακεδονίας και η κατανομή των οποίων προέκυψε μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912- 13 μεταξύ Ελλάδος, Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας. Η προοπτική αποκοπής της Μακεδονίας από τον Ελληνικό κορμό , θα κρέμεται ως ”Δαμόκλειος Σπάθη ” πάνω από τα κεφάλια μας . Το όνειρο των Σλάβων γειτόνων για την επίζηλη Θεσσαλονίκη και ενιαία δική τους Μακεδονία δεν έπαψε να τρέφει τις εθνικές φιλοδοξίες τους μέσα στα αιωνίως ταραγμένα Βαλκάνια. Εάν οι παρούσες γεωπολιτικές τάσεις και συσχετισμοί δυνάμεων , σε συνδυασμό με την δυσμενή οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην οποία η χώρα μας βρίσκεται τα τελευταία χρόνια, ωθήσουν τους έχοντες τις Κυβερνητικές ευθύνες να ενδώσουν σε ασκούμενες πιέσεις και να ”απαλλαγούμε/ ξεφορτωθούμε από έναν μπελά που ταλανίζει τις εξωτερικές σχέσεις μας εδώ και είκοσι πέντε χρόνια ”, τότε θα έχουμε ”με δική μας υπογραφή ” ενεργοποιήσει τις ανωτέρω μείζονες για την ασφάλεια της χώρας μας απειλές.
Όμως, πώς δημιουργείται μείζων απειλή για την ασφάλεια της Ελλάδος από το μικρό κρατίδιο των Σκοπίων; Πρόκειται ασφαλώς για τεχνητό δημιούργημα, που η ύπαρξή του εξυπηρετεί στην μετα- ψυχροπολεμική περίοδο ευρύτερους γεωπολιτικά συσχετισμούς δυνάμεων και τάσεις, ώστε να έχει θέση και αυτό στο πολύμορφο πάζλ που δημιουργήθηκε στη Βαλκανική περιφέρεια της Ευρώπης μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας το 1991. Με εμφανή στοιχεία πολλαπλής εθνολογικής ανομοιογένειας, είναι στην ουσία διασπασμένο ανάμεσα στο ανατολικό γεωγραφικό τμήμα , όπου κατοικούν οι Σλαβικοί πληθυσμοί και το δυτικό τμήμα του Τετόβου , όπου οι πληθυσμοί έχουν Αλβανική συνείδηση και προσανατολισμό. Το μεν πρώτο εκ των δύο τμημάτων ορέγεται να ενσωματώσει στην επικράτειά της η Βουλγαρία, ενώ το έτερον διακαώς επιθυμεί να υφαρπάξει η Αλβανία. Ο κίνδυνος διαμελισμού του κρατιδίου , ως εκδήλωση του οράματος για ”Μεγάλη Αλβανία”, που διατρανώνουν με κάθε ευκαιρία τα Τίρανα όσο και του διαρκώς αναγεννόμενου οράματος της Σόφιας για τη ”Μεγάλη Βουλγαρία” ανάλογη εκείνης της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου του 1878, προδιαγράφουν δυσοίωνο το μέλλον του. Συναφώς, άξια αναφοράς είναι η ύπαρξη και σημαντικής Ελληνικής πληθυσμιακής κοινότητας στη νότια περιοχή του κρατιδίου. Η Ελλάδα ωστόσο , δεν έχει εδαφικές βλέψεις έναντι των Σκοπίων. Αντιθέτως , είναι η γείτων χώρα, η οποία στηρίζει την εδαφική του ακεραιότητα και ταυτόχρονα αποτελεί μείζονα οικονομικό επενδυτή και αρωγό στην οικονομική και κοινωνική ενδυνάμωσή του.
Η απειλή για την Ελλάδα έχει ως ”όχημα” το όνομα ”Μακεδονία” , αυτοτελώς ή και περιεχόμενο σε σύνθετη ονομασία του κρατιδίου, γεωγραφικού ή άλλου προσδιορισμού. Ωστόσο είναι αξεδιάλυτα συνυφασμένη με την από δεκαετιών εμμονή των Σκοπίων στα ”αλυτρωτικά ” τους οράματα. Ο Μέγας Αλέξανδρος έζησε και δοξάστηκε στο 4ο π.χ. αιώνα . Η Σλάβοι ήλθαν στην Μακεδονία χίλια χρόνια μετά, τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Και όμως επιδιώκουν να πείσουν την διεθνή κοινότητα ότι είναι ”Μακεδόνες”, ότι ομιλούν την ”Μακεδονική ” γλώσσα, ότι είναι απόγονοι των Μακεδόνων του Φιλίππου του Β’ και του Μεγ. Αλεξάνδρου. Η απροκάλυπτη προσπάθειά τους να σφετεριστούν ονόματα, σύμβολα, πολιτισμική κληρονομιά, που είναι ταυτισμένα για περισσότερο από τρεις χιλιάδες χρόνια με το Ελληνικό φύλο των Μακεδόνων, δημιουργεί αυτονόητα μείζονα ερωτηματικά για το ” πού το πάνε ; ”
” Που το πάνε , λοιπόν” , εμφανείς και αφανείς υποκινητές αυτού του σφετερισμού;
Εάν το εγχείρημά τους δικαιωθεί και ”βάλουμε και εμείς, η Ελλάδα, την υπογραφή μας”, το πρώτο πολύ πιθανόν , αν όχι βέβαιον , είναι ότι θα μας εγκαλέσουν σε Διεθνείς Οργανισμούς απαιτούντες να αποποιηθούμε της χρήσεως των όρων ”Μακεδονία” και ”Μακεδονικός” στο Αεροδρόμιο ”Μακεδονία”, τον ”Μακεδονικό ” Χαλβά, τα ”Μακεδονικά ” Πλαστικά, τον Αθλητικό Σύλλογο ”Μακεδονικός” και τόσα άλλα. Το επαπειλούμενο τελικό διακύβευμα είναι η μεθόδευση ένταξης του μέρους ,δηλαδή του Ελληνικού εδαφικού διαμερίσματος ”Μακεδονία”, στο όλον δηλαδή το μόνο κράτος που η διεθνής κοινότητα θα αναγνωρίζει ως ”Μακεδονία”.
Στην κρίση των Ελλήνων επαφίεται η αξιολόγηση και η τοποθέτηση επί όλων αυτών των κρίσιμων ερωτημάτων , που σχετίζονται με το μέλλον του Ελληνισμού. Η αφοσίωση και ο πατριωτισμός όλων είναι δεδομένος και ισχυροποιεί τη διαπραγματευτική θέση των υπεύθυνων πολιτειακών οργάνων της χώρας μας, ώστε να προβάλλουν με σαφήνεια και αποφασιστικότητα στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης στον Ο.Η.Ε. τις δίκαιες εθνικές θέσεις μας .Να εξηγήσουμε και να πείσουμε ότι εφόσον επιβραβευτούν οι σφετεριστές ονόματος, συμβόλων , ιστορίας, πολιτισμού του Μακεδονικού Ελληνισμού, τότε η θεωρούμενη ως επιτευχθείσα σταθερότητα θα είναι προσωρινή. Αντιθέτως , σύντομα θα ενεργοποιηθεί νέα ακολουθία αποσταθεροποιητικών εξελίξεων στην περιοχή των Βαλκανίων, που τόσο ευεπίφορη σ’αυτό από αιώνων έχει συνηθίσει να είναι. Όσον αφορά τους ιθύνοντες , αλλά και τον πληθυσμό των Σκοπίων, πρέπει οι Ελληνικές διπλωματικές κινήσεις να κατατείνουν στο να συνειδητοποιήσουν ότι η Ελλάδα είναι μείζων σύμμαχος και αρωγός στην επιβίωσή τους, το στέρεο κλαδί , που μπορούν να ακουμπήσουν . Γιατί με τόσο πάθος και σπουδή περίσσεια το πριονίζουν;
Σήμερα στα Βαλκάνια οι εθνικισμοί έχουν ανακάμψει και όλα δείχνουν ότι στο προβλέψιμο μέλλον θα είναι διαρκώς εντονότεροι. Ο Ελληνισμός , χωρίς να εποφθαλμιά εθνικό χώρο άλλων , αντιμετωπίζει την εθνικιστική , αναθεωρητική πολιτική των γειτόνων του και καλείται να υπερασπιστεί με κάθε νόμιμο μέσον την ακεραιότητά του. Εάν επιδείξει ενδοτικότητα, θα ευνοήσει από μόνος του το ”άνοιγμα των ασκών του Αιόλου”. Η αποφασιστική στάση μας και η ματαίωση της προσπάθειας να γίνει μέρος του Διεθνούς Δικαίου η υφαρπαγή της ιστορίας, της ταυτότητας, της πολιτισμικής παράδοσης του Μακεδονικού Ελληνισμού, θα προασπίσει αποφασιστικά όχι μόνον τον Βορειοελλαδικό , αλλά και του όλο Ελληνισμό. Αντιθέτως, η ενδοτικότητα έναντι ασκούμενων πιέσεων και η αποδοχή με την προσυπογραφή τους των αλυτρωτικών σχεδίων των Σκοπιανών, μόνον προσωρινή ”ανακούφιση” θα επιφέρει από το επίμοχθο έργο της διπλωματικής υποστήριξης των δικαίων μας. Σύντομα οι άνεμοι από τους ορθάνοιχτους πλέον ασκούς του Αιόλου, θα πνέουν από κάθε κατεύθυνση του ορίζοντα και όχι μόνον από τον Βαρδάρη , εκφράζοντας τα εθνικιστικά / αναθεωρητικά οράματα των γειτόνων μας για υφαρπαγή τμημάτων του εθνικού μας χώρου. Τότε θα διαπιστώσουμε ότι στην επί πλαγιάς διολίσθηση (κατρακύλα), η βέβαιη και αναπόδραστη κατάληξη είναι η θάλασσα.
Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε ότι με κάθε διπλωματικό μέσον , που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, αξίζει να αγωνιστούμε και να αποτρέψουμε την μοιραία διολίσθηση , μέσω αλλεπάλληλων υποχωρήσεων στα εθνικά μας δίκαια, προς την θάλασσα. Ο πρόγονός μας Οδυσσέας έδειξε ότι πάντα υπάρχει τρόπος!!!
Αρκεί να είμαστε αποφασισμένοι να τον αναζητούμε και να αναλαμβάνουμε τη διακινδύνευση , που η έμπρακτη εφαρμογή του συνεπάγεται.
” Τοις τολμώσιν η τύχη ξύμφορος ” ,
ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ