Η λογική τού «αξίζει τον κόπο;»
Η λογική τού «αξίζει τον κόπο;»
Τις τελευταίες ημέρες, κάποιοι διερωτώνται αν αξίζει τον κόπο να χαλάσουμε τις σχέσεις μας με την Αλβανία εξαιτίας του Φρέντι Μπελέρη. Υποθέτω πως κάποιοι άλλοι, της ίδιας λογικής, θα διερωτώνται αν αξίζει τον κόπο να χαλάσουμε τις σχέσεις μας με την Τουρκία για μερικά ξερονήσια και άλλοι αν αξίζει τον κόπο να μαλώνουμε με τους βόρειους γείτονές μας για ένα όνομα. Μάλλον δεν αντιλαμβάνονται πως το διεθνές κύρος ενός κράτους, σε τελική ανάλυση, ορίζει και την υπόστασή του. Και ένα κράτος φοβισμένο και φοβικό, που είναι διατεθειμένο να προβαίνει σε παραχωρήσεις για να μη διαταράσσει τις σχέσεις του με τους γείτονες, ένα κράτος που στο όνομα της μεγάλης εικόνας χάνει τα εικονίδια που τη συνθέτουν, τότε είναι φυσικό να αποτελεί έναν ήσσονος σημασίας παίκτη στην περιοχή. Εναν παίκτη που ουδείς τον λαμβάνει σοβαρά υπόψη. Το ερώτημα «αν αξίζει τον κόπο», επειδή κρύβει και την απάντηση πως δεν αξίζει τον κόπο, δηλώνει τη στάση ζωής των αδύναμων ανθρώπων, όλων αυτών που τους λείπει η αυτοπεποίθηση.
Η παρέμβαση της ελληνικής κυβέρ- νησης στην υπόθεση Φρέντι Μπελέρη ήταν επιβεβλημένη.
Ο πρωθυπουργός, προφανώς επειδή δεν ασπάζεται αυτή τη λογική, συμπαραστάθηκε στον Φρέντι Μπελέρη και το ίδιο έπραξαν με επιτόπια φυσική παρουσία οι δήμαρχοι των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης, οι κύριοι Κώστας Μπακογιάννης και Κωνσταντίνος Ζέρβας, καθώς και ο κ. Αγγελος Συρίγος, ως εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης. Ολοι αυτοί απορρίπτουν τη λογική τού «αξίζει τον κόπο;». Εκριναν πως αξίζει τον κόπο. Οσοι θεωρούν την υπόθεση Μπελέρη περιορισμένου ενδιαφέροντος γκριζάρουν την προσωπικότητά του, επικαλούμενοι προσχηματικά και το τι συνέβη πριν από τριάντα χρόνια στα ελληνοαλβανικά σύνορα, τότε που στα Βαλκάνια τα πάντα ήταν ρευστά. Ουδείς γνώριζε πώς θα διαμορφώνονταν τελικά οι μεθοριακές γραμμές, τι αλλαγές θα υπήρχαν.
Ομως το κυρίαρχο στη δίωξη Μπελέρη δεν είναι τι συνέβη τότε, αλλά το γεγονός πως σήμερα γίνεται απόπειρα να καθαιρεθεί ένας νεοεκλεγμένος δήμαρχος, διότι αυτή η εκλογή δεν αρέσει στον Αλβανό πρωθυπουργό Εντι Ράμα. Ο τελευταίος, μάλιστα, δραστηριοποιήθηκε προεκλογικά κατά της συγκεκριμένης υποψηφιότητας. Οπως λέγεται, η εκλογή του Φρέντι Μπελέρη θα σταθεί εμπόδιο στην υφαρπαγή ελληνικών περιουσιών σε προνομιούχες τουριστικές περιοχές της Χειμάρρας. Συνεπώς, η ελληνική κυβέρνηση έχει δύο πολύ καλούς λόγους για να συμπαρασταθεί στον διωκόμενο δήμαρχο. Πρώτον, διότι με τη δίωξή του παραβιάζεται η βούληση των κατοίκων της Χειμάρρας, παραβιάζεται το δημοκρατικό τους δικαίωμα να επιλέγουν αυτοί τον δήμαρχό τους και, δεύτερον, διότι με αυτές τις παρεμβάσεις του αλβανικού κράτους υπάρχει ο κίνδυνος να χαθούν περιουσίες Βορειοηπειρωτών σημαντικής αξίας. Η παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν επιβεβλημένη, γιατί ένα κράτος που δεν προστατεύει τους ομοεθνείς του όπου και αν βρίσκονται, είναι ένα ανυπόληπτο κράτος. Και αν για κάτι μπορεί να κατηγορηθεί η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι γιατί παρεμβαίνει, αλλά γιατί άργησε να παρέμβει.