Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΦΛΕΓΕΤΑΙ. Η ΤΑΡΑΧΟΠΟΙΟΣ ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΠΟΥ ΣΤΗΝΕΙ. Γράφει ο Υπτγος (ε.α.) Ιωάννης Μπαλτζώης
Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΦΛΕΓΕΤΑΙ. Η ΤΑΡΑΧΟΠΟΙΟΣ ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΠΕΣΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΠΟΥ ΣΤΗΝΕΙ. Γράφει ο Υπτγος (ε.α.) Ιωάννης Μπαλτζώης
Ο Σεπτέμβριος και δη προς το τέλος του αναμένεται να είναι θερμός έως πολύ θερμός για την περιοχή της Αν. Μεσογείου. Υπεύθυνος ποιος άλλος η Τουρκία, ο κύριος πυλώνας της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην περιοχή της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής, κατά τον σχεδιασμό της πολιτικής αυτής από το επιτελείο του Προέδρου Ομπάμα. Βέβαια οι επιτελείς του Αμερικανού Προέδρου θα έπρεπε, ως όφειλαν, να είχαν εξετάσει αφενός το παρελθόν της Τουρκικής πολιτικής και διεθνούς συμπεριφοράς και αφετέρου την πολιτική ηγεσία της, δηλαδή τους decision makers και συγκεκριμμένα τον πρωθυπουργό Ερντογάν και τον εμπνευστή και εκφραστή της νέας τουρκικής πολιτικής (του νεο-Οθωμανισμού), του καθηγητή Νταβούτογλου. Βέβαια ο μεγαλοιδεατισμός μπορεί να ηχεί ωραία και πατριωτικά στα ώτα των απλών ανθρώπων, πλην όμως αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού στους σκεπτόμενους και εχέφρονες ανθρώπους της γείτονος, καθόσον όπως φαίνεται οδηγεί την Τουρκία σε ολέθρια λάθη και ενδεχομένως σε επικίνδυνες και ανεξέλεκτες καταστάσεις και εξελίξεις για όλη την περιοχή. Τα κύρια γεγονότα, που έχουν κάνει τους Τούρκους στην κυριολεξία να αλλοφρονήσουν είναι δύο: Η έναρξη υποθαλασσίων ερευνών για πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην θεσμοθετημένη και οριοθετημένη με το Ισραήλ ΑΟΖ της Κύπρου και δη στο οικόπεδο 12 και το άλλο η γνωστή διαμάχη της Τουρκίας με το Ισραήλ για το θέμα του πλοίου Μάβι Μαρμαρά και τον θάνατο εννέα Τούρκων πολιτών από τους κομμάντος του Ισραήλ, κατά την επιχείρηση κατάληψης του πλοίου πέρυσι τον Μάιο 2010, όταν το τουρκικό πλοίο επικεφαλής στολίσκου προσπάθησε να σπάσει τον Ισραηλινό ναυτικό αποκλεισμό και να φθάσουν στην Γάζα, γεγονότα γνωστά που δεν θα επεκταθούμε. Σε ότι αφορά τις έρευνες-γεωτρήσεις για υδρογονάνθρακες στο οικόπεδο 12 της Κυπριακής ΑΟΖ, να αναφέρουμε εν συντομία ορισμένες επισημάνσεις ιδιαίτερα σημαντικές και ενδεικτικές του κλίματος: 2 • Οι έρευνες θα διεξαχθούν, από την Αμερικανική εταιρεία Noble Energy και την Ισραηλινή Delek, με συμμετοχή της Avner Oil και Gas Ltd. Αμερικανο-Ισραηλινή σύμπραξη συμφερόντων και αυτό τα λέει όλα. • Οι ΗΠΑ με σαφείς δηλώσεις του εκπροσώπου τύπου κατέστησαν σαφές ότι θα προστατεύσουν όπως κάνουν πάντα τα συμφέροντα των αμερικανικών εταιρειών και δεν θα επιτρέψουν σε κανένα και με κάθε τρόπο να ζημιώσει τα αμερικανικά συμφέροντα. • Η Ρωσία έλαβε θέση υπέρ της Κύπρου, παρέχοντάς της κάλυψη και διευκρίνησε ότι είναι δικαίωμα κάθε κράτους στην έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων εντός της δικής της ΑΟΖ. • Το Ισραήλ έδωσε διαβεβαιώσεις ότι θα υποστηρίξει και θα προστατεύσει με κάθε τρόπο τις έρευνες και τις γεωτρήσεις. Ήδη Ισραηλινά UAV (μη επανδρωμένα αεροσκάφη) υπερίπτανται και περιπολούν μέρα – νύχτα την περιοχή των κοιτασμάτων. • Δηλώσεις υποστήριξης της Κύπρου υπήρξαν τελευταία από Ε.Ε. και ιδιαίτερα από την Αγγλία. Εδώ δεν χρειάζεται να αναφέρουμε οτιδήποτε άλλο, καθόσον καθίσταται σαφές πλέον τι συμφέροντα διακυβεύονται και ότι όλες οι μεγάλες δυνάμεις στηρίζουν τις γεωτρήσεις της Κύπρου. Η Τουρκία δεν μπορεί να το χωνέψει ότι η Κύπρος κάτω από την μύτη της θα κάνει γεωτρήσεις και το πιο πιθανόν θα εκμεταλλεύεται σε λίγο καιρό τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων. Έτσι το ερώτημα είναι τι μπορεί να κάνει πρακτικά η Τουρκία για να καθυστερήσει ή να σταματήσει τις έρευνες; Να στείλει πολεμικά πλοία στην περιοχή να απειλήσουν αμερικανικές και ισραηλινές εταιρείες; Θα εξετάσουμε παρακάτω τι δυνατότητες έχει η Τουρκία. Και ερχόμαστε στο έτερο επίσης σοβαρό θέμα, που αφορά τις Τουρκο – Ισραηλινές σχέσεις, σε συνδυασμό με την νέα εποχή των Ελληνο-Ισραηλινών σχέσεων, καθόσον εκτιμούμε ότι έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Οι Τουρκο-Ισραηλινές σχέσεις έχουν φθάσει στο χειρότερο σημείο, αν και καθημερινά διαπιστώνουμε κατάρρευση και δεν είμαστε σίγουροι αν έχουν πιάσει πάτο. Μέχρι πριν από λίγο καιρό ήσαν εξαιρετικά άσχημες, σχεδόν ανύπαρκτες, αλλά η έκρηξη και η ολική καταστροφή ήλθε πριν λίγες μέρες, με την δημοσιοποίησε της έκθεσης Πάλμερ, που έγινε κατόπιν εντολής του ΟΗΕ, για τα περσινά γεγονότα με το Μάβι Μαρμαρά. Σύμφωνα με τον Πάλμερ το Ισραήλ ενήργησε εντός των νομίμων ορίων και ασκώντας κυριαρχικά του διακιώματα και το δικαίωμα της αυτοάμυνας, πλην όμως η αντίδρασή του ήταν υπερβολική και ακραία, με αποτέλεσμα τον θάνατο των 9 Τούρκων. Η έκθεση συνιστούσε αυτοσυγκράτηση και αμοιβαία κατανόηση και συνεννόηση μεταξύ των δύο μερών. Το Ισραήλ ήταν διατιθεμένο να αποζημιώσει τις οικογένειες των φονευθέντων, αλλά όχι και να ζητήσει συγνώμη, καθόσον η συγνώμη θα αποτελούσε απόδειξη ενοχής της πολιτικής και στρατιωτικής της ηγεσίας, καθώς και των συμεετασχόντων στρατιωτών της στην επιχείρηση, κάτι που η Τουρκία προφανώς θα εκμεταλλευόταν μελλοντικά (δικαστικές διώξεις, συλλήψεις κλπ). Επειδή το Ισραήλ είναι σοβαρό κράτος και κύριο μέλημά του είναι η προστασία των πολιτών του με κάθε κόστος και το έχει αποδείξει μέχρι τώρα σε πλείστες όσες περιπτώσεις (π.χ. επιχείρηση Έντεμπε) δεν θέλησε να μπει σε αυτή την λογική, η οποία πιθανώς θα καταστεί επικίνδυνη μελλοντικά για τους πολίτες του. Έτσι δεν ζήτησε συγγνώμη από την Τουρκία, πλην όμως εξέφρασε την λύπη του, με τις δηλώσεις Νετανιάχου, παρά τις προσπάθειες του Ισραηλινού Τουρκικού λόμπυ, όπως ο Υπουργός Άμυνας Εχούντ Μπαράκ, ο Μπεν Ελιέζερ κλπ. Στην πραγματικότητα οι Τούρκοι δεν ζητούσαν μόνο την συγνώμη, αλλά οι απαιτήσεις των μετά τα γεγονότα του 2010 ήταν τέτοια που ακόμη και οι φιλότουρκοι Ισραηλινοί 3 πολιτικοί να μην είναι σε θέση να τις ικανοποιήσουν. Συγκεκριμμένα εκτός της συγγνώμης – απολογίας, επιστροφή των πλοιαρίων που πήραν μέρος στον στολίσκο 2010, αποζημίωση των οικογενειών των θυμάτων, άρση του αποκλεισμού της Γάζας(!!!!) και τέλος να επιτρέψουν σε ανεξάρτητη διεθνή επιτροπή να ελέγξει τα γεγονότα και να καταλογίσει ευθύνες. Εκ των απιτήσεων αυτών η συγγνώνη και η άρση του αποκλεισμού της Γάζας δεν ήταν δυνατόν να γίνουν αποδεκτά με τίποτα από τους Ισραηλινούς. Έτσι ήλθε και η έκθεση Πάλμερ, που ερεύνησε τα γεγονότα και οι Τούρκοι βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Ή θα πάρουν πίσω τις απειλές και τις μεγαλόπνοες διακυρήξεις των και θα αποδεχτούν την ήττα των με σε διπλωματικό επίπεδο από το Ισραήλ η θα το τραβήξουν στα άκρα. Το ηγετικό δίδυμο της Τουρκίας (Ερντογάν – Νταβούτογλου) μετά και την σαρωτική νίκη στις πρόσφατες εκλογές και την απόλυτη επικράτησή των επί του στρατιωτικού κεμαλικού κατεστημένου, απεφάσισε να σηκώσει ψηλά τον πήχυ των απειλών και των κυρώσεων. Έτσι ο Ερντογάν ανέστειλε όλες τις στρατιωτικές συναλλαγές μεταξύ των δύο χωρών, κατέστησε ανενεργό την περίφημη μυστική στρατηγική (και στρατιωτική) συμφωνία, απέλασε τον πρέσβη και τον επιτετραμένο του Ισραήλ στην Άγκυρα, υποβάθμισε την Τουρκική διπλωματική αντιπροσωπεία στο Τελ Αβίβ, απείλησε ότι θα επισκεφθεί την Γάζα, κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στην Αίγυπτο στις 14 Σεπτ. 2011, κατόπιν το πήρε πίσω φοβούμενες τις επιπτώσεις της απερίσκεπτης αυτής ενέργειας. Την 8η Σεπτ. μετά την ματαίωση της επίσκεψης στην Γάζα έριξε και την μέγιστη απειλή του: Από τούδε και στο εξής, πολεμικά Τουρκικά πλοία θα συνοδεύουν τα πλοία που θα πλέουν προς την Γάζα για μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας, εμπλέκοντας έτσι άμεσα το Τουρκικό Ναυτικό και κατ’ επέκταση τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας σε νέες περιπέτειες. Και στηρίζει ολόκληρη την πολιτική του σε αυτόν τον Στρατό, που τον απαξίωσε, κατηγόρησε, ταπείνωσε, φυλάκισε την ηγεσία του και γενικά τον έθεσε πλέον στο περιθώριο, απών πλέον από τις πολιτικές εξελίξεις και τις αποφάσεις για το μέλλον της Τουρκίας. Προφανώς έχει χάσει πλέον την αίσθηση του μέτρου, συμπεριφέρεται πλέον ως αδιαμφισβήτητος ηγεμών, διάδοχος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που έχει λόγο για τα τεκταινόμενα σε ολόκληρη την περιοχή και ουδείς θα πρέπει να παραβλέπει η να παρακούει, ή να αγνοεί την νέα Οθωμανική αυτοκρατορία, την Τουρκία του Ερντογάν και Νταβούτογλου. Ο Ερντογάν θεωρεί τον εαυτό του ως τον Πασά, που επιθυμεί να επανιδρύσει την σύγχρονη Οθωμανική αυτοκρατορία στις μεγάλες της δόξες και άπαντες να υπακούουν στα διατάγματά του και να υποκύπτουν στις απειλές του. Και όλα αυτά γίνονται στο πνεύμα του Ισλάμ, όπως το προσδιόρισε το 2009 ο Μπαράκ Ομπάμα, στην ιστορική του ομιλία στο Κάιρο, χαρακτηρίζοντας (το πνεύμα του Ισλάμ) ως εμπεριέχον« δικαιοσύνη, πρόοδο, ανοχή και σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή». Θεωρεί καθήκον του και παράλληλα επίδειξη πυγμής και απόδειξη του ηγεμονικού ρόλου τόσον της Τουρκίας όσο και του ιδίου, προς όλο τον Αραβικό κόσμο να τιμωρήσει παραδειγματικά αυτούς που παραβίασαν την βασική Εντολή «Ου φονεύσεις», δηλαδή τους Ισραηλινούς. Σε μια ομιλία του προ διμήνου χρησιμοποίησε την συγκεκριμένη εντολή για να αιτιολογήσει την αναγκαιότητα επιβολής ποινής στους παραβιάζοντες!!! Αν είναι δυνατόν η Τουρκία των παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου, η Τουρκία των γενοκτονιών να επικαλείται την εντολή «Ου φονεύσεις» και την επιβολή τιμωρίας στους παραβιάζοντες, δηλαδή στους Ισραηλινούς!! Βέβαια η εντολή αυτή δεν ισχύει για την Τουρκία, αφού δεν αρκέστηκε μόνο στις απειλές κατά των Κούρδων, εξαπέλυσε προσφάτως ευρείας κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των Κούρδων, με αποτέλεσμα 95 νεκρούς μαχητές, όπως ισχυρίστηκαν τα τουρκικά ΜΜΕ, πλην όμως αυτό αμφισβητείται και πολλά ανεξάρτητα ΜΜΕ μίλησαν για σφαγή αμάχων. Ξέχασε 4 ακόμη την γενοκτονία δύο λαών τον 20ο αιώνα, των Ελλήνων Ποντίων και των Αρμενίων, καθώς και την σφαγή των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Η εντολή «Ου Φονεύσεις» ισχύει μόνο για τους Ισραηλινούς και ο νέος Πασάς θα πρέπει να επιβάλλει τις ποινές του. Από την πλευρά των Ισραηλινών παρατηρούμε μια αυτοσυγκράτηση που προβληματίζει τους μη γνωρίζοντες, θεωρώντας ότι είναι φοβική στάση. Για τους γνωρίζοντες όμως είναι θεσμική στάση. Ήδη το Ισραήλ ενημέρωσε την ΥΠΕΞ των ΗΠΑ κ. Κλίντον ότι έχει κατατάξει την Τουρκία στον άξονα του κακού, μαζί με το Ιράν και την Β. Κορέα!!! Κατηγορώντας την μάλιστα ότι υποθάλπει την διεθνή τρομοκρατία!! Έτσι λοιπόν έστω και αν φαίνεται προωθημένο, τόσο από την πλευρά της Άγκυρας όσο και από την πλευρά του Τελ Αβίβ αναπτύσσεται μια θερμή αντιπαράθεση. Με κραυγές , μεγαλοστομίες και απίθανες απειλές από την μια πλευρά και μια συγκρατημένη, συγκροτημένη, υπεύθυνη στάση από την άλλη. Το Ισραήλ με λιτές, σοβαρές και σημαντικές δηλώσεις έχει ενημερώσει και έχει καταστήσει σαφές ότι θα προστατεύσει με κάθε μέσο και τρόπο όλες τις γεωτρήσεις και τις πλατφόρμες (άρα και της Κύπρου). Μάλιστα στην Ισραηλινή αρθρογραφία ανακαλύπτουν με κατάπληξη την αλλόφρονα συμπεριφορά της μέχρι πρότινος φίλης Τουρκίας (και πρώην αγαπημένος τουριστικός προορισμός των Ισραηλινών) και διερωτώνται: “Έχουμε να κάνουμε με τρελό”; “Μήπως κρύβει αντισυμβατικά όπλα”; “Ο τύπος έχει χάσει το μυαλό του και οδηγεί τη Τουρκία σε αφανισμό”, είναι μερικά μόνο από τα επικριτικά σχόλια που δημοσιεύτηκαν στην Ισραηλινή JSS News και σε άλλα Ισραηλινά ΜΜΕ για το Πρωθυπουργό της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογκάν. “Δεν μπορεί να μας απειλεί ευθέως με τέτοιο τρόπο. Ο άνθρωπος ή είναι τρελός ή κρύβει άσους στο μανίκι του (πυρηνικά όπλα). Ας ευχηθούμε απλώς πως δεν τα έχει και του …έστριψε!” Βέβαια το Ισραήλ μαθημένο από τέτοιες καταστάσεις, λαμβάνει τα μέτρα του, ήδη η πολεμική του αεροπορία έχει περιέλθει σε κατάσταση ετοιμότητος Β, ένα στάδιο πριν τις πολεμικές επιχειρήσεις. Είναι πολύ πιθανό ότι εύκολα μπορούν όλα να καταλήξουν σε μια θερμή σύγκρουση στρατιωτικού τύπου, εκτός αν η Άγκυρα υποχωρήσει. Αλλά τότε πως θα αποκτήσει κύρος ως η αυτοκρατορία των μουσουλμάνων; Το Ισραήλ ,με τα δεδομένα της Αραβικής Άνοιξης που εξαπλώνεται δεν έχει καμία ανησυχία να συγκρουστεί με την Τουρκία. Και θέληση έχει και εξαίρετο στρατό διαθέτει και στο δίλλημα των ΗΠΑ Τουρκία ή Ισραήλ, οι ΗΠΑ θα επιλέξουν Ισραήλ. Εδώ να επισημάνουμε ότι η Αραβική άνοιξη μπορεί να μην παραμείνει άνοιξη και να μετατραπεί σε Αραβικό φθινόπωρο και ενδεχομένως σε χειμώνα. Τα τελευταία γεγονότα του Καίρου, στην Αίγυπτο με την κατάληψη της Ισραηλινής Πρεσβείας δείχνουν κάπως πως ενδεχομένως να εξελιχθούν οι νέες καταστάσεις στην περιοχή. Πάντως οι Ισραηλινοί για τα γεγονότα αυτά «δείχνουν» Τουρκία, ασχέτως αν δεν το φωνάζουν. Πάντως το Ισραήλ είναι έτοιμο για όλα και για ένα άλλο λόγο στρατηγικής σημασίας. Θα εμπεδώσει τον άξονα με Κύπρο- Ελλάδα , προς την Ευρώπη, που πλέον αποτελεί μονόδρομο για το Ισραήλ, θα δημιουργήσει πολύ πιο θετικό περιβάλλον σε σχέση με τους Άραβες , ακόμη και σε σχέση με τον πόλεμο των 6ημερών, που ακολούθησε την συγκρότηση του κράτους του Ισραήλ με την σημερινή του μορφή και εδαφική διάσταση και δημιουργεί επιπλοκές μέχρι σήμερα. Γιατί οι Τούρκοι και πολύ περισσότερο η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποτέλεσε μια δύναμη κατοχής για τους Άραβες, όπως και για τους Έλληνες ή τους Βαλκάνιους. Να σημειώσουμε ακόμη ότι σήμερα , ο ισχυρός κατά τα άλλα εταίρος της Τουρκίας στον «θεωρητικό» άξονα του Ισλάμ, το Ιράν, εστράφη τελικά εναντίον της, εξαιτίας της νατοϊκής «αντιπυραυλικής ασπίδας», που το σημαδεύει και δείχνει πρόθυμη η Άγκυρα να συμμετάσχει. Έτσι τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη τόσο με το Ισραήλ όσο 5 και με το Ιράν. Ομοίως προκαλώντας την Ρωσία ,με την «ενότητα του Καυκάσου», από την Γεωργία και την Αρμενία μέχρι την Άγκυρα, όραμα που δημοσιοποίησε προ μηνών ο Νταβούτογλου, φέρνει την Μόσχα σε συσχετισμό με την Ουάσιγκτον, που είναι σε απολύτως ψυχρές σχέσεις με την Άγκυρα πλέον, άσχετα με τα επιμέρους συμφέροντα των δύο πρώην υπερδυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου ή του Καυκάσου. Δηλαδή βλέπουμε ότι η Τουρκία έχει καταφέρει το ακατόρθωτο. Από περιφερειακή δύναμη αναγνωρισμένη από τους γείτονες της ως ο ισχυρός εταίρος της περιοχής, από πυλώνας της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής, να ευρίσκεται πλέον στο απίθανο σημείο να μην υπάρχει ούτε ένα φιλικό κράτος πέριξ και μακράν αυτής. Όσο και αν εκδηλώνεται στην Αθήνα θαυμασμός και δέος για την αυτοκρατορική στρατηγική των Ερντογάν- Νταβούτογλου, αυτή ενέχει ένα πολύ σημαντικό στρατηγικά λάθος. Εκτιμά τη σημερινή Τουρκία κατ’ αντιστοιχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως προαναφέραμε, χωρίς να αναζητά συμμάχους αλλά μόνον αντιπαλότητες. Η Τουρκία στην παρούσα φάση έχει ανοιχτά τρία μέτωπα. Το Κουρδικό στα ανατολικά της, μόνιμη πληγή που δεν μπορεί να κλείσει, το διαρκές και επίσης μόνιμο στο Αιγαίο με την Ελλάδα στα δυτικά της και το νότιο που σχετίζεται με την αναταραχή στην Μ. Ανατολή στην Β. Αφρική και ειδικά στη Συρία που ακόμη εξελίσσεται και ακόμη δεν γνωρίζουμε πως θα καταλήξει. Αν όλα τα παραπάνω δεν είναι στρατηγικό λάθος ολέθριο, εσφαλμένη τελικά και υπερτιμημένη η πολιτική Νταβούτογλου τότε τι μπορούσε να είναι; Και να είστε βέβαιοι ότι τελικά θα το πληρώσει ακριβά και όλη η κατάσταση πλέον δεν είναι αναστρέψιμη. Και ερχόμαστε τελικά στον παράγοντα Ελλάδα, που αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα και παίκτη στο θρίλερ, που εξελίσσεται και δεν είμαστε σίγουροι που θα καταλήξει. Στην παρούσα φάση η Ελλάδα είναι κυριολεκτικά οικονομικά κατεστραμμένη, χωρίς κύρος στην Ευρώπη, απολύτως αποδομημένη και απαξιωμένη και μάλιστα και εκ των έσω. Υπακούοντας τυφλά στις οδηγίες των Παγκοσμιοποιητών και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, το πολιτικό και οικονομικό της σύστημα υποταγμένο, προετοιμάζει τους Έλληνες να μετατραπούν σε «ρωμιούς» (με την κακή έννοια), στη νέα αυτοκρατορία των Οθωμανών που εκτιμούν ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα και να γίνουμε δορυφόρος των. Βέβαια δεν είχαν υπολογίσει όμως την φοβερή απληστία, την υπέρμετρη αλαζονεία, τα αρχέγονα ένστικτα του λαού της στέπας που ακόμη υφίστανται, την αχαριστία έναντι των ευεργετών των νέο –Οθωμανών, που απειλούν να τινάξουν στον αέρα όλα τα σχέδια για την περιοχή (Η αμερικανική πολιτική ακόμη να μάθει από τα λάθη της και την άθλια και αχάριστη συμπεριφορά των Τούρκων τόσες φορές). Ακόμη είδαμε έκπληκτοι σε συνάξεις όπως αυτή του Ερζερούμ, τον Έλληνα πρωθυπουργό να δίνει «Γή και Ύδωρ» στον πολυχρονεμένο Βεζύρη, ενώ ο προκάτοχος του επεδίωξε και απέκτησε και κουμπαριά με τον χαλίφη Ερντογάν. Τα δε Ελληνικά ΜΜΕ, σε μια συντονισμένη προσπάθεια όλα μαζί βομβαρδίζουν καθημερινά τον μέσο έλληνα με Τουρκικά σήριαλ, τύπου Βραζιλίας (λες και δεν μπορούσαμε και εμείς να παράγουμε τηλεοπτικά σκουπίδια) ώστε να περνά ευχάριστα τις μέρες της οικονομικής του απαξίας αποτρέποντάς τον από τον σοβαρό προβληματισμό και τα σοβαρά προβλήματα, εκτός των οικονομικών που ενέσκηψαν σαν τις πληγές του Φαραώ στο Ελληνικό Έθνος. Παρά ταύτα βρίσκει το θάρρος το πολιτικό της δυναμικό (το τόσο απαξιωμένο και προπηλακισμένο τελευταία) να τοποθετηθεί, διπλωματικάστρατιωτικά-οικονομικά με την πλευρά του Ισραήλ και του άξονα με την Κύπρο. Η επίσκεψη Μπεγλίτη στο Ισραήλ και η τοποθέτηση του ομολόγου του περί ιστορικών Εθνών, που θα εξελίξουν την πορεία στην ευρύτερη περιοχή δίνουν την απεικόνιση 6 μιας Ελλάδας, που θα μπορέσει να ανταπεξέλθει του σημερινού «Βατερλό» και να διατηρήσει την αυτονομία και την σημασία της στη Μεσόγειο. Επιμένουμε και το τονίζουμε ότι αρχικά η επιλογή του πρωθυπουργού πέρυσι να αναβαθμίσει τις σχέσεις μας με το Ισραήλ σε στρατηγικής σημασίας σχέσεις και αφετέρου η επίσκεψη του ΥΠΑΜ Μπεγλίτη πρόσφατα, όπου υπέγραψε μεγάλης σημασίας μυστική στρατιωτική συμφωνία αλλάζουν τα δεδομένα. Και καλά κάνουν τα δύο κράτη και δεν ανακοινώνουν τίποτα από τις συμφωνίες, γιατί έτσι πρέπει να λειτουργούν τα σοβαρά κράτη. Η Ελλάδα δεν είναι πλέον μόνη, έρμαιο της τουρκικής επιθετικότητας και συνάμα της δικής μας αδράνειας και της άθλιας και επιζήμιας εθνικά πολιτικής του κατευνασμού, που οδηγούσε με βεβαιότητα στην «Φινλανδοποίηση» των εθνικών μας θεμάτων στο Αιγαίο. Ο στρατηγικός άξονας Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα και κατ’ επέκταση Ευρώπη είναι τεράστιας εθνικής σημασίας, εκτός από οικονομικής σημασίας. Ήδη στην Ελληνική Βουλή πήραν το μήνυμα και από στόματος αντιπροέδρου κυβέρνησης έστειλαν σαφές μήνυμα – προειδοποίηση προς την Τουρκία: «Η Ελλάδα θα την στηρίξει την Κυπριακή Δημοκρατία και οποιαδήποτε επίθεση εναντίον της θα αποτελεί και επίθεση κατά της Ελλάδος». Επιτέλους η απαξιωμένη Ελλάδα αρχίζει να ορθώνει το ανάστημά της, όπως έπρεπε να είχε κάνει από καιρό. Η Τουρκία διαχρονικά εφαρμόζει την ίδια μέθοδο, των συνεχών και θρασύτατων απειλών, προβάλλοντας τον όγκο του Στρατού, του «φημισμένου, του γενναίου, του πειθαρχημένου, του εκπαιδευμένου, με άριστους ηγέτες», κατά τους Τουρκικούς ισχυρισμούς. Στην πράξη, όπως είδαμε από την ομιλία του πρώην αρχηγού του Γενικού Επιτελείου στρατηγού Κοσανέρ ο Τουρκικός στρατός όχι μόνο είναι κατώτερος του αναμενομένου, αλλά με πολλά προβλήματα εκπαίδευσης, συμπεριφοράς, πειθαρχίας κλπ. Έτσι με την μέθοδο των απειλών κέρδιζαν διπλωματικές νίκες, που στηρίζονταν στον φόβο των άλλων για τον γίγαντα αυτόν. Και όποτε ερχόταν η ώρα της απόδειξης το έπαιζαν «επιτήδειοι ουδέτεροι». Σε λίγο καιρό θα δούμε αν οι απειλές της Τουρκίας, ότι θα επέμβει στρατιωτικά θα επιβεβαιωθούν, ή το Τουρκικό ναυτικό (του Μάλτα γιοκ) θα σταθεί απέναντι στο Ισραηλινό ναυτικό, το Αμερικανικό ναυτικό , το Ελληνικό ναυτικό (αήττητο μαζί με το Βασιλικό ναυτικό της Αγγλίας) στο Αιγαίο και την Ρωσία. Η άποψή μας είναι ότι δεν θα τολμήσει σε σοβαρή αντιπαράθεση, καθόσον είναι και θρασύδειλοι, αφού μέχρι τώρα έχουν μάθει ότι με τις απειλές καταφέρνουν και παίρνουν αυτά που θέλουν. Έτσι εκτιμάται ότι το Τουρκικό ναυτικό τελικά μετά από μια παρουσία στην περιοχή και επίδειξη Σημαίας θα αποχωρήσει ή θα περιφέρεται στην περιοχή αποδεχόμενη (η Τουρκία) τον περιορισμένο ρόλο της , στη Μεσόγειο , τα Βαλκάνια και τον Καύκασο. Σημειωτέον ακόμη ότι οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, που δεν είναι καθόλου περίφημες ιστορικά για την αξιοπιστία και την αποτελεσματικότητα τους, αλλά μόνον για τον όγκο τους, έχουν δεχθεί πολύ σημαντικό πλήγμα από τις εσωτερικές εκκαθαρίσεις εξαιτίας των υποθέσεων Βαριοπούλα και Εργκένεκον , στα ανώτερα και ανώτατα επίπεδα της στρατιωτικής των ηγεσίας. Ήδη και αυτό είναι πρωτοφανές δεκάδες ανώτατοι και έμπειροι Αξκοι εν ενεργεία και εν αποστρατεία και των τριών κλάδων είναι προφυλακισμένοι ή κατηγορούμενοι για τις παραπάνω υποθέσεις. Έτσι η αξιοπιστία και η επιχειρησιακή δυνατότητα των Τουρκικών Ε.Δ. να αναμένουμε ότι θα είναι σε χαμηλά επίπεδα, όπως ήδη είναι το ηθικό των. Εκεί που ενδεχομένως να υπάρξει πρόβλημα είναι στην περιοχή του Καστελόριζου, όπου «ακούγεται» ότι η Τουρκία θα προβεί σε κάποια προβοκάτσια, όπως ανακοίνωση περί δικής της ΑΟΖ, στο Νότο, αγνοώντας το Καστελόριζο, αγνοώντας το διεθνές δίκαιο και ενδεχομένως άλλες ενέργειες δημιουργίας έκρυθμης 7 κατάστασης με την Ελλάδα και την Κύπρο, κακομαθημένη όπως είναι με την Ελλάδα στο Αιγαίο. Πάντως ότι και αν συμβεί στην Κύπρο, θα αποτελέσει πρόκριμα για την συνέχεια της ιστορίας με την Ελληνική ΑΟΖ και ιδιαίτερα έξω από το Καστελόριζο. Εκεί που θα συναντήσει η Ελληνική ΑΟΖ την Κυπριακή και Ισραηλινή και η Τουρκία αμφισβητεί και επιδιώκει την διχοτόμηση του Αιγαίου, συνδέοντας τη δική της ΑΟΖ με εκείνη της Αιγύπτου για να «υποκλέψει» και το κοίτασμα φυσικού αερίου νοτίως της Κρήτης, αλλά και πάλι δεν θα περάσει ο Βεζύρης. Ότι και να συμβεί θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι, αλλά και μια νέα τάξη πραγμάτων στη Μεσόγειο, όχι μόνον για τους Άραβες και τους Ισραηλινούς, αλλά και για μας τους Έλληνες. Εκτιμώ και εύχομαι ότι θα είμαστε από την πλευρά των νικητών. Και για να γίνει αυτό απαιτείται η πολιτική ηγεσία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας να κάνουν αυτό που ξέρουν, το καθήκον τους και να είμεθα βέβαιοι, ότι θα το κάνουν στο ακέραιο και θα εκπλήξουν εκείνους (εγχώριους και ξένους) , που προσπαθούν να τις πλήξουν, όπως το άθλιο δημοσίευμα προ λίγων ημερών της εφημερίδος «Πρώτο Θέμα» για την πολυτελή δήθεν διαβίωση του Αρχηγού του ΓΕΣ, σε κατοικία της υπηρεσίας που υπάρχει στην Κηφισιά (και έτσι πρέπει να είναι και είναι σε όλους τους στρατούς του κόσμου) για τον εκάστοτε Α/ΓΕΣ , που όμως ο Α/ΓΕΣ ουδέποτε την χρησιμοποίησε, καθόσον από σεμνότητα και ταπεινότητα κατοικεί στην οικία του στο Μαρούσι. Έτσι μου λύθηκε και η απορία γιατί αλήθεια υπάρχει το σύνθημα που ακούγεται και κυριαρχεί σε πολλές πορείες «Ρουφιάνοι Αλήτες Δημοσιογράφοι». Πικέρμι 10 Σεπτεμβρίου 2011.