Blog

Αγαπητά μέλη και φίλοι,
Παρά τις σημαντικές διεθνείς εξελίξεις που επιδρούν στην περιοχή και στην χώρα μας, η ερχόμενη χρονική περίοδος αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα για τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, οι οποίες αναμένεται ότι θα έχουν σημαντικές προεκτάσεις στους τομείς της οικονομίας, της εξωτερικής πολιτικής και της κοινωνίας. Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και οι ενδεχόμενες βουλευτικές εκλογές απασχολούν από τώρα όχι μόνο τον ελληνικό λαό αλλά και την διεθνή κοινή γνώμη, ιδιαίτερα δε την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η επικείμενη εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, επαναφέρει το θέμα του θεσμού αυτού τόσο ως προς την πρακτική διαδικασία επιλογής και εκλογής, όσο και ως προς την αποτίμηση της συνεισφοράς του, στα πλαίσια της Συνταγματικής του δικαιοδοσίας. Είναι διάχυτη η αίσθηση στην κοινή γνώμη, όπως αυτή εκφράζεται καθημερινά με απλοϊκό αλλά αυθεντικό τρόπο, ότι ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας, ως έχει,  επιτελεί περισσότερο εθιμοτυπικό και λιγότερο ουσιαστικό έργο, ενώ η κομματική ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα διαδραματίζει στην πράξη καθοριστικό ρόλο στην επιλογή των εκάστοτε Προέδρων. Είναι κατά συνέπεια αναγκαία η Συνταγματική αναβάθμιση του θεσμού και η στοιχειώδης διαφύλαξη του κύρους του, με αναθεώρηση των δικαιοδοσιών του Προέδρου και με την διασφάλιση της αποσυνδέσεως της εκλογής του από κομματικές σκοπιμότητες. Ο ελληνικός λαός θα ήθελε τον Πρόεδρό του, ουσιαστικό σύμβολο ενότητας και ασφαλιστική δικλείδα σε περιπτώσεις δυσαρμονίας της λαϊκής βουλήσεως με αυτήν των εκπροσώπων του στην Βουλή. Σε κάθε περίπτωση η επιβαλλομένη αναβάθμιση των δικαιοδοσιών του Προέδρου δεν θα πρέπει να δημιουργήσει δεύτερο πόλο εξουσίας, βάσει και του σχετικού βεβαρημένου ιστορικού παρελθόντος της χώρας.
Το ενδεχόμενο μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, πρόκειται να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές εν μέσω κρισίμων διεργασιών στο εξωτερικό και το εσωτερικό της. Από τις δημοσκοπήσεις συμπεραίνεται ότι ο Έλληνας ψηφοφόρος αισθάνεται εγκλωβισμένος και διστάζει να εμπιστευθεί χωρίς συνεπαγόμενες τύψεις οιαδήποτε παράταξη. Τα διλήμματα πολλά, οι υποσχέσεις ακόμη περισσότερες και το διακύβευμα καθοριστικό για την περαιτέρω εθνική πορεία.
Πεμπτουσία του ευαίσθητου πολιτεύματος της Δημοκρατίας αποτελεί η εναρμόνιση της ελευθερίας με την έννομη τάξη προκειμένου να αποφεύγονται οι παρεκτροπές της απολυταρχίας και της οχλοκρατίας. Επιπλέον ο νόμος της Πολιτείας, θα πρέπει να εφαρμόζεται άμεσα και ανεξαιρέτως σε κάθε πολίτη. Η πραγματική αλλαγή ξεκινά από την αυτοκριτική. Στην χώρα μας κατέρρευσε το αξιακό σύστημα, η εφαρμογή του νόμου υπήρξε επιλεκτική, η διαφθορά είχε διεισδύσει σε μεγάλο μέρος του κοινωνικού ιστού, το πολιτικό σύστημα δεν έθεσε την υγιή παραγωγή και ανάπτυξη σε πρώτη προτεραιότητα, οι Κυβερνήσεις δανειζόμενες επί δεκαετίες δαπανούσαν περισσότερα από τα δημόσια έσοδα  και η εκάστοτε αντιπολίτευση χάιδευε αυτιά ζητώντας περισσότερες προσλήψεις, αντιπαραγωγικά «κεκτημένα» δικαιώματα και μη αξιολόγηση των δημοσίων λειτουργών, χωρίς ποτέ να καταγγείλει το συνδικαλιστικό (και όχι μόνο) φαγοπότι. Το θάρρος και η δυσκολία της αυτοκριτικής (συλλογικής και ατομικής) έγκειται στην οικειοθελή λογοδοσία,  την απόρριψη οικείων πράξεων του παρελθόντος και την έμπρακτη μεταμέλεια. Είναι περισσότερο βολικό για όλα τα κακώς κείμενα και πεπραγμένα να φταίνε «σκοτεινά ξένα κέντρα» που επιβουλεύονται την χώρα και απεργάζονται  την υποταγή της, ενώ είναι γνωστό από την εποχή του Θουκυδίδη έως την σύγχρονη εποχή του Παναγιώτη Κονδύλη, ότι μία χώρα αποτιμάται από το Διεθνές Σύστημα και τις Συμμαχίες της, όσο είναι το ειδικό γεωπολιτικό της βάρος (αρχή της αυτοβοήθειας).
Αν και ιδιαίτερα δυσχερής, για τον ώριμο Έλληνα ψηφοφόρο, η επιλογή πολιτικού κόμματος, σημαντικά γενικά κριτήρια θα πρέπει να είναι, τα πεπραγμένα και όχι οι υποσχέσεις των κομμάτων, τα προσόντα των υποψηφίων, η συμβατότητα των πολιτικών προθέσεων με το διεθνές περιβάλλον και την διεθνή συγκυρία, οι θέσεις στα εθνικά μας θέματα δια της εξωτερικής πολιτικής (τα οποία σχετίζονται με την εθνική μας ακεραιότητα και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα), οι πολιτικές θέσεις και προθέσεις σε θέματα αποτροπής, ασφάλειας και άμυνας σε σχέση με τις απειλές, οι διαθέσεις και επιδιώξεις έναντι του εκρηκτικού συνδυασμού «δημογραφικό πρόβλημα, μετανάστευση και Ισλάμ», η παρουσίαση ουσιαστικού (και όχι γενικόλογου) αναπτυξιακού προγράμματος για την χώρα, η ειλικρινής και κοστολογημένη οικονομική και κοινωνική πολιτική πρόταση (με έμφαση στην περιφέρεια και τις παραμεθόριες περιοχές) και η πειστική επένδυση στην παιδεία και τον πολιτισμό. Όσο περισσότερο συγκεκριμένα είναι τα προγράμματα καθώς και το κόστος και το χρονοδιάγραμμα υλοποιήσεως αυτών, τόσο περισσότερο θα πρέπει να επιδρούν στην συνείδηση του προσανατολισμένου στο εθνικό συμφέρον ψηφοφόρου.
     Προς αποφυγή συγχύσεων και αποπροσανατολισμών, οι συμπολίτες μας θα πρέπει να βεβαιωθούν ότι οι εκλεκτοί τους πολιτικοί έχουν δεσμευθεί με τις θέσεις και τα προγράμματά τους, ότι δηλαδή θα υπηρετήσουν αποκλειστικά τα Ελληνικά Εθνικά Συμφέροντα και όχι κάποια ομιχλώδη, διεθνή, οικουμενικά και πλανητικά του τύπου «παγκόσμια διακυβέρνηση», «πολίτες του κόσμου», «πανανθρώπινα δικαιώματα», «κοινωνίες και όχι έθνη», «πολυπολιτισμικά κράτη» κ.λπ., τα οποία θα έκαναν ασφαλώς πανευτυχείς κάποιες υπερδυνάμεις στον οποίων το μύλο ρίχνουν νερό οι θιασώτες των «οραμάτων» αυτών εκουσίως ή ακουσίως.

Κατεβάστε ΕΔΩ! το κείμενο!