Blog

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
(Επιχειρήσεις Ειρήνης, Peace Operations, POPS)

Του Υποστρατήγου ε.α. Μ. Σκούρα

 

ΓΕΝΙΚΑ
Μια ουσιαστική αλλαγή έχει επηρεάσει την διεθνή κατάσταση ασφαλείας μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των ΗΠΑ την 11 Σεπτεμβρίου 2001. Οι μετέπειτα στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και η στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ στο Ιράκ το Μάρτιο του 2003, άλλαξαν ριζικά την ιστορική αντίληψη για τις επιχειρήσεις ειρήνης και μετάλλαξαν δυναμικά τη όλη ατμόσφαιρα, το πλαίσιο και τα ισχύοντα για την συμμετοχή σε αυτές των ενόπλων δυνάμεων των χωρών.   
Η Ελλάδα και οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις συνεχίζουν να συμμετέχουν σε διάφορες ειρηνευτικές αποστολές σε πολλά σημεία της υφηλίου και οι σχετικές δεσμεύσεις αναμένεται να συνεχισθούν και στο μέλλον όχι μόνον στα πλαίσια των ΗΕ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αλλά επίσης και στα πλαίσια διμερών ή πολυμερών υποχρεώσεων.

            Αποστολές σε Εξέλιξη: Τσάντ-“ΕUFOR TCHAD-RCA”,  Δυτ. Σαχάρα – MINURSO, Γεωργία (UNOMIG), Ερυθραία – Αιθιοπία (UNMEE),Σουδάν – UNMISUD,  Λίβανος UNIFIL,  Ναγκόρνο Καραμπάχ – (HLPG) – ΟΑΣΕ,  ΠΓΔΜ – ECMM – EUMM  – NHQ SKOPJE,   Βοσνία – Ερζεγοβίνη – Επιχείρηση “ALTHEA – NHQ Sarajevo, Αλβανία – NHQT, Κόσσοβο – KFOR, Standing Naval Force Mediterranean (STANAVFORMED),  Mine Countermeasures Force South (MCMFORSOUTH), Αγώνας Εναντίον της Διεθνούς Τρομοκρατίας Αφγανιστάν (ISAF), Επιχείρηση «ACTIVE ENDEAVOUR», Επιχείρηση «ENDURING FREEDOM».

            Η συχνότητα και το επίπεδο της ελληνικής συμμετοχής δεν εξαρτάται μόνο από τις διεθνείς υποχρεώσεις και δεσμεύσεις της χώρας μας, αλλά πρωτίστως από τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας, καθώς η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και οι συνεχείς και συχνά βίαιες αλλαγές οι οποίες συνέβησαν στην περιοχή των Βαλκανίων μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, έχουν αυξήσει σημαντικά τις ευθύνες, δεσμεύσεις και υποχρεώσεις για ειρηνευτικές επιχειρήσεις των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

ΑΝΑΛΥΣΗ
Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και τα Είδη των Ειρηνευτικών Επιχειρήσεων.
Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις συμμετέχουν στις επιχειρήσεις ειρήνης  οι οποίες περιλαμβάνουν αποστολές διατήρησης της ειρήνης (PeacekeepingOps), επιβολής της ειρήνης(PeaceandSanctionEnforcement) παρατηρητών ειρήνης (Peace Observation), και προστασίας των ανθρωπιστικών επιχειρήσεων (ProtectionofHumanitarianOperations). 
Για παράδειγμα ο Στρατός Ξηράς διατηρεί ειρηνευτικές δυνάμεις στα πλαίσια της KFOR (Kosovo Forces) στο Κόσοβο και της ISAF (International Security Assistance Force) στο Αφγανιστάν.  Από τον Δεκέμβριο του 2008 το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό συμμετέχει στις ναυτικές επιχειρήσεις ATALANTA της ΕΕ για την προστασία διανομής της ανθρωπιστικής βοήθειας του πληθυσμού της Σομαλίας και διεξάγει περιπολίες αποτροπής πειρατείας στον κόλπο του Aden και στην περιοχή των ακτών της Σομαλίας. Τέλος προσωπικό των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων συνεχίζει να συμμετέχει σε πολυεθνικές αποστολές παρατηρητών. 

Πολιτικό Πλαίσιο Συμμετοχής στις Ειρηνευτικές Επιχειρήσεις.
Η ελληνική συμμετοχή στις Επιχειρήσεις Ειρήνης συνεχίζει να καθορίζεται /  επηρεάζεται από τους απώτερους στόχους των πολυεθνικών οργανισμών και συμμαχιών (ΕΕ, ΗΕ, ΝΑΤΟ).  Η ελληνική εξωτερική πολιτική στον τομέα αυτό έχει θέσει σε προτεραιότητα στα Βαλκάνια, καθώς αυτά αποτελούν την εγγύς περιοχή η οποία επηρεάζει άμεσα τα ελληνικά συμφέροντα ασφαλείας, καθορίζοντας ουσιαστικά και το επίπεδο συμμετοχής των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Η συμμετοχή στις Επιχειρήσεις Ειρήνης στην περιοχή των Βαλκανίων επίσης προκαλεί και πολιτικά διλήμματα στην Ελληνική Κυβέρνηση, ειδικά στα πλαίσια των πολυμερών Επιχειρήσεων Ειρήνης οι οποίες συνεχίζονται σε ένα συνεχώς εξελισσόμενο περιβάλλον το οποίο δεν έχει καθορισθεί πλήρως από την διεθνή κοινότητα.  Η ελληνική συμμετοχή στις επιχειρήσεις υποστήριξης ειρήνης της KFOR αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα.
Είναι πασίγνωστο πλέον το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση κράτησε μια πολύ δύσκολη στάση κατά τη διάρκεια της κρίσης του Κοσόβου  παρά το ισχυρό λαϊκό  συναίσθημα ενάντια στον εναέριο βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ κατά της πρώην-Γιουγκοσλαβίας.  Οι μονάδες της KFOR προωθήθηκαν στην περιοχή του Κοσσυφοπεδίου  μέσω των εγκαταστάσεων των ελληνικών λιμένων και αερολιμένων.    Η αρχική ελληνική συμμετοχή στην KFOR ήταν επιπέδου Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας, δύναμης  περίπου 1.162 ανδρών (Ελληνική Δύναμη  Κοσσυφοπεδίου – ΕΛΔΥΚΟ, Hellenic Force in Kosovo), ενώ αρκετό προσωπικό των ΕΔ παρείχε υπηρεσίες  υποστήριξης για την  KFOR τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος.
Η αποστολή της KFOR στο Κόσοβο είναι βασισμένη στο ψήφισμα 1244, της 10ης Ιουνίου 1999, του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών (UNSCR 1244) (οι βομβαρδισμοί βέβαια του ΝΑΤΟ εναντίον της πρώην-Γιουγκοσλαβίας δεν ήταν εγκεκριμένοι από τα ΗΕ), και  της στρατιωτικής τεχνικής συμφωνίας μεταξύ του ΝΑΤΟ, της Σερβίας και της πρώην-ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας της 9ης Ιουνίου 1999. (δηλαδή μια ημέρα πριν από την υιοθέτηση του ψηφίσματος 1244).  
Παρόλο που η KFOR συνέβαλε ουσιαστικά στην σταθεροποίηση της περιοχής του Κοσσυφοπεδίου, η ενορχηστρωμένη εκστρατεία της αντίστροφης φυλετικής κάθαρσης η οποία κατέληξε στις οργανωμένες επιθέσεις του Μαρτίου 2004 κατά των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου, κατέδειξε  την ανεπαρκεια και τις αδυναμίες της αποστολής της KFOR στις επιχειρήσεις διατήρησης της ειρήνης.  Οι δυνάμεις της KFOR, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της ΕΛΔΥΚΟ, δέχθηκαν τις συντονισμένες επιθέσεις από πολυάριθμους και καλά κινητοποιημένους “διαδηλωτές” , αλλά επέδειξαν αξιοθαύμαστη ψυχραιμία και υιοθέτησαν κανόνες εμπλοκής για την προστασία τους χωρίς τη χρήση φονικών πυρών κατά τη διάρκεια των εν λόγω γεγονότων.
Λόγω της μη ύπαρξης διεθνούς συμφωνίας για τελικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου, οι ΗΠΑ και ορισμένα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένου και του Ηνωμένου Βασιλείου, διατύπωσαν μια πολιτική και κράτησαν μια στάση η οποία οδήγησε στην μονομερή ανακήρυξη της “ανεξαρτησίας” του, από τους αλβανικής καταγωγής κατοίκους του την 17 Φεβρουαρίου 2008.  Οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, η Τουρκία, και άλλες χώρες μέλη ή όχι του NATO αναγνώρισαν τη μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου.  Η Ισπανία, η Ρουμανία, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Ρωσία και άλλες χώρες δεν έχουν προχωρήσει στην αναγνώριση, ενώ η Σερβία συνεχίζει να θεωρεί ακόμη το Κοσσυφοπέδιο ως μέρος της εθνικής της κυριαρχίας. 
Τον Οκτώβριο του 2008, η Σερβία πέτυχε να φέρει το ζήτημα της “ανεξαρτησίας” του Κοσσυφοπεδίου  στο Διεθνές Δικαστήριο μέσω της γενικής συνέλευσης των ΗΕ.   Η μονομερής ανακήρυξη της “ανεξαρτησίας” η οποία δεν αναγνωρίσθηκε και δεν έγινε αποδεκτή τυπικά απο τα ΗΕ, έθεσε σε αμφιβολία την νομική βάση της λειτουργίας της Στρατιωτικής Τεχνικής Συμφωνίας και της KFOR στην περιοχή.           
Παρά την μη αναγνώριση από την Ελλάδα του Κοσσυφοπεδίου η ΕΛΔΥΚΟ συνεχίζει την αποστολή της από το 2003 ως τμήμα KFOR με μειωμένη δύναμη  περίπου δύο μηχανοκινήτων ταγμάτων πεζικού και διάφορων στοιχείων υποστήριξης, συμπεριλαμβανομένων μεταφορικών ελικοπτέρων , υπό αμερικανική  διοίκηση στον τομέα του Urosevaç, και υπό γαλλική στον τομέα της Mitroviça.    Η Ελλάδα επίσης συμμετέχει στην αποστολή EULEX της ΕΕ η οποία συμβάλλει στην εσωτερική σταθερότητα του Κοσσυφοπεδίου.  
Ομοίως, παρά τις πολιτικές διαφορές της Ελλάδας με την πρώην γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), δύναμη του στρατού συμμετείχε αμέσως στις επιχειρήσεις  υποστήριξης ειρήνης του ΝΑΤΟ στη χώρα αυτή μετά το τέλος των εχθροπραξιών μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των ανταρτών αλβανικής καταγωγής το 2001. Οι επιχειρήσεις υποστήριξης ειρήνης των ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων στα Βαλκάνια και αλλού πραγματοποιούνται με δαπάνες της χώρας μας. Είναι λοιπόν προφανές ότι τα στρατηγικά ελληνικά εθνικά συμφέροντα ασφαλείας εξυπηρετούνται από την παγκόσμια ειρήνη αλλά κυρίως από την ειρήνη και τη σταθερότητα των χωρών των Βαλκανίων που συνορεύουν με την Ελλάδα, η οποία πολύ σωστά προτιμά να συμμετέχει ενεργά στις πολυεθνικές επιχειρήσεις ειρήνης που υποστηρίζουν μακροπρόθεσμους εθνικούς στόχους παρά τα βραχυπρόθεσμα πολιτικά εμπόδια που δυνατόν να προξενούν.

 

Ασύμμετρες Συγκρούσεις 21ου Αιώνα, Ειρηνευτικές Επιχειρήσεις και Ελληνική Συμμετοχή
Τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και οι επακόλουθες επιχειρήσεις των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ έχουν αλλάξει το γεωπολιτικό πεδίο, το είδος, το μέγεθος και την δυναμική των ασύμμετρων απειλών. Αυτές οι συγκρούσεις, που έχουν τις θρησκευτικές και ιδεολογικές ρίζες τους στη Μέση Ανατολή, έχουν αλλάξει σημαντικά την ισχύουσα διεθνή πρακτική για την πολιτική της ανάληψης και διεξαγωγής των επιχειρήσεων ειρήνης.  Η παρούσα ασύμμετρη σύγκρουση στο Αφγανιστάν έχει δραματικά αναδείξει διάφορα ζητήματα τα οποία έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην συμμετοχή των χωρών όπως η Ελλάδα, σε ειρηνευτικές αποστολές σε πολύ απόμακρες περιοχές.
Η ελληνική συμμετοχή στην ISAF στο Αφγανιστάν (Ελληνική Δύναμης Αφγανιστάν, ΕΛΔΑΦ), άρχισε στις 19 Φεβρουαρίου 2002.  Από τότε, ένα Τάγμα Ειδικής Συγκρότησης (ΤΕΣΑΦ) της ΕΛΔΑΦ είναι μέρος της ISAF στην πρωτεύουσα Καμπούλ και περιλαμβάνει μια δύναμη ασφάλειας, ένα Λόχο Μηχανικού και σε περιστρεφόμενη βάση ένα στρατιωτικό κινητό χειρουργικό νοσοκομείο.  Είκοσι περίπου στελέχη, επανδρώνουν το Στρατηγείο της ISAF, τη Διοίκηση Περιοχής Πρωτευούσης (Regional Command Capital – RCC) και το Διεθνές αεροδρόμιο της Καμπούλ.
Οι επιχειρήσεις της ΕΛΔΑΦ, εκτός των άλλων, υποστηρίζονται και με τα ελληνικά μεταφορικά αεροσκάφη C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας. Οι κύριοι στόχοι της ανάπτυξης της ΕΛΔΑΦ στο Αφγανιστάν αποβλέπουν:
• Να βοηθήσουν τις προσπάθειες της αφγανικής κυβέρνησης στην ανοικοδόμηση και τις μεταρρυθμίσεις με την προσφορά ανθρωπιστικής βοήθειας, την εκτέλεση των σχετικών αποστολών και την παροχή βοήθειας για τη βελτίωση της ευημερίας του αφγανικού λαού.
• Να βελτιώσουν το επίπεδο συνεργασίας των ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων με τις  δυνάμεις των χωρών που παραμένουν ακόμη στην ISAF.
• Να συνεισφέρουν στην υλοποίηση των σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ.
Ειδικότερα η ΕΛΔΑΦ είναι επιφορτισμένη με την εκτέλεση των παρακάτω έργων υποδομής – αποστολών:
Κατασκευή – ανακατασκευή και διαπλάτυνση οδών – γεφυρών.
Κατασκευή κτιρίων υποστήριξης τεχνικών υπηρεσιών στο αεροδρόμιο της Καμπούλ.
Κατασκευή έργων για ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας στρατοπέδων.
Ανακατασκευή σχολείων.
Εκτέλεση χωματουργικών εργασιών, σε όλη την περιοχή ευθύνης της Πολυεθνικής Ταξιαρχίας της Καμπούλ (ΚΜΝΒ).
Διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας και παροχή υγειονομικής περίθαλψης στον πληθυσμό της περιοχής.
Εκ περιτροπής συμμετοχή στη διοίκηση του αεροδρομίου της Καμπούλ.

Για το 2006 μόνο, το συνολικό λειτουργικό κόστος της συμμετοχής της ΕΛΔΑΦ στην  ISAF ανήλθε σε  23.8 εκατομμύρια ΕΥΡΩ.

Η φύση του ασύμμετρου πολέμου στο Αφγανιστάν και η προσωρινή αλλά κρίσιμη διοχέτευση των στρατιωτικών και πολιτικών πόρων των Ηνωμένων Πολιτειών στις επιχειρήσεις του Ιράκ, από το Μάρτιο 2003, έχουν δημιουργήσει μεγάλες δυσκολίες στην υλοποίηση των επιχειρησιακών στόχων εκτέλεσης ειρηνευτικών επιχειρήσεων και ακόμη μεγαλύτερες στην υλοποίηση των στρατηγικών και μακροπρόθεσμων στόχων για την πλήρη εξάλειψη των ανταρτών και την ανοικοδόμηση της χώρας. Αυτό δημιουργεί ερωτηματικά σχετικά με το αν εθνικές δυνάμεις προοριζόμενες πρώτιστα για αποστολές διατήρησης της ειρήνης μπορούν να αναλάβουν πολεμικές αποστολές και αν ένας τέτοιος ρόλος και οι οικονομικοί πόροι και το ανθρώπινο δυναμικό που απαιτούνται,  είναι σύμφωνοι με τους στόχους στρατηγικής εθνικής ασφάλειας της χώρας που συμμετέχει στις διάφορες ειρηνευτικές επιχειρήσεις που έχουν εξελιχθεί σε επιχειρήσεις εναντίον τρομοκρατών, ανταρτών ή μελών αντιμαχομένων παρατάξεων.    
Από στρατηγική και τακτική άποψη, ο πόλεμος εναντίον των Taliban και των ανταρτών της Al Qaeda στο Αφγανιστάν συνδέονται περίπλοκα με την εκτενή παρουσία αυτών των ομάδων στην εγγύς περιοχή της επικράτειας του Πακιστάν όπου απολαμβάνουν το άδυτο , ακόμη και την ιδεολογική και υλική υποστήριξη από μεγάλα τμήματα της σουνιτικής μουσουλμανικής κοινωνίας του Πακιστάν.   Πρόσφατα αναφέρθηκε ότι ο αφγανικός εθνικός στρατός και οι εσωτερικές δυνάμεις ασφάλειας πρέπει να ανέλθουν στη δύναμη των 400.000 περίπου ανδρών, προκειμένου να δράσουν αποτελεσματικά για την εξάλειψη των Taliban και των τρομοκρατών της Al Qaeda.         
Λόγω της επικρατούσας συγκρουσιακής  κατάστασης στο Αφγανιστάν και λαμβάνοντας υπόψη τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας της, η Ελλάδα έχει  επανειλημμένα απορρίψει ευλόγως κλήσεις να αυξήσει τη συμμετοχή της εκεί σε στρατεύματα και μέσα. Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν μπορούν να διαθέσουν π.χ. τα μεταφορικά Boeing CH-47 Chinook και τα επιθετικά Boeing ΑΗ-64 Apache, ελικόπτερα στο Αφγανιστάν την περίοδο που τα παραπάνω οπλικά συστήματα και το προσωπικό τους, είναι τελείως απαραίτητα για την προστασία των εθνικών συμφερόντων ασφαλείας.  
Αρκεί να επισημανθεί ότι κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής σύγκρουσης στη Γεωργία τον Αυγούστου 2008, ο καλύτερα εκπαιδευμένος και εξοπλισμένος σχηματισμός ταξιαρχιών της Γεωργίας ήταν δεσμευμένος στις επιχειρήσεις στο Ιράκ και έπρεπε να μεταφερθεί πίσω στη Γεωργία αλλά δυστυχώς αργά μετα μετά τις πρώτες και ουσιαστικές επιχειρήσεις. 
Η Ελλάδα από την αρχαιότητα είναι θαλάσσιο και εμπορικό έθνος. Σήμερα, τα ελληνικά  εμπορικά σκάφη που διαπλέουν όλες τις θάλασσες του κόσμου, αποτελούν σημαντικότατο ποσοστό της διεθνούς εμπορικής θαλάσσιας χωρητικότητας. Φυσικά, η ειρηνική και ασφαλής διέλευση των ελληνικών εμπορικών σκαφών στους διεθνείς και εθνικούς θαλάσσιους δρόμους είναι ένα παραδοσιακό ελληνικό εθνικό συμφέρον ασφαλείας.  Διάφορα ελληνικά εμπορικά πλοία έχουν πέσει θύματα στους πειρατές που λειτουργούν από τη χρεοκοπημένη χώρα της Σομαλίας.  Επομένως, είναι συμφέρον το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό να συμμετέχει στις ναυτικές επιχειρήσεις εναντίον της πειρατείας στον Κόλπο του Aden και εγγύς των ακτών της Σομαλίας στον Ινδικό Ωκεανό.
Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ήταν το πρώτο που ανέλαβε την εκ περιτροπής Διοίκηση της Ναυτικής Δύναμης της ΕΕ για την επιχείρηση ATALANTA στη Σομαλία [EU Naval Force (NAVFORCE) Somalia Operation ATALANTA]. Η ΕΕ άρχισε την επιχείρηση  ATALANTA στις 8 Δεκεμβρίου 2008 υπό την αιγίδα του ευρωπαϊκού δόγματος ασφάλειας και πολιτικής άμυνας της ΕΕ (European Security and Defense Policy Doctrine, ESDPD), σε ανταπόκριση σε εφαρμογή αριθμού ψηφισμάτων του ΣΑ των ΗΕ που απαιτούσαν:

• Την προστασία των πλοίων του Παγκόσμιου Προγράμματος Σίτισης που

μεταφέρουν τρόφιμα στους πτωχούς και τους εσωτερικούς πρόσφυγες της Σομαλίας.

• Την προστασία των εμπορικών πλοίων που διέρχονται μέσω του Κόλπου

Aden και την αποτροπή, πρόληψη και καταστολή των πράξεων πειρατείας και της ένοπλης ληστείας στα ανοικτά των Σομαλικών ακτών.  
Η φρεγάτα Ψαρά του Πολεμικού Νναυτικού (MEKO 200HN) με μια  ομάδα υποβρυχίων καταστροφών (ΟΥΚ) και ένα ελικόπτερο ανθυποβρυχιακού πολέμου Sikorsky S-70B-6, ήταν το πρώτο ελληνικό πολεμικό πλοίο που συμμετείχε επιτυχώς στην επιχείρηση  ATALANTA και κατάφερε να ανατρέψει μια τουλάχιστον προσπάθεια πειρατείας εναντίον εμπορικού πλοίου στις ακτές Σομαλίας.
Στην εγγύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής φρεγάτες και αρματαγωγά του Πολεμικού Ναυτικού,  κατάλληλα εξοπλισμένα και με καλά εκπαιδευμένο προσωπικό, εκτέλεσαν   με  μεγάλη επιτυχία επιχειρήσεις εκκένωσης των ξένων και λιβανέζων πολιτών από  το λιμάνι της Βηρυτού, κατά τη διάρκεια των ισχυρών συγκρούσεων του Ιουλίου – Αυγούστου 2006, μεταξύ του Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων και της παραστρατιωτικής οργάνωσης Hezbollah στο Λίβανο. 
Το ελληνικό Εμπορικό Ναυτικό με αριθμό πλοίων του συμμετείχε και βοήθησε σημαντικά επίσης στις διαδικασίες εκκένωσης.  Το διπλωματικό σώμα και το στρατιωτικό προσωπικό από τις ελληνικές πρεσβείες στο Λίβανο και τη Συρία διαδραμάτισαν έναν σημαντικό συντονιστικό ρόλο κατά τη διάρκεια αυτών των διαδικασιών που έπρεπε να πραγματοποιηθούν κατά τη διάρκεια των σχετικά μικρών διαστημάτων κατάπαυσις του πυρός  μετά από σχετικές διαβουλεύσεις από την Αθήνα με τις ισραηλινές στρατιωτικές και ναυτικές δυνάμεις που είχαν αποκλείσει τους λιμένες του Λιβάνου, ενώ μαίνονταν οι χερσαίες επιχειρήσεις και η ισραηλινή πολεμική αεροπορία συνέχιζε ανενόχλητη το καταστρεπτικό της έργο.  
Η πλειονότητα των πολιτών από την εμπόλεμη ζώνη μεταφέρθηκε στην Κύπρο – η ίδια  θύμα της παράνομης τουρκικής στρατιωτικής εισβολής του 1974 και θέατρο της  μιας από τις πιο πολυχρόνιες επιχειρήσεις διατήρησης της ειρήνης των ΗΕ (UNFICYP) – για  ασφαλή διαμονή, υγειονομική περίθαλψη και τελικά επαναπατρισμό τους.  Μετά την λήξη των εχθροπραξιών στο Λίβανο η παρουσία της δύναμης διατήρησης της ειρήνης των ΗΕ στο Λίβανο (UNIFIL) ενισχύθηκε ουσιαστικά στα πλαίσια μιας διευρυμένης εξουσιοδότησης του ΟΗΕ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η ελληνική συμμετοχή σε Ειρηνευτικές Επιχειρήσεις, συνεχίζεται λόγω των ελληνικών υποχρεώσεων στις διάφορες συμμαχίες, οργανισμούς, πολυεθνικούς συνασπισμούς, και των ελληνικών εθνικών συμφερόντων ασφαλείας. Η εν λόγω συμμετοχή γίνεται όλο και δυσκολότερη για την Ελλάδα, αλλά και για άλλες χώρες, όταν ο ρόλος των επιχειρήσεων ειρήνης γίνεται όλο και περισσότερο ασαφής σε στρατηγικό και τακτικό επίπεδο, με στρατιωτικά καθήκοντα αντιμετώπισης  τρομοκρατών, ανταρτών ή αντιμαχομένων παρατάξεων και καθήκοντα ανοικοδόμησης. 
Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πρέπει να συνεχίσουν να αναδιοργανώνονται και να αναθεωρούν το  επιχειρησιακό τους δόγμα καθώς η συμμετοχή τους σε διάφορες ειρηνευτικές επιχειρήσεις έχει καταδείξει την ανάγκη για καλά εξοπλισμένες,  εκπαιδευμένες και μεγάλη ισχύ πυρός ταχυκίνητες μονάδες.  Στο πλαίσιο αυτό οι στρατιωτικές προμήθειες θα πρέπει να συνεχίσουν να περιλαμβάνουν σύγχρονο στρατιωτικό εξοπλισμό που ενισχύει την κινητικότητα και τη διαλειτουργικότητα με τους πολυεθνικούς ξένους στρατιωτικούς σχηματισμούς, π.χ., τροχοφόρα τεθωρακισμένα οχήματα, αεροσκάφη μεταφορών, ελικόπτερα, μέσα επικοινωνιών κλπ.
Η εκπαίδευση των μονάδων των Ένοπλων Δυνάμεων για την συμμετοχή σε επιχειρήσεις υποστήριξης της ειρήνης πρέπει να επεκταθεί δραστικά σε όλο το προσωπικό των, με την συμμετοχή επιλεγμένων μονάδων σε πολυεθνικές ασκήσεις επιχειρήσεων ειρήνης, ώστε να αυξηθούν οι δυνατότητες συμμετοχής στο μέλλον.

Παραπομπές