Blog

Πυραυλική υπερδύναμη γίνεται το Ιράν

Γρίβας Κώστας

Τον πρώτο εγχώρια κατασκευασμένο υπέρ-υπερηχητικό βαλλιστικό πύραυλο παρουσίασε το Ιράν, όπως μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων IRNA. Ο υπέρ-ηχητικός βαλλιστικός πύραυλος ονομάστηκε “Fateh” και παρουσιάστηκε σε τελετή όπου παρευρέθηκε ο πρόεδρος της χώρας και ανώτατοι αξιωματικοί του σώματος των Φρουρών της επανάστασης.

Οι υπέρ-υπερηχητικοί βαλλιστικοί πύραυλοι μπορούν να πετούν με ταχύτητα πενταπλάσια από αυτή του ήχου και να ακολουθούν περίπλοκη τροχιά, στοιχεία που κάνουν ιδιαίτερα δύσκολη έως αδύνατη την αναχαίτισή τους. Να σημειωθεί πως υπάρχουν αναφορές ότι ο “Fateh” κατασκευάστηκε και χάρη στην ρωσική τεχνογνωσία.

Το ιρανικό πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων είναι εδώ και χρόνια στο “μικροσκόπιο” των χωρών της Δύσης, ειδικότερα των ΗΠΑ. Εξάλλου, ένας από τους λόγους που αποτρέπει μία αμερικανική στρατιωτική δράση κατά του Ιράν είναι ακριβώς το οι ιρανικοί βαλλιστικοί πύραυλοι, που μπορούν να πλήξουν τα απόλυτα σύμβολα της αμερικανικής ισχύος, τα αεροπλανοφόρα.

Ακολουθώντας το παράδειγμα των Κινέζων που ήταν οι πρώτοι διδάξαντες, το Ιράν έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια και το πρόγραμμα εξειδικευμένων βαλλιστικών πυραύλων εναντίον πλοίων (ASBM). Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι ενδέχεται όντως να υπάρχει σοβαρός κίνδυνος από αυτούς, γιατί οι Ιρανοί έχουν επιτύχει μεγάλες προόδους στις σχετικές τεχνολογίες.

Το ιρανικό βαλλιστικό πρόγραμμα

Αξίζει να εξετάσουμε συνοπτικά το ιστορικό του προγράμματος των ιρανικών βαλλιστών πυραύλων. Τον Αύγουστο του 2018 το Ιράν είχε αναφέρει ότι ανέπτυξε μια τότε νέα έκδοση της οικογένειας βαλλιστικών πυραύλων στερεών καυσίμων “Fateh-110”, που αναφέρονταν τότε ως “Fateh Mobin”. Ο πύραυλος αυτός εμφανισιακά είναι ίδιος με προηγούμενες εκδόσεις του “Fateh-110”, αλλά έχει ένα σκέπαστρο πάνω από το ρύγχος, το οποίο ενδέχεται να καλύπτει έναν ηλεκτροοπτικό αισθητήρα.

Σύμφωνα με τα τότε δημοσιεύματα των ιρανικών ΜΜΕ, ο “Fateh Mobin” διαθέτει ένα νέο σύστημα καθοδήγησης με έναν “έξυπνο ερευνητή” (smart seeker) που του προσφέρει τη δυνατότητα να προσβάλει με υψηλή ακρίβεια τόσο θαλάσσιους, όσο και χερσαίους στόχους, ημέρα και νύχτα. Επιπλέον, ανέφεραν πως μπορεί να διαπεράσει πλέγματα αντιπυραυλικών αμυνών και να επιχειρεί σε περιβάλλον υψηλών ηλεκτρονικών αντιμέτρων.

Το Ιράν διέθετε πριν το 2018 ένα έκδοχο του “Fateh-110” με ηλεκτροοπτικό ερευνητή, που είναι ο αντιπλοϊκός βαλλιστικός πύραυλος “Khalij Fars”. Εκτιμάται ότι ο πύραυλος αυτός διαθέτει ερευνητή υπερύθρων που μπορεί να διακρίνει το θερμικό ίχνος ενός μεγάλου πλοίου από το ψυχρό περιβάλλον του νερού γύρω του (αν και υπό επιχειρησιακές συνθήκες εκφράζονται αμφιβολίες για την αξιοπιστία του). Πιθανολογείται ότι ο “Mobin Fateh” ενδέχεται να διαθέτει σύστημα ταυτοποίησης του αναγλύφου με ψηφιακή εικόνα που έχει αποθηκευμένη στη μνήμη του (scene–matching guidance) για τον εντοπισμό του προσδιορισμένου στόχου.

Τί έλεγαν οι Αμερικανοί

Οι ισχυρισμοί της Τεχεράνης ότι είχε προχωρήσει στην κατασκευή ενός παρόμοιου όπλου είχαν αντιμετωπιστεί αρχικώς με σκεπτικισμό. Όμως, το Φθινόπωρο του 2014, το Πεντάγωνο, στην ετήσια έκθεσή του προς το Κογκρέσο, είχε ενημερώσει ότι ο “Khalij Fars” είχε ήδη παραδοθεί στις ιρανικές Ένοπλες Δυνάμεις και πως είχε καταστεί επιχειρησιακός. Η έγκυρη αμυντική επιθεώρηση Jane’s Defence Weekly χαρακτήριζε τον συγκεκριμένο πύραυλο ως ένα όπλο που θα μπορούσε να αλλάξει τις στρατιωτικές ισορροπίες στην περιοχή του Περσικού Κόλπου.

Η αναφορά του Πενταγώνου υποστήριζε ότι «η Τεχεράνη αθόρυβα κατασκευάζει και θέτει σε υπηρεσία αυξανόμενης φονικότητας συμμετρικά και ασύμμετρα όπλα, συμπεριλαμβανομένων προηγμένων θαλάσσιων ναρκών, μικρά αλλά υψηλών ικανοτήτων υποβρύχια, πυραύλους cruise παράκτιας άμυνας, ταχύπλοα σκάφη και αντιπλοϊκούς βαλλιστικούς πυραύλους».

Στο μεταξύ, ο αντιναύαρχος James Syring, διευθυντής της Υπηρεσίας Αντιπυραυλικής Άμυνας των ΗΠΑ (US Missile Defence Agency), είχε δηλώσει σε μια υποεπιτροπή του Κογκρέσου τον Ιούνιο του 2014 ότι το βεληνεκές των 300 χλμ του “Khalij Fars” «τον καθιστά ικανό να απειλήσει οποιαδήποτε θαλάσσια δραστηριότητα στον Περσικό Κόλπο και στα Στενά του Ορμούζ». Όλα αυτά πολύ πριν τον υπερηχητικό βαλλιστικό πύραυλο “Fateh”, που προφανώς και θα επιτείνει τις δυτικές ανησυχίες για το ιρανικό βαλλιστικό πρόγραμμα.

Αρχικά, αρκετοί αναλυτές ήταν εντόνως σκεπτικιστές αναφορικά με τις δυνατότητες του Ιράν να χρησιμοποιήσει αντιπλοϊκούς βαλλιστικούς πυραύλους αποτελεσματικά. Ένα σχετικό έγγραφο της δεξαμενής σκέψης CSIS (Center for Strategic and International Studies), που είχε δοθεί στη δημοσιότητα στις 14 Αυγούστου 2014, υποστήριζε ότι το Ιράν δεν διαθέτει κανένα αποτελεσματικό μέσο για να εντοπίζει και να ιχνηλατεί στόχους πέραν του ορίζοντος, έτσι ώστε να τροφοδοτεί με δεδομένα στοχοποίησης τους πυραύλους.

Όμως, εάν αυτό αποτελεί το μόνο πρόβλημα, τα επιχειρήματα του CSIS περί ανεπάρκειας των ιρανικών αντιπλοϊκών πυραύλων μπορούσαν από τότε να χαρακτηριστούν ως αδύναμα. Κι αυτό γιατί σε μικρές θαλάσσιες επιφάνειες, όπως είναι τα Στενά του Ορμούζ, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη έρευνα: Αρκεί να γνωρίζει κανείς τη γενική περιοχή του στόχου, δεδομένου ότι ο πύραυλος έχει σύστημα αυτοκατεύθυνσης.

Η παρουσίαση του “Hormuz-2”

Στις 9 Μαρτίου 2017, το ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων Tasnim είχε αναφέρει πως το Σώμα των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν (IRGC) είχε διεξαγάγει με επιτυχία δοκιμαστική βολή ενός νέου αντιπλοϊκού βαλλιστικού πυραύλου (ASBM), του “Hormuz–2”. Όπως είχε δηλώσει στο πρακτορείο Tasnim o επικεφαλής των αεροδιαστημικών δυνάμεων του Σώματος των Φρουρών της Επανάστασης (IRGC Aerospace Forces), ταξίαρχος Amir Hajizadeh, ο πύραυλος κατέστρεψε επιτυχώς τον στόχο του, σε απόσταση 250 χλμ από το σημείο εκτόξευσης.

Τρεις μέρες πριν την ανακοίνωση του Tasnim, το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο Fox News, επικαλούμενο τις μαρτυρίες Αμερικανών αξιωματούχων, είχε αναφέρει ότι στις 4-5 Μαρτίου 2017 το Ιράν είχε διεξάγει δύο δοκιμαστικές εκτοξεύσεις πυραύλων Fateh-110 Mod 3 με έναν «νέο ενεργό ερευνητή» (active seeker).

 

Ο “Hormuz-2” είχε πρωτοπαρουσιαστεί τον Μάιο του 2014 και φαινόταν να είναι μια έκδοση του “Khalij Fars”, που χρησιμοποιούσε, όμως, ενεργό ραντάρ στη θέση του ηλεκτροοπτικού συστήματος για την καθοδήγησή του προς τον στόχο. Ο ηλεκτροοπτικός αισθητήρας ενδέχεται να είναι επιρρεπής σε νέφωση, ομίχλη ή υγρασία πάνω από τον στόχο και να χάνει την σκόπευσή του, οπότε ένα όπλο με ενεργό ραντάρ κλείνει αυτό το κενό. Μια άλλη έκδοση του πυραύλου, ο “Hormuz-1”, εκτιμάται ότι χρησιμοποιεί παθητικό ραντάρ.

Αν όντως αυτό ισχύει, η συγκεκριμένη έκδοση εκτιμάται ότι είναι επιρρεπής στη δράση ηλεκτρονικών αντιμέτρων. Από την άλλη δεν θα γίνεται αντιληπτή η επίθεσή της και μπορεί να χρησιμοποιεί το ραντάρ του πλοίου-στόχου ως ραδιοφάρο κατευθυνόμενος προς αυτό, περιορίζοντας δραματικά τις απαιτήσεις των πληροφοριών στοχοποίησης που θα προσέφερε ένα εκτεταμένο δίκτυο αναγνώρισης.

Απειλώντας τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι το Ιράν έχει προχωρήσει στην ανάπτυξη του βαλλιστικού του προγράμματος, προκειμένου να αποκτήσει πυραύλους ικανούς να πλήξουν τα αμερικανικά πολεμικά πλοία σε μία πολύ μεγάλη περιοχή και όχι απλώς στα Στενά του Ορμούζ.  Για παράδειγμα, στις 2 Φεβρουαρίου του 2019 στην Τεχεράνη, κατά τη διάρκεια της έκθεσης αμυντικού υλικού Eghtedar 40, είχε ανακοινωθεί ότι για τον ιρανικό βαλλιστικό πύραυλο “Khorramshahr” αναπτύσσεται μια κατευθυνόμενη πολεμική κεφαλή (guided warhead).

Όπως είχε υποστηρίξει το ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων “Fars”, η νέα γενιά πυραύλων με κατευθυνόμενη κεφαλή έχει ονομαστεί Khorramshahr-2. Παλαιότερα είχε αναφερθεί ότι ο Khorramshahr έχει βεληνεκές 2000 χλμ και μεταφέρει πολεμική κεφαλή βάρους 1800 κιλών. Ο συγκεκριμένος πύραυλος έχει αναφερθεί ότι διαθέτει και αντιπλοϊκές ικανότητες, οι οποίες ενδέχεται να βελτιώνονται δραστικά με την εμφάνιση της νέας πολεμικής κεφαλής. Τέλος, στις 11 Οκτωβρίου 2015 το Ιράν είχε ανακοινώσει ότι δοκίμασε έναν νέο βαλλιστικό πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς, ο οποίος αναφέρεται ως “Emad”.

Από ότι φαίνεται ο “Emad” είναι ένας πύραυλος φορέας της σειράς Shahab-3 / Ghadr, πάνω στον οποίο έχει τοποθετηθεί ένα όχημα επανεισόδου με δυνατότητες διεξαγωγής ελιγμών (steerable RV), ώστε να επιτυγχάνει πλήγματα ακριβείας. Σύμφωνα δε με τις τότε δηλώσεις του προαναφερθέντος ταξιάρχου Amir Ali Hajizadeh, που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 12 Νοεμβρίου 2015, η εμβέλεια του Emad είναι 2000 χλμ.

Παρουσιάζοντας, πλέον, έναν υπέρ-υπερηχητικό βαλλιστικό πύραυλο, το Ιράν αποδεικνύεται ότι προχωρά σε έναν καίριο εξοπλιστικό τομέα, στον οποίο η Δύση έχει μείνει πίσω. Το Ιράν φαίνεται να διαθέτει πυραύλους ικανούς να απειλήσουν τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα, γεγονός που οδηγεί στον δραστικό περιορισμό των ικανοτήτων “ατιμώρητης” προβολής ισχύος που παλαιότερα είχαν οι ΗΠΑ.

https://slpress.gr/diethni/pyrayliki-yperdynami-ginetai-to-iran/