Blog

1. Παρακολουθούμε με μεγάλη ανησυχία αλλά και κατάπληξη, για την επιδεικνυόμενη ανοχή και απραξία, να συνεχίζεται επί χρόνια και να αποκορυφώνεται σήμερα μια απίστευτη εισβολή στη χώρα παρανόμων μεταναστών, που παρουσιάζονται όλοι, συστηματικά και προσχηματικά, ως πρόσφυγες και αιτούνται παροχή πολιτικού ασύλου.

Είναι από καιρό γνωστό ότι η συντριπτική πλειοψηφία των παρανόμως εισερχομένων στη χώρα και αιτούντων άσυλο είναι παράνομοι μετανάστες και όχι πρόσφυγες, όπως η ιδιότητα και το καθεστώς του πρόσφυγα καθορίζεται από τη Διεθνή Σύμβαση της Γενεύης του 1951, την οποία επεκύρωσε και η χώρα μας το 1959. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας προσφάτως από το βήμα της Βουλής και βασιζόμενος σε αναμφισβήτητα στατιστικά στοιχεία, επιβεβαίωσε ότι το ποσοστό των Σύρων αιτητών ασύλου δεν υπερβαίνει το 2% και ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα είναι ουσιαστικά πρόβλημα παρανόμων μεταναστών.
Παραδόξως όμως, διαδοχικές κυβερνήσεις, από τη δεκαετία ήδη του ’90, αγνόησαν ηθελημένα το γεγονός αυτό, ανέχθηκαν το αμάλγαμα προσφύγων και παρανόμων μεταναστών και επέτρεψαν τη γιγάντωση του προβλήματος και τη δημιουργία, εκ του μη όντος, ενός νέου μεγάλου εθνικού θέματος για τη χώρα, που αντιμετωπίζει και τόσα άλλα προβλήματα.
2. Η μαζική παράνομη μετανάστευση, με τις διαστάσεις εισβολής που έχει προσλάβει και με την ανεξάντλητη δυναμική που διαθέτει, αντιπροσωπεύει, εάν δεν ανασχεθεί και ελεγχθεί εγκαίρως και αποτελεσματικά, άμεση απειλή στην εθνική και κοινωνική συνοχή της χώρας, στην πολιτισμική της ταυτότητα, στην εθνική της ασφάλεια και στο εθνικό της μέλλον.
3. Είναι προφανές και κατάδηλο ότι η μαζική παράνομη μετανάστευση έχει εκ των πραγμάτων γεωπολιτικές διαστάσεις. Παρακολουθούμε καθημερινά τις δηλώσεις και τις πράξεις της ηγεσίας της γειτονικής μας προς Ανατολάς χώρας. Έχει αναγάγει απροκάλυπτα τη χειραγώγηση των λεγομένων μεταναστευτικών ροών σε γεωπολιτικούς και διπλωματικούς στόχους. Σε γεωπολιτικό επίπεδο, επιδιώκει την επανεγκατάσταση στην Ελλάδα Μουσουλμανικών μαζών και τη διάσπαση της εθνικής συνοχής της, με ότι αυτό σημαίνει γεωπολιτικά, και την προώθηση γενικότερα Μουσουλμάνων μεταναστών στην Ευρώπη, με στόχο την ενίσχυση της επιρροής του Μουσουλμανικού παράγοντα και μέσω αυτού της δικής της επιρροής στη Γηραιά Ήπειρο.
Σε διπλωματικό επίπεδο, επιδιώκει την απόσπαση από την Ευρωπαική Ένωση πολύ σημαντικὠν οικονομικών ανταλλαγμάτων για τη συνεργασία της στον έλεγχο της παράνομης μεταναστεύσεως από τα σύνορά της. Διεκδικεί επίσης, ως πρόσθετα ανταλλάγματα, την άρση της προξενικής θεωρήσεως (βίζας) για τους υπηκόους της σε όλες τις χώρες-μέλη και την αναβάθμιση της τελωνειακής ενώσεώς της με την Ευρωπαική Ένωση. Η ανεδαφική και αυτοκαταστροφική πολιτική των ανοικτών συνόρων εκ μέρους της Ελλάδος, παρέχει όπλο εκβιασμού στην Άγκυρα, που το εξαργυρώνει αδρά.
4. Η Ευρω-Τουρκική Συμφωνία, με τη μορφή Κοινής Δηλώσεως Ευρωπαικής Ενώσεως-Τουρκίας, είχε ως στόχο την εξασφάλιση της Τουρκικής συνεργασίας για τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών από τα σύνορά της, με κύρια πρόνοια την επαναπροώθηση στην Τουρκία των παρανόμων μεταναστών που έρχονται από τα σύνορά της και δεν πληρούν τα αναγκαία κριτήρια για την αναγνώρισή τους ως προσφύγων και την παροχή ασύλου.
Η πρόνοια αυτή έμεινε ουσιαστικά γράμμα κενό για τη χώρα μας και όχι, δυστυχώς, μόνο από Τουρκική υπαιτιότητα. Οι ιδεοληψίες, το αμάλγαμα προσφύγων και μεταναστών και οι αναποτελεσματικές και ανερμάτιστες πολιτικές που κυριάρχησαν, δεν επέτρεψαν ούτε το διαχωρισμό προσφύγων και μεταναστών ούτε τη γρήγορη διεκπεραίωση των αιτήσεων ασύλου, ούτε, βεβαίως, την επαναπροώθηση στην Τουρκία των παρανόμως εισελθόντων στη χώρα μας, πού δεν πληρούν τις προδιαγραφές του πρόσφυγα. Από τις δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες παρανόμων μεταναστών, που εισήλθαν στη χώρα, μετά την κοινή Ευρω-Τουρκική Δήλωση, επαναπροωθήθηκαν στην Τουρκία μόνο 1.800.
5. Με τα δεδομένα αυτά, έχει διαμορφωθεί στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου,σε ορισμένα νησιά των Δωδεκανήσων, και, κατά δεύτερο λόγο, στον Έβρο μια άκρως ανησυχητική και επικίνδυνη κατάσταση, που, από ορισμένες απόψεις, προσομοιάζει με ασύμμετρο, υβριδικό πόλεμο κατά της χώρας. Η κατάσταση αυτή περιπλέκεται και επιβαρύνεται περαιτέρω από τον σκόπιμο παραμερισμό του Στρατού και της Αστυνομίας από τον άμεσο έλεγχο των συνόρων. Ο Στρατός χρησιμοποιείται μόνο, εκτρεπόμενος από τα καθήκοντά του, για τη λογιστική υποστήριξη και τη συμμετοχή του στη σίτιση των παρανόμων μεταναστών. Διαθέτει καθημερινά 29.000 περίπου μερίδες φαγητού σε μετανάστες.
Ο έλεγχος των συνόρων έχει αφεθεί πρακτικά στην Ευρωπαική Δύναμη FRONTEX και ατύπως σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, (ΜΚΟ). Ο ρόλος όμως της FRONTEX εξαντλείται στη «διάσωση» όλων αδιακρίτως των προσερχομένων και στην ασφαλή αποβίβασή τους στις Ελληνικές ακτές. Επιπλέον, η FRONTEX καταγράφει λεπτομερώς τους προσερχομένους και «διασωζομένους», ώστε, εάν κάποιος κατορθώσει να φύγει από την Ελλάδα και να μεταβεί σε μια άλλη χώρα-μέλος, η τελευταία,έχοντας την τεκμηρίωση της FRONTEX, να μπορεί να τον επαναπροωθήσει στην Ελλάδα, ως πρώτη χώρα υποδοχής, με βάση τον Κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ.
Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, πολλές από τις οποίες βρίσκονται σε ανταπόκριση και συνεργασία με τους παράνομους μετανάστες και ορισμένες φορές με τους διακινητές τους, υποκαθιστούν ουσιαστικά το κράτος σε θεμελιώδεις κυριαρχικές λειτουργίες του, όπως είναι ο έλεγχος των συνόρων, έναντι τρίτων χωρών, και των εισερχομένων στην επικράτεια του. Η λειτουργία αυτή είναι ιδιαιτέρως κρίσιμη και ευαίσθητη, δεδομένου του γεγονότος ότι η χώρα αντιμετωπίζει τις γνωστές Τουρκικές αμφισβητήσεις, διεκδικήσεις και επιδιώξεις στο Αιγαίο, μεταξύ αυτών και τη μετάλλαξη του δημογραφικού χαρακτήρα των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, με την εγκατάσταση σ’ αυτά Μουσουλμάνων παρανόμων μεταναστών. Το Λιμενικό Σώμα,υπό το κράτος της πολιτικής των ανοικτών συνόρων και της Ευρωπαικής Οδηγίας για το Άσυλο, παρεμποδίζεται στην επιτέλεση του έργου του, που είναι ο έλεγχος των θαλασσίων ορίων της χώρας. Περιορίζεται, σε συνεργασία με τη FRONTEX , σε παθητικό ρόλο επιτηρήσεως και «διασώσεως» αδιακρίτως όλων των προσερχομένων, με πρόσχημα την υποβολή αιτήσεως ασύλου.
6. Η κατάσταση αυτή αφήνει τη χώρα ανοχύρωτη και υποκείμενη στους εκβιασμούς της Άγκυρας, που χρησιμοποιεί ως όπλο τη στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. Παρουσιάζεται έτσι το οξύμωρο, την ίδια ώρα που Ελλάδα και Κύπρος προσφεύγουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ζητούν την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία για την εισβολή των γεωτρυπάνων της στην Κυπριακή ΑΟΖ, Ελλάδα και Ευρώπη να υφίστανται τον Τουρκικό εκβιασμό στο μεταναστευτικό και η Ελλάδα να μετατρέπεται σε συνήγορο της Άγκυρας στην Ευρώπη για την ικανοποίηση των αξιώσεών της.
Ομολογουμένως, το κόστος της περιβόητης πολιτικής των ανοικτών συνόρων είναι πολύ υψηλό και παράλογο. Αντί η Ελλάδα να πάρει άμεσα μέτρα για τον έλεγχο των συνόρων της, με αναστολή επ’ αόριστον, εάν αυτό είναι αναγκαίο, της εφαρμογής της Ευρωπαικής Οδηγίας για το Άσυλο, για λόγους έκτακτης ανάγκης και εθνικής ασφάλειας, εμμένει στην ίδια ολέθρια πολιτική και περιέρχεται εκ των πραγμάτων σε θέση υποχειρίου και εκβιαζομένου ομήρου της Άγκυρας.
Γιατί η ακατανόητη αυτή εμμονή της στην πολιτική των ανοικτών συνόρων, όταν οι άλλες Ευρωπαικές χώρες κλείνουν τα σύνορά τους και όταν οι συνέπειες της πολιτικής αυτής έχουν ανεπίτρεπτο κόστος και αποτελούν ευθεία απειλή στην εθνική ασφάλεια και συνοχή της χώρας; Αναλογίζεται επιπλέον κανείς τους κινδύνους που περικλείει για τη χώρα η ανεξέλεγκτη είσοδος χιλιάδων Μουσουλμάνων Τζιχαντιστών από τη Συρία, σε συνέχεια της καταρρεύσεως των προπυργίων τους στην περιοχή της Ιντλίμπ; Η Τουρκική εισβολή στη ΒΑ Συρία και ο πόλεμος κατά των Κούρδων δημιουργεί, εκτός των άλλων, τον κίνδυνο νέων μεταναστευτικών κυμάτων προς την Ελλάδα, που δεν θα προέρχονται τόσο από τους εκδιωκόμενους από τις εστίες τους και αγωνιζόμενους Κούρδους όσο από άλλους, άσχετους με τους δεινοπαθούντες Κούρδους, μεταξύ αυτών και Ισλαμιστών μαχητών.
7. Τα ανοικτά σύνορα και η μη απώθηση οποιουδήποτε προσέρχεται στα σύνορα μιας χώρας-μέλους και ζητά άσυλο, παρουσιάζονται ως κοινή Ευρωπαική πολιτική, με βάση την Ευρωπαική Οδηγία για το Άσυλο, και την υποτιθέμενη Ευρωπαική αλληλεγγύη. Πώς είναι όμως δυνατόν να εφαρμόζεται η πολιτική αυτή μονομερώς από την Ελλάδα, που βρίσκεται στην πιο εκτεθειμένη γεωγραφική θέση και αντιμετωπίζει επιπλέον εθνικά προβλήματα, όταν οι άλλες Ευρωπαικές χώρες κλείνουν τα σύνορά τους, οι άλλες Μεσογειακές χώρες-μέλη παίρνουν αυστηρά μέτρα για τον έλεγχο των συνόρων τους και όταν ακόμη χώρες-μη μέλη στα Βαλκάνια κλείνουν τα σύνορά τους, σε συνεννόηση και συνεργασία με τις Βρυξέλλες και μεγάλες χώρες-μέλη;
8. Πιστεύει κανείς ότι αποτελεί υποκατάστατο στην αποτροπή, στον έλεγχο δηλαδή των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και στην Ευρωπαική αλληλεγγύη, ο εγκλωβισμός των παρανόμως εισερχομένων στην Ελλάδα και η χρηματοδότηση από την Ευρωπαική Ένωση της μόνιμης εγκαταστάσεώς τους στη χώρα μας; Η εφαρμογή δηλαδή πολιτικής εποικισμού της Ελλάδος με λαθρομετανάστες, με Ευρωπαική χρηματοδότηση και η χρησιμοποίηση της Ελλάδος ως αναχώματος της λαθρομεταναστεύσεως στην άλλη Ευρώπη; Είναι τραγικό να παρουσιάζεται μάλιστα από τον Έλληνα Επίτροπο, αρμόδιο για θέματα μεταναστεύσεως, η χρηματοδότηση αὐτή του εποικισμού της Ελλάδος, ως Ευρωπαική βοήθεια και αλληλεγγύη προς τη χώρα μας.
Είναι προφανές ότι μια τέτοια πολιτική οδηγεί στην εθνική αποδόμηση της Ελλάδος και στη μετάλλαξή της σε κατ’ ευφημισμό «πολυπολιτισμική» χώρα. Με άλλα λόγια, στην πλήρη αλλοτρίωσή της, σε σύντομο χρόνο, και στην καταστροφή της εθνικής και πολιτιστικής της ταυτότητας. Είναι δυνατόν να πιστεύουν ορισμένοι ότι ο Ελληνικός λαός θ’ αποδεχθεί παθητικά μια τέτοια ολέθρια εξέλιξη σε βάρος του;
9. Η σημερινή Κυβέρνηση, ενώ ορθά, δια στόματος Πρωθυπουργού, διεπίστωσε ότι η χώρα αντιμετωπίζει πρόβλημα κυρίως παρανόμων μεταναστῶν και όχι προσφύγων, συνεχίζει, σε αδρές γραμμές, την ίδια πολιτική των προκατόχων της για διαχείριση του προβλήματος αντί της αποτροπής και του ελέγχου των συνόρων.
Εξαγγέλλει και οργανώνει τη μεταφορά δεκάδων χιλιάδων παρανόμων μεταναστών από τα νησιά στην ηπειρωτική χώρα, επικαλούμενη λόγους εθνικής ασφάλειας για τα νησιά και λόγους εθνικής αλληλεγγύης, με τη μορφή του ίσου καταμερισμού των μεταναστών σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Είναι βέβαιο όμως ότι αυτοί που θα αναχωρήσουν για την ενδοχώρα, θ’ αναπληρωθούν άμεσα από άλλους που θα έρθουν. Είναι γνωστό επίσης ότι, σύμφωνα με τις πρόνοιες της Κοινής Δηλώσεως Ευρωπαικής Ενώσεως-Τουρκίας, οι μετανάστες που μετακινούνται στην ενδοχώρα δεν είναι δυνατόν πλέον να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία.
Με άλλα λόγια, η μεταφορά των παρανόμων μεταναστών από τα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα, εάν δεν συνδυασθεί με αυστηρό έλεγχο των συνόρων και αποτελεσματική αποτροπή, δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως, επιβεβαιώνει το ρόλο των νησιών ως προγεφυρωμάτων για τον σταδιακό κατακλυσμό όλης της χώρας με παρόνομους μετανάστες-εποίκους. Η εμμονή στην πολιτική των ανοικτών συνόρων και η διαχείριση του προβλήματος, με την αποδοχή της μόνιμης εγκαταστάσεως των παρανόμων μεταναστών στην Ελλάδα, είναι συνταγή καταστροφής για τη χώρα.
Οι εξαγγελίες της Κυβερνήσεως για εγκατάσταση 40.000 παρανόμων μεταναστών σε διαμερίσματα, που είναι βέβαιο ότι θα συνοδευθεί αργότερα και από άλλες παρόμοιες εξαγγελίες, οι εντολές προς το Υπουργείο Παιδείας για την προετοιμασία 304 σχολείων σ’ όλη τη χώρα για την υποδοχή ξένων μαθητών, οι αναζητήσεις διαφόρων ΜΚΟ και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες δομών εγκαταστάσεως σ’ όλη τη χώρα, μέχρι και σε ορεινά απομακρυσμένα χωριά, οι ανακοινώσεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για 86.000 προπληρωμένες ηλεκτρονικές τραπεζικές κάρτες, που έχουν μοιρασθεί σε παράνομους μετανάστες και για εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, που διατίθενται, μέσω αυτής, για τη στέγαση παρανόμων μεταναστών και για τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων «Εστία» και «Ήλιος» για τη μόνιμη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα, όπως επίσης η διανομή δωρεάν γης σε λαθρομετανάστες, 100 στρεμμάτων στον καθένα, δείχνουν σε πιο επικίνδυνο δρόμο ἔχει οδηγηθεί η χώρα και την άμεση ανάγκη να κινητοποιηθεί ο Ελληνικός λαός για την αναστροφή της καταστροφικής αυτής πολιτικής, που ενθαρρύνει αντί να ελέγξει τη λαθρομετανάστευση και να προστατεύσει τη χώρα.
Με πιο δικαίωμα ΜΚΟ, χρηματοδοτούμενες από το εξωτερικό και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, αναλαμβάνουν ρόλους εποικισμού της χώρας, με παράνομους μετανάστες από 70 χώρες του κόσμου; Με ποιά λογική και με πιο δικαίωμα απονέμονται στους παράνομους μετανάστες, σχεδόν αμέσως μετά την άφιξή τους στα νησιά, ΑΜΚΑ και ΑΦΜ, που είναι δικαιώματα των εργαζομένων και επιχειρηματικά δραστηριοποιημένων μονίμων κατοίκων της χώρας; Προεξοφλείται μ’ αυτό η μόνιμη εγκατάστασή τους και η εκ των προτέρων αναγνώρισή τους ως Ελλήνων πολιτών;
Η συνέχιση της πολιτικής των ανοικτών συνόρων είναι ολέθρια και ανυπόφορη για τη χώρα. Ακόμη και στην περίπτωση που επιβεβαιωθεί η Ευρω-Τουρκική Συμφωνία για επαναπροώθηση στην Τουρκία όσων δεν είναι πρόσφυγες, αυτό δεν θα αποτελούσε εγγύηση για την Ελλάδα για να συνεχίσει την πολιτική των ανοικτών συνόρων. Είναι βέβαιο ότι η Άγκυρα θα βρει τρόπους, και στην περίπτωση αυτή, να συνεχίσει την πίεση στην Ελλάδα με τη λαθρομετανάστευση. Οι μικρές μεταναστευτικάς ροές μπορεί να είναι ασήμαντες για την Ευρώπη και να μη δημιουργούν πολιτικό πρόβλημα. Για την Ελλάδα όμως είναι μεγάλες, εάν είναι συνεχείς και μακροχρόνιες. Η Ελλάδα πρέπει γι’ αυτό να επαναφέρει τον αυστηρό έλεγχο στα σύνορά της, υπό την άμεση ευθύνη των Σωμάτων που είναι εντεταλμένα για την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας.
10. Τα επιχειρήματα που προβάλλονται για τη δικαιολόγηση της πολιτικής ανοχής στη λαθρομετανάστευση και της ανεπιφύλακτης πολιτικής των ανοικτών συνόρων, που δρομολόγησε η προηγούμενη Κυβέρνηση, είναι προσχηματικά και ιδεοληπτικά. Για το λόγο αυτό, συγχέουν σκοπίμως το θέμα του ασύλου, που συνδέεται, με πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις και συνθήκες, με το γενικότερο θέμα της φτώχειας στον Τρίτο Κόσμο. Το τελευταίο όμως αφορά δισεκατομμύρια ανθρώπους και δεν μπορεί, προφανώς,να λυθεί με τη μετανάστευση, αλλά με την ανάπτυξη.
Κορυφαίο παράδειγμα είναι η πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου, η Κίνα. Κατόρθωσε με την ανάπτυξη, όχι μόνο να μη στέλνει μετανάστες στο εξωτερικό, αλλά να διεκδικεί την παγκόσμια κορυφή ως οικονομική δύναμη. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η δεύτερη πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου, η Ινδία. Κατόρθωσε και αυτή, με την ανάπτυξη, να περιορίσει δραστικά την εκπομπή μεταναστών. Αντιμετωπίζει όμως και η ίδια μεταναστευτική πίεση από τη γειτονική της Μπάγκλαντές. Χρειάσθηκε γι’ αυτό ν’ ανεγείρει τείχος από συρματοπλέγματα σ’ όλο το μήκος των συνόρων της (2.200 χλμ). Αυτό είναι ένα παράδειγμα για την Ελλάδα και για δηλώσεις υπευθύνων ότι «δεν θέλουμε τείχη και φράχτες». Εάν η Ινδία, χρειάζεται φράχτες για να προστατευθεί από τη λαθρομετανάστευση του Μπαγκλαντές, γιατί δεν χρειάζεται φράχτη η Ελλάδα στον Έβρο και αυστηρούς ελέγχους στο Αιγαίο και πρέπει να μείνει ξέφραγο αμπέλι στη λαθρομετανάστευση;
11. Οι ιδεοληψίες που επηρεάζουν τις πολιτικές διαδοχικών κυβερνήσεων και κομμάτων στη χώρα μας, από δεξιά και αριστερά, εκπορεύονται από την παγκοσμιοποίηση και τα ιδεολογήματά της. Η τελευταία υποστηρίχθηκε αρχικά από τις ΗΠΑ, από τη δεκαετία του 90, και βρήκε, δυστυχώς άκριτη υποδοχή στην Ευρώπη, παρά τις αντιδράσεις εθνικών κρατών και πολιτών. Η παγκοσμιοποίηση δεν υποστηρίζεται σήμερα από τις ΗΠΑ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί όμως να την υποστηρίζει, στο επίπεδο, τουλάχιστον, των κυρίαρχων της δομών και θεσμών.
Στο συγκεκριμένο όμως θέμα της παράνομης μεταναστεύσεως, όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες, υπό την πίεση των πραγμάτων και της ανάγκης, πήραν μέτρα αυτοπροστασίας και ελέγχου των συνόρων τους. Πώς μπορεί η Ελλάδα ν’ αποτελέσει εξαίρεση και ν’ αποδεχθεί ρόλο αναχώματος της Ευρώπης, με τίμημα τη δική της εθνική αποδόμηση και αλλοτρίωση;
12. Ένας λόγος παραπάνω, εκτός από τους εθνικούς κινδύνους που δημιουργούν οι Τουρκικές βλέψεις και διεκδικήσεις, είναι οι γεωπολιτικοί και στρατηγικοί ανταγωνισμοί στα Βαλκάνια. Ο δημογραφικός και ο πολιτιστικός παράγων συνιστούν βασικούς συντελεστές αυτών των ανταγωνισμών. Η αλλαγή τους στην Ελλάδα, με την ανεξέλεγκτη μαζική, Μουσουλμανική κυρίως, μετανάστευση, συνεπάγεται καίρια αλλαγή και της γεωπολιτικής της σημασίας. Με απλά λόγια, θα είναι άλλη η γεωπολιτική σημασία μιας μεταλλαγμένης Ελλάδας, που είναι σήμερα Ελληνική και Ορθόδοξη.
13. Η προπαγάνδα που συνοδεύει την ανοχή στη λαθρομετανάστευση και την πολιτική των ανοικτών συνόρων, προβάλλει έναν άνευ ορίων δικαιωματισμό, που απορρέει από την ανθρώπινη ιδιότητα. Προφανώς, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ιερά και σεβαστά, αλλά δεν είναι δυνατόν να προβάλλεται ως δήθεν ανθρώπινο «δικαίωμα» η παράνομη είσοδος και εγκατάσταση σε μια ξένη χώρα. Αυτό θα αναιρούσε κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας, συντεταγμένης πολιτείας και εν τέλει δημοκρατίας. Τα ανθρώπινα δικαιώματα αναγνωρίζονται και κατοχυρώνονται, στο πλαίσιο συντεταγμένων και κυριάρχων κρατών και διακρατικών διεθνών συνθηκών, συμφωνιών και συμβάσεων.
14. Η ίδια προπαγάνδα, για να συγκινήσει ιδιαίτερα και να παραπλανήσει τον Ελληνικό λαό, προβαίνει σε χονδροειδείς και ανιστόρητες συγκρίσεις. Συγκρίνει, π.χ., τους σημερινούς υποτιθέμενους πρόσφυγες, που είναι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, παράνομοι μετανάστες, με τους Έλληνες πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922. Προφανώς, είναι ανιστόρητη, ανεπίτρεπτη και ανίερη μια τέτοια σύγκριση. Οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας ήταν πραγματικοί πρόσφυγες, που κινδύνευαν από το μαχαίρι των Τούρκων σφαγέων και ήταν, επιπλέον, ομοεθνείς, που είχαν κάθε δικαίωμα στην εθνική αλληλεγγύη.
Συγκρίνει επίσης τους παράνομους μετανάστες, που έρχονται στην Ελλάδα, με τους Έλληνες μετανάστες που πήγαν στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στην Ευρώπη. «Πήγαμε και μεις μετανάστες» λέγεται. Οι Έλληνες μετανάστες όμως δεν πήγαν παράνομα στις χώρες αυτές. Πήγαν νόμιμα, με τη σύμφωνη γνώμη των Κυβερνήσεων των χωρών αυτών.
15. Προβάλλεται επίσης το επιχείρημα ότι, με τη μετανάστευση, θα λυθεί το δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα. Το επιχείρημα είναι έωλο και σοφιστικό. Οι χώρες που προκρίνουν μια τέτοια λύση του δημογραφικού τους προβλήματος, μπορούν να το πράξουν με νόμιμη μετανάστευση, η οποία τους παρέχει και τη δυνατότητα επιλογής και προκαθορισμού κανόνων και προϋποθέσεων.
Προκάλεσε για το λόγο αυτό έκπληξη και απορία η αποστροφή, προσφάτως, του Πρωθυπουργού, στη Βουλή, για αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος «και με τη μετανάστευση», όταν είναι γνωστό ότι η μετανάστευση στην Ελλάδα είναι μόνο παράνομη και, κατά κύριο λόγο, Μουσουλμανική. Η αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος δεν θα επιτευχθεί με αλλοίωση και μετάλλαξη του Ελληνικού πληθυσμού και την επανεγκατάσταση στην Ελλάδα Μουσουλμανικών μαζών, που θα ποδηγετούνται αύριο από την Άγκυρα. Θα επιτευχθεί, με μια ολοκληρωμένη πολιτική, που θα στηρίζει τις γεννήσεις και θα οδηγήσει στην έξοδο από τη σημερινή κρίση και στη δημιουργία πραγματικών ευκαιριών απασχολήσεως για τους νέους, που αναγκάζονται σήμερα να εκπατρίζονται και να χάνονται ως πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό για τη χώρα.
Έκπληξη και απορία, προκάλεσε επίσης η δήλωση στη Βουλή του Πρωθυπουργού, με την ίδια ευκαιρία, ότι «είναι υπερήφανος να βλέπει την κοινωνία μας να μετατρέπεται σε πολυπολιτισμική»! Σε τί ακριβώς συνίσταται η υπερηφάνεια του Πρωθυπουργού; Στην επιτελούμενη, με τη μαζική παράνομη μετανάστευση, μετάλλαξη της Ελληνικής κοινωνίας από Ελληνική σε «πολυπολιτισμική», όπως λέγεται κομψά το πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό συνονθύλευμα; Αυτή είναι η επιταγή του Συντάγματος και το νόημα της Επαναστάσεως του 1821, που θεμελίωσε το Νέο Ελληνικό κράτος και της οποίας θα εορτάσουμε, το 2021, την επέτειο των 200 χρόνων;
Ο Κώστας Σημίτης ήταν ο πρώτος, που, ήδη από το 1997, έκανε λόγο, ως Πρωθυπουργός, για τη μετάλλαξη της Ελλάδος σε πολυπολιτισμική κοινωνία. Είχε πει τότε συγκεκριμένα: «η Ελλάδα πρέπει να γίνει πολυπολιτισμική». Γιατί πρέπει η Ελλάδα να γίνει «πολυπολιτισμική» και να μη παραμείνει Ελληνική; Ερωτήθηκε ποτέ ο Ελληνικός λαός αν θέλει μια τέτοια μετάλλαξη και αλλοτρίωση; Στη διαρροή του χρόνου μέχρι σήμερα, είδαμε τί σημαίνει στην πράξη η περιβόητη «πολυπολιτισμική» κοινωνία. Δεν σημαίνει, ασφαλώς, ούτε πολύ πολιτισμό ούτε εμπνέει κάποια υπερηφάνεια. Αντιθέτως, εμπνέει μεγάλη ανησυχία και αγωνία στον Ελληνικό λαό για την πατρίδα του. Ο Ελληνικός λαός απαιτεί γι’ αυτό έλεγχο των συνόρων του, ανάσχεση και αποτροπή της παράνομης μεταναστεύσεως και προάσπιση της εθνικής του συνοχής και της εθνικής πολιτιστικής του ταυτότητας.
16. Επιστρατεύθηκε, προσφάτως, με ολοκληρωμένο και συστηματικό τρόπο, και η Ελληνική Εκκλησία στη μεγάλη επιχείρηση για την υποδοχή και περίθαλψη των παρανόμων μεταναστών και στη μόνιμη εγκατάστασή τους στη χώρα. Ζητήθηκε μάλιστα από την Εκκλησία να διαθέσει γη, χώρους και προσωπικό για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Η φιλανθρωπική ευαισθησία και αποστολή της Εκκλησίας επιστρατεύεται, προφανώς, για λόγους κυρίως ιδεολογικής προπαγάνδας και εντυπώσεων στην κοινή γνώμη. Για την παρουσίαση δηλαδή των παρανόμων μεταναστών ως προσφύγων και της μόνιμης εγκαταστάσεώς τους στην Ελλάδα ως αναγκαίου και θεάρεστου φιλανθρωπικού έργου, στο οποίο πρέπει να συμβάλει και η Εκκλησία.
Συνεχίζεται δηλαδή η σύγχυση μεταξύ πραγματικών προσφύγων, για τους οποίους κανείς δεν έχει αντίρρηση, με τις μυριάδες των παρανόμων μεταναστών, η μόνιμη εγκατάσταση των οποίων στη χώρα θα άλλαζε οριστικά το εθνικό, ιστορικό, πολιτιστικό και, γιατί όχι, θρησκευτικό πρόσωπό της και καλείται από την Κυβέρνηση η Εκκλησία να συμβάλει σ’ αυτό το έργο. Στην εθνική αποδόμηση δηλαδή της Ελλάδος και στη μετάλλαξή της σε «πολυπολιτισμική».
Η Εκκλησία, που λειτούργησε διαχρονικά ως εθνική κιβωτός και πρόμαχος της εθνικής ταυτότητας της χώρας, ας αναλογισθεί αν είναι δικός της ρόλος η συμβολή στον εποικισμό και στην αλλοτρίωση της χώρας, υπό την επίφαση φιλανθρωπικού έργου.
17. Σε συνάρτηση με τη μαζική παράνομη μετανάστευση, η παιδεία έγινε προνομιακός στόχος για μετάλλαξη. Οι νέες γενιές «πρέπει» να γαλουχηθούν με τα ιδεολογήματα περί «πολυπολιτισμικής» δήθεν κοινωνίας και όχι με τις αρχές και τις αξίες της Ελληνικής μας κληρονομιάς, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, η ιστορία και ο πολιτισμός μας.
Τί είναι όμως η Ελληνική Παιδεία; Δεν είναι αυτή που ταυτίζεται με οικουμενικές αρχές και αξίες, που έγιναν τα θεμέλια του ορθού λογισμού και του παγκόσμιου πολιτισμού; Τί είναι η Ελληνική γλώσσα; Δεν είναι αυτή που έγινε τροφός όλων των Ευρωπαϊκών γλωσσών και όχημα, ανά τους αιώνες, σκέψεως, επιστήμης και πολιτισμού; Για τους Έλληνες αλλά και για ολόκληρη την οικουμένη, η Ελληνική γλώσσα είναι ένας ατίμητος θησαυρός και εγκόλπιο πανανθρώπινου πολιτισμού.
Αποτελεί, για το λόγο αυτό, ανυπόφορη ύβρι κάθε προσπάθεια να πληγεί, στις ζωογόνες ρίζες της, η Ελληνική Παιδεία, υπό το πρόσχημα του «εκσυγχρονισμού», του ψευτο-προοδευτισμού και της αναγκαίας δήθεν προσαρμογής στην παγκοσμιοποίηση.
Η παράνομη μαζική μετανάστευση και η αθρόα εγγραφή στα σχολεία αλλοδαπών μαθητών, προβάλλεται τώρα ως νέο επιχείρημα για την περιθωριοποίηση της Ελληνικής Παιδείας και την επιβολή της λεγόμενης «πολυπολιτισμικής» παιδείας. «Δεν είμαστε τώρα μόνοι μας», λέγεται. Στο πνεύμα αυτό, η διδασκαλία της Ελληνικής ιστορίας και γενικά της Ελληνικής γραμματείας και κληρονομιάς συρρικνώνεται και περιθωριοποιείται. Το ίδιο γίνεται με τη διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας στη διαχρονική της συνέχεια.
Η πολιτική αυτή είναι αντισυνταγματική και απαράδεκτη. Η προβολή της παράνομης μεταναστεύσεως ως επιχειρήματος για την υποβάθμιση και εν τέλει την αποδόμηση της Ελληνικής παιδείας, δείχνει ανάγλυφα τους κινδύνους που αντιπροσωπεύει και στον τομέα της παιδέιας, όπου διαμορφώνεται η συνείδηση των νέων γενιών, ή ανεξέλεγκτη παράνομη μετανάστευση.
18. Οι κυβερνώντες στην Ελλάδα παρουσιάζουν ως δήθεν μονόδρομο τη διαχειριστική πολιτική που ασκούν για την αντιμετώπιση της παράνομης μεταναστεύσεως αντί της αποτροπής και του αυστηρού ελέγχου των συνόρων. Αποδέχονται επίσης στην πράξη τη μόνιμη παραμονή στην Ελλάδα των παρανόμων μεταναστών αντί της επαναπροωθήσεως όλων όσων δεν είναι αποδεδειγμένα πρόσφυγες ή, σε αντίθετη περίπτωση, της αναλογικής κατανομής τους σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Προσφάτως, υπεγράφη στη Μάλτα, με επιμονή της Ιταλίας, μια Συμφωνία για την κατανομή σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες των παρανόμων μεταναστών, που φτάνουν στην Ιταλία, που είναι πολύ ενδεικτική των δυνατοτήτων που υπάρχουν. Η Ιταλία πήρε αυστηρά μέτρα, έκλεισε τα λιμάνια της και απαγόρευσε την αποβίβαση στο έδαφος της παρανόμων μεταναστών. Η νέα Ιταλική Κυβέρνηση έθεσε ως όρο, για ν΄ ανοίξει πάλι τα λιμάνια της, την ανακατανομή των μεταναστών σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Με βάση τη Συμφωνία, που επετεύχθη στη Μάλτα, η Ιταλία θα κρατά μόνο το 10% των μεταναστών. Ένα 25% θα πηγαίνει στη Γερμανία και ένα άλλο 25% στη Γαλλία. Το υπόλοιπο θα κατανέμεται σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Γιατί η Ελλάδα έμεινε εκτός Συμφωνίας ή γιατί δεν διεκδικει μια άλλη ανάλογη συμφωνία και αποδέχεται το ρόλο του αναχώματος για την άλλη Ευρώπη;
19. Η κατάσταση έχει φτάσει σήμερα στο απροχώρητον. Δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο αναμονής, παθητικής ανοχής και σιωπής. Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις απέτυχαν, δυστυχώς, να συνειδητοποιήσουν εγκαίρως τις διαστάσεις του προβλήματος και τους κινδύνους που περικλείει για τη χώρα μας η παράνομη μετανάστευση και επέτρεψαν να γίνει η Ελλάδα hot spot της Ευρώπης, με αντάλλαγμα Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για τον εποικισμό και την αλλοτρίωσή της. Πολύ χειρότερα ακόμη, φαίνεται πως αναδέχθηκαν ή τηρούν παθητική στάση απέναντι σε ιδεολογήματα, που καλλιεργεί και προπαγανδίζει η παγκοσμιοποίηση, όπως αυτά που προεβλήθησαν στη Διεθνή Διάσκεψη για τη Μετανάστευση στο Μαρακές του Μαρόκου, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Η προηγούμενη Κυβέρνηση προσυπέγραψε τη λεγόμενη Agenda για την Παγκόσμια Μετανάστευση, που υιοθέτησε η Διάσκεψη αυτή. Το σημερινό κυβερνών κόμμα τήρησε παθητική στάση.
Ο Ελληνικός λαός πρέπει να κινητοποιηθεί, με κάθε νόμιμο μέσο, και να απαιτήσει έλεγχο, εδώ και τώρα, των συνόρων του. Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι, όταν μάλιστα αντιμετωπίζει απροκάλυπτες απειλές στον εθνικό της χώρο και βρίσκεται σε μια κρίσιμη θέση στην Ανατολική Μεσόγειο και κοντά στη φλεγόμενη Μέση Ανατολή.
Ο σεβασμός του ασύλου για τους πραγματικούς πρόσφυγες, όπως αυτοί ορίζονται από τη Σύμβαση της Γενεύης, δεν μπορεί να γίνεται πρόσχημα για μια ασταμάτηση πλημμυρίδα παρανόμων μεταναστών από κάθε γωνιά του πλανήτη. Γιατί εξετάζει η Κυβέρνηση αιτήσεις ασύλου από χώρες που δεν είναι ούτε γειτονικές της Ελλάδος ούτε εμπόλεμες; Γιατί δεν επαναπροωθούνται οι μη πρόσφυγες και, αντιθέτως, παρέχονται σ’ αυτούς έγγραφα, επιδόματα και προοπτικές για μόνιμη εγκατάσταση και παροχή Ελληνικής ιθαγένειας; Γιατί δεν αναστέλλεται επ’ αόριστον η εφαρμογή Ευρωπαϊκών Οδηγιών και εθνικών νομοθετημάτων, μέχρι την επανεξέταση συνολικά του θέματος της παράνομης μεταναστεύσεως και τον καθορισμό μιας ολοκληρωμένης εθνικής στρατηγικής, με κύριο άξονα την υποδοχή των πραγματικών προσφύγων και την πάταξη της παράνομης μεταναστεύσεως;
Η χώρα αυτή αντιμετώπισε στην ιστορία της πολλούς κινδύνους, ξένες επιδρομές, κατακτήσεις, γενοκτονικές πολιτικές και συνεχείς πολέμους. Κατόρθωσε να επιβιώσει και να επιτύχει, μετά την Οθωμανική κατάκτηση, την παλιγγενεσία της, με την Επανάσταση του 1821. Θα ήταν τραγικό να επιτρέψει σήμερα την εθνική της αποδόμηση και την αλλοτρίωσή της, με Δούρειο Ίππο την παράνομη μετανάστευση, και από έλλειμμα στοιχειώδους προνοητικότητας και πολιτικής σωφροσύνης.