Blog

            Όλοι όσοι μετά τις εκλογές του 2007, οι οποίες έδωσαν ισχυρή εντολή στον Νταγίπ Ερντογάν, πίστευαν ότι η διαμάχη με τους εκφραστές του Κεμαλισμού (βαθέως κράτους) είχε τελειώσει με νίκη του πρώτου, διαψεύσθηκαν.

            Η κρίση του περασμένου έτους που δημιουργήθηκε με αφορμή την εκλογή του νέου Προέδρου της Τουρκικής «Δημοκρατίας», με αιχμή του δόρατος το Συνταγματικό Δικαστήριο, υποστηριζόμενο από τους Κεμαλιστές του Μπαϊκάλ, τις ένοπλες δυνάμεις και τις παρακρατικές τους οργανώσεις, συνεχίζεται με εκδίκαση στο προαναφερόμενο δικαστήριο της κατηγορίας που έχει απευθύνει ο Γενικός Εισαγγελέας του, σύμφωνα με την οποία ο νυν Πρωθυπουργός και το κόμμα του, προσβάλουν και απειλούν τις κοσμικές αξίες του Τουρκικού κράτους. Με βάση την πρόσφατη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία κρίθηκε αντισυνταγματικός ο νόμος που επιτρέπει να φέρουν μαντίλα στα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα της χώρας οι γυναίκες, φαίνεται ότι τα πράγματα θα είναι δύσκολα για την κυβερνώσα παράταξη.

            Κατά τη συνεδρίαση του δικαστηρίου την 2/7/08, ο Αντιπρόεδρος της Τουρκικής Κυβερνήσεως Τζεμίζ Τσιτσέκ, παρουσίασε τις υπερασπιστικές θέσεις του κόμματός του, σύμφωνα με τις οποίες ο εισηγητής του δικαστηρίου θα συντάξει τις προτάσεις του, ώστε να ανακοινωθεί η ετυμηγορία τον Αύγουστο ή το πολύ αρχές Σεπτεμβρίου. Οι πιθανές αποφάσεις του δικαστηρίου μπορεί να είναι :

            α.         Να μην υπάρξει καταδικαστική απόφαση για το κυβερνών κόμμα (η πλέον επιθυμητή απόφαση για τον Ερντογάν).

            β.         Η επιβολή γενναίου χρηματικού προστίμου στο κυβερνών κόμμα (ΑΚΡ), χωρίς περαιτέρω κλιμάκωση της κρίσεως, αλλά με σημαντικές εσωτερικές και εξωτερικές επιπτώσεις για τον Ερντογάν και την κυβέρνησή του.

            γ.         Να τεθεί εκτός νόμου το ΑΚΡ, να προκηρυχθούν εκλογές και ο Ερντογάν να κατέλθει σ΄αυτές ως ανεξάρτητος εφόσον δεν έχει καταδικασθεί.

            δ.         Να σταματήσει η πολιτική σταδιοδρομία του Ερντογάν για προσδιοριζόμενο χρονικό διάστημα, καθώς και να παύσει η λειτουργία του ΑΚΡ.

            Η Τουρκία, όπως δια μία εισέτι φορά αποδεικνύεται, είναι κατ΄επίφαση δημοκρατική χώρα, βασίζει το σύστημα διοικήσεώς της στον απολυταρχισμό, στον άκρατο εθνικό σωβινισμό και τον μεγαλοϊδεατισμό, όπως εκφράζεται από την Κεμαλική ολιγαρχία, που εκπροσωπείται από το Στρατιωτικό, Διπλωματικό, Δικαστικό και Οικονομικό κατεστημένο ή το λεγόμενο «βαθύ κράτος». Αυτό βέβαια δεν την εμποδίζει να φαίνεται προς τη Δύση ως μία χώρα που έχει ενστερνισθεί τις αξίες του δυτικού πολιτισμού, να παρουσιάζεται προς τις ισλαμικές χώρες ως μουσουλμανική χώρα (κατέχουσα μάλιστα τη γενική γραμματεία του οργανισμού ισλαμικών χωρών), αλλά και να έχει στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ.

            Το σημερινό πρόβλημα της Τουρκίας είναι εσωτερικό και μάλιστα μία σκληρή μάχη εξουσίας, την οποία το Κεμαλικό ολιγαρχικό κατεστημένο προσπαθεί να διατηρήσει.

            Η Τουρκία ευρίσκεται μακράν των προσδοκιών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, καθόσον δεν έχει αποδείξει ότι σέβεται τις αξίες της όπως, ελευθερία, δημοκρατία, ισότητα, κράτος δικαίου, απαραβίαστα και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα, σχέσεις καλής γειτονίας και κοινοτικό κεκτημένο. Το Κεμαλικό κατεστημένο ευθύνεται για τη μη προώθηση των μεταρρυθμίσεων που επιχείρησε η κυβέρνηση Ερντογάν, ώστε η Τουρκία να εκδημοκρατισθεί και σε πολλές περιπτώσεις την κατέστησε όμηρο των αρχών του σωβινισμού και μεγαλοϊδεατισμού.

            Η κατάσταση αυτή επιβάλλει όπως η Ελλάδα εκπονήσει άλλο σχέδιο για την εξομάλυνση των Ελληνο-Τουρκικών θέσεων εκτός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, καθόσον κάτω από τις παρούσες συνθήκες η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας απομακρύνεται. Τα θέματα Ελλάδος-Τουρκίας παραμένουν ανοικτά, ενώ από Ελληνικά λάθη σ΄αυτά η Τουρκία προσέθεσε την τελευταία τετραετία και το μειονοτικό. Επομένως η επαναχάραξη της πολιτικής μας στο θέμα είναι απολύτως απαραίτητη, καθώς επίσης και η ενίσχυση της διαπραγματευτικής μας θέσεως (πολιτικά, διπλωματικά και αμυντικά).