Blog

Υπερασπίζοντας τη Δημοκρατία: Ο μακρύς αγώνας για την προστασία των Γάλλων 

εκπαιδευτικών

Απέναντι στην ισλαμική τρομοκρατία, η δέσμευση της Γαλλίας στην παιδεία που βασίζεται στις 

βασικές δημοκρατικές αξίες παραμένει ανένδοτη

 

Του Δρα Γεωργίου Τασσιόπουλου

Στη Γαλλία πριν μερικές ημέρες, ένας δάσκαλος δολοφονήθηκε στην πόλη Αρράς, η οποία βρίσκεται κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο. Το όνομά του ήταν Ντομινίκ Μπερνάρ. Ήταν καθηγητής ιστορίας και γεωγραφίας. Πατέρας τριών κοριτσιών, αφιέρωσε τη ζωή του στη διδασκαλία αξιών και στην εκπαίδευση της γαλλικής νεολαίας. Όπως και ο Σαμιουέλ Πατύ, ένας άλλος δάσκαλος ιστορίας και γεωγραφίας που αποκεφαλίστηκε πριν από τρία χρόνια. Δεν ήταν τυχαίο ότι και οι δύο έγιναν στόχοι των τρομοκρατών επειδή ήταν δάσκαλοι.

Το γαλλικό σχολικό σύστημα, το οποίο έχει κατά καιρούς επικριθεί σκληρά, θετικά ή αρνητικά, αναδείχθηκε ως ο κεντρικός πυλώνας της Γαλλικής Δημοκρατίας από την επανάσταση του 1789 και μετά. Η νέα εθνική ταυτότητα που θεμελιώθηκε σε ιδέες όπως η ελευθερία, η ισότητα και η αδελφοσύνη, διαμορφώθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους δασκάλους, οι οποίοι έγιναν γνωστοί ως οι Μαύροι Ουσάροι της Δημοκρατίας. Σε συνδυασμό με την αρχή του ότι ζούμε όλοι μαζί (vivre ensemble) η οποία είναι βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση του γαλλικού έθνους.

Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί οι δάσκαλοι έγιναν ο κύριος στόχος των ισλαμιστών τρομοκρατών. Πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική στρατηγική απόφαση εκ μέρους τους, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Γιατί το γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα επηρεάζει την κοσμοθεωρία, τις αξίες και τις προσωπικότητες των νέων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κατευθύνοντάς τους προς την πρόοδο, την ανεκτικότητα και την εξοικείωση με την τεχνολογία, σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο.

Έχω την αίσθηση ότι η γαλλική κοινωνία έχει πλέον αποδεχθεί τη μόνιμη απειλή της ισλαμικής τρομοκρατίας. Αλλά διαπιστώνω παράλληλα την ύπαρξη μεγάλης αποφασιστικότητας αντί του φόβου. Εδώ και δυο δεκαετίες, οι Γάλλοι πάντοτε με εντυπωσίαζαν με την ηρεμία τους, ειδικά μπροστά στις δυσκολίες. Έτσι είναι σίγουρο πως οι βασικές αρχές της γαλλικής κοινωνία και ο τρόπος ζωής δεν θα αλλάξουν ποτέ. Για τον απλό λόγο ότι οι Γάλλοι είναι ευχαριστημένοι και γι‘ αυτόν το λόγο θα συνεχίσουν να υπερασπίζονται τις θεμελιώδεις αξίες της κοινωνίας τους.

Από μια άλλη οπτική γωνία, αυτό που συνέβη στη Γαλλία ήταν προβλέψιμο. Το ερώτημα τώρα δεν είναι αν αλλά πότε και πού θα πραγματοποιηθεί το επόμενο ισλαμικό τρομοκρατικό χτύπημα. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Η αγορά ενός μαχαιριού δεν χρειάζεται πολλή σκέψη, ή προσπάθεια. Σε σύγκριση με την προσπάθεια να αποκτήσεις όπλο σε μια χώρα, όπως η Γαλλία, όπου η νομοθεσία για κάτι τέτοιο είναι πολύ αυστηρή, αυτό είναι πολύ πιο απλό. Δυστυχώς όμως, ένα μαχαίρι κάνει τον τρομοκράτη σχεδόν αόρατο. Ειδικά σε πολυσύχναστες αστικές περιοχές, όπου είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον σταματήσει κανείς. Κατά συνέπεια, η μέθοδος εκτέλεσης τρομοκρατικών επιθέσεων με χρήση χαμηλής τεχνολογίας έχει εξελιχθεί σε ένα μόνιμο πονοκέφαλο για τις αρχές.

Ωστόσο, πιστεύω ότι το βασικό ερώτημα είναι πώς θα εξελιχθεί η εκλογική συμπεριφορά με την πάροδο του χρόνου. Κατά πόσο οι επιθέσεις των ισλαμιστών τρομοκρατών θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο ή όχι στις προεδρικές εκλογές του 2027. Δεδομένου του ότι όταν θα λήξει η δεύτερη θητεία του Εμανουέλ Μακρόν, θα τελειώσει ένας δεκαετής κύκλος στη γαλλική πολιτική. Όπως συνέβη ήδη στο παρελθόν στο  τέλος της δεύτερης θητείας τόσο του Φρανσουά Μιτεράν όσο και του Ζακ Σιράκ. Θέτοντας επιτακτικά το ερώτημα σχετικά με το ποιος ή ποια θα πάρει τη θέση του Μακρόν στο παλάτι των Ηλυσίων.

Ωστόσο, προς το παρόν, η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει τόσο τον κίνδυνο χρήσης πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία, όσο το να ξεκινήσει ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος στη Μέση Ανατολή. Αυτό σημαίνει επίσης ότι ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν θα έχει πολλά να κάνει στη διάρκεια της δεύτερης θητείας του, τα τέσσερα επόμενα χρόνια. Όπως το τελευταίο ταξίδι του στη Μέση Ανατολή.

 

Του Δρα Γεωργίου Τασσιόπουλου. Ελληνογάλλου πολιτικού επιστήμονα με διδακτορικό σε πολιτικές επιστήμες από το Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Παρισιού. Γεννήθηκε στην Αθήνα και έχει ζήσει στην Γαλλία τα τελευταία 22 χρόνια όπου διδάσκει γεωπολιτική σε σχολείο επιχειρήσεων του Παρισιού.