Blog

Κατά το διήμερο 13-14 Ιουλίου 2013 έλαβε χώραν στην πόλη της Φλωρίνης το 11ο Παγκόσμιο Συνέδριο των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου.
Βασικοί σύνεδροι ήσαν οι εκπρόσωποι των εννέα Ενώσεων από Ευρώπη, ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Ελλάδα.

Το Συνέδριο ευλόγησε ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Σεβασμιώτατος κ.κ. Θεόκλητος και χαιρετισμό απηύθυναν, ο εκπρόσωπος του υπουργού Μακεδονίας-Θράκης και οι επίσημοι φορείς της περιοχής.
Την ΕΑΑΣ εξεπροσώπησε, κατόπιν επισήμου προσκλήσεως, ο Πρόεδρός της Αντιστράτηγος ε.α. Παντελής Μαυροδόπουλος, ο οποίος στον χαιρετισμό του προς τους συνέδρους εξέφρασε τον εντυπωσιασμό του από την δυναμική παρουσία στο συνέδριο του εκπροσώπου της φυλής των Καλάς, απογόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία – όπως είπε- φυλή διαθέτει το σφρίγος και την θέληση να μείνει όρθια απέναντι σε ένα κύμα προσβολών, στοχευουσών στην αλλοίωσή της και, ότι αυτή η φυλή αποτελεί υπόδειγμα επιμονής προς διατήρηση της παραδόσεως, των αρχαιοελληνικών αξιών και του αισθήματος υπερηφανείας για την διακεκριμένη της καταγωγή.
Επίσης, ο Πρόεδρος της ΕΑΑΣ υπεγράμμισε, ότι τίποτε στο μέλλον δεν μπορεί να πληγώσει το Ελληνικόν Έθνος εφ’ όσον υπάρχει μέριμνα για την υποστήριξη και διατήρηση σε αξιόμαχο επίπεδο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίες στους καιρούς αποδεικνύουν, ότι αποτελούν τον ουσιαστικό θεματοφύλακα της ακεραιότητος της  Ελληνικής μας Πατρίδος. 
Ακολούθησε ομιλία του Αντιστρατήγου ε.α. Ιωάννου Ζούκα με αναφορά στους Βαλκανικούς Πολέμους και την Συνθήκη του Βουκουρεστίου της 10ης Αυγούστου 1913.
Ο ομιλητής εντυπωσίασε τους συνέδρους με τον τρόπο που παρουσίασε την Ιστορία, τα συνιστώντα αυτή γεγονότα της περιόδου εκείνης και τον αντίκτυπο αυτών στον ελληνισμό και στην διεθνή κοινότητα. Ο στρατηγός Ζούκας έδωσε στο ακροατήριο με χαρακτηριστική γλαφυρότητα, την αίσθηση της δυνάμεως της θελήσεως εκείνου του ελληνισμού, όπου η ομόνοια, η ομοδοξία και η αρμονική συνεργασία του ελληνικού στοιχείου οδηγεί στον θρίαμβο. Εκεί, όπου η η επιρροή των γενναίων, των δικαίων και των αφοσιωμένων σε μια ιδέα Ελλήνων υπερισχύουν σε κάθε πρόκληση και η οποία ενεργεί σαν κίνητρο στην όποια προσπάθεια για μια ελληνική μεγαλουργία. Εκεί, όπου η διαισθητική λειτουργία του πολιτικού οραματισμού και η πίστη και επιμονή στον σκοπό των ενόπλων δυνάμεων του Έθνους σχηματίζουν το υπερβατικό φαινόμενο που μπορεί να διατυπωθεί και ως «ανάληψη στη δόξα». Εκεί, όπου εδιδάχθημεν, ότι η υπέροχη Ελληνική Ιστορία είναι η ηθική περιουσία ημών των σημερινών Ελλήνων και για την οποία οφείλουμε να μεριμνήσουμε να μη σβήσει στο διηνεκές.
Σαν ένα προσωπικό συμπέρασμα, οι σύνεδροι, μετά από αυτή την ζωντανή απεικόνιση της Ιστορίας εκτιμώ, ότι αισθάνθηκαν έτι περαιτέρω την ανάγκη μιας πλέον υπευθύνου διαχειρίσεως των πραγμάτων, που αφορούν σ’ αυτό το τμήμα της Ελλάδος που λέγεται Μακεδονία. 
Η Μακεδονία δεν είναι απλά μία μονάδα ιστορικής ισχύος και κραταιότητος. Είναι μία αλληγορία μεγαλοσύνης. Είναι μία έκφραση του υπάτου πολιτισμού. Είναι το ίδιο το ανυπέρβλητο ανά τους αιώνες ελληνικό πνεύμα.
Πρέπει να καταστεί από όλους κατανοητό. Δεν αναφερόμεθα σε Μακεδονία Ελληνική. Η Μακεδονία είναι Ελλάδα!
Ακολούθησαν οι εισηγήσεις και προτάσεις από την πλευρά των εκπροσώπων των Παμμακεδονικών Ενώσεων. Το συνέδριο κατέληξε στο ψήφισμα, που ακολουθεί σε πλαίσιο.

Επισημάνσεις
α.  Ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας απέδειξε, ότι τα σύνορα των κρατών αλλάζουν. Απαιτείται η άμεση εστίαση του ενδιαφέροντος των Αθηνών στα κρίσιμα ζητήματα Μακεδονίας και Θράκης.
β.  Ο ρόλος των Ελλήνων επενδυτών στα Σκόπια φαίνεται να καθίσταται επιζήμιος για την μητροπολιτική πατρίδα. Οι επιχειρηματίες πλέον της σκοπουμένης στυγνής κερδοσκοπίας, με αντίστοιχο κόστος την αύξουσα ανεργία στην Μακεδονία και Θράκη, ας αισθανθούν κάποτε τον διαρκή νυγμό, που συνεγείρει την περί μητέρας πατρίδος ανησυχία. Τα εισρέοντα στα Σκόπια χρήματα από την φορολόγηση των ημετέρων επιχειρηματιών χρησιμοποιούνται για προπαγανδιστικούς σκοπούς στα διεθνή φόρα εις βάρος της Ελλάδος.
γ. Ανάγκη προσοχής και εμπράκτου αποδείξεως της Ελληνικής μερίμνης και συμπαραστάσεως προς τον απανταχού ελληνισμό, ώστε να μην αποδυναμώνεται από εχθρικές πράξεις τών κατά καιρούς αναφυομένων θρησκευτικο-πολιτικο-κοινωνικών ρευμάτων. Τελευταίο παράδειγμα η προσβολή των Ελλήνων χριστιανών της Συρίας.
δ.   Προκαλεί οδυνηρά ερωτηματικά  η απροθυμία προβολής δι’ ενός αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην πόλη των Αθηνών. Αν αληθεύει, το ότι μία πολιτική μερίδα έχει χαρακτηρίσει τον Αλέξανδρο «σφαγέα των λαών», τότε δικαιολογημένα ορισμένοι «διαβασμένοι» Σκοπιανοί μας λέγουν ότι «Η δική σας αλήθεια επειδή δεν υποστηρίζεται από σας, την έχουμε οικειοποιηθεί εμείς οι Σκοπιανοί».
ε.  Ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδος είναι ο άλλος μας εαυτός. Εάν ληφθούν υπ’ όψιν οι Συνθήκες Καρυδιών Εδέσσης (Ιανουάριος 1944) και Μελισσοχωρίου (20 Σεπτεμβρίου 1944), όπου στην πρώτη ο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ο Βουλγαρικός στρατός υπέγραψαν «δημιουργία αυτονόμου Μακεδονικού κράτους Σοβιετικής Οργάνωσης» και στην Δευτέρα «το ΕΑΜ, το ΚΚΕ και ο ΕΛΑΣ αναλαμβάνουν να σχηματίσουν μίαν Διεθνή Μακεδονία μετά το τέλος του πολέμου (άρθρο 10)», τότε τί είναι εκείνο που ξενίζει, όταν αλλοίοι και ουχί Έλληνες αυτοβαπτίζονται Μακεδόνες.

Σκέψεις
Κάποια στιγμή το Συνέδριο τελειώνει. Καταγράφονται ασπασμοί, φιλοφρονήσεις, έπαινοι. Δίδονται υποσχέσεις. Κυρίως από τους Ελλαδίτες. Οι ομογενείς διακρίνονται για συγκρατημένη ευπροσηγορία.
Κι όμως, η μελαγχολία είναι διάχυτη.
Η Πελαγονία είναι αρχαία χώρα. Επαρχία της Μακεδονίας. Οι Πελαγόνες κατείχαν και τις δύο όχθες του Αξιού ποταμού. Κάτω από την πίεση των Παιόνων κατέληξαν στην πεδιάδα του Εριγώνος ποταμού. Η Πελαγονία είναι η κοιτίδα των Αχαιών και των Αιολέων με συμπαγή Ελληνικό πληθυσμό από το 1900 π. Χ. Η Πελαγονία είναι η περιοχή από όπου ξεκίνησε η χερσαία κάθοδος των Ελληνικών φύλων προς την Νότιο Ελλάδα. Κοιτάζω τον χάρτη της Πελαγονίας. Πόλεις, όπως το Μοναστήρι, το Κρούσοβο, ο Περλεπές, το Ντόλνερι, το Νεγκότινο, η Κρεμένιτσα, το Καβαντάρτσι κ.α. κρύβουν μέσα τους Ελληνικές ψυχές. Αυτές οι ψυχές είναι βουβές. Μόνον ανασαίνουν αθόρυβα, χωρίς να προκαλούν, διότι ο φόβος είναι διάχυτος μήπως και αποκαλύψουν την ελληνικότητά τους και κακοποιηθούν μέχρις αφανισμού. Μόνον η αγωνία τους κραυγάζει. Σηκώνονται τη νύκτα και νυχοπατούν. Κοιτάζουν κατά τον νοτιά μήπως και η μάνα πατρίδα ανοίξει την αγκαλιά της. Ελπίζουν, ότι κάποια μέρα τούτο το όνειρο θα γίνει μια ελληνική αλήθεια. Και υπόσχονται, ότι σαν πολύτιμα πετράδια, που αισθάνονται, ότι είναι, θα γίνουν κοσμήματα και θα αστράφτουν τον ελληνισμό τους στα πέρατα της υφηλίου. Αλλά φεύ! Τούτη την ώρα τραγωδούν την εγκατάλειψή τους. «Έλληνες αδελφοί, γιατί δεν μας θέλετε»;
Ένας παραπονεμένος άνεμος διατρέχει τη γη της Μακεδονίας. Σαν να ακούγεται ένα μουρμουρητό. Ένα μουρμουρητό ερωτηματικό. Μήπως το μεγαλείο της Ελλάδος βρίσκεται έξω από την Ελλάδα; Και μετά μια κραυγή σπαρακτική. Αδέλφια Έλληνες σας αναζητούμε.
Σκέπτομαι, ότι δεν είναι δυνατόν να έχουν πεθάνει όλοι οι Μακεδόνες. Σ’ αυτό το χώμα τη Μακεδονικό ακόμη και μετά από μια αδυσώπητη μήνι του Θεού, όπου τα πάντα έχουν καταστραφεί, πιστεύω, ότι στην ανατολή της επομένης ημέρας θα φυτρώσουν Μακεδόνες ξανά. Ο σπόρος μπορεί να έλθη από οποιοδήποτε σημείο του ορίζοντα, όπως τούτος εδώ ο σπόρος που βρίσκεται κάπου εκεί γύρω στον πλανήτη Γη. Αυτόν τον σπόρο τον είδα με τα μάτια μου στο συνέδριο.

Ένας Επίλογος
Απομακρύνομαι από τον χώρο του συνεδρίου και βρίσκομαι στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο της Φλώρινας. Η εικόνα του μου θυμίζει κομμάτι γης που έχει εγκαταλειφθεί από χρόνια εξ αιτίας μιας πανδημίας, που εξαφάνισε όλον εκείνο τον κόσμο των ζωντανών, που συνήθιζαν να μεριμνούν για τον ύπνο τον καλό των ηρώων εκείνων που έδωσαν το είναι τους, την ψυχή τους, για την πατρίδα.
Ακούω τριγμούς. Οστά είναι, που τρίζουν. Στρατιωτών Ελλήνων. Οστά είναι που αναδεύονται. Οστά θρυμματισμένα από βόλια εχθρικά. Ο χορός των οστών εγείρεται και με ερωτά: «Πού είναι οι Έλληνες»;
Στρέφω το βλέμμα μου ένα γύρω κι απορημένος, με τη σειρά μου απευθύνομαι στον κανένα: «Αλήθεια, πού είναι οι Έλληνες»;