Blog

Η πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού Αντιπροέδρου κυρίου Μπάιντεν στην Κύπρο εξυπηρετεί ασφαλώς τους φιλικούς δεσμούς που διατηρεί με σημαντικούς παράγοντες της Ελληνικής Ομογένειάς μας, πλην όμως ουσιαστικά δηλώνει το ενδιαφέρον της Αμερικής για τον γεωστρατηγικό και ενεργειακό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Κύπρος στην Ανατολική Μεσόγειο σε αυτή τη φάση της παγκόσμιας ανακατάταξης.
Τα γεγονότα της Ουκρανίας και τα προηγούμενα της Γεωργίας, αποκαλύπτουν τουλάχιστον την απόφαση της Ρωσίας να μην επιτρέψει την διείσδυση της Αμερικής σε χώρες που υπάρχουν Ρωσικοί πληθυσμοί και συνορεύουν άμεσα μαζί της.
Σε αυτά τα γεγονότα επίσης συντρέχουν η απώλεια της Συρίας με την διαφαινόμενη επικράτηση του Άσαντ και το αμφισβητούμενο Ιράν, στο οποίο επικρατεί έντονο αντιαμερικανικό πνεύμα, ενώ απεναντίας κυριαρχούν φιλο-Ρωσικά συναισθήματα, όπως προκύπτουν από τους λόγους του Αγιατολάχ Αλί Χομεϊνί.
Επί πλέον, μαζί με αυτά συντρέχουν και ρευστές καταστάσεις στην Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, προστιθεμένων και των διεκδικήσεων της Κίνας στον Ειρηνικό.
Όλες αυτές οι εξελίξεις επιβάλλουν στην Αμερική να εξασφαλίσει -με τις δυνατότητες που απομένουν στην πρώτη Δύναμη του Πλανήτη- τα γεωστρατηγικά της ερείσματα από την Βαλτική Θάλασσα μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Ασφαλώς ενδιαφέρεται να διατηρήσει, σύμφωνα με τις δικές της προϋποθέσεις, την εταιρική της σχέση με την Ευρώπη και να την απεξαρτήσει ενεργειακά όσο το δυνατόν περισσότερο από τη Ρωσία, δημιουργώντας εναλλακτικούς τρόπους προμήθειάς της σε ενέργεια.
Η πρόσφατη ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Θαλάσσια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη Ισραήλ-Κύπρου, πιθανόν και Ελλάδας, επαυξάνουν και ενεργειακά το γεωστρατηγικό ενδιαφέρον της Αμερικής για την επίλυση του Κυπριακού αλλά και για την ειρήνευση Ισραήλ-Παλαιστινίων, χάριν της οποίας έσπευσε να συμβάλλει και ο Πάπας της Ρώμης.
Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια η Αμερική επιδιώκει στην Ανατολική Μεσόγειο αφενός να δημιουργήσει ένα σταθερό γεωστρατηγικό τετράγωνο μεταξύ Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας και Τουρκίας (πιθανόν έτσι να ερμηνεύονται και οι πολιτικές ταραχές εναντίον του Ερντογάν) και αφετέρου να εξασφαλίσει και έναν άλλον εναλλακτικό τρόπο ενεργειακής προμήθειας της Ευρώπης από τους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου και Ελλάδας.
Όλες όμως οι παραπάνω σε συντομία αναφερθείσες συνθήκες επιβάλλουν και απαιτούν η Ελληνική πλευρά να επιμείνει ο αγωγός των υδρογονανθράκων να διέρχεται μέσω της Μεσογείου και Ελλάδας στην Ευρώπη.
Διότι είναι ο εναλλακτικός αγωγός εκτός αυτού μέσω Τουρκίας, ώστε να μην έχει αυτή το «μονοπώλειον» των αγωγών με πιθανότητα να συμβούν ανάλογες καταστάσεις, όπως αυτές με τους αγωγούς της Ρωσίας μέσω της Ουκρανίας προς την Ευρώπη.
Τέλος εκτιμάται, ότι τώρα επίσης είναι οι συνθήκες ευνοϊκές να ολοκληρωθούν και οι συζητήσεις για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας, πριν συμβεί οποιαδήποτε αλλαγή στην Τουρκία.
Οι επιδιώξεις της Ελλάδας στην Μεσόγειο είναι και προς το συμφέρον των Ευρωπαίων.
Ας γίνει επί τέλους κατανοητό και από αυτούς!