Blog

 

           Αγαπητά μέλη και φίλοι       

Θεωρώ ότι έχω χρέος από την στήλη αυτή, που θα αποτελεί κάθε τρίμηνο στο περιοδικό μας  «Προβληματισμοί», την άμεση επικοινωνία και σύνδεση μαζί σας, όπου θα «κοινωνούμε» των εθνικών μας οραματισμών, των ιδανικών και αξιών, καθώς και των προβληματισμών για τις εθνικές μας εξελίξεις, των θεμάτων που ταλανίζουν την κοινωνία και ιδιαίτερα τα θέματα που αφορούν τις εθνικές και γεωπολιτικές εξελίξεις στην πατρίδα και στην ευρύτερη περιοχή.

Πριν προχωρήσω στην ανάλυση των θεμάτων προβληματισμού και περίσκεψης θα ήθελα να απευθύνω ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου σε όλα τα μέλη του ΕΛΙΣΜΕ, που συμμετείχαν στην ψηφοφορία για την ανάδειξη των μελών του νέου και για μια τετραετία ΔΣ του Ινστιτούτου και με την ψήφο των εδραίωσαν έμπρακτα την αγάπη και την εμπιστοσύνη προς το Ινστιτούτο, καθώς και σε όλα τα μέλη του ΔΣ, που ομόφωνα (10-0) με επέλεξαν πρόεδρο, για την επόμενη τετραετία. Το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ τώρα,  είναι ότι θα καταβάλλω κάθε προσπάθεια αφενός να αποδειχθώ αντάξιος της εμπιστοσύνης των, αφετέρου να συνεχίσω την επιτυχημένη πορεία του ΕΛΙΣΜΕ, έργο όλων των προηγουμένων ΔΣ και μελών, με σκοπό να ανεβάσουμε όλοι μαζί το Ινστιτούτου ακόμη πιο ψηλά, καταστώντας το, σημείο αναφοράς πατριωτισμού, εθνικών προσανατολισμών , γεωπολιτικών αναλύσεων και γεωστρατηγικών αναζητήσεων όχι μόνο μέσα στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.

Το 2020 ξεκίνησε ελπιδοφόρο και με αισιοδοξία ότι όλα θα πήγαιναν καλύτερα, με τον μόνιμο  προβληματισμό βεβαίως που αφορούσε τα εθνικά μας θέματα και ιδιαίτερα την επιθετική και αναθεωρητική στάση και συμπεριφορά της Τουρκίας και τι θα μπορούσε να κάνει το 2020. Φυσικά το μεταναστευτικό-προσφυγικό ζήτημα ήταν και  παραμένει αιτία  προβληματισμού και αντιμετώπισης και συνδυαζόταν άμεσα με το πρώτο ζήτημα. Και ξαφνικά προέκυψε και ένα άλλο ζήτημα, πρωτόγνωρο, μοναδικό και ξένο προς τις συνήθειες μας και τον τρόπο ζωής. Είναι το θέμα του κορονοϊού  COVID-19, έναν ιό παράξενο, πρωτοεμφανιζόμενο, πάρα δεν τον γνωρίζαμε και φυσικά δεν είχαμε εμβόλιο για την αντιμετώπισή του, ο οποίος είχε την δυνατότητα να μεταδίδεται με τρομακτική ταχύτητα από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο ιός ξεκίνησε στις αρχές του 2020 από την πόλη Γιουχάν  της Κίνας και άρχισε να εξαπλώνεται με τρομακτικό ρυθμό στην πόλη Γιουχάν και σε μια ευρύτερη περιοχή. Οι αρχές της Κίνας για να περιορίσουν την εξάπλωση του ιού έλαβαν πρωτοφανή μέτρα, όπως την δημιουργία από το πουθενά ενός πλήρους νοσοκομείου 1000 ασθενών, με δεκάδες μηχανήματα  και ανθρώπους να δουλεύουν νυχθημερόν για την επίτευξη του ακατόρθωτου. Και το πέτυχαν. Παρακολουθήσαμε από τις τηλεοράσεις μας,  σκηνές  από ταινίες του Χόλυγουντ, με τον υποχρεωτικό αποκλεισμό των ανθρώπων στα σπίτια τους, ή την βίαιη σύλληψη και μεταφορά ανθρώπων στα νοσοκομεία, που θεωρήθηκαν ύποπτοι για προσβολή από τον ιό και πέτυχαν τελικά το ακατόρθωτο. Μέχρι που ο ιός από τον Φεβρουάριο του 2020 να περάσει στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, όπου η φρίκη πέρασα στο κατώφλι μας. Η Ευρώπη να τίθεται σε καραντίνα με  την Ιταλία να έχει χτυπηθεί απίστευτα με  χιλιάδες νεκρούς και νοσούντες. Την Ιταλία ακολούθησαν στην λήψη μέτρων όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες, όπως και οι περισσότερες χώρες του κόσμου και φυσικά και η Ελλάδα με τα μέτρα που όλοι βιώσαμε, κλείσιμο σχολείων, κλειστών χώρων, μαγαζιών και όλων των δραστηριοτήτων που απαιτούσε συγκέντρωση ατόμων,  με σύνθημα «Μένουμε σπίτι» αλλάξαμε  τον τρόπο ζωής μας για να αντιμετωπίσουμε την πρωτόγνωρη αυτή απειλή, που καθορίσθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ως παγκόσμια Πανδημία. Τι κάνουμε; Τηρούμε με θρησκευτική ευλάβεια τις οδηγίες του Υπουργείου και τις ενημερώσεις  των επιστημόνων για μέτρα προφύλαξης από τον κορονοϊό.

Σε ότι αφορά τα εθνικά μας θέματα είχαμε την μεγαλύτερη απειλή που υπέστημεν μέχρι τώρα. Στις 28 Φεβρουαρίου 2020, ημέρα Παρασκευή εν όψει του τριημέρου της Καθαρής Δευτέρας, η Ελλάδα δέχθηκε την μεγαλύτερη ασύμμετρη απειλή τις τελευταίες δεκαετίες. Το απολυταρχικό καθεστώς Ερντογάν της Τουρκίας εξαπέλυσε ένα Υβριδικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδος, μεταφέροντας από οργανωμένες δομές, με δημόσια και κρατικά μέσα μεταφοράς, τη συνοδεία στρατιωτικών οχημάτων, δεκάδες χιλιάδες μετανάστες στα σύνορα Ελλάδος – Τουρκίας και ιδιαίτερα στο τρίγωνο του Κάραγατς. Εκεί με εντολές και φανερή υποστήριξη του επίσημου κράτους  και αφού είχαν διασπείρει ψευδείς ειδήσεις, ότι τα σύνορα είχαν ανοίξει, προσπάθησαν αυτοί «της γης οι κολασμένοι» απελπισμένοι άνθρωποι, να περάσουν, δηλαδή να εισβάλλουν  με βίαιο τρόπο στην Ελλάδα. Το απολυταρχικό καθεστώς Ερντογάν οργάνωσε στην κυριολεξία  εισβολή κατά της Ελλάδος  «οπλοποιώντας» τους μετανάστες, καθόσον η συντριπτική πλειοψηφία των είναι από χώρες του Μαγκρέμπ και από Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράν  κλπ.  Ευτυχώς η Ελληνική Πολιτεία αντέδρασε με ασυνήθιστο μέχρι τώρα τρόπο που ξάφνιασε ευχάριστα. Υπερασπίσθηκε όπως όφειλε τα εθνικά σύνορα, που αποτελούν και σύνορα της Ευρώπης. Οι σκηνές που παρακολουθήσαμε από τους τηλεοπτικούς δέκτες ήταν πρωτοφανείς, βίαιες και μοναδικές, ιδιαίτερα στα χερσαία Ελληνο-τουρκικά σύνορα στο τρίγωνο του Κάραγατς. Ο Έβρος όμως άντεξε. Δεν έπεσε. Και ούτε θα πέσει. Γιατί για πρώτη φορά η Ελλάδα αντέδρασε όπως όφειλε να κάνει ένα κυρίαρχο κράτος.   Είχε σχέδιο, είχε αποφασιστικότητα, είχε βούληση, είχε εθνική ομοψυχία. Τα γεγονότα του Έβρου κατέδειξαν εικόνα υπεροχής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας έναντι όλων των ενεργειών και της προβοκάτσιας και των fake news, που μεθόδευε καθημερινά το επίσημο τουρκικό κράτος. Και αφύπνισε το πατριωτικό αίσθημα όχι μόνο των ακριτών μας στον Έβρο που πάντα είναι υψηλό, αλλά των υπόλοιπων Ελλήνων.  Η επιχείρηση αυτή σχεδιάστηκε, οργανώθηκε και εκτελέστηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών της Τουρκίας και από την Υπηρεσία Πληροφοριών της ΜΙΤ, από τα δύο πρωτοπαλίκαρα του Σουλτάνου, τον Σουλεϊμάν Σοϊλού και τον Χακάν Φιντάν αντίστοιχα. Και οι απελπισμένοι πρόσφυγες των πρώτων ημερών έδωσαν την θέση τους στους πράκτορες της ΜΙΤ και τους στρατολογημένους τζιχαντιστές που χρησιμοποιεί η Τουρκία στις επιχειρήσεις της.  Η Ελλάδα όχι μόνο άντεξε , αλλά βγήκε νικήτρια  σε αυτή την μορφή πολέμου  (ήταν η επιτομή του Υβριδικού πολέμου) που εξαπέλυσε η Τουρκία.

Το ερώτημα είναι γιατί έγιναν όλα αυτά. Ο Ερντογάν τον Φεβρουάριο υπέστη απανωτές ήττες. Έχασε για πρώτη φορά δεκάδες στρατιώτες στην Ιντλίμπ της Συρίας, με την  επιχείρησή του «Ανοιξιάτικη Ασπίδα», που  κατέληξε σε απίστευτο φιάσκο. Τότε εφαρμόζει το από πριν οργανωμένο σχέδιό του για αποσταθεροποίηση της Ελλάδος, με την «οπλοποίηση» των μεταναστών και εισβολή αυτών στην Ελλάδα, ώστε έτσι  να απειλήσει και να εκβιάσει την Ε.Ε. και την Δύση για περισσότερα χρήματα και πλήρη στήριξη των επεκτατικών  σχεδίων του στην Συρία.  Στράφηκε  στο ΝΑΤΟ και ζήτησε βοήθεια, επιχειρώντας να το εμπλέξει στις παράνομες εισβολές του στην Συρία. Και εισέπραξε άρνηση, κατανόηση και συλλυπητήρια  για τις απώλειές του. Στράφηκε στην Ε.Ε. και δεν πήρε ότι ζητούσε, καθόσον τα κράτη – μέλη της δικαίωσαν την Ελλάδα, όπως και οι ΗΠΑ. Και  τέλος αναγκάζεται  στην Μόσχα από τον Πούτιν να υπογράψει μια ταπεινωτική συμφωνία για την Συρία, όπου στην ουσία αναγνωρίζει την ήττα του και την κυριαρχία του Άσαντ στην Ιντλίμπ που είχε εισβάλλει. Έτσι οι απανωτές ήττες κάνουν τον Σουλτάνο απελπισμένο,  επιθετικό και ανεξέλεγκτο. Ιδιαίτερα η μη αναμενόμενη για την Τουρκία αντίδραση της Ελλάδος στον Έβρο. Τόσα χρόνια μηδενικής Ελληνικής  αντίδρασης και με  μια πολιτική κατευνασμού είχαν γιγαντώσει τον Τουρκικό εθνικισμό και συνεχώς απαιτούσαν και ζητούσαν περισσότερα. Και τώρα όλα αλλάζουν. Ο Έβρος μας έδειξε τον δρόμο. Η αποφασιστικότητα, η άρνηση να γίνουμε μέρος του σχεδίου του Ερντογάν και η αποδεδειγμένη ανωτερότητα των Ενόπλων μας Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας  μια δημοκρατικής χώρας απέναντι στους φοβισμένους υποτακτικούς μιας χώρας που κυβερνά ένας «εκλεγμένος δικτάτορας» είναι εμφανής και αποκαλυπτική. Και εμπρός στην εθνική απειλή από την αναθεωρητική-επιθετική εθνική στρατηγική της Τουρκίας, η Ελλάδα απαντά με τρόπο απόλυτο. Δεν φοβόμαστε. Αντιστεκόμαστε και μπορούμε. Και για την άλλη απειλή, του κορονοϊού που με τα μέτρα που έχουν ληφθεί και αλλάζουν πλήρως την ζωή μας , απαντάμε με τον ίδιο τρόπο. Προσέχουμε, ακούμε και υπακούμε στις οδηγίες των επιστημόνων , δεν φοβόμαστε και φυσικά μπορούμε. Όσο και να διαρκέσουν οι απειλές αυτές.

*Αντγος (ε.α.) Ιωάννης Μπαλτζώης

M.Sc. στην Γεωπολιτική

Πρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ

Μάρτιος 2020