Blog

Την 2η ημέρα του έτους 2019, έφυγε από κοντά μας η Άννα Τζιροπούλου – Ευσταθίου, αφήνοντας πίσω της πολύτιμο έργο και σημαντική παρακαταθήκη σε στιγμές δύσκολες για το αποπροσανατολισμένο ελληνικό έθνος, που για πρώτη φορά αντιμετωπίζει τόσο καθαρά και από τόσο κοντά το φάσμα του αφανισμού του (κυρίως λόγω δημογραφίας, μεταναστεύσεως και τουρκικής απειλής), με πρωτόγνωρη ιστορικά προχειρότητα, μοιρολατρεία και αναισθησία.
Δεν έχει νόημα εδώ να αναλυθεί το βιογραφικό της εκλειπούσης. Άλλωστε σε αυτή την χώρα τα βιογραφικά αφθονούν αλλά οι Έλληνες σπανίζουν. Η Άννα Τζιροπούλου ανεκάλυψε όσο λίγοι τον μοναδικό θησαυρό της αρχαίας Ελλάδος και αφιερώθηκε σε αυτόν. Δίδαξε επί δεκαετίες μικρούς και μεγάλους την αρχαία Ελληνική γλώσσα με τρόπο προσιτό που μετέτρεπε την εκμάθηση σε ευχάριστο παιγνίδι. Μέσω της γλώσσας των Ελλήνων η αείμνηστη Άννα μεταλαμπάδευε την προγονική κοσμοθεώρηση και τις ιδέες και θέσεις των αρχαίων Ελλήνων ως ένας από τους λιγοστούς εναπομείναντες εθνικούς φάρους. Δυστυχώς η συντεταγμένη Πολιτεία, οι επίσημοι φορείς διανόησης και το εθνικό σύστημα παιδείας, ακουσίως ή εκουσίως, προσεγγίζουν επιδερμικά και επιλεκτικά την αρχαία ελληνική γραμματεία, υπονομεύοντας έτσι σε διαρκή βάση το σήμερα και το αύριο του ελληνισμού.
Μέσω των αρχαίων κειμένων η αείμνηστη Άννα είχε συνειδητοποιήσει την στενή σχέση του αρχαίου ελληνικού μεγαλείου με την θάλασσα, γεγονός το οποίο δεν έπαυε να αναδεικνύει υποδεικνύοντας έμμεσα τον δρόμο της εθνικής αναγέννησης στην πολιτική ηγεσία. Η Άννα Τζιροπούλου είχε ενστερνισθεί την άποψη ότι η κοσμική κοινωνική και πολιτισμική δομή της αρχαίας Ελλάδος, στενά συνδεδεμένη με την στροφή του ελληνικού έθνους προς την θάλασσα, επέτρεψαν την μεγιστοποίηση της εθνικής ισχύος και την πλήρη άνθηση ολόκληρου του φάσματος των επιστημών (ανθρωπιστικών και θετικών). Είχε την πεποίθηση ότι η αρχαία ελληνική φιλοσοφία, ως πυλώνας της ελεύθερης σκέψεως απαλλαγμένης από Δογματικούς ιδεολογικούς και μεταφυσικούς περιορισμούς, σε συνδυασμό με την πολιτισμική και αξιακή δομή των αρχαίων Ελλήνων παρείχαν ένα πλήρες πρότυπο στάσεως ζωής (υπερβατικό, ηθικό, πατριωτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό, οικολογικό, αναπτυξιακό κ.λπ.). Έκτοτε οι εκάστοτε μεταγενέστερες προτάσεις στο διεθνές στερέωμα, ουδέν επαναστατικά πρωτόγνωρο προσέφεραν και μάλιστα η ουσία της αξίας τους έγκειται συνήθως στον βαθμό που αυτές υιοθέτησαν (ή επί το κυνικότερον απέσπασαν και οικειοποιήθηκαν), τμήματα του θησαυρού της αρχαίας Ελλάδος.
Μέσα από τα βιβλία της η Άννα Τζιροπούλου αποδεικνύει περίτρανα ότι η Ελλάς δεν ανήκει στην Δύση αλλά ότι η Ελλάς είναι η Δύση. Οι δυτικές γλώσσες, ο δυτικός τρόπος φιλοσοφικής και επιστημονικής σκέψεως, πολιτικής, πολιτισμικής και κοινωνικής οργανώσεως και συμπεριφοράς, αποτελούν παράγωγα της αρχαίας Ελλάδος (παρά τις γνωστές επί τα χείρω Δυτικές αποκλίσεις).
Η Άννα Τζιροπούλου υποστήριζε με την έμπρακτη στάση ζωής της ότι το μέλλον της χώρας συνδέεται με την εκ νέου ανακάλυψη της ουσίας της αρχαίας Ελλάδος την οποία ποικιλία εγχωρίων παραγόντων (για διαφορετικούς λόγους έκαστος) αποφεύγει να αναδείξει επαρκώς. Την ουσία της θαλασσινής αρχαίας Ελλάδος που προστάτευε την Δημοκρατία της με αυστηρούς νόμους που έφθαναν ακόμη και στον εξοστρακισμό πολιτικών ταγών. Ένα υπερήφανο εξωστρεφές ισχυρό έθνος με αίσθηση ανωτερότητος (σήμερα θα εδιώκοντο από κόμματα, οργανισμούς και ΜΚΟ υπόπτων συμφερόντων, ως ρατσιστές και ιμπεριαλιστές) και όχι ομφαλοσκοπικό και «ανατολίτικα» μεμψίμοιρο έθνος στερούμενο οραμάτων. Μία κοινωνία που οι πολίτες της ήταν και οπλίτες ενώ διαρκής απαξία συνόδευε κάθε φυγόστρατο ή λιπόψυχο. Μία πολιτεία όπου ο πλούτος και η δύναμη δεν ήταν ασύμβατα με την μεγαλοψυχία, το αίσθημα τιμής και την συνεισφορά στα κοινά αλλά αντιθέτως ανεδείκνυαν ηγέτες πρότυπα. Οι νέοι εκείνης της κοινωνίας ορκίζοντο ότι θα γίνουν καλύτεροι από τους πατέρες τους και ότι θα παρέδιδαν στους μεταγενέστερους την πατρίδα άθικτη ή και μεγαλύτερη. Μία προγονική κοινωνία που η θυσιαστική υπέρβαση των ηρώων της εκκινούσε από την αίσθηση καθήκοντος και όχι από σκοπιμότητα «αιώνιας» ανταμοιβής ή και αποφυγής «αιώνιας» τιμωρίας. Ένα έθνος το οποίο εξερευνούσε την Γη, το Σύμπαν, το Θείο, την πολιτική, τους νόμους, την κοινωνία, την τεχνολογία, την τέχνη, τον αθλητισμό και τον άνθρωπο, όταν η δομή και η στάση των συγχρόνων τους λαών δικαιολογούσε τον χαρακτηρισμό τους ως «βαρβάρων». Ένα έθνος που οι θρύλοι του προωθούσαν το πρότυπο του αδούλωτου ανθρώπου που δεν γυρίζει και την άλλη παρειά όταν τον ραπίζουν και δεν διστάζει να παλεύει ακόμη και με τους Θεούς όταν το κρίνει σκόπιμο.
Ελπίζω και εύχομαι η σπορά της Άννας μέσω των κατά καιρούς μαθητών της και των βιβλίων της να αποδώσει καρπούς. Πιστεύω ότι η ψυχή της θα αισθανθεί δικαιωμένη όταν από εκεί που βρίσκεται διαπιστώσει σταδιακή μεταστροφή των συμπατριωτών της οι οποίοι ενώ διαθέτουν το κατάλληλο «DNA», η κοσμοαντίληψή τους έχει αλλοτριωθεί. Μίας μεταστροφής που θα προέλθει από την ανακάλυψη και αποκάλυψη των πραγματικών παραδόσεων τους που θα τους οδηγήσουν σε απελευθέρωση από ξενόφερτες σκιές που τους εμποδίζουν να αντικρίσουν το καθαρό φως που είναι κοντά τους και τους αξίζει.
12 – Ιανουαρίου – 2019
Αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος ΠΝ
Επίτιμος Διοικητής ΣΝΔ