Blog

Στον μεταπολεμικό διπολικό κόσμο, ο όρος φινλανδοποίηση χρησιμοποιείτο για να εκφράσει την κατάσταση μιας χώρας, η οποία τελούσε υπό την γεωπολιτική ομηρία ενός πανίσχυρου γειτονικού κράτους, όπως ήταν η σχέση μεταξύ της ουδέτερης Φινλανδίας και της Σοβιετικής Ενώσεως. Ο συγκεκριμένος όρος αποκτά μια νέα νοηματική διάσταση προκειμένου να χαρακτηρίσει και να κατηγοριοποιήσει τη σύγχρονη Ελλάδα σε μια επικαιροποιημένη έκφρασή του, την οποίαν ο γράφων νεολογίζει ως «αυτοφινλανδοποίηση».
Η πορεία της Ελλάδας – η οποία διατηρεί ακόμη ακέραιες τις προοπτικές ανάκαμψης – ως κράτους και ως γεωπολιτικής υποστάσεως, θα μπορούσε να ήταν εντελώς διαφορετική, εάν στηριζόταν ακριβώς επί των δύο ακλόνητων διαχρονικών πυλώνων, της Ιστορίας και της Γεωγραφίας.
Η Ελλάδα ουδέποτε ανήκε στο στρατόπεδο των ηττημένων σε όλες τις νεότερες παγκόσμιες αναμετρήσεις (Α’ ΠΠ, Β’ ΠΠ, Ψυχρός Πόλεμος), ενώ αποτελεί γεωστρατηγικό κύημα της Αγγλοσαξονικής υψηλής στρατηγικής, καθώς μετά από την επέμβαση των τριών «προστατιδών δυνάμεων» στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου, ακολούθησε μια πορεία συνεχούς γεωστρατηγικής αναβαθμίσεως, παρά τις κατά καιρούς αναφυόμενες τάσεις απορρίψεως του γεωπολιτικού της προσανατολισμού.
Ωστόσο, η πολλά υποσχόμενη χώρα που αποτελεί την ιστορική κοιτίδα της θαλασσίας ισχύος, μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η σύγχρονη διάδοχος του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού ασθενεί. Χάρη στη ναυτική της γεωγραφία η πραγματική κλειδοκράτωρ της εισόδου και εξόδου των θαλασσίων διαύλων από και προς τα Δαρδανέλλια, η κάτοχος του λιμένος με την πλέον σημαντική γεωστρατηγική αξία, του Πειραιώς, που αντικρίζει ευθέως μέσω της Κρήτης και των Δωδεκανήσων τη διώρυγα του Σουέζ, φαίνεται να έχει στρέψει το γεωπολιτικό της όπλο ενάντια στον εαυτό της.
Η οικονομική κρίση δεν επηρεάζει ούτε τα γεωγραφικά δεδομένα ούτε τα ιστορικά, αμφότερα αποτελούν τα ισχυρά μας όπλα. Εάν όμως, όπως δυστυχώς διαπιστώνουμε, η κυβέρνηση που θέλει – κατά δήλωσή της – να οδηγήσει τον λαό προς μια νέα εποχή, στραφεί κατά των δύο αυτών πυλώνων που τελούν πλήρως ανεξάρτητοι και από το ΔΝΤ όπως και από τα όποια χρηματο-οικονομικά συστήματα, τότε η κρατική μας υπόσταση οδηγείται προς την αυτοφινλανδοποίηση.
Όταν αρνείσαι την ιστορική ρεαλιστική πραγματικότητα, αδιαφορείς λόγω ιδεοληπτικής δοκησισοφίας για τις πραγματικές παραμέτρους που ενδυναμώνουν την γεωπολιτική σου αξία, σταδιακώς διολισθαίνεις σε έναν δρόμο γεωστρατηγικής αυτοχειρίας, μιας ιδιόμορφης «γεω-ασθένειας» και περνάς από την «στρατηγική κατάθλιψη» στην αυτοφινλανδοποίηση.
Η «ναυτική φύση» της Ελλάδας
Επειδή είμαστε ναυτικός λαός με την μεγαλύτερη και ασυγκρίτως πληρέστερη σε ιδέες, νοήματα, θέσεις, γεγονότα, δόγματα και κυρίως διδάγματα, συγκριτικώς με άλλα έθνη ναυτική παράδοση, θα ήταν προσβολή, ανίερη πράξη, προς την ιστορία και την γεωγραφία μας, η αποδοχή μιας πραγματικώς μη αρμόζουσας για τον Ελληνισμό τέτοιας αναθεωρητικής θέσεως όπως την υλοποιεί η παρούσα κυβέρνηση.
Ανοίξαμε τις πύλες της γεωπολιτικής κολάσεως επιτρέποντας και αναγορεύοντας σε κυβερνητικό δόγμα τη θέση ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα υπερισχύουν των εθνικών συμφερόντων, λες και εμείς αντιπροσωπεύουμε και οφείλουμε να υλοποιήσουμε αποφάσεις του ανύπαρκτου κράτους της ενωμένης Γης. Αφήσαμε τις όμορες χώρες να διαπομπέψουν με τον πλέον σαφή τρόπο την εθνική μας κυριαρχία, ενώ συνεχίζουμε να μην αντιλαμβανόμαστε ότι προκαλούμε την παρέμβαση της γεωπολιτικής Νεμέσεως.
Κι ενώ η κοινή γνώμη αδιαφορεί για την δαμόκλεια σπάθη που επικρεμάται των κεφαλών δικαίων και αδίκων Ελλήνων πολιτών ενός κράτους που τους δίδαξε να ασεβούν και να ασελγούν, να υπερτονίζουν τα δικαιώματα και να εξαφανίζουν τις υποχρεώσεις, η κλεψύδρα του χρόνου «σημαίνει» τον κίνδυνο που πλησιάζει με γοργά πλέον βήματα.
Η Ελλάδα μέσω του λαού της οφείλει να βρει το κουράγιο, το σθένος και την αγωνιστικότητα ώστε να διαφύγει το συντομότερο δυνατόν από την αυτοφινλανδοποιημένη στάση στην οποίαν την έχουν οδηγήσει οι υποσχέσεις για… κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Οι έλλογοι πολίτες να δημιουργήσουν τις νέες επικαιροποιημένες φιλικές εταιρείες σε όλους τους χώρους, για να αντιδράσουν στην φθορά και την κατάπτωση, χωρίς φυσικά να αναμένουν κάποιο θεόσταλτο «ξανθό γένος».
Η κληρονομιά του Θουκυδίδη…
Να αντιστρέψουν την κάνη του γεωπολιτικού όπλου προς τους πραγματικούς κινδύνους και εχθρούς, μακριά από τον εαυτό μας, έχοντας ως βάση μια φράση του Θουκυδίδου που έρχεται από τα βάθη των αιώνων και μας δείχνει την έξοδο διαφυγής από την αυτοφινλανδοποίηση, η οποία πρωτίστως βρίσκεται μέσα μας, προς την ανέλιξη: «Παρά δύναμιν τολμηταί και παρά γνώμην κινδυνευταί και εν τοις δεινοίς ευέλπιδες». Να τολμάμε πάνω από τις δυνάμεις μας, να λέμε τη γνώμη μας ακόμη κι αν αυτή δεν είναι πολιτικώς ορθή και να διατηρούμε τις ελπίδες μας στα δεινά.
Η γεωγραφία μας έδωσε την ευκαιρία να δεσπόζουμε της Ανατολικής Μεσογείου, την κατοχή της Κρήτης, του Καστελορίζου και της Κύπρου. Η ιστορία μας χάρισε την καθ’ υμάς Ανατολή. Ο αγγλοσαξονικός όπως και ο ρωσικός παράγοντας γνωρίζουν άριστα και τα δύο αυτά δώρα. Όμως ειδικώς για τον πρώτο, την γεωστρατηγική μας αξία οφείλουμε όχι απλώς να την αναφέρουμε αλλά να την αποδεικνύουμε…
 
Πηγή: http://www.liberal.gr