Blog

Η Τουρκική επεκτατική στρατηγική σε βάρος της Κύπρου και Ελλάδας (Αιγαίο, Θράκη) συνεχίζεται επί μισό αιώνα, και ο ελληνισμός αποτυγχάνει να την αναχαιτίσει.
Στην Κύπρο με την διπλωματική οδό και τη χρήση στρατιωτικής βίας (Συνθήκες Ζυρίχης – Λονδίνου και εισβολή – κατοχή) ανέτρεψε τις διατάξεις της συνθήκης της Λωζάνης, κατέλαβε μεγάλο τμήμα του νησιού, επέβαλε εθνοκάθαρση, εποικισμό και εγκατέστησε υποτελή διοίκηση.

Σήμερα ακολουθεί τη στρατηγική του εξαναγκασμού (compellence).  Χρησιμοποιεί ως μέσο τις ούτω καλούμενες διακοινοτικές συνομιλίες, υπό την απειλή των τουρκικών δυνάμεων κατοχής και εποίκων, που ασκούν ψυχολογική βία στους Έλληνες, να αποδεχθούν λύση, που εξυπηρετεί το στόχο της Τουρκίας, για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, όπως αυτός τέθηκε τη δεκαετία του 1950 (Εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ, 1956).
Στο Αιγαίο, με το πολεμικό ναυτικό και την αεροπορία της και στη Θράκη, με την εσωτερική διείσδυση, δημιουργεί συνθήκες de facto ανατροπής των διατάξεων της συνθήκης της Λωζάνης και συνεχίζει την προσπάθεια με αμείωτη ένταση, με στόχο να την μετατρέψει σε de jure.
Τα κύρια αίτια της αποτυχίας ανακοπής της τουρκικής επεκτατικότητας, είναι η έλλειψη πανεθνικής στρατηγικής εθνικής ασφάλειας του ελληνισμού και η υποβάθμιση των συντελεστών εθνικής ισχύος του: άμυνα, οικονομία, διπλωματία, πληροφορίες, δημογραφική και εθνική συνοχή, συμμαχίες.
Δημιουργήθηκε σοβαρό ανισοζύγιο δυνάμεων και οδηγήθηκε ο ελληνισμός, στην αναποτελεσματική πολιτική του κατευνασμού και της συνεχούς υποχωρητικότητας, που όχι μόνο δεν ανακόπτουν αλλά αυξάνουν την τουρκική επιθετικότητα, αφού δεν έχει κόστος για τις ενέργειες της.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, η μειωτική για το κύρος τους, στάση της Ελλάδας και ΚΔ, στο θέμα της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην ΕΕ. Συνηγόρησαν στην έναρξη των διαπραγματεύσεων και στο άνοιγμα κεφαλαίων, χωρίς η Τουρκία να αναγνωρίζει την ΚΔ, χωρίς να αποσύρει τα κατοχικά στρατεύματα της από έδαφος της ΕΕ, χωρίς να ανοίγει τα λιμάνια και αεροδρόμια της σε σκάφη της ΚΔ, χωρίς να άρει το casus belli στο Αιγαίο και χωρίς να σταματήσει τις συνεχείς παραβιάσεις και παραβάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο. Αντί να παραπονείται ο Έλληνας πρωθυπουργός, για την οικονομική αιμορραγία της χώρας, από τις αναχαιτίσεις των τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών στο Αιγαίο, θα μπορούσε να έχει θέσει ΒΕΤΟ στο άνοιγμα κεφαλαίων, αν δεν σταματήσουν οι παραβιάσεις της Τουρκίας.

Οι δράσεις, της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και ΚΔ, πολλαπλασιάζονται ακατάπαυστα με αμείωτη ένταση σε όλους τους τομείς:
– Στο Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, αύξηση παραβιάσεων εναέριου χώρου, αμφισβήτηση καθεστώτος 152 νησίδων-βραχονησίδων και του δικαιώματος σε υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου-Δωδεκανήσου, επέκταση πεδίων ασκήσεων και βολών, εξαναγκασμός αποχής ερευνών για υδρογονάνθρακες κ.λπ.
-Στη Θράκη, συστηματική τουρκοποίηση μουσουλμανικής μειονότητας.
-Στην Κύπρο, εισβολή στην ΑΟΖ της και ενέργειες προσάρτησης των κατεχομένων, όπως συνέχιση του εποικισμού, οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Τουρκίας – ψευδοκράτους, μεταφορά νερού από Τουρκία με θαλάσσιο αγωγό κ.λπ. Τουρκική επιτυχία, να συμφωνηθεί την 11.2.2014, λύση του Κυπριακού, που οδηγεί σε κατάργηση της ΚΔ και αντικατάσταση της, με συνομοσπονδιακό καθεστώς, υποτελές στη Τουρκία, παρόμοιο με εκείνο του σχεδίου Ανάν.
Ο τελικός στόχος της Τουρκίας, είναι η δορυφοροποίηση της Ελλάδας, με περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της, και ο στρατηγικός έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου, που θα οδηγήσει και στον αφανισμό του Κυπριακού Ελληνισμού.
Το μεγάλο ερωτηματικό, είναι γιατί δεν γίνεται προσπάθεια ανόρθωσης, αποβολής της ηττοπάθειας, ενίσχυσης των συντελεστών εθνικής ισχύος και χάραξης πορείας επιβίωσης;  Γιατί παραμένουν νεκρά τα αντανακλαστικά αντίδρασης του Ελληνισμού και συνεχίζονται τα συμπτώματα παρακμής, που οδήγησαν στο παρελθόν σε στρατηγικές ήττες του Ελληνισμού;  Αν η απάντηση στο ερώτημα, είναι η συμφιλίωση μας, με την υποταγή στον ισχυρό, τότε το μέλλον του Ελληνισμού είναι δυσοίωνο, και ιδιαίτερα για την Κύπρο μη αναστρέψιμο.