22/2/2017. Βαλκανική ωριμότητα ή οφθαλμαπάτη;
Αθήνα, 20η Φεβρουαρίου 2017
Δεν μας έχει συνηθίσει σε καλά νέα η βαλκανική γειτονιά μας, όμως ο αποτελεσματικός ξεσηκωμός του ρουμανικού λαού, στις αρχές του τρέχοντος μήνα, εναντίον της κυβερνητικής προσπάθειας να παραχωρήσει ομαδική αμνηστία σε πολιτικά σκάνδαλα με κακουργήματα κάθε είδους αποτελεί μια ευχάριστη στις φυλακές πρώην υπουργούς και βουλευτές, ενώ εκκρεμούν έκπληξη. Αν και τα πρόσφατα χρόνια η ρουμανική δικαιοσύνη έχει στείλει οριστικές αποφάσεις μεγάλου αριθμού υποθέσεων πολιτικών προσώπων για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, κατάχρηση εξουσίας και άλλων μορφών διαφθορά, η νέα ρουμανική κυβέρνηση συνασπισμού αποπειράθηκε να προστατέψει τη νέα πολιτική νομενκλατούρα της χώρας και να κλείσει με υπουργική απόφαση, που πέρασε νύκτα υπό το πρόσχημα της ανάγκης αποσυμφόρησης των φυλακών, περισσότερες από 2.000 ποινικές υποθέσεις, ως επί το πλείστον με εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα. Το «εύγε» στους εκατοντάδες χιλιάδες Ρουμάνους διαδηλωτές, που διαδήλωναν παρά τις σκληρές καιρικές συνθήκες, έχει ιδιαίτερη αξία διότι, αφενός διαδήλωναν με πάθος για απόδοση δικαιοσύνης και όχι για συλλογικά οικονομικά συμφέροντα, αφετέρου σταμάτησαν να διαμαρτύρονται πολύ μετά την απόσυρση της απόφασης στέλνοντας έτσι ένα αυστηρό μήνυμα στον πολιτικό κόσμο της χώρας για τυχόν μελλοντικό στραβοπάτημά του. Πρόκειται για έναν πολιτικό σεισμό στο Βουκουρέστι, που προκάλεσε μικρότερες «πολιτικές» σεισμικές δονήσεις υπό μορφή συμπαράστασης, στην γενέτειρα πόλη του πρωθυπουργού, Τιμισοάρα και στις πρωτεύουσες των γειτονικών Μολδαβίας και Βουλγαρίας, Κισινάου και Σόφια. Κυρίως όμως, πρόκειται για ένα ηθικό δίδαγμα, όμοιο του οποίου δεν μας είχε δώσει μέχρι σήμερα ούτε το Βουκουρέστι ούτε κάποια άλλη βαλκανική πρωτεύουσα.
Τις μέρες που διανύουμε παρατηρείται μια παρεμφερής «εξέγερση συνειδήσεων» στην Αλβανία, με μπροστάρη το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι διαδηλωτές διαμαρτύρονται πρωτίστως για το γεγονός, ότι ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα έχει μετατρέψει τη χώρα σε φυτεία μαριχουάνας, η παραγωγή της οποίας ήταν στην Αλβανία το 2016 πενταπλάσια σε σχέση με το 2015 και η Αλβανία «καταξιώθηκε» πλέον ως η «Κολομβία της Ευρώπης». Ο Ράμα κατηγορείται, ότι με τα τεράστια έσοδα από τις πωλήσεις των ναρκωτικών επιδιώκει να μιμηθεί τον Μαυροβούνιο πρώην κομμουνιστή Μίλο Τζουκάνοβιτς, ο οποίος κυριαρχεί συνεχώς από το 1991 στην πολιτική σκηνή της χώρας του είτε ως πρόεδρος της Δημοκρατίας είτε ως πρωθυπουργός, έχοντας αποφύγει μέχρι τώρα την ιταλική και τη γερμανική δικαιοσύνη, που τον έχουν στοχοποιήσει ως λαθρέμπορο τσιγάρων συνεργαζόμενο με την κρατική εταιρεία καπνού και τις κρατικές λιμενικές Αρχές του Μαυροβουνίου.
Το ευχάριστο είναι, ότι η πλήρης αυθαιρεσιών διακυβέρνηση της χώρας από τον Ράμα απορρίπτεται από μια μεγάλη μερίδα του αλβανικού λαού, ο οποίος έχοντας γνωρίσει με το μεταναστευτικό status τα ευρωπαϊκά δεδομένα και επιθυμώντας να γίνει η χώρα του ένα ευνομούμενο κράτος αξιοποιεί τα όποια υφιστάμενα περιθώρια κυνηγώντας το όνειρο μιας δίκαιης κοινωνίας με διαφορετικές αξίες από αυτές που είχαν επικρατήσει επί Χότζα.
Παρεμφερείς αντιδράσεις είχαν προηγηθεί εδώ και δυο χρόνια στην ΠΓΔΤΜ, όταν αποκαλύφθηκε από την αξιωματική αντιπολίτευση, ότι ο πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφσκι είχε στήσει μηχανισμό παρακολούθησης των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων 20.000 επώνυμων πολιτών της χώρας προκειμένου να εξασφάλιζε την με κάθε τρόπο παράταση της παραμονής του στην εξουσία. Ο λαϊκός ξεσηκωμός οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης Γκρούεφσκι και οι πρόωρες εκλογές έλαβαν χώρα μετά από δυο πολύμηνες αναβολές χωρίς όμως το αποτέλεσμά τους να επιτρέψει τον σχηματισμό κυβέρνησης. Βυθισμένη σε χρόνιο πολιτικό χάος, αυθαιρεσίες και σκάνδαλα διαφθοράς, η ΠΓΔΤΜ δείχνει να μην απολαμβάνει πλέον την ισχυρή υπερατλαντική υποστήριξη και ήδη ακούγονται επίσημες φωνές από τις ΗΠΑ, που θεωρούν ότι η καλύτερη λύση στην περίπτωσή της είναι ο διαμερισμός των εδαφών της στα γειτονικά της κράτη.
Μικρά δείγματα υγιών αντιδράσεων σε διεφθαρμένες πολιτικές πρακτικές έχουν εκδηλωθεί και στη Βουλγαρία και δεν είναι τυχαία η ιδιαίτερη σημασία που δόθηκε στην εκλογή του προερχόμενου από τις ένοπλες δυνάμεις νέου προέδρου της δημοκρατίας, ο οποίος όχι μόνο δεν προέρχεται από τον στιγματισμένο πολιτικό χώρο, αλλά είχε συγκρουσθεί με αυτόν.
Κύρια δυσκολία στην ανατροπή του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου, απ’ άκρο σε άκρο σε όλα τα Βαλκάνια, συνιστά το γεγονός, ότι οι πολιτικές ελίτ στα μετακομμουνιστικά πολιτικά συστήματα δεν είναι απλά διεφθαρμένες και συχνά συνεργαζόμενες με ποικίλες ομάδες του εγκληματικού υπόκοσμου, αλλά είναι και εκβιάσιμες τόσο από διάφορες ισχυρές προσωπικότητες των Βρυξελλών όσο και από ισχυρές κυβερνήσεις της Δύσης. Επί πλέον, ιδρύματα του Σόρος και διάφορες διαβόητες ΜΚΟ έχουν αλώσει μεγάλα τμήματα των τοπικών κοινωνιών κατευθύνοντας με βρώμικο χρήμα τις πολιτικές εξελίξεις στον βαλκανικό μας περίγυρο.
Το άμεσο μέλλον θα δείξει, αν οι εκπλήξεις της Ρουμανίας, της Αλβανίας και της ΠΓΔΤΜ αποτελούν δείγματα ωριμότητας ή οφθαλμαπάτη.
Γεώργιος Ε. Δουδούμης