Blog

41 χρόνια από την ημέρα της τουρκικής εισβολής στη μαρτυρική Κύπρο και προσωπικά αισθάνομαι άσχημα με την αδυναμία και απροθυμία του Ελληνισμού να ερευνήσει τα αίτια και τις συνθήκες που οδήγησαν σε αυτήν την εθνική ήττα. Ένα πέπλο σιωπής εξακολουθεί να καλύπτει την εθνική αυτή τραγωδία μαζί με τη σωρεία σφαλμάτων των πολιτικών και στρατιωτικών ηγεσιών Ελλάδος και Κύπρου. Η ομίχλη αυτή σκεπάζει εξίσου όμως και πράξεις απαράμιλλης γενναιότητας και αυτοθυσίας αλλά και ενέργειες καιροσκοπισμού, ανικανότητας και ανευθυνότητος που αγγίζουν τα όρια της εθνικής προδοσίας σε πολλά επίπεδα.

Η αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας δεν αποσκοπεί πρωτίστως στην απόδοση ευθυνών αλλά στην εξαγωγή των συμπερασμάτων που θα οδηγήσουν στην αποφυγή παρόμοιων καταστάσεων στο μέλλον. Ο αντίπαλος μας μελέτησε επισταμένως την περίπτωση της απώλειας της Κρήτης και της ένωσης της με την Ελλάδα στις αρχές του 20ου αιώνα ενώ ο Ελληνισμός λησμόνησε τα διδάγματα εκείνης της περιόδου.

Σκόπιμα η τραγωδία της Μεγαλονήσου επικεντρώνεται στην αποφράδα ημέρα της 20 Ιουλίου 1974. Βεβαίως εγκληματικά και τραγικά τα σφάλματα της ελληνικής στρατιωτικής κυβερνήσεως αλλά  αλλεπάλληλες και οι άστοχες ελληνοκυπριακές ενέργειες που προηγήθηκαν και ακολούθησαν.

Σκόπιμη και η παρασιώπηση του γεγονότος ότι η διχοτόμηση του νησιού είχε επέλθει σιωπηρά από το 1963 ενώ ούτε και η άκρως επιτυχημένη μεταφορά της ελληνικής μεραρχίας το 1964 δεν επέφερε μια ευνοϊκή λύση για τα συμφέροντα μας.  Ακατανόητη για μένα προσωπικά και η ρήση του Αυγούστου του 1974 ότι η Κύπρος είναι μακριά.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι ο Ελληνισμός δεν μπόρεσε να αρθρώσει και να υλοποιήσει την κατάλληλη εθνική στρατηγική σε βάθος χρόνου για να αντιμετωπίσει επιτυχώς τις πολυεπίπεδες και προσεκτικά σχεδιασμένες και χρονικά κατάλληλα εφαρμοσθείσες τουρκικές ενέργειες. Ατυχείς στιγμές και τραγωδίες έχουν γευθεί όλα τα έθνη και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιστορικής τους πορείας. Η μη αναζήτηση όμως των αιτίων των τραγωδιών δημιουργεί τις συνθήκες μελλοντικής επανάληψης τους.

Επιπλέον αποτελεί και τη μέγιστη προσβολή στους αγωνιστές και ιδιαίτερα στους πεσόντες της περιόδου εκείνης. Δυστυχώς στην Κύπρο μας τα χώματα των τάφων τους είναι ακόμα νωπά και εκατοντάδες είναι ακόμη και σήμερα αγνοούμενοι. Ας είναι τουλάχιστον αθάνατοι στις μνήμες μας.