Blog

Κυρίες και Κύριοι
Οι εθνικές επέτειοι αποτελούν ημέρες μνήμης. Αποτελούν στιγμές αποδόσεως τιμής και σεβασμού σε προγόνους που έκαναν την υπέρβαση και θυσιάσθηκαν για τα Εθνικά Συμφέροντα και κυρίως για το αύριο των απογόνων τους. Στις εθνικές επετείους προβάλλεται η συνοχή του έθνους αφού η ζώσα γενεά συνδέεται πνευματικά με αυτούς που έφυγαν και αντλεί δυνάμεις, φρόνημα και ηθικό από το παράδειγμά τους, προκειμένου να δράση και αυτή ανάλογα χάριν των δικών της απογόνων. Θα ήθελα να επισημάνω κυρίως προς τους πολιτικούς και τους εκπαιδευτικούς αυτής της χώρας ότι δίχως τις σκέψεις αυτές και κυρίως δίχως τις απορρέουσες πράξεις, οι εθνικές επέτειοι αποτελούν απλώς τυπολατρικές διαδικασίες.  

Βρισκόμαστε εδώ σήμερα, 76 έτη μετά τα ιστορικά γεγονότα του Οκτωβρίου του 1940, για να θυμηθούμε,  πως φθάσαμε στα τότε πολεμικά γεγονότα, για να τιμήσουμε την γενεά αυτή των παπούδων μας, να εμπνευσθούμε και να παραδειγματισθούμε από τα κατορθώματά τους, να μάθουμε από τα λάθη τους, να συγκρίνουμε το τότε με το σήμερα και να χαράξουμε την βέλτιστη πορεία για το μέλλον.

Η Συνθήκη των Βερσαλλιών, μετά την λήξη του Α’ Π.Π., προκάλεσε σε μεγάλο βαθμό τον Β’ Π.Π., αφού οι όροι της υπήρξαν δυσβάστακτοι για τους ηττημένους. Στον επερχόμενο πόλεμο συνέβαλε επίσης η κόπωση, η μακαριότητα και ο ρομαντισμός που διακατείχαν τους νικητές του Α’ Π.Π.. Η ουτοπική δημιουργία της Κ.Τ.Ε. απέτυχε εν τη γενέσει της. Τα πρώτα ανησυχητικά δείγματα όπως η άνοδος του φασισμού στην Ιταλία και του ναζισμού στην Γερμανία, η επεκτατική πολιτική Γερμανίας, Ιταλίας και Ιαπωνίας στην Ευρώπη, την Αφρική και την Άπω Ανατολή, αντιμετωπίσθηκαν παθητικά με όρους κατευνασμού παρά αποτροπής.

 Η ταπεινωμένη Γερμανία βρήκε τον Αρχηγό της στο πρόσωπο του Χίτλερ ο οποίος το 1933, υποσχέθηκε να οδηγήσει τον γερμανικό λαό όχι μόνο στην ανάκτηση της αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας του αλλά και στην παγκόσμια κυριαρχία.

Κατά την δεκαετία του 1930, οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. To 1933 o ναζισμός γίνεται καθεστώς στην Γερμανία. Το καλοκαίρι του 1934 δολοφονείται ο Αυστριακός καγκελλάριος Ένγκελμπερτ Ντόλφους από Αυστριακούς ναζί. Τον Μάρτιο του 1935 οι Γερμανοί  επαναφέρουν την υποχρεωτική θητεία που επιτρέπει την αύξηση των Ε.Δ. στις 550.000 άνδρες. Τον Οκτώβριο του 1935, οι Ιταλοί επιτίθενται στην Αβησσυνία και την καταλαμβάνουν σε επτά μήνες. Η κατάληψη της Ρηνανίας από τα γερμανικά στρατεύματα τον Μάρτιο του 1936, έλαβε χώρα δίχως αντίδραση. Την 1η Νοεμβρίου 1936 κηρύσσεται ο άξονας Βερολίνου – Ρώμης. Τον Ιούλιο του 1936 αρχίζει ο αιματηρός εμφύλιος στην Ισπανία, ο οποίος διήρκεσε έως το 1939 με νίκη του στρατηγού Φράνκο ο οποίος έλαβε βοήθεια από την Γερμανία, την Ιταλία και την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Τον Μάρτιο του 1937 τα Γερμανικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Αυστρία. Η συμφωνία του Μονάχου τον Σεπτέμβριο του 1938, παραχωρεί στην Γερμανία ολόκληρη την περιφέρεια των Σουδητών της Τσεχοσλοβακίας. Ο Χίτλερ εν τούτοις, καταλαμβάνει ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία, έξι μήνες αργότερα. Παράλληλα η Ιαπωνία αποσύρεται από την Κ.Τ.Ε. και συνεχίζει να επεκτείνεται στην χερσαία Άπω Ανατολή. Τον Απρίλιο του 1939 οι Ιταλοί εισβάλουν στην Αλβανία και την καταλαμβάνουν χωρίς αντίσταση. Τον Αύγουστο του 1939, προς μεγάλη έκπληξη όλων των αφελών ιδεολόγων, υπογράφεται σύμφωνο μη επιθέσεως μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας και της προστάτιδος των προλετάριων του κόσμου Σοβιετικής Ενώσεως. Το σύμφωνο αυτό περιείχε μυστικούς όρους που αφορούσαν τον διαμελισμό της Πολωνίας, της Φινλανδίας και των Βαλτικών κρατών. Την 1η Σεπτεμβρίου 1939 τα γερμανικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Πολωνία και προσαρτούν το Δάντσιχ. Ο Β’ Π.Π. άρχιζε.

Το καλοκαίρι του 1940, βρήκε τον άξονα να επικρατεί παντού. Τον Ιούνιο 1940, ο Μουσολίνι φοβούμενος την ταχεία λήξη του πολέμου, κηρύσσει τον πόλεμο στην Αγγλία και την καταρρέουσα Γαλλία. Στην Αφρική οι Ιταλοί πίεζαν τους Βρετανούς, η Βρετανική Σομαλία είχε καταληφθεί και στα σύνορα Αβησσυνίας και Αγγλοαιγυπτιακού Σουδάν οι Ιταλοί είχαν σημαντικές επιτυχίες. Οι Η.Π.Α. δεν είχαν αναμιχθεί ακόμη ενώ η Ε.Σ.Σ.Δ. τηρούσε ουδετερότητα ευνοϊκή για την Γερμανία, αφού μεταξύ άλλων, την προμήθευε με πρώτες ύλες.

Ο Μουσολίνι στα πλαίσια των επεκτατικών του βλέψεων, είχε ήδη καταλάβει τα Δωδεκάνησα, είχε διεισδύσει πολιτικά στην Αλβανία, βομβάρδισε την Κέρκυρα ως αντίποινα ενός εγκλήματος που είχαν διαπράξει οι ίδιοι οι Ιταλοί και διεκδικούσε ακόμη και την Σμύρνη.  Μετά την έναρξη του Β’ Π.Π. και παρά τις δηλώσεις περί σεβασμού της ακεραιότητος της Ελλάδος, η Ιταλία προέβη σε σειρά προκλήσεων με αποκορύφωμα την άνανδρη και ιταμή βύθιση του Ευδρόμου «Έλλη», ευρισκομένου στην Τήνο, τον Δεκαπενταύγουστο, για απόδοση τιμών κατά την επέτειο κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η τορπιλλική αυτή επίθεση κατά του «Έλλη» από το ιταλικό Υ/Β «DELFINO», προεκάλεσε την απώλεια οκτώ ανδρών, τον τραυματισμό 26 και την οργή ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Κατά την προπολεμική περίοδο η χώρα μας δεν ανέμενε ουσιαστική εξωτερική βοήθεια και παράλληλα προσπαθούσε να οργανωθεί και να ανορθωθεί από τα ερείπια του Α’ Π.Π. και της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Άμεση επίλυση ζητούσαν τα μεγάλα προβλήματα ενσωματώσεως ενάμισι περίπου εκατομμυρίου ομογενών προσφύγων από την Ανατολική Θράκη και την Μ. Ασία, η ανασυγκρότηση των Ενόπλων Δυνάμεων, η βελτίωση της οικονομίας και η ομαλοποίηση της εσωτερικής πολιτικής καταστάσεως.

Κατά την τετραετία 1936 –1940, η κυβέρνηση Μεταξά έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας, διαθέτοντας πιστώσεις ύψους 15.7 δις δραχμών, δηλαδή ποσό υπέρ πενταπλάσιο των διατεθέντων κατά την δωδεκαετία 1923 – 1935, ύψους 3 δις δραχμών. Η περίφημη οχυρωματική «γραμμή Μεταξά», η ολοκλήρωση πλειάδας έργων εκστρατείας σε ολόκληρη την  Μακεδονία, την Ήπειρο και την Θράκη, ο εξοπλισμός των δυνάμεων επιστρατεύσεως, η εξασφάλιση επαρκών αποθεμάτων τροφίμων, υγρών καυσίμων και πυρομαχικών για ολόκληρο το στράτευμα, ο εξοπλισμός με αντιαεροπορικά και αντιαρματικά μέσα, η παραγγελία τεσσάρων Α/Τ στην Αγγλία, καθώς και τεσσάρων ναρκαλιευτικών/ ναρκοθετικών, η οχύρωση ακτών και νήσων, η δημιουργία βάσεων, για τον ανεφοδιασμό της χώρας, η παραλαβή 128 Α/Φ Διώξεως Βομβαρδισμού, Στρατιωτικής και Ναυτικής Συνεργασίας, καθώς και 75 εκπαιδευτικών αποτελεί ολοφάνερο δείγμα γραφής της προσπάθειας αυτής. Σε εράνους στους οποίους προέβη η κυβέρνηση το 1935 και κυρίως το 1937, προς τον σκοπό αυτό, υπήρξε πάνδημη ανταπόκριση του ελληνικού λαού καθώς και της ελληνικής ομογένειας.

Παρά την ομολογουμένως σημαντική προσπάθεια ενισχύσεως των Ε.Δ., κατά την τετραετία 1936 – 1939, ως ήταν φυσικό, οι παραμονές της 28ης 1940 εύρισκαν τις Ιταλικές Ε.Δ. να υπερτερούν σημαντικά  τόσο σε αριθμούς, όσο και σε ποιότητα υλικού. Στα αλβανικά σύνορα 35.000 Έλληνες με 40 πυροβολαρχίες, θα αντιμετώπιζαν 135.000 Ιταλούς, με 135 πυροβολαρχίες, 150 άρματα μάχης, 18 ίλες ιππικού, 6 τάγματα όλμων και ένα τάγμα πολυβόλων. Ο ελληνικός Στόλος συνολικού εκτοπίσματος 14.600 τν. θα αντιπαρατίθετο με τον αντίστοιχο ιταλικό, συνολικού εκτοπίσματος 658.400 τν. Ένα παλαιό ελληνικό Θ/Κ, δέκα Α/Τ και έξι Υ/Β, έναντι 8 ιταλικών Θ/Κ, 8 βαρέων καταδρομικών 26 ελαφρών καταδρομικών, 61 Α/Τ και 119 Υ/Β και όλα καλύτερης τεχνολογίας από τα ελληνικά. Συνολικά 143 ελληνικά αεροσκάφη διώξεως, βομβαρδισμού και παρατηρήσεως, περιορισμένων δυνατοτήτων ετίθεντο απέναντι σε 400  ιταλικά Α/Φ πρώτης γραμμής. Η ιταλική αεροπορία διέθετε μεγάλο αριθμό εκπαιδευμένου προσωπικού για αναπλήρωση απωλειών που διέθετε πολεμική εμπειρία από τις επιχειρήσεις σε Αβησσυνία, Ισπανία και Β. Αφρική. 

Την 15η Σεπτεμβρίου 1940, ο Ιταλός Πρέσβης εκόμισε γραπτή πρόταση πέντε σημείων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνετο και η ανανέωση του Ελληνοϊταλικού συμφώνου φιλίας που είχε υπογραφεί το 1928, μεταξύ Βενιζέλου και Μουσολίνι. Ο Μεταξάς λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις ενδεχόμενες αντιδράσεις Αγγλίας και Γαλλίας, εχειρίσθη το θέμα με διπλωματική δεξιοτεχνία, δεν ανανέωσε το σύμφωνο και τελικώς εξεδόθη συμβιβαστικό κοινό ανακοινωθέν περί αμοιβαίας αποσύρσεως των στρατευμάτων από τα αλβανικά σύνορα κατά 20 χλμ..

Τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα Εμμανουέλε Γκράτσι, επισκέπτεται τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος Ιωάννη Μεταξά στην οικία του και του επιδίδει τελεσίγραφο με το οποίο του ανακοινώνεται ότι εντός τριών ωρών τα ιταλικά στρατεύματα θα εισβάλουν στο ελληνικό έδαφος, καθιστώντας την χώρα μας υπεύθυνη για τις επιπτώσεις εάν αυτή προέβαλε αντίσταση. Το πρόσχημα ήταν η δήθεν ελληνική παραβίαση της ουδετερότητος την οποία τα ιταλικά στρατεύματα θα διεσφάλιζαν. Ο Κυβερνήτης, απηχώντας πλήρως το λαϊκό αίσθημα, έδωσε αδίστακτα την απάντηση του ΟΧΙ, η οποία ερχόταν σαν συνέχεια της ιστορικής παρακαταθήκης του «Μολών Λαβέ» του Λεωνίδα, του «Ου φεισόμεθα της ζωής ημών» του Κ. Παλαιολόγου και του «Ελευθερία ή Θάνατος» του 1821. Ο πεπειραμένος Πρωθυπουργός με την βαθειά επιτελική του μόρφωση δεν αντέδρασε παρορμητικά ή υπό την πίεση κάποιων παραγόντων. Όπως αναφέρει η «Έκθεση επί της Δράσεως του Βασιλικού Ναυτικού κατά τον Πόλεμο 1940 – 1944», ο Μεταξάς είχε επιλέξει την πλευρά με την οποία θα συμμαχούσε η χώρα μας από το 1936, όταν σε σχετική ερώτηση του τότε Α/ΓΕΝ Αντιναυάρχου Οικονόμου, κατά την διάρκεια εμπιστευτικής συνεδριάσεως του Ανωτάτου Ναυτικού Συμβουλίου, αυτός διευκρίνησε ότι εφ’ όσον η Ελλάς εμπλακεί στην διαφαινομένη σύρραξη μεταξύ του Αγγλικού και Γερμανικού συγκροτήματος, η θέση της είναι στο πλευρό της Αγγλίας. Η ένταξη της Ελλάδος στο ίδιο στρατόπεδο με την εκάστοτε μεγαλυτέρα ναυτική δύναμη της Μεσογείου, αποτελούσε πάγια επιδίωξη της εξωτερικής πολιτικής της χώρας.

Η είδηση του πολέμου σηματοδότησε την αρχή του θαύματος του 1940. Ο ενθουσιασμός του κόσμου μετετράπη σε πάνδημη μέθη, αν και γνώριζε ότι, δίχως ουσιαστική εξωτερική βοήθεια, θα αναμετρηθεί με μία μεγάλη δύναμη. Η λαϊκή μανία της συμμετοχής στον πόλεμο αυτό, τον οποίο δεν προεκάλεσε η χώρα μας, είχε να κάνει με την τιμή και την αξιοπρέπεια ενός υπερήφανου έθνους. Ο λαός γνώριζε ότι η ειρήνη είναι σημαντικό αγαθό εφ’ όσον όμως δεν παραβιάζεται η ελευθερία και η ακεραιότητα της χώρας. Ο ατομικισμός και η γκρίνια έδωσαν την θέση τους στην υπέρβαση, το φιλότιμο, το πείσμα, την αδελφοσύνη και την λεβεντιά. Πρόθυμα οι άνδρες έτρεξαν στο μέτωπο, πρόθυμα οι ηπειρώτισες ανέβαιναν στα χιονισμένα βουνά, μεταφέροντας στις πλάτες τους πυρομαχικά και εφόδια για τον στρατό, πρόθυμα άλλες γυναίκες προσέφεραν εθελοντική εργασία και με πλήρη συνείδηση των ιστορικών εκείνων στιγμών ανταποκρίθηκε ο κόσμος της διανόησης, ο κόσμος της τέχνης καθώς και τα Μ.Μ.Ε..

Το Γ.Ε.Σ. δεν περιμένει νίκες της 8ης Μεραρχίας και την προτρέπει να σώσει την τιμή των ελληνικών όπλων αλλά ο Μέραρχος Χαρ. Κατσιμήτρος διαβεβαιώνει με αυτοπεποίθηση τον Α/ΓΕΣ, ότι οι Ιταλοί δεν θα περάσουν. Και δεν πέρασαν. Όλες οι απανωτές γενικές επιθέσεις των Ιταλών, μέχρι τις αρχές Νοεμβρίου, αποτυγχάνουν. Ο Μουσολίνι αναβάλει την απόβαση της Μεραρχίας «Μπάρι» στην Κέρκυρα και την μεταφέρει στην Αλβανία. Ο Συνταγματάρχης Δαβάκης επικεφαλής του αποσπάσματος της Πίνδου, με 2000 άνδρες, καθηλώνει τις 15000 άνδρες επιλέκτων της περίφημης Μεραρχίας Αλπινιστών «Τζούλια» και την 1η Νοεμβρίου, όταν λαμβάνει τις πρώτες ενισχύσεις, διενεργεί επιτυχή αντεπίθεση, η οποία συνεχίσθηκε παρά τον τραυματισμό του ιδίου και απετέλεσε την πρώτη νίκη κατά του Άξονα επί ευρωπαϊκού εδάφους. Από τις 18 Νοεμβρίου ο ελληνικός στρατός αντεπιτίθεται, εκδιώκει τους ιταλούς από το πάτριο έδαφος, με την ξιφολόγχη και την κραυγή «αέρα» και προελαύνει στην Β. Ήπειρο, απελευθερώνοντας την Κορυτσά, το Πόγραδετς, το Δέλβινο, τους Αγ. Σαράντα, το Αργυρόκαστρο και την Χιμάρα. Τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου ξεκινά η μεγάλη εαρινή ιταλική επίθεση η οποία προετοιμαζόταν από τον Ιανουάριο με πολλές και ξεκούραστες δυνάμεις, η οποία όμως σβήνει άδοξα στις 26 Μαρτίου. Μεταξύ πολλών πράξεων ηρωϊσμού, εκεί γράφεται, με άφθονο αίμα, ο θρύλος του υψώματος 731. Δέκα ημέρες αργότερα ο Χίτλερ θα ανελάμβανε δράση.

Εν τω μεταξύ στις 29 Ιανουαρίου πέθανε ο Ιωάννης Μεταξάς και τον διαδέχθηκε ο Αλέξανδρος Κορυζής. Η είσοδος των Γερμανών στην Βουλγαρία την 2α Μαρτίου του 1941, ωθεί την Αγγλία να αποστείλει μικρές δυνάμεις ενισχύσεως, με σκοπό την καθυστέρηση της επικείμενης γερμανικής εισβολής. Την 6η Απριλίου 1941 η Γερμανία επιτίθεται ταυτόχρονα σε Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα. Έχει προηγηθεί το δεύτερο περήφανο «ΟΧΙ» του νέου Πρωθυπουργού, το ξημέρωμα της ίδιας ημέρας. Επάνω από τα ελληνικά οχυρά 800 γερμανικά Α/Φ σκορπίζουν τον θάνατο, ενώ οι γερμανικές Μεραρχίες, με άρματα μάχης που εφορμούν για να καταλάβουν τα οχυρά καθηλώνονται. Τρία μερόνυκτα πολέμου ήταν αρκετά για να κατανοήσουν οι Γερμανοί, για ποιό λόγο νικήθηκαν οι Ιταλοί στην Αλβανία. Η λύση για τους Γερμανούς δόθηκε από την καταρρέουσα Γιουγκοσλαβία, από όπου η 2α μεραρχία Πάντσερ, πέρασε τα σύνορα και έφθασε στην Θεσσαλονίκη. Είναι γνωστές οι πρωτόγνωρες τιμές που απέδωσαν οι έκπληκτοι και εντυπωσιασμένοι Γερμανοί στους μαχητές των οχυρών οι οποίοι δεν νικήθηκαν αλλά απεχώρησαν. Ενώ το μέτωπο πλέον κατέρρεε, ο Πρωθυπουργός Α. Κορυζής αυτοκτονούσε και στις 27 Απριλίου οι Γερμανοί εισήρχοντο στην Αθήνα.

Η κατάληψη της Κρήτης ήταν επιβεβλημένη για τους Γερμανούς, λόγω της στρατηγικής σημασίας της. Για τον σκοπό αυτό διέθεσαν περί τις 23.000 άνδρες, από την αφρόκρεμα των Ε.Δ., 1370 αεροπλάνα και 70 πλοία, σε μία αεραποβατική επιχείρηση πρωτόγνωρη για τα παγκόσμια χρονικά. Την άμυνα της νήσου είχαν αναλάβει 31.000 Βρετανοί, 11.500 Έλληνες και ο γενναίος πληθυσμός της. Ο οπλισμός και τα εφόδια της νήσου ήταν ανεπαρκή. Οι επιχειρήσεις διήρκεσαν από την 20η έως την 29η Μαϊου και το αποτέλεσμα ήταν μία πύρρεια νίκη των Γερμανών, λόγω των τεραστίων απωλειών τους.

Καθ’ όλη την διάρκεια του πολέμου, ο ελληνικός στόλος κράτησε ανοικτές τις θαλάσσιες γραμμές επικοινωνίας, εξασφαλίζοντας τις μεταφορές. Επιτυγχάνοντας στο δυσχερές αλλά ουσιαστικό αυτό έργο, κατέστη δυνατή η έγκαιρη προώθηση στο μέτωπο ολόκληρου του αναγκαίου αριθμού στρατευμάτων, ζώων, πυρομαχικών και εφοδίων. Τα Α/Τ βομβάρδισαν εχθρικές θέσεις απέναντι της Κέρκυρας και διενήργησαν τρεις επιδρομές στην Αδριατική. Τα Υ/Β μας,  προσέβαλαν επιτυχώς εχθρικά πλοία που μετέφεραν εφόδια στον ιταλικό στρατό στην Αλβανία. 

Με την έναρξη του πολέμου οι Ιταλοί βομβάρδισαν μεγάλα αστικά κέντρα όπως ο Πειραιάς, η Πάτρα, η Θεσσαλονίκη, η Κέρκυρα, η Πρέβεζα κ.λ.π.., καθώς και σημεία στρατηγικού ενδιαφέροντος όπως η διώρυγα της Κορίνθου. Τα αποτελέσματα υπήρξαν πτωχά αλλά σημειώθηκαν μεγάλες απώλειες αμάχων. Η μικρή μας αεροπορία, αντιμετωπίζοντας πληθώρα λειτουργικών και τεχνικών προβλημάτων, ανταπέδωσε με επιτυχείς βομβαρδισμούς των αεροδρομίων της Κορυτσάς, του Αργυροκάστρου και του Αυλώνα, καθώς και με αποτελεσματικές επιθέσεις κατά ιταλικών στρατευμάτων. Αργότερα την προσπάθεια των ελλήνων πιλότων ενίσχυσε και η παρουσία περιορισμένου αριθμού Α/Φ της RAF. Οι αερομαχίες των πιλότων μας είναι αδιάκοπες, εκτελούνται με πείσμα και αυτοθυσία, ορισμένες δε εξ αυτών, όπως η περίπτωση του Υποσμηναγού Μαρίνου Μητραλέξη, φθάνουν στα όρια του θρύλου.

Μετά την κατάληψη της χώρας μας, ο αγώνας δεν σταματά. Οργανώνονται ομάδες αντιστάσεως στο εσωτερικό της χώρας, ενώ Έλληνες του Στρατού Ξηράς και της Πολεμικής Αεροπορίας μάχονται στην Μ. Ανατολή. Η ελληνική σημαία εξακολουθεί να κυματίζει καθ’ όλη την διάρκεια του Β’ Π.Π., στους ιστούς των πλοίων του Στόλου. Με κύρια βάση την Αλεξάνδρεια, τα ελληνικά πολεμικά πλοία δρούν από τον Ινδικό και την Μεσόγειο, μέχρι τον Ατλαντικό, αναλαμβάνοντας αποστολές μαζί με τα συμμαχικά πλοία. Κύρια έργα του Στόλου μας,  οι συνοδείες νηοπομπών, επιδρομικές ενέργειες, υποστήριξη επιχειρήσεων του Σ.Ξ. και επιθετικές περιπολίες Υ/Β. Ελληνικά Πολεμικά Πλοία έδρασαν στην μάχη του Ατλαντικού και έλαβαν μέρος στις αποβάσεις  της Σικελίας, του Άντζιο και της Νορμανδίας. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 1943, επί 41 συνολικά πολεμικών συμμαχικών πλοίων στην Μεσόγειο, τα 27 ήταν Αγγλικά, τα 11 ελληνικά και μόνο 3 γαλλικά. Η δράση πλοίων όπως των Α/Τ Β. ΟΛΓΑ, ΑΔΡΙΑΣ, των Υ/Β ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ, ΠΡΩΤΕΥΣ, ΓΛΑΥΚΟΣ, ΤΡΙΤΩΝ, ΝΗΡΕΥΣ και ΚΑΤΣΩΝΗΣ καθώς και πολλών άλλων πλοίων, προκαλεί συγκίνηση και παραδειγματίζει τις επερχόμενες γενεές. Βαριές οι απώλειες και ο φόρος αίματος. Χάθηκαν 14 πολεμικά πλοία, 9 επίτακτα και 706 άνδρες.

Μία παράμετρο ισχύος που ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε απετέλεσε το Εμπορικό Ναυτικό μας του οποίου η συμβολή στον συμμαχικό αγώνα και ιδιαίτερα κατά την μάχη του Ατλαντικού για την εξασφάλιση εφοδίων από Αμερική προς Ευρώπη, υπήρξε τεράστια. Συνολικά εχάθησαν 434 εμπορικά πλοία, δηλαδή το 10% των συνολικών συμμαχικών απωλειών, περί τα 500 μικρά πετρελαιοκίνητα ιστιοφόρα, καθώς και 2350 ναυτικοί μας.

Η Ελλάς είναι η μοναδική χώρα που αναγκάσθηκε να αντιμετωπίσει τους στρατούς τεσσάρων χωρών δηλ. της Ιταλίας, Αλβανίας, Γερμανίας και Βουλγαρίας. Εν τούτοις αντιστάθηκε επί 219 ημέρες προκαλώντας τον παγκόσμιο θαυμασμό, όταν η Γαλλία αντιστάθηκε 43 ημέρες, η Νορβηγία 61, η Πολωνία 30, το Βέλγιο 18, η Ολλανδία 4, η Γιουγκοσλαβία 3 και δίχως αντίσταση η Τσεχοσλοβακία, το Λουξεμβούργο και η Δανία. Κατά την διάρκεια της αντιστάσεως των 219 ημερών, οι νεκροί Έλληνες των Ε.Δ. ανήλθαν σε 13.676 και οι τραυματίες σε 62.700. Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής, οι αριθμοί των εκτελέσεων από τα κατοχικά στρατεύματα έχουν ως εξής:
–    Οι Αλβανοί: 1.165
–    Οι Ιταλοί: 8.000
–    Οι Βούλγαροι: 25.000
–    Οι Γερμανοί: 50.000

Οι συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες) ανήλθαν για τους Έλληνες στο 10% (750.000), όταν για την Ε.Σ.Σ.Δ. ήταν 2.8%, την Ολλανδία 2.2%, την Γαλλία 2%, την Πολωνία 1.8%, την Γιουγκοσλαβία 1.7% και το Βέλγιο 1.5%.

Για να μην νομισθεί ότι ο εθνικός ενθουσιασμός οδηγεί την κρίση μας σε υπερβολές, υπενθυμίζω ότι με ανάλογους επαίνους αναφέρθηκαν για την χώρα μας διεθνείς προσωπικότητες της εποχής όπως ο Κάρολος Ντε Γκωλ, ο  Στάλιν, ο Τσώρτσιλ, ο Μουσολίνι, ο Χίτλερ, ο Βρετανός Στρατάρχης Σερ Χάρολδ Αλεξάντερ και άλλοι.

Είναι βέβαιο ότι η Ελλάς δεν έλαβε όσα εδικαιούτο αναλόγως της προσφοράς της, με την λήξη του πολέμου. Τα θλιβερά γεγονότα της στάσεως ορισμένων μονάδων στη Μ. Ανατολή και τα επακολουθήσαντα γεγονότα του εμφυλίου πολέμου, απετέλεσαν δικαιολογία για τους συμμάχους ώστε να παραχωρήσουν μόνο τα ελληνικά Δωδεκάνησα, ενώ οι αδελφοί μας στην Κύπρο και την Β. Ήπειρο δεν ενώθησαν με την μητέρα πατρίδα. Το νέο παγκόσμιο σκηνικό διαμορφώθηκε αναλόγως των συμφερόντων των Μ. Δυνάμεων.

Εβδομήντα έξι χρόνια μετά η Ελλάδα βιώνει τις τρέχουσες  απειλές και προκλήσεις, με διακύβευμα τα ζωτικά της συμφέροντα και ίσως την ίδια την επιβίωσή της. Το Διεθνές Σύστημα διανύει μεταβατική και ασταθή περίοδο της οποίας η κατάληξη δεν είναι ακόμη ορατή. Την σύγχυση για το μέλλον επιτείνουν η σε εξέλιξη «παγκοσμιοποίηση», η δημογραφική έκρηξη σε υπανάπτυκτες ή αναπτυσσόμενες χώρες, η μείωση φυσικών πόρων, η εκθετική αύξηση στην ζήτηση ενέργειας από ανερχόμενες μεγάλες δυνάμεις, η ανισομέρεια του παραγομένου πλούτου, η αύξηση των εξοπλισμών και η διασπορά Ο.Μ.Κ., η παγκόσμια οικονομική κρίση, οι περιφερειακές συγκρούσεις, η μαζική μετανάστευση, η τρομοκρατία και η επιτελούμενη καταστροφή του περιβάλλοντος.

Η Ε.Ε., μέλος της οποίας αποτελεί η χώρα μας, παρά το σημαντικό πληθυσμιακό, εμπορικό και τεχνολογικό ειδικό βάρος της, δεν διαδραματίζει ανάλογο ρόλο στα διεθνή δρώμενα, δεδομένου ότι στερείται ουσιαστικά κοινής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, ενώ η ευρωπαϊκή διακρατική αλληλεγγύη είναι υποτυπώδης. Είναι ενδεικτικό ότι μία κρίση στην καρδιά της Ευρώπης, όπως η κρίση στην Ουκρανία έχει ως βασικούς δρώντες τις ΗΠΑ και την Ρωσία. Η   ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης περιορίζει τις στρατηγικές επιλογές της, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, λόγω του γηράσκοντος πληθυσμού της. Οι χιλιάδες εισερχόμενοι ετησίως μετανάστες, και κυρίως οι μουσουλμάνοι, δεν ενσωματώνονται στην Ευρωπαϊκή κοινωνία, δεν υιοθετούν τις αξίες και τον πολιτισμό των χωρών που τους φιλοξενούν και παράλληλα αυξάνονται σε ρυθμούς πολλαπλάσιους από αυτούς των γηγενών ευρωπαίων. Στους κόλπους της ΕΕ εμφανίζονται πλέον φυγόκεντρες τάσεις με αποκορύφωμα το πρόσφατο BREXIT, ενώ παρατηρείται άνοδος των ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων και κοινωνικές αντιδράσεις για τους μουσουλμάνους μετανάστες.

Η ευρύτερη περιοχή της χώρας μας είναι από τις πλέον ασταθείς του πλανήτη. Στο ιδιαίτερα ρευστό περιβάλλον των Δυτικών Βαλκανίων, οι Η.Π.Α. προσπαθούν να δημιουργήσουν κράτη δορυφόρους, όπως τα Σκόπια, το Κόσσοβο, η Αλβανία και η Βοσνία, ενώ συμφέροντα στην περιοχή αυτή έχει η Ρωσία (διαμάχη επιρροής με την Δύση στα Βαλκάνια), η Γερμανία, η Τουρκία (νεοθωμανικού τύπου διείσδυση στα Βαλκάνια) και η Ιταλία. Στην ρευστότητα αυτή έχουν προστεθεί και άλλες ασταθείς παράμετροι, όπως οι ενεργειακοί πόροι, ενεργειακοί και οδικοί άξονες, η χρήση διασυνοριακών υδάτων κ.λπ..

Στην ζωτικής σημασίας Μ. Ανατολή, ο σκληρός ανταγωνισμός για επιρροή και επικράτηση μεταξύ Μ. Δυνάμεων, περιφερειακών και τοπικών δυνάμεων, σε συνδυασμό με θρησκευτικές, φυλετικές και πολιτισμικές διαφορές, προκαλούν διαρκείς συγκρούσεις με αποκορύφωμα τον συνεχιζόμενο πολυετή πόλεμο στην Συρία του οποίου οι μεταναστευτικές επιπτώσεις δοκιμάζουν πολλαπλώς την χώρα μας αλλά και την Ευρωπαϊκή συνοχή και ασφάλεια. Η εγκληματική δράση του Ισλαμικού Κράτους στην περιοχή αυτή και οι απεριόριστες επεκτατικές φιλοδοξίες των φανατικών οπαδών του, δημιουργούν επιπρόσθετους κινδύνους εξαπλώσεως του «θεάρεστου» έργου των τζιχαντιστών και στην χώρα μας. 

Η διαχρονικά τεράστια στρατηγική σημασία της Ανατολικής Μεσογείου, που συμπεριλαμβάνει το Ιόνιο, τα Δαρδανέλλια, το Αιγαίο, το Σουέζ, την Κύπρο και την Κρήτη, αυξάνεται ακόμη περισσότερο στις μέρες μας για ενεργειακούς και γεωπολιτικούς λόγους. Η ευρύτερη περιοχή της Α. Μεσογείου παραμένει ζώνη ποικιλίας αντιπαραθέσεων, κρίσεων και συγκρούσεων.

Οι εξελίξεις αυτές της ευρύτερης περιοχής επηρεάζουν την χώρα μας που ευρίσκεται μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. Ενώ δεν υπάρχει άμεση στρατιωτική απειλή από Βορρά, υπάρχουν φανερές αλλά και υποβόσκουσες αλυτρωτικές βλέψεις, οι οποίες μάλιστα ενθαρρύνονται από εξωτερικές δυνάμεις. Η μόνη στρατιωτική απειλή προέρχεται από την Τουρκία, η οποία υλοποιεί τις δεδομένες επεκτατικές βλέψεις της, εφαρμόζοντας στρατηγική πειθαναγκασμού, μέσω συνδυασμού σειράς πολιτικών και στρατιωτικών ενεργειών. Η Τουρκία πληρεί επ’ ακριβώς τον ορισμό της απειλής, δεδομένου ότι διεκδικεί τμήματα της ελληνικής επικράτειας καθώς και κυριαρχικά μας δικαιώματα με επίσημες επιθετικές πολιτικές δηλώσεις καθώς και με προκλητικές στρατιωτικές ενέργειες. Πέρα από την βούληση, η χώρα αυτή διαθέτει και την προοπτική πραγματοποιήσεως των απειλών της, δεδομένων των στρατιωτικών, οικονομικών, δημογραφικών, και τεχνολογικών δυνατοτήτων της.

Η ανωτέρω περιγραφείσα επικίνδυνη κατάσταση ευρίσκει την οικονομικά ευάλωτη χώρα μας να αντιδρά αντανακλαστικά και να εφαρμόζει κατευναστική πολιτική προς κάθε κατεύθυνση. Στο πλαίσιο αυτό βοηθούμε τους βορείους γείτονές μας, άνευ ανταλλαγμάτων, ενισχύοντας συγχρόνως την αδιαλλαξία και τον αλυτρωτισμό τους. Έχουμε αποσυρθεί οικειοθελώς από την ΝΑ. Μεσόγειο και το κενό καταλαμβάνει η Τουρκία με ότι αυτό συνεπάγεται για το γεωπολιτικό ειδικό μας βάρος, την Κύπρο, την ενέργεια, την εμπορική μας ναυτιλία και την Αποκλειστική Οικονομική μας Ζώνη. Η Θράκη διαβρώνεται ανεξέλεγκτα από την Τουρκία. Το Αιγαίο από φυσικό κέντρο του ελληνισμού, έχει μετατραπεί σε φθίνουσα παραμεθόριο περιοχή, εντός της οποίας έχουμε αποδεχθεί ενυπογράφως την ύπαρξη ζωτικών τουρκικών εθνικών συμφερόντων. Υπάρχουν βάσιμοι φόβοι ότι το Κυπριακό τείνει να επιλυθεί κατά τρόπο επιζήμιο για τον ελληνισμό. Η  τουρκική πρόκληση αντιμετωπίζεται με μακροχρόνιο διμερή διάλογο και ανταλλαγή επισκέψεων. Η εφαρμογή Διεθνών Συνθηκών στο Αιγαίο αποτελεί αιτία πολέμου για την Τουρκία, ενώ οι πτήσεις τουρκικών Α/Φ υπεράνω ακόμη και κατοικημένων νήσων, οι διαρκείς και μακροχρόνιες δεσμεύσεις μεγάλων θαλασσίων περιοχών δήθεν για ασκήσεις και οι συχνές διελεύσεις τουρκικών πολεμικών πλοίων σε Κυκλάδες, Εύβοια και Σούνιο, αντιμετωπίζονται με χλιαρά διαβήματα, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία. Σε ανταπόδωση της τουρκικής αυτής συμπεριφοράς, η χώρα μας σπεύδει να πείσει τους σκεπτικούς Ευρωπαίους για την σκοπιμότητα εισόδου της Τουρκίας στην Ε.Ε., και συζητά  μαζί της για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στο Αιγαίο. Η ζοφερή αυτή θέση και στάση της χώρας μας οφείλεται κυρίως στους εξής λόγους:
–    Έλλειψη μακροπρόθεσμης και διακομματικής Εθνικής Στρατηγικής, που έχει οδηγήσει την χώρα σε παλινωδίες και εσφαλμένες επιλογές.
–    Δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας μας, που υποθηκεύει την ευημερία και των επερχομένων γενεών και η οποία δεν χρήζει περαιτέρω αναλύσεως, αφού όλοι μας υφιστάμεθα καθημερινά τις επιπτώσεις της.
–    Απαράδεκτα δραστική (έως και εγκληματική) μείωση της ισχύος των Ε.Δ. της χώρας μας, σε μία συγκυρία κατά την οποία η ήδη στρατιωτικά ισχυρή Τουρκία καθίσταται πολύ ισχυρότερη, επιτυγχάνοντας έτσι σταδιακά και αναίμακτα τους στόχους της, επ’ απειλή πολέμου.
–    Η υφιστάμενη κρίση ηθών, αξιών και προτύπων, συνέπεια των οποίων αποτελεί η εκτεταμένη διαφθορά που διαπερνά ολόκληρο το κοινωνικό φάσμα, με ευθύνη των εκάστοτε κυβερνώντων και με ολέθριες επιπτώσεις σε κάθε τομέα. ΄
–    Η δοκιμαζόμενη κοινωνική συνοχή, λόγω των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσεως, στην οποία προστίθεται το πρόβλημα των λαθρομεταναστών και ιδιαίτερα των μουσουλμάνων. Η διαχρονικά κυβερνητική ολιγωρία στον τομέα αυτό, σε συνδυασμό με το δημογραφικό μας πρόβλημα, καθιστά το εν λόγω θέμα ως το πλέον σημαντικό εθνικό πρόβλημα, αφού απειλεί όχι απλώς ζωτικά εθνικά συμφέροντα αλλά και συμφέροντα επιβιώσεως του έθνους.

Το θαύμα του 1940 δεν ήταν θαύμα, διότι η τότε ηγεσία εφήρμοσε το διαχρονικής αξίας ρητό «Κυβερνάν εστί προβλέπειν». Η τότε παγκόσμια κρίση και οι απειλές κατά της χώρας μας βρήκαν τον ελληνικό λαό με υψηλό φρόνημα, έτοιμο να ανταποκριθεί και να θυσιασθεί. Τότε η ειρήνη, αν και επιθυμητή, δεν ήταν αυτή το ύψιστο αγαθό αλλά το εθνικό συμφέρον. Η κοινή γνώμη προετοιμάζετο συστηματικά από το κράτος, το σχολείο και την οικογένεια και ήταν κοινωνός των απειλών. Οι νέοι εδιδάσκοντο την ιστορία τους δίχως στρογγυλεύματα, τα τότε Μ.Μ.Ε. με αίσθημα ευθύνης, έθεταν το εθνικό συμφέρον υπεράνω της ακροαματικότητος και οι ένοπλες δυνάμεις, παρά και τα τότε οικονομικά προβλήματα, είχαν προετοιμασθεί ποσοτικά και ποιοτικά κατά τον βέλτιστο τρόπο. Όταν δε ήχησε ο παιάν, πρώτοι οι ταγοί του κράτους (πολιτικοί, διανοούμενοι, μεγαλοεπιχειρηματίες, δημοσιογράφοι και οι γόνοι τους), από όπου και εάν ευρίσκοντο έσπευσαν να καταταγούν και να προωθηθούν στο μέτωπο, δεικνύοντας δια του παραδείγματος τον δρόμο της τιμής.   

Κυρίες και Κύριοι
Είναι καιρός οι ηγέτες μας να χαράξουν διακομματικά την βέλτιστη εθνική πορεία, λέγοντας αλήθειες και δίχως να σύρονται  από τις δημοσκοπήσεις και το πολιτικό κόστος. Οι πολιτικοί μας ταγοί θα πρέπει να ομολογήσουν ότι κράτος που χρωστά, που δεν παράγει, δεν ανταγωνίζεται και δεν αναπτύσσεται, δεν μπορεί ταυτόχρονα να είναι εθνικά ανεξάρτητο. Θα πρέπει ακόμη να αντιληφθούν, ότι ο συνδυασμός δημογραφικό – μετανάστευση – Ισλάμ, αποτελεί την σοβαρότερη εθνική απειλή, η οποία χρήζει αμέσου και αποτελεσματικής αντιμετωπίσεως.

Ισχυρή ένδειξη πολιτικής ωριμάνσεως των Ελλήνων συμπολιτών μας, θα αποτελέσει η απόκτηση κοινωνικής αλληλεγγύης και η ικανότητα διακρίσεως μεταξύ ηγετών  που ανοίγουν εθνικούς δρόμους αδιαφορώντας για την δημοφιλία τους και αυτών οι οποίοι υπόσχονται διαρκώς και ψευδώς σε ψηφοφόρους. Η πραγματική Δημοκρατία εφαρμόζει άμεσα και καθολικά τους νόμους, παρέχει ίσες ευκαιρίες και αναδεικνύει την αριστεία η οποία με την σειρά της προστατεύει την Δημοκρατία. Η ισοπέδωση της αριστείας ευνοεί τους ανεπαρκείς οι οποίοι υποσκάπτουν τα θεμέλια της Δημοκρατίας. Η νεολαία μας, παρά το γεγονός ότι μαστίζεται από τα σφάλματα της γενιάς μας, είναι καλύτερη από εμάς και αναμένει να της δοθούν εγχώριες ευκαιρίες προκειμένου να μην δραπετεύει στο εξωτερικό. Πίσω από την λέξη «ανάπτυξη» την οποία πολλοί τελευταία χρησιμοποιούν, δίχως να την αναλύουν, κρύβεται πολλή δουλειά, γνώση, οργάνωση, σχεδίαση, συστηματική εφαρμογή, αξιοκρατία,  ικανότητα προσαρμογής στο διεθνές περιβάλλον και ελεύθερο πνεύμα απαλλαγμένο από ιδεοληψίες.

Οι προκλήσεις, οι ευκαιρίες και οι κίνδυνοι δεν περιμένουν και απαιτούν προετοιμασία, βούληση, πίστη στις ικανότητές μας και ενεργοποίηση του συνόλου του ελληνισμού όπου γης. Πριν είναι αργά θα πρέπει να ενισχύσουμε την εθνική μας ισχύ και ιδιαίτερα τις Ένοπλες Δυνάμεις. Δίχως την σταθερότητα που διασφαλίζουν οι αποτρεπτικές Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, ουδεμία οικονομική, επενδυτική, εμπορική, παραγωγική και πολιτιστική δραστηριότητα δύναται να ευδοκιμήσει. Τέλος, η συστηματική επένδυση σε μία παιδεία που θα παρέχει τεκμηριωμένη γνώση και θα αποδίδει ενσυνείδητους Έλληνες πολίτες, αποτελεί την μόνη ασφαλή μακροπρόθεσμη επένδυση η οποία θα μας επιτρέψει να ανακαλύψουμε ποιοί πραγματικά είμαστε και θα μας οπλίσει με την απαιτουμένη αυτοπεποίθηση και το οφειλόμενο αίσθημα ευθύνης έναντι των απογόνων μας.
Η Ελλάδα μας διαθέτει όλες τις φυσικές, γεωγραφικές, πλουτοπαραγωγικές, ιστορικές και πολιτισμικές προϋποθέσεις για την μετατροπή της σε χώρα σταθερότητος και ευημερίας. Απομένει το γεγονός αυτό να το πιστέψουν οι Έλληνες πολίτες και οι ηγεσίες τους προκειμένου να το υλοποιήσουν αποτελεσματικά και να δικαιώσουν έτσι την θυσία των ηρώων του 1940, για τις ψυχές των οποίων μία τέτοια εξέλιξη θα αποτελούσε το καλύτερο μνημόσυνο.

Ζήτω η εθνική επέτειος του 1940.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει τους νεκρούς του 1940.