Blog

Γράφει ο Λευτέρης Παπαϊωάννου*

Η μεγαλύτερη πανδημία που έπληξε την Ευρώπη  στα  1348 – 1351 ήταν αυτή της βουβωνικής ή πνευμονικής πανώλης  γνωστή, ως επιδημία του Μαύρου Θανάτου. Η νόσος μεταφέρθηκε από την Κίνα στην Ιταλία και συγκεκριμένα από  Γενουάτες ναυτικούς.

Η πανδημία από τη Γένοβα και τη Βόρεια Ιταλία  γρήγορα εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ήπειρο.Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αποδεκατιστεί κατ ελάχιστο το 1/3 του τότε πληθυσμού της Δυτικής Ευρώπης. 

Φαινομενικά, η Ευρώπη του μεσαίωνα υπέστη μια τεράστια κοινωνική, πολιτισμική και οικονομική καταστροφή.  Όμως, η καταστροφή  αυτή υπήρξε και η αρχή μιας πνευματικής και ιδεολογικής επανάστασης.  

Οι κάτοικοι προκειμένου να αποφύγουν τη μεταξύ τους μόλυνση, εγκαταλείπουν τα αστικά κέντρα  και κατευθύνονται στην ύπαιθρο όπου αρχίζουν να ασχολούνται με τον εγκαταλελειμμένο πρωτογενή τομέα.

Αποτέλεσμα αυτής της διασποράς των πληθυσμών ήταν να αναπτυχθεί η γεωργία, η κτηνοτροφία και οι άλλοι κλάδοι καθώς και το ανταλλακτικό εμπόριο, για  παράδειγμα η Σουηδία αντάλλασε  βούτυρο με σιτάρι από τη Γερμανία.

Η ανάπτυξη της υπαίθρου πέραν από την οικοτεχνία, έδωσε το έναυσμα να αναπτυχθούν η βιοτεχνία, οι συντεχνίες, και να τεθούν οι βάσεις της βιομηχανίας.

Το πνευματικό κεφάλαιο, οι επιστήμονες και οι τεχνίτες προκειμένου και αυτοί να επιβιώσουν εγκαταλείπουν τις δοξασίες και το συντηρητισμό που είχαν επιβληθεί από το θρησκευτικό ιερατείο  και στρέφονται στη παραγωγική ανάπτυξη των τεχνών και των κλασικών επιστημών.

Από εδώ αρχίζει ο Διαφωτισμός και η Αναγέννηση της Ευρώπης.

Αρχίζει να γεννάται η μεσαία τάξη. Οι τάξεις των τεχνιτών, των εμπόρων, των τραπεζιτών, των διαφόρων επιστημόνων, καθώς και  οι απασχολούμενοι με τον δευτερογενή και τριτογενή τομέα παραγωγής  οι οποίοι αποκτούν  οικονομική και κοινωνική ισχύ.

Οι παραπάνω αλλαγές στον τρόπο ζωής, οδήγησαν και στην πολιτική αναγέννηση.

  Η άνθιση της μεσαίας τάξης συμβάλει ώστε να καταργηθούν τα Φέουδα, να περιοριστεί η  «αριστοκρατία», και να καταρρεύσουν  τα απολυταρχικά  καθεστώτα, το βασικότερο όμως όλων ήταν να ξαναγεννηθεί η Δημοκρατία.

Μια δημοκρατία, η οποία  σήμερα με  τις επιδιώξεις και το «όραμα» της Νέας Τάξης Πραγμάτων,  φαίνεται να απειλείτε  από  μια Παγκόσμια Δικτατορία  σχεδιασμένη από άρρωστα μυαλά.

Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε κάτι. Υπάρχει μια νομοτέλεια, μια Θεία βούληση και επειδή ο Θεός, η Φύση «τα πάντα εν σοφία εποίησε», σε όλο το ζωικό βασίλειο (χωρίς να εξαιρούνται οι φυλές  των ανθρώπων),  η κάθε συνομοταξία ή «αγέλη» εκ φύσεως, έχει τη δική της ηγεσία και  τη δική της αυτοτέλεια.  

Επομένως όσοι ονειρεύονται μία παρά φύση παγκόσμια κυβέρνηση για όλο το ανθρώπινο είδος, μάλλον είναι μακράν νυχτωμένοι.

Ας έρθουμε όμως στο σήμερα για να δούμε το αύριο, με τα υπάρχοντα δεδομένα.

Ο κορωναιός (covid -19) προσβάλει την ανθρωπότητα. Οι κυβερνήσεις επέβαλαν και επιβάλουν μια σειρά από περιοριστικά μέτρα με φαινομενικό ή μη σκοπό, να αναχαιτίσουν την εξάπλωση της πανδημίας.

Ουδέν καλόν αμιγές κακού. Τα μέτρα για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας θετικά, όμως για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας με όπλο τον εκφοβισμό, επιβάλλονται:

• Καθολική χειραγώγηση και  κατ οίκον περιορισμός των λαών.
• Έλεγχος  μετακινήσεων και  απαγόρευση των κοινωνικών εκδηλώσεων.
• Πάγωμα των εμπορικών και οικονομικών δραστηριοτήτων.
• Αναίρεση και  αναγκαστικός συμβιβασμός  στις ελευθερίες που ενσαρκώνει η  Δημοκρατία.

Εάν συνεχιστούν, που φαίνεται ότι θα συνεχιστούν, τα «προληπτικά» μέτρα, το χθες θα είναι ανάμνηση, η δε κοινωνία μας θα οδηγηθεί σε νέα μονοπάτια.  Η γένεση της Φεουδαρχίας,  της τάξης των «Ελίτ» και ο θάνατος της μεσαίας τάξης, φαντάζουν σε κοντινό ορίζοντα.

Η πανδημία του Κορωναιού, στη παρούσα χρονική περίοδο μας δίνει να καταλάβουμε ότι, είμαστε στο τέλος μιας εικονικής πραγματικότητας,  η  μεθεπόμενη μέρα δεν θα έχει καμία σχέση με το χθες. Από εδώ  αρχίζει και η προσαρμογή στα νέα δεδομένα.

Ερώτημα, τι μπορεί  να κάνει περί αυτού η χώρα μας;

Για να υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνικής ευημερίας, θα πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και το βασικότερο όλων, «ξεχνάμε» το χθες .

Η μεθεπόμενη μέρα, μετά τη κρίση, θα πρέπει να μας βρει:

Πρώτον,  με τη πλήρη αξιοποίηση της Τεχνολογίας στον Πρωτογενή Τομέα Παραγωγής. Η γη χαρίζει και θα συνεχίσει να χαρίζει   Πλούτο,  Ισχύ και Ελευθερία.

Δεύτερον, στον εκσυγχρονισμό  των Τεχνών και των Χειρωνακτικών Επαγγελμάτων  (δια  χειρών άναξ – με τα χέρια αφέντης –  βασιλιάς).

Τρίτον, με ανάπτυξη όλων των μορφών  Τουρισμού.  Η  χώρα μας έχει ένα Θείο δώρο, είναι η μοναδική στο πλανήτη που διαθέτει  «κάλλος», μια λέξη που δεν μεταφράζεται σε καμία  γλώσσα του κόσμου.

Τέταρτον, «στο μεγάλο κάμπο»,  τη Θάλασσα με τη ναυτιλία μας, στη στεριά και στα καράβια.  Μέγας ο της θάλασσας πλούτος.

Το τραίνο με τις ευκαιρίες περνά τώρα. Μια στιγμή, μια ζωή και οι καιροί ου μενετοί.

Ο  Λευτέρης Παπαϊωάννου είναι Υπτγος (ε.α.) και

Σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού  Οργάνωσης & Διαχείρισης Κρίσεων