Blog

Σεβαστοί Πρεσβύτεροι, Κυρίες-Κύριοι, Φιλοι -Φίλες,

Σήμερα, Είναι η μεγάλη μέρα της εθνικής μας ανάστασης, που μαζί με τη μέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ταύτισαν την αρχή της επανάστασης του 1821.

Ποιός λαός στον κόσμο, ύστερα από 4 αιώνες σκλαβιάς, κατατρεγμών και καταπιέσεων, θα μπορούσε να κρατήσει άφθαρτα και αμείωτα τα εθνικά του ιδανικά;

Οι Έλληνες, όχι μόνο διατήρησαν τη συνείδηση της εθνικής τους υπόστασης αλλά εσώρευσαν μέσα τους ανυπολόγιστες ηθικές και πνευματικές δυνάμεις.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία στάθηκε αληθινή κιβωτός του Έθνους.

Η ψυχή των Ρωμιών πυρώνεται από τα εθνικο-απελευθερωτικά κηρύγματα, που πολλοί τα υπογράφουν και με το αίμα τους : του Φεραίου, του Κοραή, του Βούλγαρη, τις φωτισμένες διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και τις εξεγέρσεις του Διονύσιου το Φιλόσοφου Δεσπότη της τότε Τρίκκης.

Στη Βόρεια Ελλάδα το απάτητο Σούλι με τον αθάνατο χορό του Ζαλόγγου, συγκλονίζει κάθε ανθρώπινη καρδιά. Το ηρωικό Πέτα στην Άρτα με την καταστροφή υπερχιλίων Τούρκων αφήνει κατάπληκτο τον κόσμο. Η μαρτυρική Νάουσα με την αυτοθυσία των γυναικών της στην Αραπίτσα προκαλεί παγκόσμιο θαυμασμό.

Στη Ρούμελη: ο Διάκος στην Αλαμάνα, ο Καραϊσκάκης στην Αράχοβα, η έξοδος του Μεσολογγίου. θυμίζει ‘δόξαν Θερμοπυλών’. Η αντίσταση στο ξακουστό Χάνι της Γραβιάς του Ανδρούτσου και των παλληκαριών του μένει ιστορική.

Στη Νότια Ελλάδα η αρχή του αγώνα από την Αρεόπολη της Μάνης, στο Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας και τα ηρωικά Καλάβρυτα με αρχηγό τον τιμημένο Παλαιών Πατρών Γερμανό, που άφησε άναυδη την Οικουμένη. Τριπολιτσά, Κολοκοτρώνης, Δερβενάκια, Πλαπούτας και Νικηταράς ο Τουρκοφάγος!

Σημαντική η ναυτική δράση του Ψαριανού πυρπολητή Κανάρη, ο Ανδρέας Μιαούλης, η Μπουμπουλίνα γράφουν σελίδες δόξας στις θάλασσές μας. Απαράμιλλη ήταν η θυσία 23.000 γυναικόπαιδων της Χίου, που εσφάγησαν ανελέητα γιατί παρέμειναν πιστοί στη Θρησκεία τους και την Πατρίδα τους.

Ανυπέρβλητο το μεγαλείο των Ιερολοχιτών του Δραγατσανίου – Στο Βουκουρέστι ο φλογερός δάσκαλος του Γένους Γεώργιος Γεννάδιος «ξεσήκωσε τους μαθητές του Λυκείου στα όπλα λέγοντας: Ήλθεν η ώρα να αποδείξητε προς τον κόσμον ότι είστε γνήσια της Πατρίδος τέκνα! Η Ελλάς αφού σας έδωκε την ζωήν τώρα σας προτείνει την αθανασίαν

Ο Μάρκος Μπότσαρης κι ο Κίτσος Τζαβέλας διακηρύσσουν: «Είμεθα Έλληνες, πιστοί στον όρκο μας, σταθεροί στην απόφαση μας, και με το Σταυρό μπροστά, και τα όπλα στα χέρια, προτιμάμε να κατεβούμε στους τάφους, χριστιανοί και ελεύθεροι, παρά να ζήσουμε σκλάβοι, χωρίς θρησκεία, χωρίς πατρίδα, χωρίς τιμή»! Πώς τολμούν, λοιπόν, σήμερα κάποιοι, να αμφισβητούν την ελληνικότητά τους;

Η Ορθοδοξία, κύριος συντελεστής του θαύματος του 1821: Η ακαταγώνιστη δύναμη της πίστης εκδηλώθηκε στις σημαίες-σύμβολα του Αγώνα, στην Παιδεία, στον Κλήρο, στην Ηγεσία του τόπου. Ολες οι σημαίες των Επαναστατών, είχαν χριστιανικά σύμβολα. Στα 400 χρόνια της Σκλαβιάς η παιδεία και η ανατροφή των ανθρώπων, είναι διπλή, παιδεία της κεφαλής και παιδεία του στήθους (της καρδίας). Δίδαξαν 1.500 δάσκαλοι, από τους οποίους οι 1.000 ήταν κληρικοί . Αργότερα τα 250 σχολεία του νεομάρτυρα και εθναπόστολου Κοσμά του Αιτωλού. Το κρυφό Σχολειό δεν είναι θρύλος. Σφάγια στον άγιο Αγώνα 11 πατριάρχες, 100 Μητροπολίτες και 6.000 ρασοφόροι

Διδάσκαλοι του Γένους και Φιλικοί, Στρατιωτικοί και Πολιτικοί Αρχηγοί έδειξαν τη βαθιά τους πίστη καί με την ιδιωτική καί τη δημόσια ζωή τους. Πρώτος ο Ρήγας βροντοφώνησε: Ελάτε μ’ ένα ζήλο σε τούτο τον καιρό, να κάμωμεν τον όρκο επάνω στο Σταυρό». Ο Κοραής διακήρυξε: «Μόνο του Ευαγγελίου η δύναμις ημπορεί να σώση την αυτονομίαν του γένους. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στην προκήρυξή του έλεγε: «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος». Ο αγνότερος των αγωνιστών Μακρυγιάννης πολλές φορές είπε τα βαρυσήμαντα λόγια: «Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους έθνη δεν υπάρχουν».

Τρεις εχθρούς, τρεις αυτοκρατορίες είχαν να αντιπαλέψουν οι επαναστατημένοι Έλληνες. Πρώτος εχθρός οι Τούρκοι, η Οθωμανική Αυτοκρατορία με τον Σουλτάνο. Δεύτερος οι Ευρωπαίοι με την Ιερά συμμαχία και την Αυστροουγγαρία του Μέττερνιχ, και τρίτος και φοβερότερος η σκοτεινή Αυτοκρατορία του κακού μας εαυτού και η διχόνοια που λίγο έλειψε να τινάξει τα πάντα στον αέρα.

Η επιτυχία της Επανάστασης, όπως εξαιρετικά αναλύει ο Δρ καθηγητής Μελέτης Μελετόπουλος σε αξιοσήμαντο πόνημά του, ήταν αποτέλεσμα καθοριστικών παραγόντων που έλειπαν στα προηγούμενα επαναστατικά κινήματα, όπως η πνευματική ωριμότητα του υπόδουλου γένους, η οικονομική του ανάπτυξη, η δημογραφική του εξάπλωση, η παρουσία σημαντικών προσωπικοτήτων, και ιδιαίτερα η συγκροτημένη γεωστρατηγική σκέψη του Κολοκοτρώνη και η διεθνής διπλωματική δράση του Καποδίστρια.

Το αρχικό σχέδιο της Φιλικής Εταιρείας ήταν η απελευθέρωση ολόκληρου του υπόδουλου Ελληνισμού. Το όραμα ήταν να ελευθερώσουν την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και όχι για να φτιάξουν ένα ασήμαντο κρατίδιο με σύνορα στον Δομοκό.

Οι μεγάλες εθνικές προσπάθειες στηρίζονται στον σωστό στρατηγικό σχεδιασμό και την διπλωματική δράση, αλλά, και την κατάλληλη ευνοϊκή διεθνή συγκυρία.

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, πολεμώντας στην πρώτη γραμμή του πυρός, με τη γνώση, εμπειρία και ψυχραιμία, εξασφάλισε τον στρατηγικό σχεδιασμό, στην Ελληνική Επανάσταση.

Την διπλωματική δράση χειρίστηκε ο ιδιοφυής Ιωάννης Καποδίστριας, θυσιάζοντας την θέση του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας.

Η συγκυρία έγινε ευνοϊκή γιά τους επαναστατημένους Έλληνες αργά αλλά σωτήρια. Και εκδηλώθηκε στο Ναυαρίνο.

Ο Φιλελληνισμός έπαιξε σημαντικό ρόλο. Η δράση των φιλελληνικών κομιτάτων σε ολόκληρον τον κόσμο, ο Βίκτωρ Ουγκώ, οι συγκλονιστικοί πίνακες του Ντελακρουά, ο θάνατος του Λόρδου Βύρωνος στο πολιορκημένο Μεσολόγγι. Ηταν ξεκάθαρο ότι ήταν η μάχη ενός μικρού, πανάρχαιου έθνους γιά την απελευθέρωσή του από την οθωμανική βαρβαρότητα.
Ρόλο σημαντικό έπαιξε και το δάνειο (και πολυπαρεξηγημένο στην ανάλυση των δανείων): οι τραπεζίτες του Λονδίνου δάνεισαν τις επαναστατικές κυβερνήσεις με στερλίνες και είχαν εκδώσει ομόλογα με υψηλό επιτόκιο. Οι ομολογιούχοι θα ελάμβαναν πίσω το ποσόν με τον προβλεπόμενο τόκο μετά την επιτυχή έκβαση της Επανάστασης. Όμως η έλευση του Ιμπραήμ, το 1825, έθεσε σε κίνδυνο την προοπτική της ίδρυσης νεοελληνικού κράτους. Οι ομολογιούχοι ήσαν πλέον χιλιάδες, και σε περίπτωση αποτυχίας της Επανάστασης η βρεταννική οικονομία αντιμετώπιζε το ενδεχόμενο «κραχ». Ο πρωθυπουργός Γεώργιο Κάννιγκ της Αγγλίας -άξιος ονοματοδότης της πλατείας Κάνιγκος- το επέλυσε το θέμα με το Ναβαρίνο.

Υπάρχει και το φάντασμα του Μωχάμετ Άλυ, που και αυτό συνέβαλε με τον τρόπο του, Ο ιδιοφυής και ικανότατος Αλβανός αξιωματικός του οθωμανικού στρατού, κατέλαβε με πραξικόπημα την εξουσία στην οθωμανική Αίγυπτο. Ο Άλυ είχε μεγαλώσει στην Καβάλα, όπου ως παιδί είχε θαυμάσει το ελληνικό δαιμόνιο στην οικονομία και στις τέχνες. Σύντομα ο δαιμόνιος πασάς της Αιγύπτου αισθάνθηκε αρκετά ισχυρός, ώστε να διανοηθεί να γίνει Χαλίφης στην θέση του Χαλίφη.

Οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις βέβαια, δεν θα ανέχονταν την ανασυγκρότηση μίας ισχυρής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπό τον Μωχάμετ Άλυ που θα άλλαζε άρδην τις ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Και, ήλθε η συντριβή τους στο Ναβαρίνο.

Ο ερχομός του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, ανθρώπου σπανίου ήθους και ικανοτήτων, έδινε τα εχέγγυα για το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα. Δυστυχώς το χέρι που τον δολοφόνησε ένα Κυριακάτικο πρωϊνό στο Ναύπλιο, δολοφόνησε και τις ελπίδες για πλήρη και ανόθευτη εθνική ανεξαρτησία.

Τι θα γινόταν όμως στο τότε μέλλον; Την απάντηση Τη δίνει ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, που είπε: «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάξομεν και όλοι μαζί. Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκιάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί».

Η Επανάσταση του 1821, δεν ήταν ταξική, όπως η Γαλλική, αλλά ήταν ένας καθολικός αγώνας και απέδειξε ότι η πίστη στην ελευθερία, η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός λαού, µπορούν να αλλάξουν την ιστορική του µοίρα.

Μα τί θέλει η πατρίδα από τον καθένα από μας; Αναρωτιέται ο φίλος, συμμαθητής, εκδότης του περιοδικού του ΕΛΙΣΜΕ ‘Προβληματισμοί! στρατηγός Κωνσταντίνος Αργυρόπουλος! Θέλει: Να ερμηνεύουμε τη λέξη «καθήκον» σαν μία δική μας – καταδική μας υποχρέωση προς την πατρίδα και όχι να απαιτούμε την υποχρέωση αυτή από τους άλλους. Θέλει να μην ανεχόμαστε την διαφθορά και να μην είμαστε συνεργοί της. Να στηλιτεύουμε το κάθε τι, που είναι εθνικά επιζήμιον. Και τονίζει ότι δεν πρέπει να ξεχνούμε, ότι πειστικός είναι ο διαπραγματευτής εκείνος, που στο ένα χέρι κρατά κλάδον ελαίας και στο άλλο το όπλο.
Περιμένουμε χρόνια, από τους ταγούς μας, πολιτικούς και πνευματικούς, κοντά δύο αιώνες, να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας, να δώσουν, σ’ αυτό το Λαό, τη δυνατότητα να αντιληφθεί, σε τί οφείλονται τα δεινά κι οι εθνικές καταστροφές, που βιώνει αυτός ο Τόπος. Ε, λοιπόν, 198 χρόνια μετά, την ώρα που κορυφώνεται η αγωνία μας, για το μέλλον της Ελλάδας, υπερχρεωμένης και περίγελο όλης της οικουμένης, ας γίνουμε εμείς οι σταυροφόροι της αλήθειας!
Σήμερα, που πολλαπλασιάζονται οι φόβοι μας για το μέλλον, επιβάλλεται να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους! Να προχωρήσουμε ενωμένοι, με σχέδιο και όραμα! Να εγερθούμε, όποιο κι αν είναι το κόστος! Είναι καιρός να θυμίσουμε στον εαυτό μας και στη νέα γενιά ότι είμαστε παιδιά όλων εκείνων των επώνυμων και ανώνυμων αγωνιστών του ΄21.

Σήμερα που η χώρα μας διέρχεται μια κρίση που τη βαφτίσαμε οικονομική, αλλά στο βάθος ξέρουμε πως είναι ηθική, πνευματική και κοινωνική…Οποιαδήποτε οικονομική κρίση μπορεί να ξεπεραστεί, εκείνο που δεν μπορεί να ξεπεραστεί είναι ένας κατήφορος στα εθνικά θέματα!
Σήμερα, πληρώνουμε σαν χώρα και λαός όχι τα δανεικά, αλλά τα ιδανικά, τις αρχές και τις αξίες μας που ξεπουλήσαμε. Πληρώνουμε την ανεπάρκεια, την ανικανότητα, την ανευθυνότητα, την ιδιοτέλεια, την έλλειψη πατριωτισμού, τη διχόνοια, τη μη συνεργασία των πολιτικών μας ταγών, της πνευματικής ακαδημαϊκής κοινωνίας και ολόκληρης της διοικητικής μηχανής!
Σήμερα ντρεπόμαστε ότι μια μεγάλη Ελλάδα, υπέκυψε δουλικά σε παραινέσεις σκοπίμων συμφερόντων για υποχώρηση στην εθνότητα, ταυτότητα και γλώσσα ενός τεχνητού σλαβο-αλβανικού κρατιδίου έναντι ισχνών και νεφελωδών ανταλλαγμάτων.

Σήμερα εξακολουθούμε να μην έχουμε ένα κοινό όραμα, μια μεγάλη αποστολή να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση και να την ξαναοδηγήσουμε στο κλάμπ των ισχυρών, να μας κατατρέχει η διαχρονική έλλειψη μιας Εθνικής Στρατηγικής.

Επανάσταση, λοιπόν! ΝΑΙ στο 2019. Να, οι ήρωες του 1821 απλώνουν τα χέρια και μας δίνουν τα όπλα, όχι αυτά που απαρχαιωμένα φιλοξενούνται στα μουσεία μας, αλλά αυτά που τους ανέδειξαν ελεύθερους και βοούν την αγάπη μας προς την Ελλάδα.

Ας το πούμε κι εμείς μαζί με τον γέρο του Μωριά κι ας το πιστέψουμε… «Σε μας μένει να ισιάξουμε και να στολίσουμε τον τόπο με θεμέλια της πολιτείας, την ομόνοιαν, τη θρησκεία και την φρόνιμον ελευθερίαν» και ας το φωνάξουμε για να το ακούσουμε μαζί με τον Αδαμάντιο Κοραή το «Δράξασθε παιδείας…»

Μάθημα εθνικής αναγέννησης μας προσφέρεται σήμερα, εφαλτήριο αντίστασης ενάντια στα εθνικά και ατομικά μας ελαττώματα. Το «χρωστάμε σε όσους πέρασαν, θα ρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί»

Αγαπητοί μου συνδημότες, ας μην κατηγορούμε τον εαυτό μας για την κρίση στη χώρα μας. Δεν είναι αποτέλεσμα των ενεργειών μας. Είναι καθήκον των κυβερνώντων να υπερασπίζονται τα συμφέροντά μας για τις μελλοντικές γενιές. Εάν οι πολιτικοί ήταν πατριώτες, δεν θα είχαν ποτέ φέρει την Ελλάδα σε τόσο ευάλωτη θέση. Πρέπει να αλλάξουμε την κατάσταση. Να είμαστε αλληλέγγυοι μεταξύ μας γιατί κaνείς άλλος δεν θα’ναι. ΠΟΤΕ να μην ξεχάσουμε τις ρίζες μας και το τι είμαστε ικανοί να κάνουμε.
Αχ Ελλάδα σε Αγαπώ! Ζήτω η 25η Μαρτίου, ποτέ να μη Λησμονούμε τους Νεκρούς μας!!!