Blog

Τελικά γύρω από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών επικρατεί ένα «θέατρο παραλόγου».
Γίνεται μάχη, λέγεται, για να μην κρατικοποιηθεί η Εθνική.

Η οποία τελικά τι είναι; Ιδιωτική;  Μα αν είναι ιδιωτική, τότε περί τι εθνικού στόχου μιλάμε;  Αλλά αν δεν είναι ήδη κρατική και είναι ιδιωτική, τότε πώς διορίζεται το μάνατζμεντ από το ελληνικό Δημόσιο;  Και δεν αναφέρομαι φυσικά στο σημερινό μάνατζμεντ, αλλά αυτά ισχύουν από πολύ παλιότερα. Ή ακούγεται ότι η «χ» τράπεζα  πρέπει να μείνει σε ελληνικά χέρια. Δηλαδή όταν οι ξένοι επενδυτές κατείχαν πάνω από 50% στις τράπεζες, τότε ήταν σε ελληνικά χέρια η τράπεζα;
Νομίζω ότι και στην περίπτωση της Εθνικής, καθώς και στις τράπεζες που θα καταφέρουν να καλύψουν το 10% στην αύξηση κεφαλαίου, αλλά και σε εκείνες που δεν το κατάφεραν όπως η Eurobank, το θέμα δεν είναι αν θα κρατικοποιηθούν ή όχι. Άλλωστε είναι ήδη κρατικοποιημένες. Έστω και αν τύποις τις μετοχές τις κατέχει το ΤΧΣ και όχι το Δημόσιο.
Γιατί το ακούω εμφατικά ότι η τάδε ή η δείνα τράπεζα παραμένει ιδιωτική.
Πώς γίνεται αυτό;  Με μέτοχο το ΤΧΣ κατά 80% ή και 85%;  Και γίνεται από εκεί και πέρα μία συζήτηση για το κατά πόσο οι μέτοχοι που θα βάλουν αυτό το 10% θα έχουν τη δυνατότητα τα επόμενα χρόνια να αποκτήσουν σε προνομιακές τιμές μετοχικά πακέτα των τραπεζών τους και έτσι κάποια στιγμή να μπορούν να έχουν ανακτήσει τον μετοχικό έλεγχο των τραπεζών.
Σαφώς και αυτό αποτελεί ένα πλεονέκτημα, όμως είναι κάτι που θα συμβεί ή δεν θα συμβεί μελλοντικά. Δυνητικό είναι το ζήτημα και όχι τετελεσμένο. Και δηλαδή, ποιος εμποδίζει οποιονδήποτε να ανακτήσει τον έλεγχο μιας τράπεζας αν αυτή περάσει εξ ολοκλήρου στον έλεγχο του ΤΧΣ; Κανένας απολύτως. Αντίθετα το ΤΧΣ θα θέλει μετά να πουλήσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Για να είμαστε λοιπόν σοβαροί, εκείνο που σε πρώτη φάση προέχει είναι η διατήρηση του μάνατζμεντ και η αποφυγή εισόδου στις τράπεζες Επιτρόπων που με υπερεξουσίες θα μπορούν να ξεψαχνίσουν τα πάντα. Για να καταλαβαινόμαστε λοιπόν, σε όλα τα επίπεδα η μάχη γίνεται για την προστασία των κεκτημένων.   Και των στελεχών και των δανειοληπτών…
Γιατί για τον Έλληνα φορολογούμενο, τα 50 δις που φορτώθηκε ως χρέος για να σωθούν οι ιδιωτικές τράπεζες, δεν πρόκειται ποτέ να καλυφθούν. Όσο και αν πουλήσει το ΤΧΣ, όσα λεφτά και αν βάλουν οι παλιοί ή οι νέοι μέτοχοι των εν δυνάμει ιδιωτικών…