Blog

Ένα είναι το ερώτημα που κυριαρχεί πλέον παγκοσμίως στις διεθνείς αγορές. Και αυτό είναι αν άρχισε η μεγάλη διόρθωση…
Όπως συμβαίνει με αρκετούς αναλυτές και «αναλυτές», το θέμα της Wall Street και της επιρροής που έχει αυτή στις περισσότερες αγορές διεθνώς αποτελεί πρόσφορο έδαφος για παντός είδους θεωρίας πολέμου/τακτικισμών και όχι μόνο.
Ας δούμε όμως τα γεγονότα λίγο πιο ψύχραιμα…

Οι δείκτες της Wall Street, ο Dow Jones, ο Nasdaq, ο S&P 500 και Russell 2000 έχουν καταγράψει εντυπωσιακές αποδόσεις από το 2009. Ενδεικτικά αξίζει να αναφερθεί ότι τον Μάρτιο του 2009, όταν ξεκίνησε η τρέχουσα bull market ο Dow Jones διαπραγματευόταν στις 8.000 μονάδες και μόλις πριν από μερικές ημέρες ξεπέρασε το όριο των 25.000 μονάδων. Ομοίως, ο δείκτης – βαρόμετρο της Wall Street, ο S&P 500 διαπραγματευόταν στις 700 μονάδες και σήμερα είναι στις 2.700 μονάδες.

Αμφιβάλλει κανείς για τα κέρδη μιας από τις μεγαλύτερες bull market της ιστορίας των αμερικανικών, και όχι μόνο, αγορών;
Το σημαντικότερο είναι να δούμε τι τροφοδότησε αυτήν την αγορά των ταύρων;
Εκτός της ανάκαμψης της αμερικανικής, αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία βελτιώνει σημαντικά τα μεγέθη των επιχειρήσεων, ο βασικός λόγος που τροφοδότησε αυτές τις αποδόσεις είναι το «φθηνό χρήμα» που προσέφερε όχι μόνο η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, η Federal Reserve, αλλά και οι υπόλοιπες μεγάλες κεντρικές τράπεζες του κόσμου (ΕΚΤ, BoJ, κλπ). Υπήρξε δηλαδή μια συνδυασμένη κίνηση/βοήθεια από τους κεντρικούς τραπεζίτες, ώστε να βελτιωθεί η ρευστότητα ενός συστήματος που μέτραγε πληγές από την κρίση (subprimes) του 2007/2008.
Η έκτακτη (;) και ειδική νομισματική πολιτική, μάλιστα, κρατά ακόμη σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, μεταξύ των οποίων και στην Ευρωζώνη, προκειμένου οι οικονομίες να καταγράψουν βιώσιμους ρυθμούς μεγέθυνσης. Και το σημαντικότερο, προκειμένου οι κυβερνήσεις να έχουν «χώρο» και χρόνο ώστε να διορθώσουν τις ανισορροπίες των οικονομιών τους, χωρίς μεγάλο κόστος.
Η Fed έχει ήδη αρχίσει την επιστροφή στην ομαλή νομισματική πολιτική από το 2013. Ήταν το λεγόμενο tapering, η σταδιακή μείωση, δηλαδή, του ρυθμού αγοράς κρατικών τίτλων (QE), προκειμένου σιγά σιγά η λειτουργία της οικονομίας να ομαλοποιηθεί.
Την περίοδο του 2013-2014 μάλιστα, τα «απόνερα» της αλλαγής της πολιτικής είχαν πλήξε σφόδρα τις αναδυόμενες αγορές. Τεράστιες απώλειες καταγράφηκαν σε αγορές όπως της Τουρκίας, της Βραζιλίας, της Ρωσίας και άλλων 23 αναδυόμενων οικονομιών. Ομοίως μεγάλο ήταν και το πλήγμα των τοπικών τους νομισμάτων (Impact of Fed Tapering Announcements on Emerging Markets, Author/Editor: Prachi Mishra ; Kenji Moriyama ; Papa M’B. P. N’Diaye ; Lam Nguyen, June 17, 2014, IMF).
Ο λόγος ήταν ότι πολλά αμερικανικά κεφάλαια, τα οποία είχαν πάρα πολύ χαμηλό κόστος, διοχετεύτηκαν σε αγορές με πολύ μεγάλες αποδόσεις (και ρίσκο), με τους διαχειριστές να αποφασίζουν ότι πλέον ήρθε η ώρα να πάρουν τα κέρδη τους και να οδηγηθούν σε άλλες… τοποθετήσεις.
Το tapering της Fed διαδέχτηκε αυτό της ΕΚΤ, με αρκετά χρόνια καθυστέρησης. Η ΕΚΤ από τις αρχές του έτους έχει μειώσει στο μισό (30 δισ. μηνιαίως) τις αγορές τίτλων και οδεύει και αυτή προς την ομαλοποίηση της πολιτικής της. Όπως άλλωστε έχει αρχίσει δειλά δειλά και η ιαπωνική BoJ.
Η Fed, όμως δίνει και πάλι τον τόνο της περαιτέρω ομαλοποίησης της πολιτικής της, με τους περισσότερους αναλυτές να αναμένουν ότι τα επιτόκια θα πρέπει να αυξηθούν εντός του τρέχοντος έτους. Άλλωστε οι περισσότεροι στόχοι της Fed (ανεργία, πληθωρισμός) έχουν ή σχεδόν έχουν επιτευχθεί, με την ομαλοποίηση να είναι ένα φυσικό επακόλουθο αποφάσεων.
Γιατί λοιπόν οι αγορές αντιδρούν σπασμωδικά σε όλες αυτές τις γνωστές εξελίξεις; Οι αγορές ποτέ δεν χαρακτηρίζονταν από ψυχραιμία. Όταν μάλιστα μιλάμε για μεγάλα κεφάλαια, που ίσως ξεπερνούν και τις δεκάδες των δισεκατομμυρίων, είναι πολύ λογικό η κάθε τους κίνηση να προκαλεί αναταράξεις.
Όμως το σημαντικότερο είναι ότι οι αγορές δεν κάνουν τίποτα άλλο από αυτό που ξέρουν καλύτερα. Να ψάχνουν αποδόσεις. Και όταν οι αποδόσεις που υπόσχονται, για παράδειγμα τα αμερικανικά ομόλογα, είναι σημαντικές, είναι απόλυτα λογικό να δούμε τη μεγάλη μετακίνηση.
Και αυτή η μετακίνηση θα έχει και «θύματα». Γιατί ο μοναδικός πόλεμος που υπάρχει είναι μεταξύ των διαχειριστών που θέλουν να «πάρουν τις καλύτερες θέσεις»…