Blog

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

 

«ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΗ ΝΑ ΕΥΡΩΠΗ – ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ»

 

ΣΕΝΤ 12-13-14 Νοεμβρίου 2007

 

 

Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΙΣΧΥΟΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Υπό Αντιναυάρχου ε.α Β. ΝΑΟΥΜ Π.Ν.

 

       Το θέμα της σημερινής παρουσίασης είναι η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΙΣΧΥΟΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, το περίγραμμα της οποίας βλέπετε στην προβολή

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

       Στην περίοδο 2003 – 2004 η Ε.Λ.Ε.Σ.Μ.Ε. μου έκαμε την τιμή να με ορίσει πρόεδρο δύο διακλαδικών επιτροπών, οι οποίες συνέταξαν δύο μελέτες, με τους εξής τίτλους:

       ·      Πολλαπλασιαστές Ισχύος- Χρησιμοποίηση στην χάραξη Εθνικής Στρατηγικής.

       ·      Πολιτική Εθνικής Άμυνας και Στρατιωτική Εθνική Στρατηγική στο Σύγχρονο και Μελλοντικό Περιβάλλον Ασφαλείας.

       Οι προτάσεις των μελετών εκείνων σχετίζονται με το θέμα της σημερινής ενημερώσεως και εν πολλοίς έχουν εφαρμογή  ακόμη και σήμερα, όπως εμβόλιμα θα αναφερθεί κατά περίπτωση

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

       Η διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως το 1989 και η κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, σήμαναν την λήξη του ψυχρού Πολέμου.  Συνέπεια τούτου ήταν η οριστική παύση της καθ’ ημάς εκ “Βορρά” απειλής, ως Κράτους Μέλους του ΝΑΤΟ από το 1954.

       Από της 11^ης Σεπτεμβρίου 2001 με τις τρομοκρατικές στις ΗΠΑ,  αποκαλύφθηκε το τεράστιο μέγεθος, που λαμβάνει η παλαιά απειλή της διεθνούς τρομοκρατίας, ώστε να θεωρείται πλέον ως απειλή κατά της διεθνούς ειρήνης και ασφαλείας.

ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ

Γενικά

       Οι απειλές εναντίον κάποιου κράτους διακρίνονται σήμερα σε δύο κατηγορίες.  Στην πρώτη κατηγορία  ανήκουν εκείνες που προέρχεται από κάποιο άλλο κράτος ή κράτη, ενώ στην δεύτερη εκείνες που προέρχονται από μη κρατικές οντότητες.

       Η παρούσα ενημέρωση αναφέρεται κυρίως στην πρώτη κατηγορία απειλών, η αντιμετώπιση των οποίων αποτελεί την κύρια αποστολή των Ε.Δ.  H αναφορά στην απειλή από μη κρατικές  οντότητες περιορίζεται σε συγκεκριμένη περίπτωση, η οποία και πρέπει να είναι υπ’ όψιν.

       Μια οντότητα, για να θεωρηθή, ότι αποτελεί απειλήν απειλήν, πρέπει βασικώς να πληροί τρία κριτήρια, ήτοι πρώτον να έχη κάποιο κίνητρο, δεύτερον να διαθέτη τα μέσα, δηλαδή την απαραίτητη οικονομική και κατά συνέπειαν στρατιωτική ισχύ και τρίτον να καραδοκεί ή επιδιώκει ευκαιρίες, δια να επιτύχη τους αντικειμενικούς της σκοπούς. 

       Οι απειλές κατά της Ελλάδος δύνανται να προέλθουν κυρίως από το εγγύς γεωγραφικό περιβάλλον, το οποίο δια τους σκοπούς της παρούσης ενημερώσεως ταυτίζεται με τον γεωγραφικό χώρο των Βαλκανίων, της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου και τμήματος της Μέσης Ανατολής, χωρίς να αποκλείεται και η χρησιμοποίηση του απωτέρου γεωγραφικού περιβάλλοντος, για την οργάνωση και εκπόρευση επιθετικότητας. 

Απειλή εκ Κρατικών Οντοτήτων

       Η Ελλάδα έχει κοινά χερσαία και θαλάσσια σύνορα με χώρες του εγγύς

γεωγραφικού της περιβάλλοντος ως εξής:

• Χερσαία σύνορα συνολικού μήκους 1.170 χ.μ.

       ·      Θαλάσσια διακεκομμένα σύνορα μήκους 283 ν.μ.

Αλβανία

       H Αλβανία, καλλιεργεί το όραμα της “Μεγάλης Αλβανίας”, που επεκτείνεται στα τέσσερα επί τουρκοκρατίας Βιλαέτια: της Σκόδρας, του Κοσσυφοπεδίου, του Μοναστηρίου και των Ιωαννίνων.  Τούτο δύναται να ερμηνευθεί ασφαλώς σε διεκδίκηση περιοχών του Νοτίου Μαυροβουνίου, ολοκλήρου του Κοσσυφοπεδίου, της δυτικώς του Αξιού περιοχής της ΠΔΓΜ και, αναφορικώς με την Ελλάδα, μέρους της Δυτικής Μακεδονίας (συμπεριλαμβανομένων της Φλώρινας και της Καστοριάς)  και ολόκληρης της Ηπείρου.

[Ήδη, κατά την τελευταία (17-10-2004) επίσημη επίσκεψη του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στην Αλβανία αιτήθηκε υπό της αλβανικής πλευράς: “να αρχίσουν αμέσως διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών σε επίπεδο ειδικών, για να δώσουν τη σωστή  νομική λύση στο πρόβλημα των περιουσιών των Τσάμηδων στην Ελλάδα και των  Ελλήνων στην Αλβανία». ]

       Παραλλήλως οι Αλβανικές αρχές αφ’ ενός μεν καλλιεργούν μέσω των σχολικών βιβλίων κλίμα μισαλλοδοξίας και αλυτρωτισμού, αφ’ ετέρου δε καταπιέζουν την Ελληνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου με διάφορες μεθοδεύσεις και συγκεκαλυμμένες απειλές.

       Η Αλβανία φιλοδοξεί να εισέλθει στις Ευρω-Ατλαντικές δομές και βοηθείται συγκεκριμένα προς τούτο από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

        

       Εν κατακλείδι η Αλβανία πληροί μόνον το πρώτο από τα προαναφερθέντα κριτήρια – το κίνητρο – απειλής δια την Ελλάδα.   Επομένως, η απειλή επί του παρόντος είναι πολιτικής μορφής. 

Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ)

       Το κρατίδιο, αυτοανακηρύχθηκε ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» μετά την διάλυση το 1990 της Γιουγκοσλαβίας και με αυτό το όνομα ζήτησε εκ του Συμβουλίου Ασφαλείας (Σ.Α.) να γίνει δεκτό ως κράτος μέλος στα Ηνωμένα Έθνη.

       Τελικώς η ΠΓΔΜ έγινε δεκτ;H ως μέλος στα Η.Ε. τον Απρίλιο του 1993 δια της Αποφάσεως του Σ.Α. 817 (1993) /7-4-1993 με την προσωρινή διεθνή ονομασία

«the former Yugoslav Republic of Macedonia», και με εκκρεμή την τακτοποίηση επειγόντως της υπαρχούσης διαφοράς με την Ελλάδα, αναφορικά με την ονομασία του κράτους. 

        Οι μέχρι σήμερα προσπάθειες προς επίλυση του ζητήματος της τελικής  ονομασίας του κρατιδίου τούτου δεν έχουν καταλήξει σε αποτέλεσμα, λόγω της επιδειχθείσης αδιαλλαξίας στις διαβουλεύσεις της με την Ελλάδα μέσω μεσολαβητού του ΟΗΕ.

       Η μακρόπνοη απειλή που προέρχεται από το κρατίδιο αυτό βασίζεται στα ακόλουθα:

       ·      Χρησιμοποίηση της λέξεως “Μακεδονία” δια την ονομασία του κρατιδίου ως “Δημοκρατία της Μακεδονίας” στο Σύνταγμα

              Το όνομα αναφέρεται σε μια ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, η οποία εκτείνεται στο έδαφος τριών γειτονικών χωρών, ενώ το έδαφος της ΠΓΔΜ αποτελεί μικρό μόνον μέρος της περιοχής αυτής.  Το όνομα επομένως είναι φορέας επεκτατικών οραμάτων.

       ·      Σφετερισμός της εθνότητος, της ιστορίας, των συμβόλων και του εν γένει  πολιτισμού  της Μακεδονίας

              Με εργαλείο το όνομα του κράτους οι αρχές των Σκοπίων προέβησαν σε :

              −     Σφετερισμόν της μακεδονικής εθνότητος 

                     Ονόμασαν δηλαδή τον πληθυσμό του κρατιδίου «Μακεδονικόν Έθνος (Makedonski Narod)»  και τους πολίτες του «Μακεδόνες (Makedonatsi)». Επιπροσθέτως, ένα σλαβικό γλωσσσικό ιδίωμα, το οποίον μέχρι το 1944 ομιλείτο άνευ γραφής υπό του σλαβικού στοιχείου του πληθυσμού, διαμορφώθηκε σε γραπτή γλώσσα, η οποία και απεκλήθη «μακεδονική γλώσσα «makedonski jesik».

                     Εύκολα δύναται να συναγάγη κανείς, ότι επιδίωξη ήταν και είναι να προβληθή διεθνώς, ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες και ότι δεν ωμιλούσαν ελληνικά, αλλά αυτήν την κατασκευασθείσα από το 1944 σλαβικήν ιδιωματική γλώσσα.  Η σημασία της πράξεως αυτής, δι’ ανεξήγητους λόγους  δεν έχει γίνει επαρκώς αντιληπτή μέχρι τώρα  από το ευρύ κοινό στην Ελλάδα

              −     Συστηματικήν πλαστογράφηση ιστορίας της  Μακεδονίας, με παραποίηση και αλλοίωση των ιστορικών στοιχείων.             

              −     Χρησιμοποίηση συμβόλων της αρχαίας Μακεδονίας

                     Η προσθήκη στην σημαία του κρατιδίου, του Ηλίου της Βεργίνας, αμέσως μετά την ανακάλυψη του υπό του αρχαιολόγου καθηγητού Εμμ. Ανδρόνικου κατά τις ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας, ανακάλυψη που συνέπεσε χρονικά με την ανεξαρτητοποίηση του Κρατιδίου ης «Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας».

       ·      Συνέχιση της σερβικής/ γιουγκοσλαβικής  πολιτικής αφανισμού του υπάρχοντος γηγενούς Ελληνικού πληθυσμιακού στοιχείου

              Η ΠΓΔΜ συνεχίζει, άνευ ποτέ αντιδράσεως από πλευράς Ελλάδος από το 1912 την παλαιά σερβική/ γιουγκοσλαβική  πολιτική αφανισμού του υπάρχοντος γηγενούς με ελληνικήν καταγωγή ή/ και συνείδηση πληθυσμιακού στοιχείου, που  εκτιμάται ότι υπερβαίνει τις  200.000.

              Η ΠΓΔΜ φιλοδοξεί να εισέλθει στις Ευρω – Ατλαντικές δομές.  Στο κείμενο της ανακοινώσεως της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη τον Ιούνιο 2004 γίνεται ευπρόσδεκτη  η πρόοδος, στην  την εφαρμογή του Εθνικού Προγράμματος Δράσεως σύμφωνα με το (Συμμαχικό) Σχέδιο Δράσεως .

       Την 6/11/2007 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε την Έκθεση Προόδου στην οποία γίνεται μια καταγραφή των πεπραγμένων, σε ότι αφορά στην ενταξιακή πορεία της ΠΓΔΜ τον τελευταίο χρόνο, χωρίς όμως να ικανοποιείται το αίτημα της κυβέρνησης της χώρας δια την χορήγηση ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων. 

       Τα Σκόπια συνεχίζουν να είναι αδιάλλακτα στο θέμα της ονομασίας.

       Η ΠΓΔΜ πληροί μόνον το πρώτο από τα προαναφερθέντα κριτήρια – το  κίνητρο –  απειλής κατά της Ελλάδος.  Επομένως η απειλή επί του παρόντος είναι πολιτικής μορφής.

Βουλγαρία

       Η Βουλγαρία υπήρξε κράτος – μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας μέχρι της διαλύσεως τούτου το έτος 1990.  Το ίδιο έτος άρχισαν επίσημες επαφές του ΝΑΤΟ με την Βουλγαρία, με την αποδοχή εκ μέρους της προσκλήσεως του ΝΑΤΟ, δια  την ίδρυση αποστολής κανονικού διπλωματικού συνδέσμου στο Στρατηγείο της Συμμαχίας στις Βρυξέλλες.  Τούτο αποτέλεσε την απαρχή πολιτικού διαλόγου, πρακτικής συνεργασίας και προσπαθειών εσωτερικών μεταρρυθμίσεων, που είχαν ως αποτέλεσμα η  Βουλγαρία να καταστή η χώρα αρχικώς μεν εταίρος (partner) του ΝΑΤΟ από το 1994, τελικώς δε μέλος του στις 29 Μαρτίου 2004 μαζί με τις Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Σλοβακία και Σλοβενία. Ήταν ασφαλώς ένα κορυφαίο πλήγμα δια την Ρωσσία, παραδοσιακή προστάτιδα της Βουλγαρίας και δημιουργό της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου (1878), με την οποία προβλεπόταν η δημιουργία της «Μεγάλης Βουλγαρίας», ενός εθνικού ιδεώδους, το οποίο και αποτελεί συνεχώς την πυξίδα των βουλγαρικών επιδιώξεων.

       Η Βουλγαρία, με την υποστήριξη της Ελλάδος εντάχθηκε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1^ην Ιανουαρίου 2007.

       Ο Ελληνισμός αντιμετώπισε αρκετές φορές την επιβουλή εκ μέρους της Βουλγαρίας, η οποία δεν έπαυσε ποτέ να προσβλέπη στο   ιδεώδες της «Μεγάλης Βουλγαρίας», τουλάχιστον στην γεωγραφική έκταση της Ηγεμονίας, που προέβλεπε η μη εφαρμοσθείσα Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου του 1878.   Ως παραδείγματα αναφέρονται:

       ·      Ο Μακεδονικός Αγώνας (1904-1908)

              Η οργάνωση του βουλγαρικού κομιτάτου κομιτάτου, VMRO (Vrhovni Makedonski Revolutsiona Organizatsija) ή Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΕΟ), επιχείρησε από το 1893 μέχρι το 1904 δια της προπαγάνδας, του προσηλυτισμού και της τρομοκρατίας, να αλλοιώσει τον ελληνικό χαρακτήρα της Μακεδονίας και να δημιουργήσει εδραίες βουλγαρικές βάσεις, με σκοπό αρχικώς μεν την αυτονόμηση της Μακεδονίας, τελικώς δε, όταν οι διεθνείς εξελίξεις θα το επέτρεπαν, την ενσωμάτωση αυτής στην Βουλγαρία. 

       Δια την αντιμετώπιση αυτής της απειλής διεξήγαγε η Ελλάδα τον Μακεδονικό Αγώνα.

       ·      Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918)

              Η Βουλγαρία εξελθούσα στον Α’ ΠΠ με την πλευρά, αφ’ ενός μεν συνέβαλε στην κατάληψη ολοκλήρου της Σερβίας υπό των Κεντρικών Δυνάμεων, αφ’ ετέρου δε κατέλαβε ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία.

       ·      Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939-1945)

              Όπως κατά τον Α’ΠΠ, έτσι και κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (Β’ΠΠ), η Βουλγαρία προσπάθησε να ανταλλάξηι την συμμετοχή της στον Άξονα με ουσιαστικές παραχωρήσεις εις βάρος των μακεδονικών εδαφών της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδος. 

              Μετά την κατάληψη της Ελλάδος από τους Γερμανούς, η Βουλγαρία κατέλαβε το σύνολο σχεδόν του εδάφους της  γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας – πλην των δυτικών αυτής διαμερισμάτων που περιήλθαν στην Ιταλική Ζώνη Κατοχής – ενώ από την ελληνική Μακεδονία κατέλαβε αρχικά μόνον την ανατολική.  Αργότερα όμως, μετά την συνθηκολόγηση των Ιταλών οι Βούλγαροι, με άδεια των Γερμανών, επεξέτειναν την ζώνη κατοχής έως τους νομούς Χαλκιδικής και Κιλκίς, ενώ στην δυτική Μακεδονία, μέσω των συνδέσμων τους στα τοπικά γερμανικά φρουραρχεία, οργάνωσαν σώματα ασφαλείας βουλγαροφρόνων σλαβόφωνων.

       Οι σχέσεις της Βουλγαρίας με την Ελλάδα βελτιώθηκαν στην δεκαετία του 1980 και με την υπογραφή του “Συμφώνου Φιλίας, Καλής Γειτονίας, Συνεργασίας και Ασφαλείας”.    Παράλληλα όμως, πράξεις της Βουλγαρικής κυβερνήσεως και οργανώσεων στην χώρα αυτήν δεικνύουν, ότι δεν έχει μεταβληθεί βασικά η νοοτροπία εκ μέρους της γειτονικής αυτής χώρας έναντι της Ελλάδος. Τα ακόλουθα παραδείγματα επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές:    

• Η Βουλγαρία ήταν από τις πρώτες χώρες που το 1992 ανεγνωρισε την

ΠΓΔΜ όχι με το προσωρινό αλλα με το αλλά με το συνταγματικό αυτής όνομα.

              Σημειώνεται, ότι τότε από βουλγαρικής πλευράς διευκρινίσθηκε πως η Βουλγαρία  δεν δέχεται την ύπαρξη “Μακεδονικού Έθνους”,  με τον ισχυρισμό, ότι οι κάτοικοι της χώρας των Σκοπίων είναι στην πλειονότητά τους βουλγαρικής καταγωγής.  Τοιουτοτρόπως, η Βουλογαρία έθεσε “υποθήκην” μακρόπνοης διεκδικήσεως – μάλιστα  δε με το όνομα «Μακεδονία» – του εδάφους της ΠΓΔΜ, του οποίου η πλειοψηφία του πληθυσμού, κατά την βουλγαρική άποψη, ομιλεί και γράφει ένα ιδίωμα της βουλγαρικής γλώσσας.

       ·      Η Βουλγαρία εξακολουθεί να επιμένει στην ύπαρξη βουλγαρικής μειονότητος στην Ελλάδα. 

       Μάλιστα, η εθνικιστική οργάνωση VMRO απαιτεί από την Ελλάδα να σεβασθή τα ατομικά δικαιώματα της μειονότητος αυτής.  [Σε συνέδριο της ίδιας οργανώσεως στην Σόφια στις 21-2-1993, ο νεοεκλεγείς πρόεδρός της Στόγιαν Μπογιατζίεφ τόνισε μεταξύ άλλων, ότι: “Όραμα της  VMRO είναι η ύπαρξη «ανεξάρτητης δημοκρατίας της Μακεδονίας», όπου κάθε εθνότητα θα έχει το δικαίωμα ελευθερίας εκφράσεως”.]

       ·     Στην Βουλγαρία κυκλοφορούν επίσημοι χάρτες της “Μεγάλης Βουλγαρίας” σε όλες της Δημόσιες Υπηρεσίες και στις Ένοπλες Δυνάμεις, με όρια αυτής προς Νότο τον ποταμό Αλιάκμονα.          

       Πάντως, σήμερα οι επίσημες σχέσεις της Ελλάδος με την Βουλγαρία φαίνονται να είναι καλές. Επιπροσθέτως, στις 15 Μαρτίου 2007 υπεγράφη στην Αθήνα από τους αρμοδίους υπουργούς της Ρωσσίας, Βουλγαρίας και Ελλάδος παρουσία του Ρώσσου Προέδρου και των Πρωθυπουργών της Βουλγαρίας και της Ελλάδος, η διακρατική συμφωνία, δια την κατασκευήν του αγωγού Βάρνας – Αλεξανδρουπόλεως, προς διοχέτευση του ρωσσικού πετρελαίου στην Μεσόγειο.

       Η Βουλγαρία πληροί το πρώτο και το τρίτο από τα προαναφερθέντα κριτήρια απειλής κατά της Ελλάδος.  Όμως, δεν διαθέτει ακόμη επαρκή οικονομικά και  στρατιωτικά μέσα και  επομένως ως στρατιωτική απειλή είναι δυνατόν να θεωρηθή  μόνον σε πλαίσιο ενός ενδεχόμενου άξονα ομόρων κρατών εναντίον της Ελλάδος στο μέλλον.   Σημεία προς τούτο άρχισαν ήδη να εμφανίζονται με την μορφή συμφωνίας, που επιτεύχθηκε στην Σόφια στις 24-9-2004 μεταξύ Βουλγαρίας, ΠΓΔΜ και Αλβανίας, δια την δημιουργία κοινού δικτυώματος αεράμυνας, σύμφωνα με ανακοίνωση του Βουλγάρου ΥΕΘΑ Nikolai Svinarov.

Τουρκία

Γενικά

       Η Τουρκία αποτελεί κύρια στρατιωτικήν απειλή δια την Ελλάδα.  Η απειλή αυτή είναι συνεχής από το 1964 και εντεύθεν και εκδηλώνεται με:

• Επιθετικήν ως προς την Ελλάδα σύνθεση και διάταξη δυνάμεων
• Επί καθημερινής βάσεως παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου της Ελλάδος και με περιοδικήν παραβίαση των χωρικών υδάτων
• Περιοδικές ασκήσεις, που προδίδουν επιθετικούς σκοπούς εναντίον της Θράκης των ανατολικών νήσων του Αιγαίου Πελάγους και των Δωδεκανήσων. 

Το Στρατιωτικό Δυναμικό

        Το στρατιωτικό δυναμικό της Τουρκίας και η τεκμηρίωση της τουρκικής κατά της Ελλάδος απειλής παρουσιάζονται αντιστοίχως στις ακολουθούσες διαφάνειες εν συγκρίσει με το αντίστοιχο της Ελλάδος. Συμπεριλαμβάνονται και πληροφορίες, οι οποίες στοιχειοθετούν περαιτέρω προσπάθειες επαυξήσεως του τουρκικού στρατιωτικού δυναμικού και στους τρείς Κλάδους των Ε.Δ.

       Τα ισχυρά σημεία της υφισταμένης τουρκικής ένοπλης ισχύος εκτιμώνται ότι είναι τα ακόλουθα:

       ·     Αναφορικά με τον Τουρκικό Στρατό Ξηράς

              −     Τα 1350 κύρια άρματα μάχης Μ48Α5 Τ1 και Τ2, των οποίων οι ικανότητες έχουν αναβαθμισθεί, ώστε να εξισούνται με εκείνες των αρμάτων Μ60Α1 και Μ60Α3 αντιστοίχως και τα οποία αποτελούν τον κορμόν του αρματικού δυναμικού της Τουρκίας.

              −     Τα αναβαθμιζόμενα πρώτα 170 κύρια άρματα μάχης Μ60 υπό της Ισραηλινής εταιρείας Israel Military Industries, έναντι συμβολαίου ύψους $700 εκατομ. περίπου, με εμπλοκήν και τουρκικών εταιρειών και με πέρας παραδόσεων το έτος 2009.

              −     Τα αναβαθμιζομενα με το τουρκικό ΣΕΠ Volcan 164 κύρια άρματα μάχης Leopard 1A1.

                     Το σύστημα παρέχει την ικανότητα εντοπισμού στόχων ημέραν και νύκτα υπό όλες τις καιρικές συνθήκες και περιβάλλοντα μάχης. 

              −     Η πρόσκτηση νέων μεταχειρισμένων κυρίων αρμάτων μάχης Leopard 2A4

                     Πρόκειται περί υλοποιήσεως συμφωνίας από το έτος 2004 μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας δια την πώληση εκ μέρους της πρώτης στην δεύτερη της πρώτης φουρνιάς 250 περίπου – στην  πράξη 298 – μεταχειρισμένων κυρίων αρμάτων μάχης τύπου Leopard 2A4.  Το κόστος κάθε τέτοιου άρματος ανήλθε σε περίπου $2 εκατομμύρια.  Υπήρχε πρόθεση αναβαθμίσεως των αρμάτων αυτών υπό της τουρκικής  εταιρείας ηλεκτρονικών Aselsan αμέσως μετα την παράδοσή τους.  Η αναβάθμιση θα περιελάμβανε τα συστήματα ελέγχου πυρός και θα επραγματοποιείτο με με τοπικήν τεχνολογία. 

                     Έχει γραφεί στον τύπο, ότι σημαντικός αριθμός των αρμάτων αυτών  έχει ήδη προωθηθεί στην Ανατολική Θράκη.

                     Πάντως, η αγορά αυτή φαίνεται ότι θα επηρεάση το εν εξελίξει πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των υπαρχόντων παλαιών αρμάτων Μ-60, όπως προαναφέρθηκε, λαμβανομένου υπ’ όψη, ότι η αγορά των 250 αρμάτων Leopard 2Α4 εκόστισε λιγότερο από ότι ο εκσυγχρονισμός των 170 αρμάτων Μ-60.

 

              −     Τα άνω των 6.300 Τεθωρακισμένων Οχημάτων Μάχης

              −     Τα άνω των 7.300 πυροβόλα και τους άνω των 5.300 όλμους παντός παντός διαμετρήματος.

              −     Τα αντιαεροπορικά συστήματα (4.372 συστήματα Κ/Β και 1664 πυροβόλα).

              −     Τα 40 σύγχρονα επιθετικά ελικόπτερα εν συνδυασμώ με την πρόθεση προσκτήσεως 50 νέων.

              −     Τα άνω των 100 σύγχρονα ελικόπτερα τακτικών μεταφορών και τα 40 επιθετικά ελικόπτερα .

              –      Ο εξαιρετικά μεγάλος αριθμός πλαστικών ταχυπλόων λέμβων

                     Δια τούτων είναι δυνατή η εκτέλεση εφόδων προς τις πολύ πλησίον των τουρκικών παραλίων ευρισκόμενες ελληνικές νήσους, με εκκίνηση απ’ ευθείας από τις τουρκικές ακτές.

 

        ·     Αναφορικά με το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό

              −     Τα 14 [+6] υποβρύχια γερμανικού τύπου.

 

              −     Οι 8  γερμανικού τύπου ΜΕΚΟ 200 σύγχρονες φρεγάτες Κ/Β                    

              −     Οι 8 ικανής ηλικίας , αλλά με ικανότητα και αεράμυνας περιοχής με

κατευθυνόμενα βλήματα τύπου  Standard SM1 (RIM-66A) φρεγάτες πρώην αμερικανικής κλάσεως O.H. PERRY, λαμβανομένων υπ όψη:

                     Της συμπληρωματικής προσκτήσεως 9 συγχρόνων ελικοπτέρων τύπου Sikorsky S-70Β Seahawk.

                     Του αναγγελθέντος εκσυγχρονισμού τούτων στην Τουρκία – βάσει υπογραφέντος στις 26-11-2004 δεκαετούς συμβολαίου συνολικού κόστους $97,5 εκατομμυρίων – ο  οποίος περιλαμβάνει κυρίως τα συστήματα battle management systems και ο οποίος προέβλέπε απόδοση του πρώτου πλοίου τον Μάϊο του 2007.  

              −     Τα 21 ελικόπτερα ναυτικού πολέμου εν συνδυασμώ με την παραγγελία 19 νέων συγχρόνων.

              −     Τα 23[+4] Ταχέα Περιπολικά Κ/Β.

−     Η πρόθεση πρόσκτησης σύγχρονου Αποβατικού τύπου LPD          

       ·      Αναφορικά με την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία

              −     Τα 246 μαχητικά αεροσκάφη F-16 εν συνδυασμώ με την σχεδιαζόμενη σημαντική αναβάθμιση των ικανοτήτων τους.

 

              −     Τα εκσυγχρονισμένα υπό της Ισραηλινής εταιρείας Israel Air Industries 52 αεροσκάφη F-4E, σε συνδυασμό με τον επικείμενον εκσυγχρονισμό 48 ακόμη αεροσκαφών F-4E υπό τουρκικών βιομηχανιών

              −     Τα 10 αεροσκάφη εναερίου ανεφοδιασμού KC135R Stratotanker, δια τον εν πτήσει ανεφοδιασμό τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών πριν και μετά από μίαν ενδεχόμενη επιδρομή εναντίον της Ελλάδος, ώστε να επιτυγχάνεται η απογείωση και προσγείωση αυτών από/ σε αεροδρόμια πέραν της ακτίνος ενεργείας των ημετέρων μαχητικών αεροσκαφών.  

Τοιουτοτρόπως, η Τουρκία έχει αποκτήσει το μείζον στρατηγικό πλεονέκτημα της ατιμωρητί δυνατότητας προσβολής από αέρος του συνόλου της ελληνικής επικρατείας με το σύνολο του επιθετικού αεροπορικού της τουρκικής Π.Α., δια της εκμεταλλεύσεως των αεροπορικών της βάσεων, που ευρίσκονται στο απυρόβλητο.  Τούτο είναι ένα σοβαρό αδύνατο σημείο στην άμυνα της Ελλάδος, εν όσω και στο μέτρον που η Ελλάδα, δεν αποκτά δυνατότητες αποτελεσματικής προσβολής του συνόλου του τουρκικού εδάφους.

  −     Τα 81[+10] αεροσκάφη τακτικών μεταφορών

 

              −     Η αντιαεροπορική άμυνα των τουρκικών Ε.Δ. γενικώς και των τουρκικών πολεμικών αεροδρομίων ειδικότερα.

 

              −     Η πρόσκτηση του Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους Joint Strike Fighter ή F-35

                     Η Τουρκία προσχώρησε στο αμερικανικό πρόγραμμα κατασκευής του 4^ης γενεάς μαχητικού αεροσκάφους με την ονομασία Αεροσκάφος Διακλαδικής Κρούσεως [Joint Strike Fighter (JSF)] ή F-35, συμφωνώντας να καταβάλη175 εκατομμύρια δολαρίων ΗΠΑ ως δικαίωμα συνεταιρισμού στην φάση Αναπτύξεως και Επιδείξεως, Συστήματος, η οποία θα διαρκέσει έως το 2012.  Η αρχική πρόθεση της Τουρκίας ήταν να αποκτήσει 100 αεροσκάφη F-35 δια τις μακρόπνοες ανάγκες της τουρκικής Π.Α.  

                     Επισημαίνεται, ότι είναι η πρώτη φορά, που η Τουρκία προηγείται της Ελλάδος δια την πρόσκτηση ενός τόσον σημαντικού και πλέον εξελιγμένου οπλικού συστήματος. Μέχρι τώρα η Τουρκία παρακολουθούσε την Ελλάδα και προσπαθούσε να υπερκάμπτη τα αποκτώμενα από  τις ελληνικές Ε.Δ. εκάστοτε χρονικά και τεχνολογικά πλεονεκτήματα, παραγγέλλουσα επειγόντως απαράλλακτα ή όμοια οπλικά συστήματα.  Η αλλαγή της πολιτικής αυτής της Τουρκίας είναι δυνατόν να εκφράζη μίαν πλέον επιθετική στάση αυτής ως προς την Ελλάδα και επιβάλλεται να προσεχθή ιδιαιτέρως.

       Από την συγκριτική επισκόπηση του στρατιωτικού δυναμικού της Τουρκίας έναντι του αντιστοίχου της Ελλάδος και τις πληροφορίες δια περαιτέρω εξοπλισμούς της

γείτονος χώρας διαπιστώνονται τα ακόλουθα:   

       ·      Η Τουρκία υπερέχει γενικώς στα ποσοτικά μεγέθη προσωπικού και υλικού, όπως επιλεκτικώς φαίνεται στους Πίνακες της προβολής.

       ·     Η ποσοτική και ποιοτική υπεροχή της Τουρκίας σε κύριο υλικό θα αυξάνεται  περαιτέρω, εν όσω η Ελλάδα δεν προβαίνει σε αντισταθμιστικές ποιοτικώς και στο μέτρον του δυνατού αριθμητικώς ενέργειες.

       Πάντως, τα ακόλουθα σημεία αποτελούν ενθαρρυντικές εξελίξεις δια την προοπτική διαμορφώσεως επί τα βελτίω των σχέσεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας:

       ·     H παρατηρούμενη κατά τα τελευταία έτη σχετική βελτίωση του κλίματος των σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών.

       ·     Η ανακοινωθείσα τον Ιούλιο 2003 υπό του Γενικού Γραμματέως του ΝΑΤΟ

Λόρδου Robertson επίτευξη κατόπιν συνομιλιών, που είχε με τους Μονίμους Αντιπροσώπους στο ΝΑΤΟ της Ελλάδος και της Τουρκίας των εξής συμφωνιών δια  μέτρα οικοδομήσεως εμπιστοσύνης μεταξύ των χωρών τούτων:

              −     Συνεργασίας των Σχολών Εθνικής Άμυνας σε θέματα του τομέα επιστήμης και σε θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, όπως θέματα ΝΑΤΟ, στρατιωτικά δόγματα, διευθυντική (management) κρίσεων, επιχειρήσεις διατηρήσεως της ειρήνης (peace keeping), φυσικές καταστροφές, περιβαλλοντικά θέματα και άλλα

              −     Ανταλλαγής προσωπικού δια σκοπούς εκπαιδεύσεως στα Κέντρα Εκπαιδεύσεως Συνεταιρισμός δια την Ειρήνη (Partnership for  Peace – PfP) των δύο χωρών

       ·     Μια σχετικώς θετική μεταβολή της στάσεως της Τουρκίας αναφορικά με την πολιτική βούληση αυτής δια την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος .

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

       Από όσα εξετέθησαν προηγουμένως, προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:

Γενικά

       Οι απειλές κατά της Ελλάδος στο δυνάμενο να προβλεφθεί μέλλον είναι δυνατόν να προέλθουν από:

       ·     Κράτη του εγγύς γεωγραφικού περιβάλλοντος.

       ·     Μη κρατικές οντότητες, οργανωμένες αφανώς οπουδήποτε ανά την υδρόγειο, με κίνητρο την ιδεολογία, την εκδίκηση, την επιθυμία αποκτήσεως ισχύος, τον εθνικισμό, την θρησκεία ή κάποιον άλλο ενοποιητικό δεσμό. Σε αυτές συμπεριλαμβανομένονται και κράτη ή δυναμένεις να χρησιμοποιήσουν την τρομοκρατία, δια της πραγματοποιήσεως επιθέσεων εναντίον του αμάχου πληθυσμού ή στόχων πολιτικής και στρατιωτικής υποδομής ή και επιχειρήσεων μορφής  πολέμου ατάκτων ή ανταρτών σε τοπικό ή / και διεθνές επίπεδο, όλων χαρακτηριζομένων σήμερα δια του όρου «ασύμμετρος πόλεμος». 

Αναφορικά με τις Απειλές εκ Κρατών του Εγγύς Γεωγραφικού Περιβάλλοντος

       Οι απειλές αυτές δύνανται να είναι πολιτικής ή / και στρατιωτικής μορφής.

• ·     Απειλές Πολιτικής Μορφής

              Οι απειλές αυτές είναι μακρόπνοες και συνεχείς, σχετίζονται με την συγκεκαλυμμένη ή φανερή επιδίωξη δια την υπό κατάλληλες πολιτικές συνθήκες επίτευξη  βαθμιαίως και χωρίς πόλεμον αντικειμενικών σκοπών, που σχετίζονται με την επαύξηση της παρούσης επικρατείας των, δια την δημιουργία μεγάλων κρατών (“Μεγάλη Βουλγαρία”, υπό της Βουλγαρίας, “Μεγάλη Αλβανία” υπό της Αλβανίας και “Μεγάλη «Μακεδονία»” υπό της ΠΓΔΜ, όπως και αναθεωρητική επιστροφή σε παλαιά εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (υπό της Τουρκίας).

              Δια την αντιμετώπιση των απειλών αυτών είναι αναγκαία η εγρήγορση του πολιτικού και του πνευματικού κόσμου, όπως και του Λαού της Ελλάδος και του ανά την Υδρόγειο Ελληνισμού, ώστε με την κατάλληλη και συντονισμένη πολιτική, διπλωματική, πνευματική και κοινωνική δράση στους οργανισμούς, που συμμετέχει η Ελλάδα και όπου αλλού είναι αναγκαίον, να γίνονται αντιληπτές εν τη εκδηλώσει τους, να αντικρούονται αποτελεσματικώς και να ανατρέπονται οι προσπάθειες επιβουλής της ακεραιότητος, της ιστορίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδος.  Προς τούτο, είναι αναγκαίος ένας συντονισμός από κεντρικήν υπηρεσία καταλλήλως οργανωμένη, η οποία εκτιμάται, ότι πρέπει να ευρίσκεται στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος.

              Παραλλήλως στην περίπτωση της ΠΓΔΜ η Ελλάδα είναι αναγκαίον να αρχίση  να δεικνύει, επί τέλους, ενδιαφέρον δια τον άνω των 200.000 πληθυσμό γηγενών ομογενών ο οποίος δεν είχε την ευχέρεια να προσφύγη στην Ελλάδα το 1912. Ο πληθυσμός αυτός, εάν δεν δειχθεί η δέουσα φροντίδα και στοργή της Ελλάδος, θα εκλείψη τελικώς, λόγω της τηρούμενης εναντίον του εχθρικης πολιτικής της ΠΓΔΜ.  Ενθαρρυντικό βήμα θεωρείται η επανίδρυση του Ελληνικού Προξενικού Γραφείου στην  πόλη του Μοναστηρίου.

       ·     Απειλές Στρατιωτικής Μορφής

              Οι απειλές αυτές στην παρούσα περίοδο προέρχονται αποκλειστικώς από την Τουρκία και στρέφονται τόσον κατά της Ελλάδος όσον και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Παρά την βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της επιδιώξεως της Τουρκίας να ενταχθεί στην Ε.Ε., η απειλητική πολιτική όπως στην πράξη καθημερινώς διαπιστώνεται, δεν έχει αλλάξει και οι επιδιώξεις εις βάρος των χωρών τούτων θα συνεχισθούν ανεξαρτήτως της ενταξιακής της πορείας προς την Ε.Ε. 

              Επομένως, μέχρις ότου οι ελληνοτουρκικές σχέσεις φθάσουν σε μόνιμο εγκάρδιο επίπεδο και υπάρξουν επίσημες γραπτές και επαληθεύσιμες συμφωνίες δια τυχόν  αμοιβαίες μειώσεις των στρατιωτικών εξοπλισμών, η Ελλάδα επιβάλλεται, άνευ εφησυχασμού, να λαμβάνει όλα απαραίτητα μέτρα, δια την αντιμετώπιση της τουρκικής στρατιωτικής απειλής.  Οι σχετιζόμενες αμυντικές δαπάνες είναι, ίσως, οι μόνες, δια τις  οποίες δικαιολογείται δανεισμός και επομένως η αποπληρωμή αυτών και υπό των επερχομένων  γενεών Ελλήνων, των οποίων η ασφάλεια πρέπει να αποτελή συνεχή μέριμνα της Πολιτείας στο παρόν και στο μέλλον.  Παραλλήλως όμως, οι εκάστοτε ελληνικές Κυβερνήσεις, καταστέλλοντας τις αναστολές, που προέρχονται από τον φόβο του πολιτικού κόστους, οφείλουν να μεριμνούν δραστηρίως και αποτελεσματικώς, δια την πραγματική αύξηση του ΑΕΠ της χώρας, ώστε κάποτε στο όχι απώτερο μέλλον να έλθει η στιγμή, που αφ’ ενός μεν θα έχει ελαττωθεί σε λογικά επίπεδα ή και μηδενισθεί το σημερινό γιγαντιαίο δημόσιο χρέος των €230 και πλέον δισεκατομμυρίων, αφ’ ετέρου δε οι αμυντικές δαπάνες θα καλύπτονται χωρίς δανεισμόν.

              Διαφορετικά και υπό την πίεση των εκάστοτε τρεχουσών οικονομικών αναγκών, τα δια την άμυνα κονδύλια θα συρρικνώνονται συνεχώς, με επακόλουθο, εφ’ όσον το επίπεδο της προαναφερθείσης στρατιωτικής απειλής δεν μειωθεί, να διακυβεύεται η εθνική ασφάλεια. 

              Ειδικότερα, δεδομένης της διαρκώς αυξανόμενης συνολικής τουρκικής υπεροχής σε αριθμούς, επιβάλλεται, όπως δια την αποτελεσματική αντιμετώπιση της τουρκικής στρατιωτικής  απειλής, οι προσπάθειες μετασχηματισμού των ελληνικών Ε.Δ. επικεντρωθούν στην επίτευξη ποιοτικής υπεροχής – και όπου είναι δυνατόν ισοπλίας ή και τοπικής εν χρόνω αριθμητικής υπεροχής σε κύριο πολεμικό υλικό, στα επί μέρους θέατρα ενδεχομένων επιχειρήσεων , με την εκμετάλλευση όλων των παραγόντων, που είναι δυνατόν να την εξασφαλίσουν, ιδιαιτέρως δε των νέων προηγμένων στρατιωτικών τεχνολογιών, οι οποίες συνδέονται με την αποκαλούμενη “Επανάσταση στις Στρατιωτικές Υποθέσεις (Revolution in Military Affairs – RMA)”

              Ο μετασχηματισμός αυτός πρέπει να επικεντρωθεί στην βελτίωση της ικανότητας Ενόπλων Δυνάμεων στους ακολούθους τομείς:

              −     Ικανότητα αποτελεσματικής συμπλοκής (Effective Engagement) μέσω μιας  ευρείας ποικιλίας προηγμένων οπλικών συστημάτων,  που να είναι διαλειτουργικά μεταξύ των Κλάδων Ε.Δ. και άλλων κρατικών Υπηρεσιών, ώστε να διευκολύνουν τις διακλαδικές επιχειρήσεις, όπως π.χ.:

                     *     Τα με ακρίβεια κατευθυνόμενα πυρομαχικά, δια την εφαρμογή δυνάμεως με ακρίβειαν

                     *     Τα συστήματα, επιτηρήσεως και αναγνωρίσεως παντός καιρού, δια την αυξημένη ενημερότητα επί του χώρου μάχης

 

                       *     Οι οπλικοί φορείς με χαμηλήν παρατηρησιμότητα (low observability ή stealth) δια την μεγαλύτερη προβολή ισχύος.

              −     Ικανότητα αναπτύξεως των δυνάμεων (deployability) και ευκινησία (mobility) μέσω:

                     *     Μετασχηματισμού των δυνάμεων (κυρίως των χερσαίων), σε πλέον ταχέως κινούμενες μονάδες, που να είναι εξοπλισμένες με άκρως φονικά και κατευθυνόμενα με ακρίβεια όπλα.

                     *     Επενδύσεως σε αεροπορικές και θαλάσσιες μεταφορές.

              −     Ικανότητα συντηρήσεως επιχειρήσεων διαρκείας (sustainability) δια της εφαρμογής προηγμένων τεχνολογιών στις προσπάθειες της Δ.Μ., προς παροχήν προσωπικού, υπηρεσιών και άλλης υποστηρίξεως, που απαιτούνται δια την συντήρηση και παράταση επιχειρήσεων ή μάχης μέχρι την επιτυχή εκτέλεση της αποστολής.

              −     Επιβιωσιμότητα, ήτοι η ικανότητα προστασίας δυνάμεων και υποδομής εναντίον τρεχουσών ή μελλοντικών απειλών.

              −     Προηγμένα και διαλειτουργικά συστήματα διοικήσεως, ελέγχου επικοινωνιών και πληροφοριών επικοινωνιών και υπολογιστών  δια τον αυξημένο έλεγχο του χώρου μάχης και γενικότερα του θεάτρου επιχειρήσεων.

              Συγκεκριμένως και αναφορικά με την αντιμετώπιση της τουρκικής στρατιωτικής απειλής είναι αναγκαία τα ακόλουθα:

              −     Αντιμετώπιση των προαναφερθέντων ισχυρών σημείων της υφισταμένης

τουρκικής στρατιωτικής ισχύος δια της βελτιώσεως, όπου χρειάζεται, των αντιστοίχων

ημετέρων στρατιωτικών ικανοτήτων ως εξής:

                     *     Υπό του Σ.Ξ.

                            Στο σύνολο των αντιπαρατιθεμένων τουρκικών δυνάμεων Σ.Ξ. στην Θράκη και στα έναντι των νήσων του ανατολικού τμήματος του Αιγαίου και της Δωδεκανήσου παράλια εδάφη της γείτονος χώρας, όπως και των εκτιμωμένων δυνάμεων, που θα ακολουθούσαν (following-on forces) μία ενδεχόμενη τουρκική επίθεση.

                     *     Υπό του Π.Ν.         

                            Στο σύνολο των τουρκικών ναυτικών και αεροναυτικών δυνάμεων κρούσεως, λαμβανομένων υπ’ όψη των εκάστοτε προσωρινών απομειώσεων λόγω διασποράς πλοίων σε βάσεις μακράν της Ελλάδος.                       

                     *     Υπό της Π.Α.

                            Στο σύνολο των τουρκικών αεροπορικών μαχίμων δυνάμεων, λαμβανομένων υπ’ όψη των σε μάχιμες αποστολές απομειώσεων, λόγω του μειωμένου αριθμού των αποστολών, που θα δύνανται να εκτελούν τα μαχητικά εκείνα αεροσκάφη, τα οποία, δια την προς Ελλάδα και τανάπαλιν πτήση τους, χρειάζονται να εκτελούν  ανεφοδιασμούς με καύσιμα εν πτήσει.

              −     Υλοποίηση, το ταχύτερον δυνατόν, του αναβληθέντος το έτος 2001 δια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες εξοπλιστικού  προγράμματος, που αφορά στην πρόσκτηση 60 (με προαίρεση δια 30 ακόμη) Νέων Μαχητικών Αεροσκαφών (ΝΜΑ) 4^ης γενεάς. 

                     Τοιουτοτρόπως, θα καταστή δυνατόν να μην αυξηθή περισσότερον το από τον Ιούλιο 2002 προβάδισμα της Τουρκίας στον υπ’ όψη τομέα.  Στο πλαίσιο τούτο επιβάλλεται εξεύρεση από ελληνικής πλευράς και της αρίστης λύσεως, αναφορικά με την επιλογή του ΝΜΑ, με την οποία θα ήταν δυνατόν να αντισταθμισθή η μελλοντική αντίστοιχη τουρκική υπερσύγχρονη αεροπορική απειλή .

              −     Εξέταση και δέουσα αντιμετώπιση καθ’ αρμοδιότητα υπό όλων των Κλάδων Ε.Δ. των επιπτώσεων, που προκύπτουν από τις προαναφερθείσες κινήσεις της Τουρκίας δια την ενίσχυση των Ε.Δ.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

       Συνοψίζοντας τα ανωτέρω δύναται να υποστηριχθή ότι:

       ·      Απειλές πολιτικής μορφής κατά της Ελλάδος είναι δυνατόν να προέλθουν από κράτη του εγγύς γεωγραφικού περιβάλλοντος, όπως και από μη κρατικές οντότητες και δια την αντιμετώπισή τους είναι η εγρήγορση των πολιτικών αρχών, του πνευματικού κόσμου και  του Λαού της Ελλάδος, όπως και του ανά την Υδρόγειο Ελληνισμού.

• · Απειλή κανονικής στρατιωτικής φύσεως κατά της Ελλάδος προέρχεται  αποκλειστικά από την Τουρκία και δια την αντιμετώπισή της επιβάλλεται, όπως η Ελλάδα λαμβάνη όλα τα αναγκαία αμυντικά μέτρα, έως ότου οι σχέσεις των δύο χωρών φθάσουν σε μόνιμο εγκάρδιο επίπεδο με απτά αποτελέσματα.

 

• Για την διατήρηση της ισορροπίας ισχύος, είναι αναγκαίο να συνεχιστεί ο μετασχηματισμός των Ε.Δ στους 5 άξονες που φαίνονται  στην προβολή.

       ·      Παραλλήλως, είναι απαραίτητη η αντιμετώπιση των ισχυρών σημείων της υπαρχούσης και προβλεπομένης να προσκτηθεί τουρκικής στρατιωτικής ισχύος, με την βελτιώση, όπου είναι αναγκαίο των αντιστοίχων ημετέρων στρατιωτικών ικανοτήτων.

       ·      Εν κατακλείδι, θεωρείται αναγκαία η επανεξέταση των υποβληθεισών στο ΓΕΕΘΑ μελετών της της ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕ. 

              −     “Πολλαπλασιαστές Ισχύος- Χρησιμοποίηση στην Χάραξη Εθνικής Στρατηγικής”

              −     “Πολιτική Εθνικής Άμυνας και Στρατιωτική Εθνική Στρατηγική στο Σύγχρονο και Μελλοντικό Περιβάλλον Ασφαλείας”,

οι οποίες υποβλήθηκαν στο ΓΕΕΘΑ το 2003 και 2004 και των οποίων τα συμπεράσματα και προτάσεις έχουν εν πολλοίς εφαρμογήν ακόμη.

 

 

 

Στο σημείο αυτό περατώθηκε η ενημέρωσή σας για την ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΙΣΧΥΟΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, σας ευχαριστώ για την προσοχή σας, και είμαι στη διάθεσή σας για τυχόν ερωτήσεις.