Blog

KINA KAI MEIONOTHTA OYΪΓΟΥΡΩΝ

Υπό Αντιστρατήγου ε.α. Σ. Παναγοπούλου

            Στην Κίνα ζουν 55 μειονότητες, δύο εκ των οποίων έκαναν έντονη την παρουσία τους το 2008 κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων της Κίνας. Η πρώτη ήταν η Θιβετιανή μειονότητα, της οποίας την καταστολής της εξεγέρσεως (βίαια σε κάθε περίπτωση) από τις δυνάμεις καταστολής της Κίνας κατέκρινε έντονα η διεθνής κοινότητα και παρ΄ολίγον να τορπιλίσει την ομαλή εξέλιξη των αγώνων. Η δεύτερη ήταν οι Ουϊγούροι μουσουλμάνοι της επαρχίας Σινζιάνγκ, οι οποίοι δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα ασφάλειας στην επαρχία (δολοφονίες Κινέζων Χαν και αριθμού αστυνομικών) και η οποία ομοίως κατεπνίγει από της δυνάμεις ασφαλείας της Κίνας.
Φέτος κατά την 60ή επέτειο από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, στις αρχές Ιουλίου, είχαμε και πάλι ξεσηκωμό των Ουϊγούρων με σοβαρότατα προβλήματα ασφαλείας (συγκρούσεις μεταξύ Ουϊγούρων και Κινέζων Χαν, δολοφονίες, καταστροφές κ.λ.π.). Η Κινεζική ηγεσία κατέστειλε και αυτή την εξέγερση με βιαιότητα στέλνοντας στην επαρχία αυτή ισχυρές αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις, ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα της επαρχίας Ουρούμτσι.
Ας δούμε λοιπόν τι ισχύει για την επαρχία αυτή κατά τους Ουϊγούρους :
–           Η επαρχία Σινζιάνγκ, έχει έκταση ίση με το 1/6 της συνολικής εκτάσεως της Κίνας, αποτελούσα το βορειο-δυτικό τμήμα του εδάφους της. Είναι πλούσια σε κοιτάσματα του υπεδάφους (μέταλλα κυρίως), υδρογονάνθρακες και φυσικό αέριο, κατοικούμενη από 20 εκατομμύρια κατοίκων εκ των οποίων το 42% είναι Ουϊγούροι μουσουλμάνοι, 40% Κινέζοι Χαν και 8% Μογγόλοι.
–           Ο συνολικός πληθυσμός των Ουϊγούρων ανέρχεται σε 11.370.000 κατανεμημένοι σε διάφορες περιοχές όπως παρακάτω :
*           Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (επαρχία Σινζιάνγκ περίπου 8.000.000).
*           Καζακστάν
*           Κιρκιζστάν
*           Ουζμπεκιστάν
*           Τουρκία
*           Ρωσία
*           Τατζικιστάν
*           Πακιστάν
–           Η γλώσσα της μειονότητας είναι η των Ουϊγούρων (Uyghur) και η θρησκεία τους Μουσουλμανική (Sunni και Suffi μουσουλμάνοι). Είναι λαός συγγενής των Τούρκων.

            Οι Ουϊγούροι δημιουργήθηκαν από την ανεξαρτησία ενός Τουρκικού φύλου το οποίο προήρχεταο από την περιοχή των Ορέων Altay και Tengri Tap περιοχή, δηλαδή τη σημερινή επαρχία Σινζιάνγκ. Η ονομασία των Ουϊγούρων (Uyghur) σημαίνει «Ενωμένες εννέα φυλές» και είναι συνώνυμη  με το Tokur -Οgur  που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι όταν αναφέρονται σ΄αυτούς, όπου το tokur = εννέα και gur = φυλή.
Αντίστοιχα οι Κινέζοι αναφερόμενοι στους Ουϊγούρους τους αποκαλούν Hoy-Hu, Uan-Ga Chiv-Msing (γρήγοροι άνθρωποι, ενωμένοι κ.λ.π.).
Η ιστορία των Ουϊγούρων μπορεί να χωρισθεί σε τέσσερεις περιόδους, την προ-Αυτοκρατορική (300 π.Χ. – 630 μ.Χ.), Αυτοκρατορική (630-840 μ.Χ.), Bασιλείων 840-1209 μ.Χ.) και Μογγολική (1209-1600 μ.Χ.) ακολουθούμενη από πέντε νεώτερες φάσεις που ξεκινούν από το 1600 μ.Χ. (το τέλος του δρόμου του μεταξιού) μέχρι σήμερα. Η ιστορία των Ουϊγούρων είναι μία ιστορία που ξεκινά από τα ενωμένα νομαδικά φύλα της σημερινής επαρχίας Σινζιάνγκ (300 π.Χ. – 630 μ.Χ.).
Στην προ-Αυτοκρατορική περίοδο, οι ενωμένοι Ουϊγούροι μαζί με άλλα φύλα συγγενή, εγκαθίδρυσαν την αυτοκρατορία του Goktürk, η οποία μετά το θάνατο του Bilge Khan, το 734 μ.Χ. έπεσε. Το 744 μ.Χ. οι Ουϊγούροι μαζί με άλλα συγγενή φύλα ίδρυσαν την αυτοκρατορία των Ουϊγούρων (Uyghur Empire) στα όρη Ötaken, η οποία κράτησε για 100 χρόνια (744-840 μ.Χ.).
Στην αυτοκρατορική αυτή περίοδο, τη λεγομένη και χρυσή (744-840 μ.Χ.), η αυτοκρατορία των Ουϊγούρων ξεκινούσε από την Κασπία και έφθανε μέχρι τη Μαντζουρία. Οι κινεζικές επιθέσεις από το νότο, ο λιμός και ο εμφύλιος πόλεμος, έδωσε τέλος στην αυτοκρατορία, την οποία ανέλαβαν οι Κυρκισιανοί (Kyrgyz).
Από το 840-1600 μ.Χ. οι Ουϊγούροι απέδωσαν την Μογγολία και δημιούργησαν βασίλεια σε τρεις περιοχές : Gansy, Xinziang (Σινζιάνγκ) και Chu River, δυτικά των ορέων Tengri-Tag (περιοχή Αφγανιστάν σήμερα).
Στην περίοδο αυτή αναπτύχθηκαν τα γράμματα, οι τέχνες και γενικά αυτό που με μία λέξη λέμε πολιτισμός, αναγνωριζόμενος ακόμη και από τους Κινέζους.
Το 1644 μ.Χ. η νομαδική φυλή των Μαντζούς της Βόρειο-ανατολικής Κίνας, δημιούργησε τη δυναστεία των Qing, των οποίων η αυτοκρατορία περιελάμβανε την Μογγολία, το ανατολικό Τουρκεστάν και το Θιβέτ μέχρι το 1864. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής οι Ουϊγούροι ξεσηκώθηκαν 42 φορές κατά της δυναστείας των Qing, εκδιώκοντας αυτούς το 1864 από το ανατολικό Τουρκεστάν, δημιουργώντας το βασίλειο Yettishar (χώρα των επτά πόλεων). Το βασίλειο αυτό αναγνωρίσθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία (1873), την Τσαρική Ρωσία (1872) και την Μεγάλη Βρετανία (1874) η οποία και απέστειλε διπλωματική αντιπροσωπεία στην πρωτεύουσα των βασιλείου Kashgar.
Το 18876 η μεγάλη δυναστεία των Qing (Μαντζούριοι), εισέβαλαν στο ανατολικό Τουρκεστάν, υποστηριζόμενοι πολιτικά και οικονομικά από τη Μεγάλη Βρετανία η οποία φοβήθηκε την επέκταση της Τσαρικής Ρωσίας. Μετά την εισβολή αυτή το ανατολικό Τουρκεστάν μετονομάσθηκε σε Xinjiang ή Sinkiang το οποίο σημαίνει «Νέα Κυριαρχία» ή «Νέα Επαρχία».
Στα νεώτερα χρόνια οι Ουϊγούροι συναντήθηκαν με τους Σοβιετικούς. Από τη συνάντηση αυτή προέκυψε η «Επαναστατική Ένωση των Ουϊγούρων», μία κομμουνιστική εθνικιστική οργάνωση η οποία ήταν ενεργός μέχρι το 1926, οπότε οι Σοβιετικοί ανεγνώρισαν την κυβέρνηση των Qing στη Σινζιάνγκ.
Όλα αυτά δεν ήταν άσχετα με το μεγάλο παιχνίδι που παιζόταν στην Κεντρική Ασία μεταξύ Ρωσίας και Βρετανίας και ιδιαίτερα της δεύτερης, με βάση τις πρώην εθνικές κουλτούρες από το Αφγανιστάν, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν. Τεχνικές γραμμές χαράχθηκαν τότε, διαχωρίζοντας ή αναμειγνύοντας λαούς, μεταξύ των Σιϊτών Περσών των Σουνιτών Χαγκατάϊ που μιλούσαν Τουρκικά, Ουζμπέκων, Τατζίκιων Αφγανών κ.λ.π. (τις τεχνικές αυτές γραμμές των Βρετανών κυρίως σ΄ότι αφορά το Αφγανιστάν πληρώνουμε σήμερα).
Οι προσπάθειες των Ουϊγούρων για ανεξαρτησία δεν σταμάτησαν και το 1944, περίοδος των εντόνων συγκρούσεων στην Κίνα, απέκτησαν την ανεξαρτησία τους, με συνέπεια το Ανατολικό Τουρκεστάν να αναγνωρισθεί από την κυβέρνηση των Εθνικιστών της Κίνας και να υιοθετηθεί από τη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν. Αυτά βέβαια μέχρι το 1949, όταν οι εθνικιστές έχασαν τον πόλεμο από τους κομμουνιστές του Μάο, ο οποίος με ισχυρές δυνάμεις εισέβαλε στο Ανατολικό Τουρκεστάν, καταργώντας την ανεξαρτησία του και δημιουργώντας την αυτόνομη επαρχία των Ουϊγούρων του Σινζιάνγκ, κάτω από τον πλήρη έλεγχο του Πεκίνου. Τότε αρκετοί Ουϊγούροι απελάθηκαν και έφυγαν στην Τουρκία και σε άλλες χώρες της Δύσεως, ενώ στην επαρχία δημιουργήθηκαν οργανώσεις που δημιουργούν καταστάσεις κατά του κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας μέχρι σήμερα.
Μετά τις επιθέσεις της Αλ Κάϊντα στις 11/9/2001 στις ΗΠΑ, η Κίνα προέβαλε την υποστήριξή της προς τις ΗΠΑ υποστηρίζοντας τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας στους κύκλους της οποίας έβαλε και τα αυτονομιστικά κινήματα των Ουϊγούρων της διασποράς καθώς και τις αυτονομιστικές ομάδες της αυτονόμου αυτής επαρχίας (οι Ουϊγούροι της διασποράς λένε ότι η Κίνα προσπαθεί να αλλοιώσει την κουλτούρα και την θρησκεία τους, ως αντίδραση στα αιτήματά τους για ανεξαρτησία και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μη έχοντας σχέση με την τρομοκρατία).
Όπως προαναφέραμε οι Ουϊγούροι δεν αποτελούν την πληθυσμιακή πλειοψηφία της επαρχίας, καθόσον το Πεκίνο εφήρμοσε σταδιακά πολιτική εποικισμού της επαρχίας με Κινέζους Χαν, προς τους οποίους έδωσε κίνητρα να εγκατασταθούν εκεί και να εργασθούν. Ήδη οι Κινέζοι Χαν ελέγχουν σχεδόν όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις στην περιοχή.
Τα πρόσφατα σοβαρότατα επεισόδια του Ιουλίου 2009 τα οποία στοίχισαν τη ζωή 156 ανθρώπων, όπως έχει γραφεί είχαν αφορμή την ρατσιστική αντίδραση ενός Κινέζου Χαν, που απολύθηκε από εργοστάσιο και υιοθετώντας την αντίληψη ότι για την ανεργία φταίνε οι Ουϊγούροι προκάλεσε τις τραγικές συγκρούσεις στην επαρχία. Βέβαια τα αίτια είναι άλλα και αφορούν το αίτημα ανεξαρτησίας των Ουϊγούρων, που υποστηρίζονται στις διάφορες ενέργειές τους, από την νέο-οθωμανική φιλοσοφία της Τουρκίας ή τη θεωρία του ΥΠΕΞ αυτής Νταβούτογλου για το «Δόγμα του Στρατηγικού Βάθους» (γι΄αυτό και η έντονη αντίδραση του Τούρκου πρωθυπουργού προς την Κίνα, με την οποία έχει άριστες σχέσεις), καθώς επίσης και από τις ΗΠΑ όχι τόσο στα πλαίσια της παραβιάσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά του οικονομικού ανταγωνισμού με μία ανερχόμενη οικονομική δύναμη (που έχει εγγυηθεί μεγάλο μέρος του εξωτερικού χρέους των ΗΠΑ), αλλά και απειλεί τον μονοπολισμό των ΗΠΑ, προβάλλοντας το πολυπολισμό στο παγκόσμιο σύστημα ασφάλειας και οικονομικής συνεργασίας.
Σύμφωνα με τον Πρέσβη της Κίνας στην Ελλάδα, η Κίνα εφαρμόζει τη στρατηγική της ειρηνικής αναδύσεως ενός «αρμονικού» κόσμου, θεωρία που δεν είναι άγνωστη σε μας, καθόσον στο περασμένο Διεθνές Συνέδριο «Στρατηγική» της ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕ (5ο Διεθνές Συνέδριο Νοεμβρίου 2007), ο Αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών της Κίνας, Υποστράτηγος Bing Coi την ίδια θεωρία ανέπτυξε. Ιδιαίτερα στην πρόσφατη συνέντευξή του ο Κινέζος Πρέσβης, αναφερόμενος στα εσωτερικά θέματα της χώρας του είπε ότι : «Η Κίνα είναι αποφασισμένη να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις να γίνεται πιο εξωστρεφής και να ενισχύει τη διαδικασία του εκσυγχρονισμού, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη του ανθρωπίνου δυναμικού της, στην κοινωνική ασφάλιση, την ενεργειακή αποδοτικότητα, την περιβαλλοντική προστασία, πασχίζοντας να οικοδομίσει μία αρμονική κοινωνία».
Ο τρόπος όμως με τον οποίο επιβλήθηκε η τάξη και αντιμετωπίστηκε η μειονότητα των Ουϊγούρων, δεν είχε αρμονία ούτε σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, όπου φαίνεται ότι υπάρχει υστέρηση στην Κίνα, χωρίς όμως η υστέρηση αυτή να δίνει το δικαίωμα στην Τουρκία να επιτιμά άλλους διότι η ιστορία της στο συγκεκριμένο τομέα, είναι βεβαρημένη διαχρονικά μέχρι των ημερών μας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Uyghour people – Wikipedia, the free encyclopedia
2. Εφημερίδα Καθημερινή της 12-7-2009
3. Εφημερίδα Ημερησία της 18-7-2009
4. Εφημερίδα Ημερησία της 11-7-2009
5. Συνέντευξη του Πρέσβεως της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας Luo Linguan στην Αμυντική Βίβλο 2009-2010 της Στρατηγικής
6. Εισήγηση του Αντιπροέδρου του Κινεζικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών, Υποστρατήγου ε.α. Bing Coi (Νοέμβριος 2007)