Μελέτης Η. Μελετόπoυλος: Τί προβέπει το σύνταγμα;
verve231 via Getty Images
Η παραφιλολογία στα μμε και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, βασίζεται σε παρερμηνεία των συνταγματικών προβλέψεων. Εδώ ας μας επιτραπεί μία παρένθεση: στην χώρα μας όλοι περιμένουν αν ακούσουν γνωματεύσεις συνταγματολόγων αντί να διαβάσουν το σαφέστατο σύνταγμα της χώρας, που δεν χρειάζεται ούτε ερμηνείες ούτε διαμεσολαβήσεις ειδικών.
Σε μία δημοκρατία οι πολίτες οφείλουν να έχουν ιδία άποψη για το σύνταγμα και όχι να εκχωρούν (και) αυτήν την τόσο κρίσιμη λειτουργία στους συνταγματολόγους, πολύ περισσότερο όταν κάποιοι εξ αυτών εγκαταλείπουν την επιστημονική τους ουδετερότητα ή και χρησιμοποιούν την επιστημονική τους ιδιότητα για να γίνουν. βουλευτές και υπουργούς διαφόρων κομμάτων
Τι προβλέπει λοιπόν το σύνταγμα;Εάν ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας αποφασίσει να εγκαταλείψει την εξουσία για τους δικούς του λόγους και υποβάλει την παραίτησή του (κάτι ασφαλώς καθόλου βέβαιο), ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Π. Παυλόπουλος καλεί με την σειρά τους αρχηγούς των κομμάτων (Τσίπρα, Μητσοτάκη, Κουτσούμπα, Γεννηματά, Λεβέντη κλπ.) και τους αναθέτει διερευνητική εντολή. Δηλαδή τους δίνει το δικαίωμα να κάνουν διαπραγματεύσεις με τα άλλα κόμματα της Βουλής, με σκοπό να διαπιστώσουν εάν θα μπορούσαν να σχηματίσουν άλλη κυβέρνηση που θα ελάμβανε ψήφο εμπιστοσύνης στην βουλή.
Στις δεύτερες εκλογές που θα ακολουθήσουν, θα ισχύσει το σύστημα της απλής αναλογικής, όπου το κάθε γκρουπούσκουλο θα έχει σοβαρές πιθανότητες να εκπροσωπηθεί στην βουλή, ιδίως εάν ο ΣΥΡΙΖΑ προλάβει και καταργήσει το όριο του 3%. Θ΄ακολουθήσει ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού. Αλλά η προοπτική της απλής αναλογικής θα λειτουργήσει διαλυτικά για την όποια κυβερνητική σταθερότητα ήδη από τώρα.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι όσοι πολιτικοί αναλυτές, πολιτευτές, κομματικά στελέχη, οπαδοί κλπ. φαντασιώνονται μία συνήθη εναλλαγή των δύο «μεγάλων» κομμάτων στην εξουσία, και αναμένουν την επέλαση του κόμματός τους στην εξουσία και τα οφέλη της, ζουν ακόμα στο δικομματικό παρελθόν ή προβάλλουν τις επιθυμίες τους. Το ίδιο συμβαίνει και με την προσπάθεια, εσχάτως, μέρους των μμε να προβάλουν το μεταβαπτισμένο ΠΑΣΟΚ σε «εναλλακτική» λύση έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αναβιώσει ο παλιός γνώριμός τους δικομματισμός.
Διότι ζούμε σε μία εντελώς νέα εποχή, που τα διάφορα πελατειακά κόμματα του παρελθόντος δεν μπορούν να εκφράσουν, όσες οβιδιακές μεταμορφώσεις και αν κάνουν. Η κοινωνική διαστρωμάτωση έχει αλλάξει βίαια, η μεσαία τάξη έχει καταστραφεί, η νεολαία μεταναστεύει μαζικά, η μαζική εισροή μεταναστών θέτει επί τάπητος υπαρξιακά προβλήματα ταυτότητας.
Τέλος, υπάρχουν και τα απρόβλεπτα: η χώρα υφίσταται άμεση απειλή εξ ανατολών, τα γεωπολιτικά δεδομένα έχουν ρευστοποιηθεί, οι διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες ανατρέπονται. Σε αυτό το πλαίσιο, απλά δεν υπάρχουν γραμμικές εξελίξεις.