Blog

ΠΕΡΙ  ΚΑΤΑΔΡΟΜΗΣ ΕΝ  ΘΑΛΑΣΣΗ

                          ——————————————————————

Η  « Καταδρομή εις την Θάλασσαν » είναι η επιχείρησις η οποία εκτελεί-ται υπό Ιδιώτας με τήν προϋπόθεσιν ότι διαθέτουν Επίσημον Έγγραφον Διατα-γήν από συγκεκριμένην Εμπόλεμον Δύναμιν. Αυτό είναι τό διαβόητον « LET–TER  of  MARQUE ( ή  MART ) » καί έτσι τό έλεγαν διεθνώς. Εις τήν Ελλη-νικήν  Γλώσσαν ονομάζεται « ΚΑΤΑΓΩΓΙΚΟΝ ΔΙΠΛΩΜΑ »

Ο  όρος «Καταδρομή» εις τήν απλήν « Λαλιάν » των Ελλήνων Ναυτικών εσήμαινε  « Κούρσεμα ή Κουρσάρος ». Μέ πιό απλά λόγια οι ‘Καταδρομείς’

ή  έστω ‘Κουρσάροι’, εις τήν μεγάλην τους πλειοψηφίαν  ήσαν κανονικοί Πειραταί . Αυτοί  οι‘Ευγενείς Κύριοι’, ήρχοντο εις συμφωνίαν με τίς Αρμόδιες Υπηρεσίες της συγκεκριμένης Χώρας η οποία τούς  χορηγούσε τά ως άνω ει-ρηθέντα Πιστοποιητικά. Εξυπακούεται ότι  κανόνιζαν καί τό ποσοστόν εκ τής Λείας πού θά εισέπραττε τό  Κράτος τό οποίον  είχε εξουσιοδοτήσει τούς λε-γομένους ‘Καταδρομείς’ νά υψώνουν τήν σημαίαν του εις τά « Κουρσάρικα » καράβια τους. Εν πάσει περιπτώσει, θα προσπαθήσουμε εις τό παρόν άρθρον νά  αναφέρουμε, κατά τό δυνατόν, μέ ευσύνοπτον καί εύληπτον τρόπον  τά σχετικά με τήν ‘Καταδρομήν’ (αυτός είναι ο εύηχος και διπλωματικός όρος της). Η Πειρατεία καί τό Κούρσεμα εταλάνιζαν επί αιώνες τίς Εμπορικές Ναυτιλίες. Εφ’ όσον ζητηθεί, δυνάμεθα να αναπτύξομε εν εκτάσει καί τά δύο θέματα.     

Οι Αντικειμενικοί Σκοποί τών ως άνω Καταδρομικών Πλοίων » ήταν : Nά επιφέρουν, μέ τά Ιδιόκτητα Εξωπλισμένα πλοία τους, τήν μείζοναν  δυνατήν βλάβην – ζημίαν εις  τό Θαλάσσιον Εμπόριον τού Εχθρού. Eπίσης, νά παρακω-λύουν τά Ουδέτερα πλοία νά διεξάγουν τό δικόν τους Παράνομον Εμπόριον εφοδιάζοντας τούς εμπολέμους,  όπως ακριβώς  το απαγορεύουν τούτον οι Κανόνες καί οι Συνήθειες του Πολέμου.

Εις παλαιοτέρας  εποχάς, η « Καταδρομή » επετρέπετο ακόμη καί εν καιρώ Ειρήνης, αλλά  μόνον ως μέσον Αντεκδικήσεων. Όμως, περί τά τέλη τού 19^ου αιώνος  τό Διεθνές Δίκαιον απεδέχετο αυτήν μόνον εν Πολέμω.

Άλλοτε, η ως άνω  « Άδεια Καταδρομής » εξεδίδετο καί εχορηγείτο ακόμη καί εις τούς Αλλοδαπούς. Δηλαδή Πολίτας κάποιων άλλων Χωρών οι οποίες  ουδεμίαν  σχέσιν ή ανάμειξιν είχαν μέ τόν διεξαγόμενον πόλεμον. Όμως, τού-τον  αντιβαίνει εις τάς αρχάς τού νεωτέρου ‘Διεθνούς Δικαίου’. Επομένως, δέν

επιτρέπεται η διενέργεια της Καταδρομής(ή Καταγωγής), παρά μόνον εις τούς Υπηκόους των Εμπολέμων Κρατών. Το « LETTER of MARQUE » είναι Δίπ-λωμα Προσωπικόν. Εις ήν περίπτωσιν, Πολίτης κάποιου Ουδετέρου Κράτους εξασκήσει την Καταδρομήν , αυτή πλέον θεωρείται παρά πάντων ως « ΠΡΑ-ΞΙΣ  ΠΕΙΡΑΤΙΚΗ ».     

Τά τοιουτοτρόπως εξωπλισθέντα πλοία καλούνται « Καταδρομικά ». Νά

 

μή τά συγχέουμε με τα σύγχρονα Καταδρομικά (Cruisers). Kατά τόν 20^ον αιώναν εις τά Ελληνικά τά έλεγαν καί « Επιδρομικά Ναυτιλίας ». Επειδή ανήκαν εις Ιδιώτας Πολίτας (εις τήν Αγγλικήν γλώσσαν λέγονται ‘Private Citizens’), ως εκ τούτου, oνόμαζαν τον Ιδιώτην  Πλοιοκτήτην, αλλά καί τό ίδιον τό πλοίον του ως “ PRIVATEER”.  Όσον αφορά  τάς ‘επιχειρήσεις’ τάς οποίας  διενεργούσαν τάς χαρακτήριζαν ως « PRIVATEERING ».

Ως εικός εστί, διέπρατταν τά  ίδια εγκλήματα πού έκαναν και προηγουμένως ως  τυπικοί Πειραταί. Όμως, τώρα  ήσαν κατοχυρωμένοι  μέ τό « Letter of Marque ». Επίσης, ήσαν  κρυμμένοι πίσω από την σημαίαν εκείνου τού Κρά-τους τό οποίον τούς είχε χορηγήσει τό ‘Πιστοποιητικόν ‘Ασυλίας’. Τοιουτοτρό-πως,  απελάμβαναν μίαν επίφασιν ‘Νομιμότητος’.   

    Eιρήσθω εν παρόδω, ότι αρχικώς οι Άγγλοι καί μετέπειτα ως Βρετανοί, ή-σαν  πρωταθληταί εις τό ‘Privateering’. Οι Γάλλοι ήρχοντο δεύτεροι μέ μικρήν διαφοράν.

Παρά τήν Διακήρυξιν τού 1634  οι (τότε ακόμη) Άγγλοι Privateers, συχνά  ύψωναν τό ‘King’s  Jack’, ακόμη καί όταν δέν τούς  είχε  απονεμηθεί  τό ‘Spe-cial  Warrant’ ώστε νά δικαιούνται νά τό υψώνουν. Προσπαθούσαν νά  κά-νουν  τά πλοία τους  νά ομοιάζουν μέ  Πολεμικά. Οι  ενέργειες  τού Βασιλείου τής Αγγλίας  νά τούς  αποτρέψουν δέν είχαν επιτυχία.

Η  Διακήρυξις τού 1694 παρουσίασε  ένα ειδικόν « Privateer Jack » τό οποίον  τό έλεγαν εις τήν αργκό « Budgee Jack ». Δηλαδή, ‘Παπαγάλος εις τό Επίσημον τής Πλώρης’. Εις αυτού τού παράξενου είδους σημαίαν, τό Union, δηλαδή ο  συνδυασμός τών δύο Σταυρών, τού Αγίου Γεωργίου τής Αγγλίας καί τού Αγίου Ανδρέου τής Σκωτίας, ήταν μέσα εις ένα πολύ μεγάλο Canton  επί  ερυθρού πεδίου. Αυτή η σημαία μαζί μέ τό ‘Red Ensign’ ήσαν τά μόνα εξουσιοδοτημένα διακριτικά τών (μετέπειτα) Βρετανών Privateers μέχρι  τό 1856, όταν ετέθη  εκτός Νόμου  η  Κρατική Πειρατεία.

     Εις τήν Γαλλικήν γλώσσαν, ο Πλοιοκτήτης καί τό καράβι του ελέγοντο καί οι δύο « CORSAIRE ». Οι δέ δράσεις τους ονομάζοντο « GUERRE de COU–RSE ». Εις τίς λοιπές Λατινογενείς γλώσσες απεκαλούντο ως εξής. Εις τά Ιταλικά « CORSARO ». Εις τά Ισπανικά, αλλά καί εις τά Πορτογαλλικά τούς έλεγαν« CORSARΙO ». Εις τά Γερμανικά  « ΚΟRSΑR ». Εις τά Ολλανδικά

 « ΖΕΕROVER ». Εις τά Αλγερινά  « PIRAAT ».

Τά πλοία ‘Privateer’, τά καθ’ ημάς « Κουρσάρικα », ώφειλαν νά τηρούν τούς Κανόνας καί τάς Συνηθείας τού Πολέμου απαρεγκλίτως καί νά συμμορ-φούνται ακριβώς μέ τάς πρός αυτούς  δοθείσας εγγράφους Διαταγάς. Επιχει-ρώντας κατ’ αυτόν τόν τρόπον, εξομοιούντο μέ τά εν Πολέμω Τακτικά Στρα-τιωτικά Σώματα, οπότε αναντιλέκτως υπάγονται καί εις τό διά ταύτα καθιερω-μένον Δίκαιον τού Πολέμου. Η Καταδρομή εν Θαλάσση δύναται ευκόλως να μετατραπή εις ΠΕΙΡΑΤΕΙΑΝ. Ως εκ τούτου, πρός αποφυγήν καταχρήσεων,

ηξίωναν από τά Καταδρομικά Πλοία (PRIVAΤEERS) μίαν χρηματικήν εγγύ-ησιν. Το ποσόν τής οποίας ενδέχετο να  ορίζετο  υπό τών Διεθνών Συνθηκών, όταν η μία εκ τών Εμπολέμων Δυνάμεων εξέδιδε τα δικά της « Συγχωροχάρ-τια ».

Εις τό εξαίρετον βιβλίον, γραμμένον εις τήν Καθαρεύουσαν, η «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους », Τόμος  7^ος , Σελίς  110, τού  κορυφαίου Ιστορικού μας  Κωνσταντίνου ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ(1815-91), υπάρχει μία πλήρης ανα- τύπωσις ενός Διπλώματος Καταδρομής. Τούτον είχε εκδοθεί τήν 09-05-1821 υπό τής Καγκελλαρίας τής Ύδρας. Είναι γραμμένον εις δίστηλον διάταξιν, εις τά  Ελληνικά και δίπλα του ευρίσκεται η Ιταλική μετάφρασις του. Τό συνυπο-βάλλουμε με τά λοιπά σχετικά έγγραφα.

Πάντως, εξ αυτού  συνάγεται  ότι πρέπει νά υπήρχαν καί  άλλα παρόμοια  καί  από τίς άλλες Νήσους, διότι κατά τούς Επαναστατικούς  χρόνους πολλά  καράβια μας, ξέχωρα από τήν γενικήν ναυτικήν δράσιν κατά τήν οποίαν συμ-μετείχαν εντός τών  συγκροτημένων Μοιρών μας, διεξήγαγαν ανεξάρτητα καί από μόνα τους τον δικόν τους‘Guerre – de – Course’ έναντίον μεμονωμένων  Ξένων πλοίων.

Ήδη, κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας  οι ΄Ελληνες  επιχειρούσαν ως Κουρσάροι  υπό τήν κάλυψιν τής  σημαίας και των ‘Διπλωμάτων Καταδρομής’  διαφόρων  Χριστιανικών Κρατών και Ηγεμόνων, αναλόγως τών ιστορικών καί τών πολιτικών συνθηκών.

Τοιουτοτρόπως, εκτός από τόν πλούτον, απέκτησαν καί  πολύτιμον πολεμι-κήν  πείραν τήν οποίαν αξιοποίησαν κατά τήν Επανάστασιν τού 1821. Εις τήν Ελληνικήν Διπλωματικήν γλώσσαν περί τά τέλη τού 19^ου αιώνος, το ‘Lettre de Marque’  ερνηνεύετο ως ‘Δίπλωμα Καταδρομής’, όμως υπήρχε  και ένας άλ-λος πιό αρχαιοπρεπής όρος, « Καταγωγικόν Δίπλωμα ».

Δυστυχώς, οι Έλληνες και ως Πειρατές είχαν καταστεί μάστιγα μέσα εις τίς δικές μας Θάλασσες, προτού έλθει ο Ιωάννης ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ(1776-1831).  Ήδη  από τό 1827 η Επαναστατική Κυβέρνησις είχε αρχίσει νά δίνη ‘Διπλώ-ματα  Εθνικότητος’ εις τά Ελληνικά  πλοία. Οι  περιπέτειες εις τόν αιματο-βαμμένον Αγώνα τής Παλιγεννεσίας είχαν εκμηδενίσει τήν άλλοτε ακμάζου-σαν  Εμπορικήν Ναυτιλίαν μας καί είχαν φέρει τούς επιζήσαντες Θαλασσομά-χους μας εις φοβερήν ένδειαν. Πολλά καράβια ύψωναν Ξένες σημαίες διά νά επιβιώσουν, αλλά έτσι χειροτέρευαν τά Εθνικά συμφέροντα.

Η Κυβέρνησις προκειμένου  νά απαλλαγή  από τις  πιέσεις τών Ναυτικών

« ούς  απεγνωσμένους περί  τού ζήν », ηναγκάσθη νά τούς παραχωρή τά περι-βόητα ‘Καταγωγικά  Διπλώματα’, εις τήν ουσίαν νομιμοποιούσε τήν Πειρα-τείαν. Όμως αυτή η πολιτική απόφασις προκάλεσε τά παράπονα τών Ξένων Κυβερνήσεων καί τών Ναυάρχων τους.

Aπό τό 1825 ο Γάλλος Υποναύαρχος Ηenri Marie Daniel GAULTIER,

Κόμης  τού RIGNY (1782-1835), εις τίς  συχνές συναντήσεις πού είχε μέ τόν Διοικητήν τής Αμερικανικής Μοίρας τής Μεσογείου Commodore John RO–GERS (1773-1838), παρά τό ότι ήταν Φιλλέλην, κατέκρινε τους Έλληνες διά την Πειρατείαν  τους.

Ο  δέ Αμερικανός τού απήντησε :

« Η  Πειρατεία είναι  ένα εκ τών μέσων τά οποία έχουν απομείνει εις τούς Έλλη-νας. Η κοινή γνώμη θά τούς συγχωρήση διά τούτο ».

Eιρήσθω εν παρόδω, ότι η εν λόγω Μοίρα ήταν η πλέον ισχυρά Αμερικανι-κή Δύναμις εις ολόκληρον τόν κόσμον. Ήταν οργανωμένη γύρω από ένα πολύ μεγάλο“ Ship–of–the–Line–of–Battle ”,το‘North Carolina’, μαζί του είχε και τήν

φημισμένην Φρεγάταν τους ‘Constitution’, καθώς και πολλά άλλα μικρότερα.

Τόσην  προσοχήν  έδιναν προς τούς Μπαρουτοκαπνισμένους Έλληνες Αγωνι-στάς τής Ελευθερίας οι  οποίοι είχαν καταντήσει από τήν ένδειαν Πειρατές.

Ο De RIGNYεις τίς 24-10-1827 απέστειλε την αναφοράν του εις τό Υπουρ-γείον  του :

 « Αι Ελληνικαί Πειρατείαι έφθασαν εις τό απροχώρητον. Η  θάλασσα εκαλύφθη υπό  Πειρατών, λεηλατούν τά πλοία τής Γαλλίας καί τής Αγγλίας αίτινες έχυσαν το  αίμα των υπέρ εκείνων πρό μικρού μόλις ».

     Ο ‘πολύς καί ανεκδιήγητος’ Thomas COCHRANE(1775-1860) απεστά-λη από τήν Ελληνικήν Κυβέρνησιν πρός καταστολήν τών Πειρατών. Παρά τό ότι ο ίδιος είχε χρηματίσει και ‘Κουρσάρος’ εις τήν Χιλήν καί τήν Βραζιλίαν, καί εγνώριζε τίς τακτικές τους, περιορίσθη μόνον νά τούς απευθύνη νουθεσίες διά καλλιτέραν συμπεριφοράν. Tά Ελληνικά  πλοία τής εποχής δεν ήσαν κατά-γεγραμμένα εις επίσημα αρχεία, οπότε δέν γνωρίζουμε  τον ακριβήν αριθμόν τους. Υπολογίζονται περίπου  εις  350, τα 3/5 εξ αυτών ήσαν Υδραϊκά.

Όλα τά καράβια, ανεξαρτήτως Εθνικότητος, εις τήνν Ανατολικήν  Μεσό-γειον υπελογίζοντο περίπου εις 1.500. Από τά Ελληνικά, μόνον το 1/6  διέθε-ταν ανεγνωρισμένα Ναυτιλιακά Έγγραφα, τά υπόλοιπα ήσαν Πειρατικά. Η εξεύρεσις καί η πρόσληψις των Πληρωμάτων τους (τσουρμάριμα) εγένετο φανερά  εις τά νησιά μας. Οι άνδρες ήσαν θαλασσοδαρμένοι  και σκληροτρά-χηλοι Μαχητές πού επληρώνοντο μόνον μέ το μερίδιο τους από τά λάφυρα.

Τά διαπιστευμένα ‘Καταδρομικά’ ως επί τό πλείστον ήσαν Γαλιότες καί Μπρίκια  τών 22 πυροβόλων, τηρούσαν τρόπον τινά, τούς τύπους τών Διεθνών Κανόνων περί « Λαθρεμπορίου Πολέμου ». Εις την Σύρον  υπήρχε τό λεγό-μενον ‘Λειοδικείον’ καί  εκεί μετέφεραν ένα μέρος από τά φορτία  καί  τά λάφυρα  τους πρός διανομήν. Οι περισσότεροι χρηματοδότες των Κουρσά-ρικων διέμεναν εις την Σύρον και ενίοτε συνέβαινε νά είναι ταυτοχρόνως καί μέλη τού ιδιοτύπου αυτού Δικαστηρίου.

Αυτό είχε ιδρυθεί βάσει τού σχετικού Ψηφίσματος τού πρώτου Ελληνικού Συντάγματος, τής 15^ης Ιανουαρίου 1822  τής Εθνοσυνελεύσεως της Επιδαύ-ρου. Ωνομάσθη  « Θαλάσσιον Κριτήριον » καί σκοπός του ήταν η διανομή τών προϊόντων τού Κουρσέματος. Λείας πολέμου κατά το πολιτικώς ορθόν.

Ο Φαναριώτης Υπουργός Δικαιοσύνης Μιχαήλ ΣΟΥΤΣΟΣ (1784-1864) έγραψε εις τήν αναφοράν του πρός τόν νεοφερμένον  Ι. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΝ :

            «…  ούτε δικασταί υφίστανται, τό μόνον υφιστάμενον

                       Δικαστήριον είναι τό τών Λειών ” .

Πράγματι, ήταν τό πρώτον Δικαστήριον  εις τήν Ελλάδαν, τά άλλα, Αστικά καί Ποινικά,  ιδρύθησαν αργότερα. Ο  ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ διά νά τού προσδώ-ση μεγαλύτερον κύρος, συνέστησε τό ‘Ανώτατον Συμβούλιον τής Ανακρίσεως των  Αποφάσεων του  Θαλασσίου Κριτηρίου’. Αυτό απετελείτο από τέσσερα  Μέλη τού Υπουργικού Συμβουλίου τά οποία εδίκαζαν ως Εφετείον τίς Πρωτο-βάθμιες Αποφάσεις τού ‘Θαλασσίου  Κριτηρίου’ .

Επί πλέον μέ τό Ψήφισμα τής 8^ης Φεβρουαρίου 1829 εθέσπισε ότι  τό 1/3 τής Λείας περιέρχεται εις τό Κράτος. Τό 1/3 εις το ‘Καταδρομικόν’ πλοίον  μέ  τό  οποίον εξετελέσθη η ‘επιχείρησις’. Τό υπόλοιπον 1/3 μοιράζεται εις  ολόκ-ληρον τό Πλήρωμα τού Καταδρομικού, από τόν Πλοίαρχον  μέχρι τόν Ναυτό-παιδαν  αναλόγως τού μισθού τους.

Όμως, δεν θεωρείται ως Καταδρομική Επιχείρησις, ουδέ ως Παράνομος Πράξις, εάν  ένα Εμπορικόν πλοίον  προσβαλλόμενον  υπό Καταδρομικού πλοίου, τό νικήσει και  τό κυριεύσει. Τό κυριευθέν Καταδρομικόν πλοίον, συνήθως ανήκει  εις  εκείνον τό Κράτος, τού οποίου  τήν ιδίαν Σημαίαν φέρει καί τό Εμπορικόν  πλοίον  τό οποίον επεκράτησε τής μάχης. Τό Εμπορικόν ως επί  τό πλείστον  αποζημιούται υπό τού Κράτους αυτού.

Eις  το  Βασίλειον τής Αγγλίας κατά τόν Μεσαίωναν αυτό τό διαβόητον

“ Commission” (Νομικόν Έγγραφον, Διαταγή, Πιστοποιητικόν, Άδεια κ.λ.π) τό  εξέδιδε ο ‘Lord  High Admiral’. Τότε αυτό τό Υψηλόν Αξίωμα, δέν  ήταν  καθαρά Ναυτικός Βαθμός. Ήταν ένας βαρύγδουπος Τίτλος. Ο δέ  ίδιος δέν ήταν απαραιτήτως καί Ναυτικός. Επέβαλλε καί εισέπραττε τά λιμενικά τέλη, δασμούς, διόδια  κ.ο.κ. Εξυπακούεται ότι « απελάμβανε όλα τά συναφή δικαι-ώματα και προνόμια ». Συνηθέστατα ήταν ένα προσφιλές άτομον του Βασιλέ-ως ή ακόμη καί συγγενής αυτού. Συνήθως απέφευγαν  να πάνε μέ πλοίον.

Η  πρώτη φορά πού αναφέρονται οι λέξεις “ Letter of  Marque ” ήταν το 1293. Αργότερα τό εξέδιδαν εις τό Λονδίνον οι κλασσικοί “Lords of  the Admiralty”. Από  τήν εποχήν τήν οποίαν  η Αγγλία απέκτησε Αποικίες, τό  υπό μελέτην Έγγραφον μπορούσαν νά τό εκδίδουν καί οι Ναύαρχοι – Διοικη-ταί  εις απομεμακρυσμένες Βάσεις.

    Πολλάκις αναφέρεται καί ως  “Letter of  Mart”. H δευτέρα λέξις εις την Αγ-

γλικήν  γλώσσαν σημαίνει Αίθουσα Δημοπρασίας. Προφανώς διά νά υπενθυ-μίζουν ότι εκεί τό“ Vice Admiralty Court ” αποτιμούσε τίς αξίες τών καταληφ-θεισών Λειών Πολέμου και προέβαινε εις τούς Πλειστηρισμούς αυτών.

     Επίσης αναφέρεται και ως “ Letter of Reprisals ”. H  δευτέρα λέξις σημαί-νει  αντίποινα ή αντεκδίκησις. Προφανώς διά νά καταδείξουν εις τόν εχθρόν ότι μέ τόν ίδιον τρόπον τόν τιμωρούν, διά τις ζημίες πού τους έχει προκαλέσει. Τά ‘ταξείδια’ μέ τά Κουρσάρικα ήσαν πολύ κερδοφόρα. Ακόμη καί διά τούς ταλαιπώρους Ναυτικούς, διότι  εισέπρατταν τά μερτικά τους από τίς διανομές τών λειών. Επομένως, προτιμούσαν νά μπαρκάρουν μέ αυτά, παρά μέ τά επί-σημα Πολεμικά.

Τό 1778,  μεσούντος τού  Πολέμου μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας καί τών Αμερικανών πού εμάχοντο διά τήν Ανεξαρτησίαν τους (1776-83) , υπήρχαν Βρετανικά ‘Privateers’τά οποία ήσαν εφοδιασμένα με τά‘Letters of  Marque’.

Όμως, το Ναυαρχείον αυτά τούς τά είχε χορηγήσει διά χρήσιν εναντίον μόνον τών Αμερικανών. Αλλά αυτά είχαν καταλάβει καί Γαλλικά Εμπορικά πλοία. Οπότε  το Ναυαρχείον απεφάσισε ότι αυτά τα τελευταία, δικαιωματικά καί βάσει τού Νόμου ανήκαν εις αυτό. Επιπροσθέτως, τούς αφήρεσε και το « Δίπ-λωμα Καταδρομής » διά πράξεις  ωμότητος και  κακομεταχειρίσεως !!!!!!!!

     Πρό πολλού  εγένετο παραδεκτόν ότι η Καταδρομή δέν είναι τίποτε άλλο παρά  ένα είδος Πειρατείας. Ως εκ τούτου,πλείσται Δηλώσεις Ουδετερότητος

περιέχουν αυστηρούς όρους οι οποίοι απαγορεύουν εις τά Ουδέτερα Κράτη νά

δέονται καί νά λαμβάνουν Καταγωγικά Διπλώματα από οιανδήποτε Εμπόλε-μον Δύναμιν.

     Το ‘Κούρσεμα’ έχει ως άμεσον σκοπόν τήν βιαίαν αρπαγήν ξένης περιουσί-ας καί ιδιοποίησιν αυτής. Μέ λίγα λόγια, προσομοιάζει πάρα πολύ μέ την ΠΕΙ-ΡΑΤΕΙΑΝ. Διά τούτο οι  Κουρσάροι (Καταδρομείς) εξομοιούνται  πρός τούς

ΠΕΙΡΑΤΑΣ. Εφ’ όσον δέν τηρούν τους ‘Εν Πολέμω Κανονισμούς Περί Κα-ταδρομής’. Φυσικώ τώ λόγω, να επισύρουν εναντίον τους τάς ιδίας μέ εκεί-νους Ποινάς.

              Τοιουτοτρόπως, εξομοιούνται προς τούς Εγκληματίας Πειρατάς όταν

διαπράττουν τά κάτωθι Αδικήματα :

1=  Οσάκις Καταδρομικά πλοία εξασκούν τήν Καταδρομήν άνευ τών Νομί-μων  Καταγωγικών Διπλωμάτων.

2=  Οσάκις η Καταδρομή εξακολουθεί καί πέραν τής οριζομένης καί αναγρα-φομένης προθεσμίας εις τό ως άνω Δίπλωμα τους. Ή μετά τήν λήξιν του Πολέ-μου. Ή μετά τήν αφαίρεσιν τού Καταγωγικού Διπλώματος τους.

3=  Οσάκις οι Καταδρομείς δέχονται Διπλώματα καί από τά δύο Εμπόλεμα Κράτη.

4=  Οσάκις οι Καταδρομείς οικειοποιούνται τά Λειϊσθέντα πλοία καί  τά εμπο-ρεύματα παρανόμως.

5=  Εάν οι δεχόμενοι Καταγωγικά Διπλώματα παρά πλειόνων Συμμαχικών Κυ-βερνήσεων, πρέπει νά τούς εξομοιώνουν πρός τούς Πειρατάς. Ως ορθοτέρα θε-ωρείται  η άποψις τού Bαρωνέτου Sir Robert Joseph PHILLIMORE (1810-

 

85). Δηλαδή αυτού τού είδους οι Καταδρομείς, ναί μέν παραβαίνουν τούς Κανόνας περί Καταδρομής, αλλά αυτού τού είδους η  παράβασις τους, δέν δικαιολογεί τήν εξομοίωσιν αυτών πρός τούς Πειρατάς.

   { Σ.Σ. Ούτος υπήρξε Βουλευτής και ο τελευταίος Δικαστής του « Ηigh Court

             of Admiralty », τό οποίον κατηργήθη τό 1875, μετά από 400 χρόνια}.

 

6=  Εάν η Καταδρομή εγένετο κατόπιν Αδείας μιάς άλλης Ξένης Κυβερνήσε-ως, παρά την άρνησιν τής Κυβερνήσεως τών Καταδρομέων.

7=  Εάν δέν συμμορφώνται πρός τούς Κανόνας μέ τάς συνηθείας τού πολέμου

καί  παραλείπουν νά παρουσιάσουν τά καταληφθέντα ενώπιον τού Δικαστη-ρίου τών Λειών.

 

     Εν κατακλείδι, οι πλείστοι τών συγγραφέων γνωμοδοτούν ότι η Καταδρομή δέν  δύναται νά  ασκηθή ειμή μόνον εν Ανοικτή Θαλάσση καί εν ταίς Θαλασ-σίοις  Ύδασι  τών Εμπολέμων Κρατών.Εξασκουμένη εν τοίς Ποταμοίς, λαμβά-νει χαρακτήραν ΠΕΙΡΑΤΕΙΑΣ.

     Πολλαί  εκ τών  Συνθηκών περιέχουν τον Όρον ότι τά Εμπόλεμα  Κράτη δέν θά  επιτρέψουν εις τούς  Υπηκόους τους νά δεχθούν Καταγωγικά  Διπλώ-ματα παρ’ οιασδήποτε Δυνάμεως.

                                               ————————–

                                 Σύντομον  Ιστορικόν της Καταδρομής

                                 ———————————————–

Η ιστορική αρχή της Καταδρομής (το καθ’ ημάς Κούρσεμα) ανάγεται εις χρόνους αρχαιοτάτους,από τήν εποχήν των Ιστίων καί τού Κωπήρος Ναυτικού.

Ιδιαίτατα, ήταν τό σύνηθες μέσον τού κατά Θάλασσαν Πολέμου εις τάς κλεισ-τάς θαλάσσας καί δή τής Μεσογείου. Ιδίως κατά τόν  Μεσαίωναν ελυμαίνετο η Πειρατεία  καί οι έμποροι ηναγκάζοντο νά παραπέμπουν τά καράβια τους  δι’ άλλων καταλλήλως εξωπλισμένων.

Tούς χρόνους των Ανακαλύψεων και της Αναγεννήσεως, εβελτιώθησαν κα-τά  πολύ τά οικονομικά  τών Ευρωπαϊκών Χωρών και φυσιολογικά ηυξήθησαν

καί τό εμπόριον καί αι θαλάσσιαι μεταφοραί. Τά κατ’ εξοχήν Ναυτικά Κράτη, ιδίως τά πλούσια Ιταλικά, δηλαδή Genova, Venezia, Amalfi, Pisa, ακόμη και η Τουρκία, καί της ειρήνης υπαρχούσης, ηυνόουν την Πειρατείαν εναντίον των εχθρικών Χωρών πρός αυτά. Οπότε η λέξις Καταδρομή κατήντησε σχεδόν συ-νώνυμος μέ τήν Πειρατείαν.

Οι Ιππόται τής Δύσεως θεωρούσαν τήν θάλασσαν ως αρχήν τού Πολεμικού τους Σταδίου. Επομένως, θεωρούσαν απαραίτητον και τήν Καταδρομήν έναν-τίον  τών πλοίων τής Τουρκίας. Ο σπουδαίος Γενοβέζος Ναύαρχος Αndrea DORIA (1466-1560), υπήρξε μέγας Καταδρομεύς πλουτίσας από τίς επιθέσεις του  εναντίον τών Τουρκικών Εμπορικών πλοίων.        

 

Aπό τήν πλευράν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μεγάλοι Κουρσάροι ανεδείχθησαν : O Χαϊρεδίν Μπαρμπαρόσας, o Toυργκούτ-Ρεϊς, ο Ουλούτς-Αλής κ.α. Ταυτοχρόνως ήσαν καί Ναύαρχοι τού Τουρκικού και τού Αιγυπ-τιακού Στόλου.

Τήν εποχήν τών Ιστιοφόρων το Κούρσεμα εν καιρώ πολέμου  κατήντησε επικερδής επιχείρησις εκ τών σοβαρωτέρων. Εκ τού Ναυτικού Κώδικος τού  Γάλλου Υπέρ-Υπουργού Jean Baptiste COLBERT (1619-83)καθώς καί των σχετικών Συμβολαίων της εποχής, σαφώς αποδεικνύονται οι διανομές τών κερδών μεταξύ τού Κράτους, του Πλοιοκτήτου καί τών Πληρωμάτων των πλοίων ‘Privateers’.

Το « Guerre de Course » (εις τά Γαλλικά) έφθασε εις τό αποκορύφωμα του κατά τούς πολέμους εις τήν Θάλασσαν τής Καραϊβικής, ιδίως εις τό σύμπλεγ-μα των Νήσων Αντιλλών, μεταξύ Βρετανών, Ισπανών, Ολλανδών, Γάλλων. Ακόμη χειρότερα κατά τους λεγομένους ‘Γαλλικούς Πολέμους’, οι οποίοι διακρίνονται εις τής‘Επαναστάσεως 1793-1802’ και εις τούς ‘Ναπολεοντείους 1803-15’.

      Η υπεροχή του Βritish Royal Navy ήταν αδιαφιλονίκητη, η Γαλλία ηναγκά-σθη να καταφύγη εις τον δικόν της έντονον « Guerre de Course ». Η ναυτική ικανότης των Γάλλων Κουρσάρων ήταν αξιοθαύμαστος. Η δέ τόλμη τους έφ-θανε  μέχρι παραφροσύνης. Μέ πλοιάρια μέχρι εκτόπισμα 20 τόννους, και έτι μικρότερα,  ελλόχευαν εις τά παράλια της Αγγλίας τήν εποχήν πού θεωρούσαν πλέον ευνοϊκήν, από τόν Οκτώβριον έως τον Απρίλιον  !!! Εν μέσω της μανίας του Ατλαντικού έπιπταν εναντίον των Βρετανικών νηοπομπών πού συνόδευαν Φρεγάτες καί  Κορβέττες. Ενεργούσαν εμβολήν εις τά Εμπορικά πλοία και κα-τόπιν μυθικών και αγρίων μαχών τά κυρίευαν.

Το 1770 μετά τήν καταστροφήν τών Τούρκων εις τό Τσεσμέ, οι Ψαριανοί

και οι Κάσσιοι Καταδρομείς θαλασσοκρατούσαν από τον Ελλήσποντον από τήν Συρίαν καί τρομοκρατούσαν όλα τά Τουρκικά  παράλια.

——————————

Η Κατάργησις της Καταδρομής

                                   —————————————–

     Από πολλού χρόνου επεδιώκετο η κατάργησις της Καταδρομής (Κουρσέ-ματος). Πλείσται  απόπειραι  εγένοντο πρός τούτον. Όμως, τότε δέν κατέστη δυνατόν διά τρείς λόγους. 1) Ένεκα της αρνήσεως του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας καί  Ιρλανδίας.  2) Λόγω τών Συνθηκών τάς οποίας είχαν υπογράψει μεταξύ των αντίπαλα Κράτη. 3)  Διότι ορισμένα Ευρωπαϊκά Κράτη είχαν ήδη εκδόσει Μονομερείς Δηλώσεις ή Διακηρύξεις σχετικώς με τήν Καταδρομήν.

Δικαίως ελέγετο, ότι τό « Απαραβίαστον τής Ιδιωτικής Περιουσίας εν Θαλάσση » ώφειλε νά είναι μία εκ των κυριωτέρων Αρχών του Διεθνούς

 

Ναυτικού Δικαίου.

Τήν 16^ην Απριλίου 1856, εγένετο Συνέδριον εις Παρισίους τό οποίον εξέδο-σεν μίαν Διακήρυξιν η οποία ώριζεν ως Αρχήν τού Διεθνούς Δικαίου τόν εξής Κανόναν : « Η Καταδρομή Καταργείται και Παραμένει Κατηργημένη ».

Aι  ακόλουθαι Δυνάμεις τήν συνυπέγραψαν :

Ηνωμένον Βασίλειον, Γαλλία, Ρωσσία, Πρωσσία, Αυστρό-Ουγγαρία, Τουρκία, Βασίλειον  τής Σαρδηνίας.

      Μεταγενεστέρως, προσυπέγραψαν καί αι λοιπαί :

Ελλάς, Βέλγιον, Δανιμαρκία, Ιαπωνία, Κάτω Χώραι, Πορτογαλλία, Σουηδία, Νορβηγία, Ελβετία, Αργεντινή, Βραζιλία, Γκουαδεμάλα, Περού, Χιλή, Ισημε-ρινή  Χώρα, Ιαπωνία, Περού, Αϊτή.

    Η  Ισπανία, το Μεξικό καί αι Ηνωμέναι Πολιτείαι, ηρνήθησαν νά προσχω-ρήσουν. Η τελευταία όχι από αποδοκιμασίαν ή άρνησιν τών Όρων του κειμέ-νου. Απεναντίας, δεν τούς εύρισκαν επαρκείς και αυστηροτέρους. Είχαν  προ-τείνει κατά τάς συζητήσεις τήν ολοτελήν καί ανεπιφύλακτον κατάργησιν του

« Δικαιώματος τής Αλώσεως τής Ιδιωτικής Περιουσίας εν Θαλάσση ». Δηλαδή, τήν ξεκάθαρην καθιέρωσιν της ‘Αρχής τού Απαραβιάστου ’. Συνεπώς, η Διακή-ρυξις αύτη ισχύει μόνον δι’ όλας τάς Δυνάμεις πού έχουν υπογράψει, ακόμη καί δι’ όσας πρόκειται νά τήν υπογράψουν εις τό μέλλον.

     Εν τούτοις, η Καταδρομή δέν δύναται να θεωρηθή  ως Κατηργημένη. Εάν εγερθή πόλεμος μεταξύ δύο Δυνάμεων πού έχουν υπογράψει την Κατάργησιν αυτής και η μία εξ αυτών συμμαχήσει μέ άλλην Δύναμιν πού δέν έχει προσχω-ρήσει εις τήν Διακήρυξιν τής 16^ης Απριλίου 1856, τί θά γίνη ???

    Εφ’ όσον δεν έχουν υπογράψει όλαι αι Δυνάμεις την Κατάργησιν άνευ εξαι-

ρέσεως, δέν είναι δυνατόν να θεωρήται ως Κατηργημένη η Καταδρομή εν Θα-λάσση.

      Mετά την Διεθνήν Σύμβασιν τών Παρισίων το 1856, καί την « κατάργησιν

τρόπον  τινά τού Νομίμου Κουρσέματος », εσυνεχίσθησαν αι Καταδρομαί, μέ κάπως διαφορετικούς όρους. Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον, τήν επιχειρούσαν πλέον μόνον τα κανονικά Πολεμικά των συμβαλλομένων Κρατών.

Επίσης, μπορούσαν νά εκτελέσουν τάς Καταδρομάς καί τρία άλλα είδη καραβιών, εφ’ όσον είχαν υποστεί κάποιες μετασκευές και τροποποιήσεις.

Όπως, τά Εξωπλισμένα Εμπορικά, αλλά υπό τήν  διακυβέρνησιν Μαχίμων Αξιωματικών καί μέ Κατώτερα Πληρώματα τού Πολεμικού Ναυτικού. Αυτά ήσαν τά λεγόμενα « Commerce Raiders » (Eπιδρομικά  Ναυτιλίας).

Παραλλήλως επιχειρούσαν καί τά « Surface Raiders » (Επιδρομικά Επιφα-νείας), αυτά ήσαν καμουφλαρισμένα ως αθώα Φορτηγά.

Τό τρίτο είδος ‘Πολεμικών  Κουρσάρικων’ τά ονόμαζαν « AuxiLiar  Cru–isers » (Βοηθητικά Καταδρομικά).

Αυτά τά πλοία έδρασαν  κατά τίς  τελευταίες δεκαετίες του 19^ου αίωνος. Εν

 

συνεχεία  εις  τόν  « Μεγάλον Ευρωπαϊκόν Πόλεμον 1914-18 », έτσι έλεγαν τότε τον Α΄Π.Π. καθ’ όσον δέν εγνώριζαν ότι θά τους προκύψη  καί ο Δεύτε-ρος.  Αργότερα καί  εις τόν Β΄Π.Π. τα ως άνω περιγραφέντα τρία ‘Πλοία Κα-ταγωγής’ έδρασαν πολύ περισσότερον.

Κατά τον 1^ον Π.Π. η εμφάνισις και η τελειοποίησις τού Υποβρυχίου ήνοι-ξαν  νέας προοπτικάς εις το “ Guerre de Course ”. Από τά τέλη του 1916 τά Γερμανικά  U–BOOTS, άνευ περιορισμών, επέφεραν μεγάλας ζημίας εις το Θαλάσσιον Εμπόριον των Χωρών της λεγομένης ‘ΑΝΤΑΝΤ’.

     Οι Κουρσάροι καί  τά Πιστοποιητικά της Ασυλίας τους ήταν μία πολύ θλι-βερά κατάστασις διά τούς ανθρώπους οι  οποίοι  αγαπούν τίς Ελευθερίες των Θαλασσών, πού διήρκεσε αιώνες. Είτε λέγονται Corsaires, Privateers, Pirates, Rovers, Filibusters, Koυρσάροι, Buccaneers, Corsarios κ.ο.κ. έχουν γραφεί αναρίθμητα βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, κείμενα, άρθρα, μελέτες, σενάρια, κινηματογραφικά  έργα κ.λ.π.

     Σχετικές διδασκαλίες εγένοντο εις τίς Ναυτικές Σχολές εις όλον τόν κόσ-μον. Γύρω εις τά 1900 εις τήν ημετέραν Σ.Ν.Δ. ο εξαίρετος Ανθυποφροντιστής  ΚΑΨΑΜΠΕΛΗΣ Βασίλειος Β.Ν. (1866-1929), τούς εδίδασκε Διεθνές Ναυ-τικόν Δίκαιον, και μέρος αυτού, την ‘Καταδρομή εν Θαλάσση’. Ο βαθμός του

ήταν ο αντίστοιχος του σημερινού Ανθυποπλοιάρχου Οικονομικού. Επιφανής Πειραιώτης, λόγιος, συγγραφεύς, λογοτέχνης, δημοσιογράφος κ.ο.κ.

 

 

                                                      Τ   Ε  Λ  Ο  Σ

 

 

06-12-2023

 

 

 

Συνημμένα :  τρία (3).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                        Β   Ι   Β  Λ  Ι  Ο  Γ  Ρ  Α  Φ  Ι  Α                                                                    

                                     ——————————————–

1) ‘History of the Navy of the U.S.A.’του James Fenimore Cooper, Esquire

Richard Bentley LTD. (Publisher to her Majesty),London,   1839.

2)  ‘A History of American Privateers and Letters of Marque’.  George   

                                                           Coggeshall, C.T.Evans, N.York, 1856 .

3)   ‘The Naval History of Great Britain’, του William James,Richard

Bentley Ltd , London ,  1859    

4)   ‘Sailor’s Word Book – Dictionary of Nautical Terms’,του Αdmiral

                                                      William Henry SMYTH, London  ,  1867

5)   ‘The British Fleet’,του Commander Charles N. Robinson ,

George Bell  &  Son Ltd , London  , 1895.

6)   ‘The Influence of Sea Power upon the French Revolution and Empire

            1793-1812’, του Captain A.T.Mahan ,Sampson Low, Marston

& Co. LTD,  London , 1893

7)  ‘A History of American Privateers’. του  Edgar S. Maclay, N.York

1. Appleton ,   1899  

8)  ‘Nelson and his Times’. του Rear Admiral-Lord Charles Beresford,

Harmsworth Bros, London,  1900.

9) ‘Manuel d’ Histoire Maritime de la France’,του Johammes Tramond

&  Augustin Challamel, Librairie Maritime et Coloniale , Paris ,   1916.

10) ‘Navies in History’, του Clark G.Reynolds = Naval Institute Press

Annapolis ,    1908.

11) ‘‘The Wonder Book of the Navy’, του Harry Golding ,Ward & Lock

& Co. LTD, London,    1922

12)   ‘Our Navy for a Thousand Years’, του Rear Admiral Sir S. Eardley

Willmott  & Sampson Low, Marston & Co. LTD , London ,       1925.

13)   ‘ΟΜΝΟ  Oxford Universal Dictionary Illustrate’. William Little

Caxton  Publishing Co. London .  1933.

14)   ‘The Majesty’s Ships and their Forbears’,του Cecil King,Studio

Publications , London ,     1940 .

15)   ‘A History of Private Armed Vessels out of Baltimore during the War of    

           1812’, του John Philips Cranwell & William Bower Crane,

W.W.Norton & Co. N.York ,    1940

16)   ‘Tom Boyle-Master Privateer’, του Fred Hopkins Jr.,Tidewater

Publishers, Centerville MD ,     1976 .

17)   ‘Οxford Dictionary Companion to Ships and the Sea’,του Peter

                                                 Kemp, Oxford University Press  ,          1976

18)    ‘Marine Encyclopaedic Dictionary’, του Eric Sullivan , Gulf

Publishing Ltd , Valletta ,    1980

 

19)    ‘Harbottle’s Dictionary of Battles’, του  George Bruce ,

                                                Van Nostrand Reinhold Co. , N.York ,  1981

20)   ‘Privateers of the War of 1812’, του John McManemin ,

privately Printed , Spring Lake N.J. , 1992.

 21)  ‘Chambers Dictionary of  World History’,του Bruce P.Lenman,

                                  Chambers Harrap Publishers Ltd , Edinburgh ,   1993 

 22)  ‘Splintering the Wooden Wall-The British Blockade of the U.S.A.

        1812- 15’, του Wade G.Dudley,Institute Press, Annapolis MD,  2002 .

23)   ‘1812 : The War that Forged a Nation’, του Walter Borneman,

Harper Collins  L.t.d, N.Y.,  2005 .

24)   ‘The Civil War of 1812 American, British Subjects, Irish Rebels    

           and  Indian Allies’,του Alan Taylor Alfred A.Knopf , N.York, 2010 .

25)   ‘How Britain Won the War of 1812 – The R.N. Blockades the U.S.A.

              1812-15 ’, του Brian Arthur, Boydell  Press, Suffolk U.K. ,    2011 .

26)   ‘Perilus Fight – America’s Intrepid War with Britain on the High Seas,  

         1812-15’, του Stephen  Budiansky ,Alfred Knopf , N.York  ,      2011 .

27)   ‘The War of 1812 – Conflict for a Continent’, του J.C.A.Stagg,

Cambridge University Press , Cambrigde ,   2012 .

28)  ‘Privateers  or  Corsairs’, του  Ηλία Μεταξά , Πειραιεύς ,

(υπό έκδοσιν) ,     2022

29)  ‘Nαυτικοί Βαθμοί και Στολές-Ιστορία και Παράδοση’,του Ηλία

                                                  Μεταξά , Πειραιεύς (υπό έκδοσιν)      2023.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ  ΣΥΝΤΑΚΤΟΥ αντί  ΕΠΙΛΟΓΟΥ

————————————————————–

Η συγγραφή του ανά χείρας πονήματος εβασίσθη εις πολύ μεγάλον ποσοσ-τόν εις την ξένην Βιβλιογραφίαν. Κατά  κύριον λόγον εις την Αγλικήν, δευτε-ρευόντως εις την Γαλλικήν, Ελληνικήν, Ιταλικήν, Ισπανικήν κ.ο.κ. Επομένως η  oφειλή του συγγραφέως εις αυτές είναι τεραστία.

Ενδεχομενως, εις μίαν τόσον πολυσέλιδην εργασίαν και παρά την μεγάλην προσπάθειαν, θα έχουν ξεφύγη κάποια λάθη  ή θα έμειναν κάποια  κενά, αυτά βαρύνουν μόνον τον συγγραφέαν. Παρακαλούμε  όπως η ευσύνοπτος παρου-σίασις του παρόντος να κριθή με επιείκειαν.

Eιρήσθω εν παρόδω, ότι είναι  βεβαιωμένον ότι  η Αγγλική γλώσσα διαθέ-τει περίπου  400.000 λέξεις. Ο Άγγλος Geoffrey CHAUCER (1340-1400), ή-ταν Ποιητής και Συγγραφεύς, το επίθετον του προφέρεται « Τσώσερ ». Θεω-ρείται ως ο πρώτος που καθιέρωσε την Λαϊκήν Διάλεκτον της περιοχής EAST MIDLAND, ως τα Μεσαία (Μεσαιωνικά)Αγγλικά. Ως εκ τούτου τον αποκα-λούν ως « Πατέρα της Αγγλικής Λογοτεχνίας και Ποιήσεως. Διέθετε μεγάλην μόρφωσιν, παραλλήλως ήταν και Δημόσιος Λειτουργός. Διπλωμάτης, Αυλι-κός, Γραφειοκράτης, Βουλευτής. Εις την Αγγλίαν της εποχής του κυριαρχού-σαν τα Αγγλό-Νορμανδικά Γαλλικά και τα Λατινικά. Ο ίδιος εις τα χειρόγρα-φα του χρησιμοποιούσε περί τις 2.000 λέξεις. Το πλέον γνωστόν έργον του εί-ναι “ The Canterbury Tales”.

Αργότερα, ο πασίγνωστος  William SHAKΕSPEARE (1564-1616) χρη-σιμοποιούσε τον ‘μεγάλον’ αριθμόν των 20.000 λέξεων!!!

Μετέπειτα, ένας άλλος Άγγλος ποιητής, ο John ΜΙLΤΟΝ(1608-74), εχρη-σιμοποίησε εις τα έργα του μόνον 8.000 λέξεις  !!!!!!!

Επειδή είμεθα συνεπείς προς τις ιδέες μας, γράφουμε εις την γλώσσαν της δικής μας γενεάς. Αλλά κυρίως διά να υπενθυμίζουμε εις τον αναγνώστην ότι αυτή είναι η αληθινή, η σωστή Ελληνική γλώσσα και θα παραμένη  ζωντανή εις το διηνεκές. Εμείς ως νέοι αγωνισθήκαμε διά να την μάθουμε. Ως εκ τού-του δεν την αλλάζουμε με τα Ελλαδικά, τα οποία δυστυχώς σήμερα  χρησιμο-ποιούν  οι περισσότεροι.

Τα θέματα και τα κεφάλαια ετέθησαν με ιδιαιτέραν προσοχήν εις  χρονο-λογικήν  και εννοιολογικήν σειράν (κατά το δυνατόν) ώστε  να μή δυσκολεύ-σουν εκείνους που δεν είναι εξοικειωμένοι με τα  ναυτικά  πράγματα.

Ενδεχομένως κάποιες λεπτομέρειες ή  ημερομηνίες να διαφέρουν από πηγήν εις  πηγήν. Ακόμη και να  αλληλοαναιρούνται ή να αλληλοεπικαλύπτονται. Ό-μως εκρίθη ορθόν να  μην ελαττωθή ο όγκος των ανευρεθέντων στοιχείων και σκοπίμως τα παραθέτουμε  όλα προς πληρεστέραν  ενημέρωσιν και αξιολόγη-σιν  από τον ίδιον τον αναγνώστην.

Εξυπακούεται, ότι ο γράφων δεν είναι εκείνος ο οποίος θα κρίνη εάν επέτυ-

χε ή όχι του επιδιωχθέντος σκοπού. Το μόνον το οποίον δύναται ευσυνειδήτως να  διαβεβαιώση τον αναγνώστην, είναι ότι κατέβαλε πάσαν δυνατήν προσπά-θειαν, όπως αναζητήση, διασταυρώση και καταγράψη την αλήθειαν και  την ορθότηταν, ίνα παρουσιάση τα υπό θεώρησιν Ιστορικά Γεγονότα εις την πραγ-ματικήν αυτών υπόστασιν.

Παραβλέποντες  τις παντοειδείς δυσκολίες επί 20 έτη, παραδίδουμε το πα-ρόν πόνημα, προϊόν των μικρών μας δυνατοτήτων εις την κρίσιν του αναγνώ-στου. Ως  γνωστόν ουδεμία εργασία είναι απηλλαγμένη αδυναμιών, λαθών  ή κενών.  Επικαλούμεθα οιανδήποτε  καλοπροαίρετην  και επιεικήν  παρατήρη-σιν, υπόδειξιν, συμπλήρωσιν με νεώτερα  ή  επιπρόσθετα  στοιχεία.

Η συνεισφορά σας  εις την διόρθωσιν των ημαρτημένων θα εκτιμηθή ιδιαί-τατα και θα ληφθή υπ’ όψιν.

 

’Ευχαριστούμε ’εκ των  προτέρων,

 

’Εν  Πειραιεί  τη  6^η  Δεκεμβρίου  2023

 

‘ Υμέτερος ,

’Ηλίας  ΜΕΤΑΞΑΣ  

Προϊστάμενος Οικονομικός ’Αξιωματικός E.N. (συντ.)