Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΚΟΥΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ Του Υποστρατήγου ε.α. Α. ΖΑΧΟΥΛΑ
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΚΟΥΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΕΙ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Του Υποστρατήγου ε.α. Α. ΖΑΧΟΥΛΑ
Οικονομολόγου, Προέδρου ΕΑΑΣ Νομού Λαρίσης
Το καλοκαίρι του 1994 είχα την τύχη να συμμετάσχω σε μία οκταμελή ομάδα ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών και να ταξιδέψω επί 20 ημέρες στην απέραντη Ρωσία.
Η διάθεση ενός μικρού αεροσκάφους από το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας μας επέτρεψε να επισκεφθούμε τις μεγαλύτερες πόλεις και να γνωρίσουμε περιοχές από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Σιβηρία.
Η απέραντη Ρωσική Αυτοκρατορία εκτείνεται σε 20 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλ. από την Βαλτική μέχρι τον Ειρηνικό και από την Αρκτική ως τη Μαύρη Θάλασσα.
Στην απέραντη αυτή χώρα ζει ένας πληθυσμός 280 εκατομμυρίων κατοίκων, ένας Χριστιανικός Ορθόδοξος λαός, με τη δική του όμορφη κουλτούρα, που ξέρει να υπομένει, να καρτερεί τη βελτίωσή του και να ελπίζει σε ένα καλύτερο κόσμο.
Ο 21ος αιώνας σφράγισε την ψυχροπολεμική εποχή του παρελθόντος και συγχρόνως άνοιξε μια νέα περίοδο στη σύγχρονη ιστορία με νέους στόχους, καινούργιες επιδιώξεις και πρωτόγνωρες αντιλήψεις από τους λεγόμενους ισχυρούς του πλανήτη.
Στις ΗΠΑ πληθαίνουν τα γεράκια που υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να αναλάβουν αυτοκρατορικό και συγχρόνως ιμπεριαλιστικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός παγκόσμιου συστήματος με ηγεμονική δύναμη την ίδια.
Η 11η Σεπτεμβρίου αποτελεί την αφορμή για την αλλαγή της διάστασης που έχει σχέση με την αντιπαράθεση ΗΠΑ, Ενωμένης Ευρώπης, Ρωσίας, Κίνας.
Το πρόγραμμα των γερακιών συμβούλων του Προέδρου Μπους άρχισε με πόλεμο στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ και ίσως έχουν την ίδια τύχη το Ιράν, η Συρία, η Βόρειος Κορέα, η Σαουδική Αραβία, η Υεμένη και θα έπεται συνέχεια.
Οι ίδιοι σύμβουλοι, σε μια βίλα στις όχθες της λίμνης του Κόμο, εξέθεσαν το πρόγραμμα της Ουάσιγκτον, με το οποίο θα αλλάξει ο ρους της ιστορίας, θα συγκεντρώσει όλη την ενέργεια του πλανήτη στα χέρια μιας και μόνο υπερδύναμης, σε ένα διεθνές περιβάλλον, ώστε να καταστήσει απέλπιδα την αντίσταση οιασδήποτε άλλης μεγάλης χώρας.
Ακόμη και οι συντηρητικοί διανοούμενοι της Αμερικής πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ είναι ήδη μια ηγεμονική δύναμη στον πλανήτη και απλώς, ο κίνδυνος σήμερα δεν είναι πλέον η κομμουνιστική ΕΣΣΔ, αλλά η διατήρηση ενός παγκόσμιου συστήματος, που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, η αναχαίτιση μιας νέας τυχόν υπερδύναμης και η προστασία σημείων – κλειδιών για τα αμερικανικά συμφέροντα, όπως η Ευρώπη, η Νοτιοανατολική Ασία και η Μέση Ανατολή.
Η απουσία μιας δεύτερης μεγάλης υπερδύναμης, μετά και την κατάρρευση της κοινωνικοοικονομικής δομής της Ρωσίας και η εξάρτηση της Ευρώπης στο άρμα των ΗΠΑ συνηγορούν και επιταχύνουν σήμερα την παραπάνω επιδίωξη της Αμερικής.
Η Ρωσία από το 1992 άρχισε δειλά-δειλά να συνέρχεται. Η οικονομία της, μετά και τις θεσμικές αλλαγές στο πολιτικοοικονομικό της σύστημα σταθεροποιείται και η ανάπτυξη με ρυθμό 6-8% τα τελευταία τρία χρόνια ετησίως, την ευθυγραμμίζουν πλέον με τις οικονομίες των ανεπτυγμένων χωρών.
Η δημοκρατική Ρωσία αποτελεί πλέον αναπόσπαστο τμήμα του σύγχρονου παγκόσμιου γίγνεσθαι.
Η πολιτική αρκούδα άρχισε να δυναμώνει και να στέκεται δυναμικά στα πόδια της. Στα επόμενα τρία χρόνια θα παράγει οκτώ εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο ημερησίως. Οι πηγές του φυσικού αερίου είναι ανεξάντλητες και η Ρωσία γίνεται πολύ γρήγορα η δεύτερη χώρα στον κόσμο παραγωγής πετρελαίου και η πρώτη στην παραγωγή φυσικού αερίου.
Σύμφωνα με την ανάλυση των «Astra-Times» η Ρωσία μετά την ολοκλήρωση κατασκευής των λιμανιών και των πετρελαϊκών της αγωγών, στην επόμενη πενταετία, θα καλύπτει πλήρως τις ανάγκες καυσίμων τόσο της Ιαπωνίας και της Κίνας, όσο και της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Ο Πρόεδρος Πούτιν στη Γένοβα διεκδίκησε ήδη τη θέση της Ρωσίας στην ομάδα των G8. Έχει να τους προσφέρει, εκτός από την ενέργεια και την τεχνογνωσία που χρειάζονται οι περισσότερες από αυτές για τη συμμετοχή τους στην εκμετάλλευση του διαστήματος.
Το ΝΑΤΟ συζητά πλέον, σε στενή συνεργασία με τη Ρωσία, όλα τα σοβαρά θέματα που προκύπτουν και η θέση της αναβαθμίζεται και αποκτά ισότιμη μεταχείριση με τα 19 κράτη-μέλη. Στο εξής θα προτείνει, θα διαπραγματεύεται και θα συζητά στρατηγικά ζητήματα που αφορούν τις εστίες κρίσεων, την ανάπτυξη και αποστολή ειρηνευτικών δυνάμεων, τη διασπορά και την μείωση των πυρηνικών όπλων.
Ο Πούτιν επιζητεί στενότερες οικονομικές και πολιτικές σχέσεις με τους Ευρωπαίους ηγέτες και επαναλαμβάνει πως : «Με τις ΗΠΑ πρέπει να συνεργαζόμαστε και με την Ευρώπη να συνυπάρχουμε».
Ο Καγκελάριος της Γερμανίας Σρέντερ είχε δηλώσει τον Ιανουάριο του 2001 ότι : «Είναι αδιανόητη η οποιαδήποτε πρόοδος των Ευρωπαίων στα διαστημικά προγράμματα χωρίς τη συνεργασία με τη Ρωσία».
Η Ενωμένη Ευρώπη ως συλλογική οντότητα, μπορεί να χαρακτηρισθεί μεγάλη δύναμη. Τα κράτη-μέλη, ωστόσο, έχουν λιγότερη επιρροή στη διαμόρφωση του νέου παγκόσμιου συστήματος, όπως διαμορφώνεται σήμερα και ειδικότερα, όταν η κακή οικονομική εικόνα που παρουσιάζουν ενδέχεται να αναδείξει για μια ακόμη φορά τις διαφορές και τις αδυναμίες που υπάρχουν στους κόλπους της.
Τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, οι διαφορετικές στρατηγικές πολιτικές που ακολουθούνται από τις μεγαλύτερες χώρες, όπως Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και ο ρόλος του κομπάρσου στο θέατρο των ΗΠΑ, την καθιστούν ανίκανη να διαδραματίσει σπουδαίο στρατηγικό ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα.
Η έλλειψη ενιαίας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής και η οικονομική της εξάρτηση από τις ΗΠΑ, ελλείψει πρώτων υλών, την περιθωριοποιούν και την καθιστούν ανήμπορη να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η Ε.Ε. θα πρέπει το ταχύτερο δυνατό, να αναλάβει τις ευθύνες της, γιατί χωρίς το φυσικό αέριο, τα πετρέλαια και την τεχνογνωσία της Ρωσίας θα παραμένει συνεχώς στο περιθώριο των εξελίξεων. Θα πρέπει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία τώρα που η Ρωσία επανεξετάζει την ενεργειακή της πολιτική και την Ευρωασιατική προσέγγισή της.
Η καθυστέρηση ένταξης της Ρωσίας στην Ενωμένη Ευρώπη ίσως την ενθαρρύνει στην μελλοντική επέκταση προς την Κεντρική Ασία, αφού ήδη με την Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ) και τον Οργανισμό Συλλογικής Ασφάλειας (ΟΣΑ) ερωτοτροπεί προς την κατεύθυνση αυτή.
Η Ρωσία θα εκμεταλλευτεί την αστάθεια στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και θα ενισχύσει την παρουσία της στις αγορές της Ανατολής εκμεταλλευόμενη την πεινασμένη ενεργειακά Ιαπωνία και την άγονη σε καύσιμα Κίνα.
Η βεβιασμένη πρόσφατη ένταξη των δέκα φτωχών, μικρών κρατών στην ΕΕ μόνο προβλήματα προσθέτει στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αφού μοναδικός τους στόχος είναι η οικονομική τους ενίσχυση σε βάρος της Ευρωπαϊκής ανάπτυξης που τα τελευταία χρόνια συρρικνώνεται ανησυχητικά.
Η Ρωσία πολύ γρήγορα θα καταστεί ενεργειακή υπερδύναμη και η άμεση ένταξή της στην ΕΕ θα προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη, θα εξασφαλίσει την αμυντική θωράκιση των χωρών-μελών, θα επιτύχει την πρωτοποριακή και οικονομικοτεχνική ανάπτυξη και θα εξασφαλίσει στην ΕΕ μια εκρηκτική επενδυτική πολιτική για να παίξει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομία.
Σε αντίθετη περίπτωση που η Ρωσία προσεγγίσει την Κίνα και αναλάβει ηγετικό ρόλο στην Ευρωασία, τότε ας μην αμφιβάλλουμε, η Ευρώπη θα συνεχίσει να συρρικνώνεται και να εξαρτάται πολιτικοστρατιωτικά και οικονομικά από τις ΗΠΑ.
Εκτιμώ πως η Ελλάδα θα πρέπει καταρχήν να συμφωνήσει με την κίνηση ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας που προτείνει η Γερμανία και όχι με τη συνομοσπονδία που οραματίζεται η Αγγλία, να επιδιώξει και να συμβάλει στην ένταξη της Ρωσίας στην ΕΕ, στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (Π.Ο.Ε.), στο ΝΑΤΟ και στην ταχεία ένταξή της στον Ευρωστρατό.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, αν πράγματι ενδιαφέρονται για την καθολική πάταξη της διεθνούς τρομοκρατίας στον κόσμο και την πολιτικοοικονομική ανάπτυξη των κρατών θα πρέπει όχι μόνο να συνηγορήσουν αλλά και να συμβάλουν για την ένταξη της Ρωσίας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, ώστε με την συνεργασία να εξασφαλίσουν την παγκόσμια ειρήνη και ανάπτυξη.
Η θέσπιση Ευρωπαϊκού Συντάγματος στην ΕΕ η μετεξέλιξη της Κομισιόν ή του Συμβουλίου Υπουργών σε κεντρική κυβέρνηση, η εκτεταμένη εφαρμογή της ενισχυμένης συνεργασίας και η θέσπιση κοινής εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, θα πρέπει να αποτελέσουν για την Ευρώπη, πρωταρχικό και άμεσο στόχο, ώστε μαζί με την ένταξη της Ρωσίας, να παίξει το ρόλο μιας υπερδύναμης στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Κλείνοντας θα ήθελα να επαναλάβω τη φράση του Καγκελάριου Σρέντερ. Η Ευρώπη χρειάζεται τη Ρωσία, όπως ακριβώς και η Ρωσία χρειάζεται σήμερα την Ευρώπη.