Blog

            Μετά την επίσκεψη στην Άγκυρα του Αναπληρωτού ΥΠΕΞ κ. Δρούτσα όπως ανακοινώθηκε από κοινού με τον ομόλογό του Αχμέτ Νταβούτογλου, ξεκινά μία νέα προσπάθεια επαναπροσεγγίσεως για γεφύρωση των διαφορών μεταξύ των δύο χωρών. Ήδη στο περιθώριο της υπουργικής διάσκεψης των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ, στο Talin της Εσθονίας, οι δύο προαναφερθέντες κύριοι ανακοίνωσαν την ημερομηνία επισκέψεως του Τούρκου Πρωθυπουργού στην Αθήνα την 14-15 Μαίου 2010. Κατά την επίσκεψη αυτή θα συνέλθει για πρώτη φορά το αποφασισθέν Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδος-Τουρκίας υπό την προεδρία των κ.κ. Παπανδρέου και Ερντογάν. Τον Τούρκο πρωθυπουργοό θα συνοδεύουν 10 Υπουργοί μεταξύ των οποίων οι Υπουργοί Εξωτερικών, Οικονομίας, Εξωτερικού Εμπορίου, Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Μεταφορών, Περιβάλλοντος κ.α. Κατά τον Τούρκο ΥΠΕΞ κ. Αχμέτ Νταβούτογλου η επίσκεψη αυτή είναι ιστορικής σημασίας για τις Ελληνο-τουρκικές σχέσεις και ιδιαίτερα για την οικονομική συνεργασία.

            Στο θέμα του διαλόγου, όπως προαναγγέλεται, οφείλουμε να είμεθα επιφυλακτικοί, καθόσον την τελευταία δεκαετία οι όποιες προσπάθειες απέβησαν άκαρπες, όπως οι σαράντα και πλέον διερευνητικές συνομιλίες, η τελευταία επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν τον Μάϊο του 2004 στην Αθήνα και Θράκη και η ακολουθήσασα κουμπαριά και η χρησιμοποίηση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας. Αντίθετα η υποχωρητική ελληνική στάση εξόπλισε με περισσότερο θράσος τους νέο-οθωμανούς οι οποίοι επιδεικνύουν την αδιαλαξία τους με την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε κατοικημένα νησιά (Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι), Ίμια του ελληνικού εναερίου χώρου των 10 μιλίων, των διαδικασιών που ασκεί η Ελλάδα στο FIR Αθηνών, την ευθύνη έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο, το οποίο διχοτομεί από τον 25^ο μεσημβρινό και ανατολικά.

            Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι από το 1974 και ιδιαίτερα μετά το κατόρθωμα του Ιωαννιδικού καθεστώτος να προκαλέσει με την αφροσύνη (και απραξία του την κρίση), την τουρκική εισβολή και κατοχή μέχρι σήμερα του 38% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι όποιες κρίσεις, συνομιλίες και διάλογοι, κατέληγαν πάντοτε σε βάρος της Ελλάδος. Και τούτο είναι φανερό διότι :

• Το 1976 αποδεχθήκαμε την μη εκτέλεση ερευνών σε υποθαλάσσιες περιοχές με αμφισβητούμενο καθεστώς υφαλοκρηπίδος (πρωτόκολλο Βέρνης του 1976).
• Το 1987, μετά το πέρας της κρίσεως, αποδεχθήκαμε την μη εκτέλεση ερευνών στον υποθαλάσσιο χώρο πέραν των χωρικών μας υδάτων των 6 ν.μ.
• Το 1996 αποτύχαμε να διασφαλίσουμε την ελληνική κυριαρχία στα Ίμια, επιτρέποντας στην κ. Τσιλέρ να θέσει σε εφαρμογή την θεωρία των γκρίζων ζωνών.
• Δεν επεκτείναμε τα χωρικά ύδατα στα 12 ν.μ.όπως είχαμε δικαίωμα με βάση το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης, υποκύπτοντας στο τουρκικό casus belli, ενέργεια που θα επέλυε αυτομάτως το θέμα της υφαλοκρηπίδος, ούτε προέβημεν στην οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) που υπερκάλυπτε και το θέμα της υφαλοκρηπίδος.

Η νέα διαδικασία βρίσκει την Ελλάδα αποδυναμομένη καθόσον είναι μία υπερχρεωμένη οικονομία χωρίς παραγωγικότητα, αποβιομηχανοποιημένη, με χαλαρούς κοινωνικούς θεσμούς και άμυνα που βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο από του τέλους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αντίθετα η Τουρκία έχει καταστεί μία ισχυρή περιφερειακή δύναμη, με ισχυρές και πλήρως εκσυγχρονισμένες Ένοπλες Δυνάμεις, με εύρωστη οικονομία (η αύξηση του ΑΕΠ παρά τη διεθνή οικονομική κρίση είναι στο 6%), ενώ συγκαταλέγεται στις βιομηχανικές χώρες και είναι μέλος της G-20.

Σύμφωνα με την ελληνική πλευρά το μόνο θέμα για διευθέτηση είναι η υφαλοκρηπίδα, θέση που δέχεται ο Αχμέτ Νταβούτογλου (ο θεωρητικός του Στρατηγικού Βάθους και του νέο-οθωμανισμού), αλλά με τη δική του προσσέγγιση στο θέμα, καθόσον στη διαφορά αυτή εντάσσει όλα τα θέματα που σχετίζονται με το Αιγαίο (έκταση χωρικών υδάτων, ΑΟΖ, γκρίζες ζώνες κ.λ.π.).

Προς τούτο εκφράζουμε την ανησυχία μας για το τι μπορεί να επιτύχει ο νέο