Blog

1 Η επιχείρηση του τουρκικού στρατού στο Şemdinli της νοτιοανατολικής Τουρκίας

Του Χρήστου Μηνάγια 18 Οκτωβρίου 2012 www.geostrategy.gr

Τους τελευταίους μήνες το ΡΚΚ, παράλληλα με τις επιχειρήσεις σημείου που διεξήγαγε, όπως επιθέσεις σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, στρατιωτικές φάλαγγες, απαγωγές και ελέγχους οδικών αξόνων, επιδίωξε την απομόνωση κατοικημένων περιοχών με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη κυβερνητικών κτηρίων. Τούτο, πέραν της ψυχολογικής επίδρασης, πιθανόν να αποβλέπει να αποτελέσει και την αιτία ενός ευρύτερου ξεσηκωμού του κουρδικού λαού εναντίον του τουρκο-ισλαμικού καθεστώτος, προκειμένου να δρομολογηθούν οι εξελίξεις για την αυτονομία συγκεκριμένων κουρδικών περιοχών εντός της τουρκικής επικράτειας. Ο συντάκτης του παρόντος, στο άρθρο του με τίτλο: «∆ημιουργία κουρδικού κράτους: Μύθος ή Πραγματικότητα;» είχε επισημάνει τη στρατηγική του ΡΚΚ, η οποία διακρίνεται σε τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση, με τις επιχειρήσεις που πραγματοποίησε, το ΡΚΚ πέτυχε να επιβάλλει την παρουσία του και να δημιουργήσει μια σοβαρότατη ασύμμετρη απειλή στο εσωτερικό της Τουρκίας. Κατά τη δεύτερη φάση, που βρίσκεται σε εξέλιξη, οι Κούρδοι αντάρτες αποσκοπούν αφενός στη δυναμική ανατροπή των ισορροπιών που υπάρχουν με τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας σε συγκεκριμένες περιοχές, αφετέρου στην αύξηση της επιρροής τους στον τοπικό πληθυσμό που στην πλειοψηφία τους είναι Κούρδοι. Τέλος, κατά την τρίτη φάση, θα επιδιωχθεί ο ξεσηκωμός του κουρδικού πληθυσμού στις περιοχές που θα επιλεγούν, προκειμένου οι περιοχές αυτές να αποκτήσουν την αυτονομία τους. Υπό τις συνθήκες δε αυτές, η ηγεσία του ΡΚΚ επέλεξε το Şemdinli για να αναμετρηθεί με τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, προκειμένου να ανατρέψει στρατιωτικά τις υφιστάμενες ισορροπίες στην περιοχή και να εκμεταλλευθεί πολιτικά τις γεωπολιτικές αλλαγές που επέφερε η Αραβική Άνοιξη διεκδικώντας δυναμικά την αυτονομία των Κούρδων στη νοτιοανατολική Τουρκία. Ωστόσο, την ίδια ώρα που το ΡΚΚ φαινόταν ότι πλεονεκτεί έναντι των τακτικών τουρκικών δυνάμεων, οι Τούρκοι σχεδίασαν και πραγματοποίησαν μία ειδική επιχείρηση στοχεύοντας στα τρωτά σημεία των ανταρτών, ανατρέποντας προσωρινά τουλάχιστον τις κουρδικές επιδιώξεις. Στην εν λόγω επιχείρηση δόθηκε η κωδική ονομασία «Şafak (Αυγή)» και αναλυτικά στοιχεία αυτής παρατίθενται ακολούθως, όπως αναγράφονται σε ανάλυση του τουρκικού Κέντρου Στρατηγικών Μελετών BILGESAM:

Şafak Operasyonu (Επιχείρηση Αυγή) (Περιοχή Şemdinli νοτιοανατολικής Τουρκίας, Σεπτέμβριος 2012) Χρονική Περίοδος πριν την Επιχείρηση Οι εξελίξεις στο Ιράκ, οι εξελίξεις στη Συρία και οι δρομολογούμενες περιφερειακές αλλαγές στη Μέση Ανατολή δημιούργησαν προσδοκίες στο ΡΚΚ προκειμένου αυτό να επιτύχει τους στρατηγικούς του στόχους. Κατόπιν των παραπάνω το ΡΚΚ ανακήρυξε το έτος 2012 ως «τελικό έτος» προκειμένου να δημιουργήσει απελευθερωμένες περιοχές εντός της τουρκικής επικράτειας και με τις δυναμικές ενέργειές του να δημιουργήσει το αίσθημα ανασφάλειας ώστε αυτό να έχει επίδραση στο ηθικό όχι μόνο των Κούρδων αλλά και όλων των κατοίκων της Τουρκίας.

Από τις αρχές Ιουνίου 2012 η ηγεσία του ΡΚΚ εξέδωσε οδηγία προς τα στελέχη της οργάνωσης προκειμένου να πραγματοποιήσουν επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα χωρίς να ξεχωρίζουν στρατιωτικούς ή πολιτικούς στόχους, με σκοπό να δημιουργηθεί ένταση και σύγκρουση μεταξύ των τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας και του πληθυσμού. Σε ότι αφορά στην περιοχή του Şemdinli, το ΡΚΚ έθεσε σε εφαρμογή ένα αρκετά επικίνδυνο για τους Τούρκους σχέδιο. Περίπου για 12 μήνες οι Κούρδοι αντάρτες πραγματοποιούσαν ανορθόδοξες επιχειρήσεις στις περιοχές Tunceli, Bingöl, Diyarbakır, Siirt και Şırnak της νοτιοανατολικής Τουρκίας χωρίς να μπορέσουν να επιτύχουν τους αντικειμενικούς τους σκοπούς, θέμα το οποίο είχε αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία τους. Για το λόγο αυτό αποφασίσθηκε να τεθεί υπό τον πλήρη έλεγχό τους το Şemdinli και η ευρύτερη περιοχή να ανακηρυχθεί ως απελευθερωμένη, δεδομένου ότι αυτή αφενός ευρίσκεται πλησίον των βάσεων του ΡΚΚ στο εξωτερικό και αφετέρου είναι κατάλληλη για την εκπλήρωση των στόχων που ετέθησαν.

Στις αρχές Ιουλίου 2012, οι τουρκικές αρχές διαπίστωσαν την έντονη διείσδυση ανταρτικών δυνάμεων του ΡΚΚ στην περιοχή του Şemdinli από το στρατόπεδο Şehidan που βρίσκεται στο Ιράν και από τα στρατόπεδα Hakurk (Cerme, Kaniraş, Ari) και Avaşin-Basyan που βρίσκονται στο Ιράκ.

Το Μάιο 2012, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις πραγματοποίησαν επιχειρήσεις εκτός των συνόρων στα στρατόπεδα του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ. Κατά τις επιχειρήσεις αυτές διαπιστώθηκε ότι είχε διαφοροποιηθεί η τακτική των ανταρτών, οι οποίοι αντί να συγκρουσθούν με τις τουρκικές δυνάμεις, διέφευγαν χωρίς να υπάρξει καμία σύγκρουση. Τούτο προβλημάτισε τους Τούρκους επιτελείς, οι οποίοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι Κούρδοι προετοιμάζονται για την υλοποίηση ενός νέου σχεδιασμού. Για το λόγο αυτό, διατάχθηκε η έντονη επιτήρηση της περιοχής με UAV’s, με αεροσκάφη και με ηλεκτρονικά μέσα υποκλοπών.

Από την ανάλυση και επεξεργασία των πληροφοριών που συλλέχτηκαν διαπιστώθηκε ότι οι αντάρτες αφενός είχαν προωθήσει και εγκαταστήσει στα υψώματα πέριξ του Şemdinli, ελεύθερους σκοπευτές και βαρέα οπλικά συστήματα (π.χ. Doçka), αφετέρου οργάνωναν σημεία αντίστασης με την κατασκευή θέσεων μάχης, δημιουργία συστήματος εγκαίρου προειδοποίησης και την παγίδευση δρομολογίων με νάρκες και αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς. Επιπρόσθετα, οι Τούρκοι μπόρεσαν να σπάσουν τους 70 κωδικούς που χρησιμοποιούσαν οι αντάρτες κατά τις ασύρματες επικοινωνίες τους.

Τέλος, οι τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το ΡΚΚ προετοιμαζόταν για τη «ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ» και ότι στην εν λόγω περιοχή είχαν διεισδύσει περίπου 200-350 αντάρτες. Τον Αύγουστο 2012 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο Στρατηγείο του τουρκικού ΓΕΕΘΑ και αποφασίσθηκε να διεξαχθεί μια «αθόρυβη» στρατιωτική επιχείρηση, ενώ παράλληλα παρουσιάσθηκε και το σχέδιο ψυχολογικών επιχειρήσεων για το χειρισμό των κατοίκων της περιοχής, προκειμένου αυτοί να μην παράσχουν υποστήριξη στο ΡΚΚ και να αποφευχθεί μια σύγκρουση μεταξύ πολιτών και τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Επισημαίνεται ότι η υποστήριξη των κατοίκων της περιοχής χαρακτηρίσθηκε ως το σημείο κλειδί της επιχείρησης, δεδομένου ότι τα ΜΜΕ που στήριζαν τον αγώνα των ανταρτών μετέδιδαν ειδήσεις της μορφής ότι: «το Şemdinli τελεί υπό τον έλεγχο του ΡΚΚ» και «το ΡΚΚ ελέγχει την περιοχή των τουρκοιρακινών συνόρων σε μήκος 400 χλμ και βάθος 33 χλμ.». Περιοχή Επιχειρήσεων Στην περιοχή επιχειρήσεων υπάρχουν 27 υψώματα με υψόμετρο μεγαλύτερο των 3.000 μέτρων. Ο μέσος όρος του υψομέτρου όλων των υψωμάτων της περιοχής ανέρχεται σε 2.000 μέτρα περίπου. Επίσης, η εν λόγω περιοχή διακρίνεται για τις απότομες καταπτώσεις της, παράγοντας που καθιστά δυσχερή την οποιαδήποτε μορφή επιχείρησης. Για το λόγο αυτό αποφασίσθηκε η χρησιμοποίηση μικρών ευέλικτων στρατιωτικών τμημάτων ειδικά εκπαιδευμένων στον ορεινό αγώνα. Συγκρότηση της ∆ύναμης Κρούσης

Για την αντιμετώπιση της προαναφερθείσας απειλής, το τουρκικό γενικό επιτελείο αποφάσισε τη χρησιμοποίηση επαγγελματικού προσωπικού δύναμης 2.000 ατόμων που ανήκουν στις ακόλουθες διοικήσεις ειδικών δυνάμεων:

 Το στρατηγείο και οι μονάδες της ∆ιοίκησης Ειδικών ∆υνάμεων του τουρκικού ΓΕΕΘΑ (Bordo Bereli).

 To Τάγμα Ειδικών Επιχειρήσεων (Efeler) της στρατοχωροφυλακής.

 Μονάδες καταδρομών.

 Τμήματα ειδικών επιχειρήσεων της αστυνομίας.

 100 πολιτοφύλακες.

 10 στελέχη της πολεμικής αεροπορίας (αξιωματικοί πιλότοι και μόνιμοι υπαξιωματικοί) ως σύνδεσμοι με τις επίγειες δυνάμεις.

∆ιεξαγωγή της Επιχείρησης

Πριν την έναρξη της επιχειρήσεως οι διοικήσεις ειδικών δυνάμεων και οι μονάδες τους μεταστάθμευσαν με μυστικότητα στην περιοχή επιχειρήσεων. Παράλληλα, 5 τμήματα αναγνωρίσεων διείσδυσαν σε προαποφασισμένα σημεία από τα οποία παρακολουθούσαν τις δραστηριότητες των ανταρτικών τμημάτων και ενημέρωναν σχετικά το κέντρο επιχειρήσεων.

Τη νύκτα 8 προς 9 Σεπτεμβρίου 2012, η προαναφερθείσα δύναμη κρούσης πραγματοποίησε αεροκίνητη ενέργεια για εκκαθάριση της περιοχής 4-5 χλμ νότια του Şemdinli που ορίζεται από τη γραμμή των υψωμάτων Kırmızı T. – Sandalye T. – Geyrezini T. – Kelek T. – Geniş T. – Nirkola T. και Gomane T. Ακολούθως παρατίθεται ο χάρτης και φωτογραφίες της περιοχής επιχειρήσεων.

Ειδικότερα δε, η επιχείρηση Şafak (Αυγή) διεξήχθη σε τέσσερεις φάσεις, ενώ υπήρχε συνεχής ενημέρωση στα κυβερνητικά στελέχη για όλες τις δραστηριότητες των στρατιωτικών τμημάτων.

Κατά την 1η Φάση (8-9 Σεπτεμβρίου 2012), το τουρκικό ΓΕΕΘΑ διαφοροποίησε την τακτική που εφάρμοζε στο παρελθόν. Συγκεκριμένα, η προηγούμενη τακτική προέβλεπε τον αποκλεισμό της περιοχής με χερσαίες δυνάμεις, στη συνέχεια αεροπορική προσβολή των ανταρτικών τμημάτων για δημιουργία απωλειών και κατόπιν είσοδο των στρατιωτικών μονάδων στην περιοχή επιχειρήσεων για εκκαθάριση των θυλάκων που είχαν δημιουργήσει οι αντάρτες. Από την αξιολόγηση του εν λόγω τρόπου ενεργείας, το τουρκικό γενικό επιτελείο διαπίστωσε ότι αυτός ο τρόπος ήταν εξαντλητικός για τις στρατιωτικές δυνάμεις, υπήρχε απώλεια χρόνου και οι αντάρτες διέφευγαν σε ασφαλείς περιοχές εγκαίρως και χωρίς απώλειες, δεδομένου ότι αντιλαμβανόταν εξ αρχής τις τουρκικές προθέσεις.

Για τους λόγους αυτούς, η τουρκική πλευρά αποφάσισε την αλλαγή του τρόπου ενεργείας, προκειμένου η επιχείρηση Şafak να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ειδικότερα δε, από τις αρχές Αυγούστου 2012 ολιγομελή τμήματα των τουρκικών μονάδων ειδικών επιχειρήσεων διείσδυσαν στην περιοχή με πλήρη μυστικότητα, πραγματοποιώντας αναγνωρίσεις εδάφους και εντοπισμό των ανταρτών. Με τη χρησιμοποίηση καταδεικτών στόχου λέιζερ LİMÖS (τουρκικής κατασκευής) στοχοποιούντο τα ανταρτικά τμήματα, τα οποία στη συνέχεια προσβάλλονταν από πολεμικά αεροσκάφη F-16. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία πανικού στα τμήματα του ΡΚΚ και τη διάλυση των οργανικών τους δεσμών. Παράλληλα, τουρκικές ομάδες ειδικών επιχειρήσεων εντόπιζαν και εξουδετέρωναν αντάρτες που είχαν αποκοπεί από τα οργανικά τους τμήματα.

Στη συνέχεια, κατά την 2η Φάση (9-10 Σεπτεμβρίου 2012), μηχανοποιημένες μονάδες πεζικού στις οποίες είχαν διατεθεί και άρματα μάχης απομόνωσαν την περιοχή επιχειρήσεων καταλαμβάνοντας τα κρίσιμα σημεία από τα οποία θα μπορούσαν να διαφύγουν οι αντάρτες. Επισημαίνεται ότι οι εν λόγω μονάδες 7 διέθεταν εξοπλισμό ημερήσιας και νυκτερινής παρατήρησης. Τούτο, σε συνδυασμό με τα τμήματα αναγνωρίσεων των ειδικών δυνάμεων και την ευρεία χρησιμοποίηση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός επαρκούς μηχανισμού αναγνώρισης και επιτήρησης της συγκεκριμένης περιοχής επιχειρήσεων. Ας σημειωθεί ακόμη πως τουρκικές ομάδες ειδικών επιχειρήσεων και αεροσκάφη F-16 συνέχιζαν να εντοπίζουν και να εξουδετερώνουν αντάρτες, όπως προαναφέρθηκε κατά την 1η Φάση. Ακολούθως, κατά την 3η Φάση (10-15 Σεπτεμβρίου 2012), μονάδες των Bordo Bereli (∆ιοίκηση Ειδικών ∆υνάμεων του ΓΕΕΘΑ) πραγματοποίησαν επιχειρήσεις σημείου με πολλαπλές αεροκίνητες ενέργειες (νυκτερινές και ημερήσιες) σε περιοχές που είχαν εντοπισθεί ανταρτικές δυνάμεις, με τη συμμετοχή ελικοπτέρων της Ειδικής Αεροπορικής Ομάδος (Özel Hava Grubu). Επισημαίνεται ότι σε πολύ λίγα κράτη, παγκοσμίως, οι ένοπλες δυνάμεις τους έχουν τη δυνατότητα διεξαγωγής επιχειρήσεων της κατηγορίας αυτής. Συνακόλουθα δε, τις πρώτες πρωινές ώρες της 11-9-2012, τμήματα του Τάγματος Ειδικών Επιχειρήσεων στρατοχωροφυλακής (Efeler) με ελικόπτερα UH-60 Black Hawk προωθήθηκαν στην περιοχή επιχειρήσεων και για 4 ημέρες, μέχρι την 15-9-2012, διεξήγαγαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το πρωί της 13-9-2012, ο αρχηγός του τουρκικού ΓΕΕΘΑ μετέβη στο Şemdinli για να ενημερωθεί για την τρέχουσα κατάσταση και να εμψυχώσει τα μαχόμενα τμήματα. Τέλος, κατά την 4η Φάση (15-19 Σεπτεμβρίου 2012), προωθήθηκε στην περιοχή το δεύτερο κύμα κρούσης, αποτελούμενο από μονάδες καταδρομών, τμήματα ειδικών επιχειρήσεων της αστυνομίας και τμήματα του Τάγματος Ειδικών Επιχειρήσεων της στρατοχωροφυλακής προκειμένου να επιφέρουν το τελικό πλήγμα στους αντάρτες που προσπαθούσαν να διαφύγουν. Κατά τη φάση αυτή έγινε ευρεία χρησιμοποίηση αεροσκαφών F-16 και επιθετικών ελικοπτέρων. Λόγω της μεγάλης διάρκειας των επιχειρήσεων οι εγκλωβισμένοι αντάρτες του ΡΚΚ ζήτησαν από την κεντρική διοίκηση τους στο βόρειο Ιράκ πυρομαχικά. Ωστόσο, η μεταφορά αυτών που γινόταν με μουλάρια, εντοπίσθηκε τις απογευματινές ώρες της 16-9-2012 από τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και στη συνέχεια ακολούθησε η καταστροφή τους από πυρά αεροσκαφών F-16. Η παροχή πυρών εγγύς υποστήριξης στα χερσαία τμήματα υλοποιήθηκε με πυρά αυτοκινούμενων πυροβόλων Firtina 155 χιλ. τουρκικής κατασκευής, επιθετικά ελικόπτερα και αεροσκάφη F-16. Επίσης, για την παροχή λογιστικής υποστήριξης χρησιμοποιήθηκαν μεταφορικά ελικόπτερα UH-60 Black Hawk. Κατά τις ένδεκα ημέρες διεξαγωγής της επιχείρησης Şafak οι απώλειες των τουρκικών δυνάμεων ήταν 8 νεκροί και 9 τραυματίες, ενώ από την πλευρά του ΡΚΚ σκοτώθηκαν 137 αντάρτες και συνελήφθη ένας αιχμάλωτος. Επίσης, εξουδετερώθηκε περίπου το 60% των ανταρτών που προσπάθησαν να ενισχύσουν τα εγκλωβισμένα τμήματα του Şemdinli από τις βάσεις του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ και το Ιράν.

Σύμφωνα με τα στοιχεία των τουρκικών υπηρεσιών ασφαλείας οι μεγαλύτερες απώλειες του ΡΚΚ σημειώθηκαν στις 14, 15 και 16 Σεπτεμβρίου 2012.

∆ιαπιστώσεις και συμπεράσματα

Στο παρελθόν η τακτική των τουρκικών δυνάμεων στηριζόταν στην «ΑναγνώρισηΕντοπισμό-Εξουδετέρωση» χωρίς όμως να επιτυγχάνονται τα επιθυμητά αποτελέσματα. Για το λόγο αυτό στην επιχείρηση Şafak αποφασίσθηκε ένας νέος τρόπος ενεργείας, «Επιτήρηση-Επαφή-Καταδίωξη-Εξουδετέρωση», εφαρμόζοντας παράλληλα την αρχή της διακλαδικότητας μεταξύ χερσαίων δυνάμεων, μονάδων ειδικών επιχειρήσεων και αεροπορικών μέσων (μαχητικά αεροσκάφη-επιθετικά ελικόπτερα-μεταφορικά ελικόπτερα). Επιπρόσθετα, υπήρξε πλήρης εκμετάλλευση του υπάρχοντος τεχνολογικού εξοπλισμού, γεγονός το οποίο συνετέλεσε σημαντικά στην επιτυχή έκβαση της επιχείρησης. Καθ’ όλη τη διάρκεια της επιχείρησης, πέραν της ισχύος πυρός, έγινε πλήρης εκμετάλλευση των συστημάτων ημερήσιας και νυκτερινής παρατήρησης των αρμάτων μάχης και λοιπών τεθωρακισμένων οχημάτων. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, σε κάθε τμήμα ειδικών επιχειρήσεων, που είχε διεισδύσει στην περιοχή, υπήρχε και ένα στέλεχος της πολεμικής αεροπορίας το οποίο συντόνιζε τα πυρά των αεροπορικών μέσων. Συγκεκριμένα, στο τουρκικό κείμενο αναγράφεται ότι τα εν λόγω στελέχη «αποτελούσαν «τα μάτια» των πιλότων των F-16 που προσέβαλαν τα ανταρτικά τμήματα. Οι πληροφορίες που παρείχαν οι κάτοικοι της περιοχής, μετά την επιβεβαίωσή τους από αντίστοιχες πληροφορίες τεχνικών μέσων, αναλύονταν και αμέσως ακολουθούσε η διανομή τους σε όλα τα κλιμάκια διοικήσεως. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη εντόπισαν 30 στόχους, οι οποίοι καταστράφηκαν με 11 αεροπορικές επιχειρήσεις.

Κατά το χρονικό διάστημα 8-19 Σεπτεμβρίου 2012, τα μεταφορικά ελικόπτερα UH-60 Black Hawk πραγματοποίησαν 259 εξόδους (151 για μεταφορά προσωπικού και 108 για μεταφορά πυρομαχικών και τροφίμων). Ειδικότερα δε, πραγματοποιήθηκαν 2.372 ώρες πτήσεως εκ των οποίων οι 819 ήταν επιχειρησιακές κατά τη διάρκεια της νύκτας. Είναι αξιοσημείωτο ότι παρά τις καιρικές και εδαφικές ιδιαιτερότητας της περιοχής και την καταπόνηση των χειριστών και των ελικοπτέρων δεν σημειώθηκε κανένα ατύχημα. Εκτός από ένα συμβάν που σημειώθηκε στις 14-9-2012, όπου ένα ελικόπτερο προσβλήθηκε στο ουραίο από εχθρικά πυρά, πλην όμως επέστρεψε στη βάση του με ασφάλεια. Το προσωπικό που συμμετείχε στην 1η Φάση της επιχείρησης παρέμεινε στην περιοχή 4 ημέρες, ενώ αυτοί που συμμετείχαν στη 2η Φάση παρέμειναν στην περιοχή 6 ημέρες. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο φόρτος μάχης (οπλισμός, πυρομαχικά, αλεξίσφαιρο γιλέκο, κράνος και σακίδιο) είχε βάρος 30 κιλά και κατά μέσο όρο οι ημερήσιες κινήσεις του προσωπικού πεζή ανερχόταν σε 40-50 χλμ. Σύμφωνα με πληροφορίες από τα τουρκικά ηλεκτρονικά μέσα οι επικεφαλείς των ανταρτών που μπόρεσαν να διαφύγουν εκλήθησαν για απολογία στο όρος Καντίλ για 9 την μεγάλη αποτυχία τους που στοίχισε τη ζωή δεκάδων ανταρτών και την απώλεια πολεμικού υλικού. Περαιτέρω, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθούν επιπλέον τρία στοιχεία: πρώτον, η επιτυχής εφαρμογή του συνταχθέντος σχεδίου ψυχολογικών επιχειρήσεων που είχε στόχο τον έλεγχο του τοπικού πληθυσμού, ο οποίος όχι μόνο δεν εξεγέρθηκε αλλά σε αρκετές περιπτώσεις συνέδραμε στις τουρκικές δυνάμεις με τις πληροφορίες που παρείχε. ∆εύτερον, η παρουσία του Τούρκου αρχηγού ΓΕΕΘΑ στην περιοχή των επιχειρήσεων την πιο κρίσιμη στιγμή της επιχειρήσεως. Και τρίτον, η συνεχής ενημέρωση των κυβερνητικών παραγόντων για τις λεπτομέρειες διεξαγωγής της επιχείρησης.

Τέλος, εφόσον οι παραπάνω πληροφορίες γίνουν αποδεκτές ως ακριβείς δεδομένου ότι προέρχονται από τουρκικές πηγές, θα πρέπει να γίνουν οι ακόλουθες επισημάνσεις:

 Χαρακτηριστικό του ανταρτοπόλεμου είναι η κινητικότητα με γρήγορες κινήσεις και αλλαγές θέσεων για αποφυγή περικύκλωσης ή πραγματοποίηση αντικύκλωσης. Οι αντάρτες πάντα θα πρέπει να επιλέγουν απροσπέλαστα σημεία και περιοχές όπου έχουν πλεονέκτημα έναντι του αντιπάλου, εξαπολύουν αιφνιδιαστικές επιθέσεις, και προτιμούν την υποχώρηση αντί της εμμονής για διατήρηση κάποιων θέσεων όταν η κατάσταση γι’ αυτούς δεν είναι πλεονεκτική. Στην περίπτωση του Şemdinli η τακτική του ΡΚΚ παρέκλινε σημαντικά από τις παραπάνω αρχές με αποτέλεσμα τα πλεονεκτήματα που διέθετε να μετατραπούν σε τρωτά σημεία. Για το λόγο αυτό η ηγεσία των Κούρδων ανταρτών τις τελευταίες ημέρες διεύρυνε τις ανορθόδοξες επιχειρήσεις σε περισσότερες περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας, καταδεικνύοντας ότι έχει και τις δυνατότητες και τη βούληση να συνεχίσει τον αγώνα παρά τις απώλειες που υπέστη. Άλλωστε, η συγκεκριμένη άποψη συμπίπτει και με την ακόλουθη δήλωση του ηγετικού στελέχους του ΡΚΚ Murat Karayilan: «Είμαστε ανοικτοί σε κάθε είδους διαπραγματεύσεις και διάλογο, όμως δεν θα σταματήσουμε τις ένοπλες ενέργειες».

 Τα σαμποτάζ που πραγματοποίησαν οι Κούρδοι αντάρτες είχαν προπαγανδιστικό χαρακτήρα και δεν αποσκοπούσαν σε εκτεταμένες καταστροφές των υποδομών της οικονομίας, των συγκοινωνιών και των επικοινωνιών της περιοχής. Ως εκ τούτου, οι εν λόγω ανορθόδοξες ενέργειες δεν επέδρασαν σημαντικά στις τουρκικές στρατιωτικές δυνατότητες.

 Το νέο δόγμα που εφάρμοσαν οι Τούρκοι εναντίον των ανταρτών του ΡΚΚ κατά την επιχείρηση Şafak δεν πρέπει να θεωρηθεί ως πανάκεια, δεδομένου ότι η επιτυχία μιας στρατιωτικής επιχείρησης κατά βάση στηρίζεται:

Πρώτον, στη σωστή εκπαίδευση του προσωπικού.

∆εύτερον, στη δημιουργική σκέψη των εκτελεστών.

Τρίτον, στα οπλικά μέσα που χρησιμοποιούνται.

Τέταρτον, στην πλήρη κατανόηση του περιβάλλοντος της επιχειρήσεως.

Και πέμπτον, στην ιδιαίτερη βαρύτητα που θα πρέπει να δίδεται στις πληροφορίες και την ενημερωμένη αντίληψη της καταστάσεως.

Πηγές: Bilgesam, Milliyet, Zaman, Radikal, Yeni Şafak, Sabah, Aksam και www.saith.gr/index.php