Blog

Προσφωνήσεις

Σήμερα εδώ, σε τούτη την αίθουσα θα επιχειρήσουμε να διευκρινίσουμε ό,τι στοιχεία μπορούν να προκαλέσουν σ’ εμάς την συναίσθηση της ανησυχίας, σε ό,τι αφορά στην πατρίδα μας. Κατά την επαφή μας αυτή με το αντικείμενο, θα προ­σπαθήσουμε να προσδιορίσουμε την φύση αλλά και την ύφανση των στοιχείων, που αντιλαμβα­νόμαστε, ώστε να μπορούμε να αναγνωρίζουμε και να αξιολογούμε την σοβαρότητα των ανακυπτόντων προβλημάτων και κατά συνέπεια να έχουμε άποψη.

Όταν ομιλούμε για εθνικά προβλήματα εννοούμε ό,τι δήποτε συνιστά παύση της συνεχείας της ομαλής πορείας του έθνους μας προς τον γενικό σκοπό της μεγα­λουργίας. Και όταν λέμε μεγαλουργία εννοούμε το μεγάλα εργάζεσθαι. Εννοούμε την προσπάθεια για συντέλεση μεγάλου έργου. Εννοούμε και το επιτυχώς επιτελεσθέν έργο. Για να αντιληφθούμε την μεγάλη διάσταση της λέξεως «μεγαλουργία» αρκεί να μνημονεύσουμε την επαναλαμβανόμενη έκφραση αρχαίων συγγραφέων, με την αναφορά στην μεγαλουργία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Η μη ύπαρξη στις ημέρες μας μεγαλοπρεπών πράξεων, αυτή η αναστολή των όποιων ενεργειών, που έχουν τον έξοχο σκοπό της ανοδικής εθνικής πορείας θα πρέ­πει να προβληματίζει τον κάθε σκεπτόμενο Έλληνα.

Σκέπτομαι. Αναδράμω στην Ιστορία των Ελλήνων. Το Ελληνικόν Έθνος ομονοήσαν κατά των Περσικών επιδρομών μεγαλούργησεν. Το Ελληνικόν πνεύμα, ως εκφραστής ενός εξηλιγμένου νοός, είτε πολιτικού είτε στρατιωτικού είτε συλλο­γικού κοινωνικού, όταν στους καιρούς διεκρίνετο από ομόνοια, τότε το αποτέλεσμα καθίστατο φωτεινός δέκτης φυλής σπουδαίας και σηματοδότης μιας λαμπρής πορείας ενός γενικότερου πολιτισμού.

Αλλά ας προχωρήσουμε την σκέψη μας σε όσα πεδία μας προσφέρονται σαν ερέθισμα, ώστε να προβούμε σε διαπιστώσεις όπως και τί μπορούμε να πράξουμε μετά από αυτές. Όλοι μας στα διάφορα σχολεία έχουμε ακούσει για την εθνική ισχύ. Τί είναι όμως αυτή η εθνική ισχύς;

Η εθνική ισχύς είναι το πλεονέκτημα επάνω στο οποίο στηρίζεται μία χώρα για να δηλώσει το κατηγορηματικό και αδιαμφισβήτητο «παρών» στα τεκταινόμενα της διεθνούς κοινότητας. Με άλλα λόγια είναι η σεβαστή αποδοχή μιας εθνικής οντότητος από το διεθνές περιβάλλον. Κατά τους σοφότερους του παρελθόντος σημαίνει ότι «ο ισχυρός επιβάλλει ό,τι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ό,τι του επιβάλλει η αδυναμία του».

Ποιο είναι το σύνολο των δυνατοτήτων ενός έθνους; Είναι αυτό που προ­κύπτει από εκείνους τους παράγοντες, οι οποίοι όλοι μαζί συνθέτουν την επι­θυ­μού­μενη δύναμη επιβολής. Αυτοί οι παράγοντες μπορεί να είναι άπειροι, όπως άπειρα είναι και τα βιοθεωρικά στοιχεία ενός έθνους. Αλλά ας ξεχωρίσουμε μερικά για να έχουμε κάποια βάση συλλογιστικής.

Ας προσδιορίσουμε λοιπόν κάποιους παράγοντες. Και αυτοί είναι:

α. Οι Θεσμοί. Θεσμούς εννοούμε τις δραστηριότητες, που επαναλαμβάνονται ή συνεχίζονται μέσα σε ένα ρυθμισμένο πρότυπο σχήματος, το οποίο επικυρώνεται κανονιστικά, όπου κανονιστικά είναι τα σχετικά με τους κανόνες που ισχύουν, τις συστάσεις και τις όποιες προτάσεις για την αντιμετώπιση πραγματικοτήτων. Οι κοινωνιολόγοι συνήθως αναφέρονται σε τέσσερα μείζονα πλέγματα θεσμών. Τους πολιτικούς, τους οικονομικούς, τους πολιτιστικούς και τους θεσμούς συγγενείας.

β. Η Ηγεσία

γ. Η Γεωγραφία

δ. Οι Φυσικοί Πόροι

ε. Η Βιομηχανία

στ. Το Εμπόριο

ζ. Η Θρησκεία

η. Ο Πληθυσμός

θ. Η Επιστήμη και Τεχνολογία

ι. Ο Εθνικός Χαρακτήρας

ια. Η Πολιτισμική Κληρονομιά

ιβ. Η Ομογένεια

ιγ. Η Οικονομία

ιδ. Οι Ένοπλες Δυνάμεις

Όλοι αυτοί οι παράγοντες, που συνιστούν την Εθνική Ισχύ, δυστυχώς και κατά γενική διαπίστωση σήμερα παρουσιάζουν αδυναμία. Αυτοί άλλωστε οι εξασθενημένοι παράγοντες αποτελούν και την ουσία του τίτλου της σημερινής μας αναφοράς.

Ας προχωρήσουμε με την προσέγγιση στον καθένα από αυτούς τους παρά­γοντες της Εθνικής Ισχύος και αφού επισημάνουμε ενδεικτικά κάποιες αδυναμίες, θα δωθεί η ευκαιρία σε όλους μας να θέσουμε σε λειτουργία τον διερευνητικό μας νού για να ανακαλύψει όσα σημεία αυτός θεωρεί αδύνατα για να αρχίσει να διερωτάται εάν πρέπει ή όχι ο κάθε σκεπτόμενος Έλληνας να σημάνει τις καμπάνες, ώστε να συναγερθεί το κοιμώμενο στοιχείο της εθνικής συνειδήσεως.

Οι πολιτικοί θεσμοί πάσχουν. Το βλέπουμε σε καθημερινή βάση. Οι πολιτικοί θεσμοί προβλέπουν κανόνες, που στοχεύουν στην καθ’ όλα ανάπτυξη και βελτίωση των συνθηκών της κοινωνικής ζωής ενός συνόλου. Ερωτώ λοιπόν τον εαυτόν μου: υπάρχει πράγματι τέτοια πρακτική εκ μέρους των εκπροσωπούντων το κοινωνικό σύνολο πολιτικών ανδρών; Εφαρμόζεται πράγματι αυτό που επικαλούνται οι πολι­τικοί στις ομιλίες τους στα πλαίσια της δημοκρατίας, ότι ο κυρίαρχος λαός καθορίζει την πορεία του έθνους; Εγώ κι εσείς και όλοι, θα συμφωνούσαμε, ότι οι πολιτικοί θεσμοί ρυθμίζουν τον ανταγωνισμό για την εξουσία και τίποτε περισσότερο. Ή μή­πως είναι θέμα ερμηνείας του καθενός; Μπορεί. Γενικά, η κοινή γνώμη, ως προς αυτό ευρίσκεται σε σύγχυση. Μόνον όσοι έχουν άμεσο συμφέρον διατείνονται, ότι οι πολιτικοί θεσμοί λειτουργούν ομαλά.

Οι Οικονομικοί Θεσμοί στηρίζονται στην ιδέα της παραγωγής και της διανομής αγαθών και υπηρεσιών. Η παταγώδης αποτυχία του θεσμού φαίνεται από τον κακό τρόπο διαχειρίσεως της οικονομίας εν γένει. Διαπιστώνω με αγωνία, ότι οι οικονομικές συμπεριφορές και τα ατομικά ή και τα συντεχνιακά, τα κλαδικά, τα ταξικά και λοιπά οικονομικά συμφέροντα επιδρούν ή καθορίζουν την μορφή της κρατικής διακυβέρνησης. Αυτό το ερμηνεύω σαν πλέγμα συναρτήσεων, διαπλοκής και αλληλοϋποστηρίξεως ή αλληλοκαλύψεως παραγόντων ξένων προς την δική μου ικανότητα να δημιουργήσω ή να ακολουθήσω μία έντιμη οικονομική προοπτική.

Αλλά θα μου πείτε, ότι: αυτοί είναι οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς. Και εγώ τότε θα απαντήσω με όλη μου την δικαιολογημένη αγανάκτηση. Έ … τότε, κύριοι κυβερνήτες, ας μη αυτοεπαινείσθε, ότι υπηρετείτε τον λαό στα πλαίσια ενός κράτους πρόνοιας.

Οι Πολιτιστικοί Θεσμοί; Με τους θεσμούς αυτούς εννοούμε τις εκφραστικές δραστηριότητες της κοινωνίας, που πραγματεύονται κυρίως θρησκευτικά και καλλιτεχνικά θέματα. Εδώ μάλλον πρόκειται για μία κατάσταση υπό αλλοίωση. Αιτία ο ξένος παράγων, ο οποίος έχει εισρεύσει παρανόμως στην χώρα μας και ο οποίος θα μας αποδείξει λίαν προσεχώς, ότι τρυφηλά, μαλθακά και εκτεθηλυμμένα πολιτιστικά στοιχεία καταβροχθίζονται από άλλα πολιτιστικά, τα οποία δεν διέπονται μεν από υψηλή πολιτισμική διανόηση αλλά έχουν σφρίγος, ζωντάνια και θέληση επιβολής. Τί θα λέγατε για το Islam;

Και μερικά λόγια για τους Θεσμούς Συγγένειας. Οι Θεσμοί Συγγένειας επικεντρώνονται σε ζητήματα γάμου, οικογένειας, ανατροφής παιδιών. Και ερωτώ: υπάρχει διάθεση σήμερα ανάμεσα στους νέους για δημιουργία οικογένειας; Και εάν ναι τί υφή θα έχει ο οικογενειακός προγραμματισμός; Θέλουν να τεκνοποιήσουν; Και εάν ναι πόσα παιδιά θέλουν να φέρουν στον κόσμο; Τί γίνεται με το δημογραφικό; Ιδού ένα κεφάλαιο τεραστίας σημασίας και πρώτιστο καθοριστικό του αν αύριο θα υπάρχει Ελλάδα.

Ας συνεχίσουμε την συνεξέταση των παραγόντων της εθνικής μας ισχύος σαν ένα διανοητικό δέλεαρ για την αφύπνιση των όσων υπνωττουσών συνειδήσεων.

Η Ηγεσία . Οι συγκροτημένες κοινωνίες έχουν ανάγκη να οδηγούνται από άτομα, που είναι προικισμένα με πρόσθετα προσόντα από εκείνα που κατέχει ένας απλός άνθρωπος. Ένας ηγέτης γίνεται αποδεκτός από το σύνολο, όταν διακρίνεται για τις ατομικές του αρετές και επί πλέον από την ικανότητά του να οδηγεί ανθρώπους και υποθέσεις προς εκείνη την κατεύθυνση, που θα αποδειχθεί εκ του αποτελέσματος, ότι υπηρέτησε καθ’ όλα την ιδέα του γενικού και εν προκειμένω του εθνικού συμ­φέροντος.

Και πάλι δυστυχώς, οι ηγέτες μας της τελευταίας ιστορικής περιόδου, δηλαδή των ημερών μας, έχει αποδειχθεί, ότι έχουν υπερφαλαγγισθεί από τα γεγονότα. Έχουν συνθλιβεί κάτω από το βάρος των απαιτήσεων της σύγχρονης κοινωνίας. Έχουν λυγί­σει εμπρός σε ισχυρά εξωθεσμικά συστήματα. Έχουν αποκαλύψει ανθρώπινες αδυνα­μίες, οι οποίες δεν είναι δυνατόν να τύχουν αποδοχής από την δυσκολο­μετάτροπο ελληνική κουλτούρα. Εκδηλώνουν μία συμπτυκτική παθογένεια εμπρός σε συνδικά­τα, διότι δεν ακολουθούν αξιωμένες αρχές και κανόνες, που υπαγορεύουν αδιάβλητα μία εθνική πορεία. Τι ακολουθούν; Ακολουθούν το υστερόβουλο σκεπτικό της μη απωλείας ψηφοφόρων. Αυτά λίαν επιεικώς. Το σεβαστό ακροατήριο έχει βεβαίως περισσότερα να επισημάνει.

Η Γεωγραφία . Στην προκειμένη περίπτωση, δηλαδή της Ελλάδος στον χώρο, παρατηρούμε, ότι εάν δεν γίνει εκμετάλλευση του πλεονεκτήματος της γεωστρατη­γι­κής θέσεως της Ελλάδος, τότε αυτή η χώρα καθίσταται στόχος παντοίων επιβουλών. Όλοι γνωρίζουμε το φαινόμενο των συγκοινωνούντων δοχείων. Το υγρό μετακινείται για να καλύψει τα κενά. Εφ’ όσον λοιπόν στην Ελλάδα παρουσιάζεται κενό, τότε όλα τα γειτονικά και όχι μόνο υγρά σπεύδουν να εισρεύσουν στο κενό. Τα μη γειτονικά μπορεί να είναι οι δανειστές και κάποιοι άλλοι πολυεθνικο-ληστευτικοί «επενδυτές» κλπ. Είναι κενή η Ελλάδα;

Οι Φυσικοί Πόροι . Η Ελλάδα διαθέτει απείρους φυσικούς πόρους. Γαιάνθρακες, υδρογονάνθρακες, μέταλλα, φυτά, βότανα, ιαματικά ύδατα. Η ύπαρξη της θάλασσας, των δασών, των γεωργικών εκτάσεων, του ορυκτού πλούτου και του υδατικού δυναμικού, είναι στοιχεία, τα οποία πρέπει να τυγχάνουν συνεχούς και ορθολογικής εκμεταλλεύσεως. Τελευταίως ανέκυψε σοβαρό πρόβλημα ένεκα της υπάρξεως υδρογονανθράκων, δηλαδή αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου σε υποθαλάσσιους χώρους, σε περιοχές, όπου σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης πρέπει να συμπεριληφθεί στην ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, η οποία να σημειώσουμε εδώ δεν έχει εισέτι ορισθεί. Και γιατί δεν έχει ορισθεί; Διότι θα απαντήσει και ο τελευταίος συμπαθέστατος και αξιοπρεπέστατος βοσκός πάνω κει στης Πίνδου μας τις κορφές, ότι η Ελλάδα δεν είναι τόσο ισχυρή, ώστε να είναι σε θέση να εξασφαλίσει αυτά που της ανήκουν. Όλα τα άλλα είναι παραπλανητικά επινοήματα και μηχανευμένες δικαιολογίες.

Η Βιομηχανία . Από την στιγμή που η Ελλάδα εισήλθε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αρχίσαμε να άδομεν άσματα ευχαριστιών, λόγω των επιδοτήσεων και των πακέτων Delors και τα συναφή. Οι Ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες καθόριζαν τον τύπο της παραγωγής και τις ποσοστιαίες αναλογίες στο γενικότερο πλαίσιο της βιομηχανικής Ευρώπης. Έκλεισαν, ως εκ τούτου τα ονομαστά εργοστάσια ηλεκτρικών ειδών, συναρμολογήσεως οχημάτων και άλλων μονάδων που συγκαταλέγονταν στην βαριά βιομηχανία. Κάποιοι εναπομείναντες βιομήχανοι ανεζήτησαν και βρήκαν τη λύση σε γειτονικές χώρες με μικρότερα κόστη παραγωγής. Αποτέλεσμα. Μείωση εισροής συναλλάγματος. Αύξηση εκροής λόγω των εισαγωγών αλλά και της αοριστίας του οικονομικού και νομισματικού μέλλοντος. Ανεργία. Μείωση του ΑΕΠ. Αίσθημα ανασφάλειας. Κατάθλιψη. Αυτοκτονίες. Το μέλλον των επιγενομένων άδηλον, αβέβαιον.

Το Εμπόριον . Η κατάσταση ανάλογη. Λουκέτα στα καταστήματα. Απόλυση υπαλλήλων. Προβλήματα οικογενειακά. Όπου φτώχια και γκρίνια. Η ελληνική κοινωνία προ εφιάλτου. Νεοφανείς καταστάσεις. Άστεγοι. Άσιτοι. Ανέχεια. Άδηλη πορνεία. Επαιτεία. Καταφρόνια. Ψυχωσικές διαταραχές. Γενική ύφεση.

Η Θρησκεία . Η αδιαφορία περί τα θρησκευτικά, ο αύξων αθεϊσμός, η αδέξια και σαστισμένη εκκλησία ένεκα του φρενήρους ρυθμού των κοινωνικών μεταλλαγών, η αδυναμία μιας ισχυράς θρησκευτικής επιχειρηματολογίας, η ρευστότητα των πεποι­θή­σεων, όλα αυτά και άλλα πιο πολλά σηματοδοτούν μία νεωστί διαμορφούμενη κοινωνική σύσταση, η οποία διέπεται από άλλες αρχές με αλλοειδείς απαιτήσεις επί πνευματικών αναγκών.

Ωστόσο, ο ιστός της πίστεως των ανθρώπων παραμένει εκείνος ο οποίος έχει καθορισθεί από το ελληνοχριστιανικό DNA. Ο άνθρωπος αισθάνεται την ανάγκη να πιστεύει σε κάτι, διότι άλλως θα καθίστατο εκμεταλλεύσιμος ύλη των φορέων του μηδενισμού, όπερ και ολέθριον για μία κοινωνική ομάδα, η οποία θέλει και πρέπει να έχει ένα εθνικο-κοινωνικό προσανατολισμό. Ας παραδειγματισθούμε από το Islam. Ας ιδούμε την ακμαιότητα των μουσουλμάνων και την έφεσή τους να καλύψουν τα κενά για τα οποία αναφερθήκαμε προηγουμένως με τα συγκοινωνούντα δοχεία.

Ο Πληθυσμός . Περί ποίου άραγε πληθυσμού αναφερόμεθα, όταν εξετάζουμε τον ελληνικό χώρο; Ο καθαρά ελληνικός πληθυσμός βαίνει μειούμενος. Αν ανα­τρέξουμε σε δύο γενιές παλαιότερα θα θυμηθούμε, ότι κάθε ελληνική οικογένεια και μάλιστα της υπαίθρου αριθμούσε τέσσερα έως και δέκα παιδιά. Και τότε οι άνθρωποι ήταν πιο φτωχοί. Ο σημερινός τρόπος ζωής υπαγορεύει μία διαφορετική μέθοδο με την οποία η κάθε οικογένεια προγραμματίζει την πορεία της. Φυσικά ο οικογε­νειακός προ­γραμματισμός είναι καθαρά εσωστρεφής με ουδόλως επιεική έως εχθρική την προ­σέγγισή του σε ό, τι αφορά σε κάθε τι το συλλογικό, το εθνικό.

Το motto της σκέψεως των σημερινών Ελλήνων είναι το «μακριά από μένα τα δύσκολα» ή το πιο βολικό «ζω για το σήμερα, το αύριο δεν με αφορά». Ίσως κι αυτό να είναι ένας από τους λόγους, που οι απόγονοι μειώνονται αριθμητικά. Η ύπαι­θρος ερημώνεται. Οι παραμεθόριες περιοχές δεν είναι ελκυστικός τόπος εγκαταβιώ­σεως. Οι ξένοι αγοράζουν τη γη. Οι ντόπιοι αρκούνται στα μέχρι προ τινος δημοσιο­ϋπαλληλικά όνειρα. Και οι σωρειτομελανίες συσσωρεύονται πάνω από τις κεφαλές ημών. Οι νέοι με περγαμηνές βλέπουν την μετανάστευση σαν λύση απελπισίας. Η πατρίδα χάνει τους εγκεφάλους εν λειτουργία. Μία μερίδα ευρίσκεται εν αδρανεία. Στην πατρίδα εισρέουν λαθραίως αλλοδαποί, οι οποίοι φέρουν μεθ’ εαυτών την δυστυχία τους και την ατελή τους mentality. Ένα πνεύμα ανεπεξέργαστο. Δεν είναι οι διακεκριμένοι της φυλής των. Ούτε οι προνομιούχοι. Η ποιότητα του πληθυσμού στην ελλαδική επικράτεια αλλάζει επί τα χείρω. Κι εμείς τι κάνουμε; Εδώ ταιριάζει η ρήση του Αισώπου: «των οικιών υμών εμπιμπραμένων υμείς άδετε».

Η Επιστήμη και η Τεχνολογία . Όση πρόοδος επιτελείται, αυτή είναι απόρροια της εξωτερικής ταχύτητας προχωρήσεως, η οποία παράπλευρα επιδρά και στην χώρα μας. Αν όμως υπολογίσουμε, ότι και η χώρα μας θα μπορούσε με ατομική πρωτο­βουλία να ήταν συντελεστής προχωρήσεως, τότε θα σημειώναμε, ότι οι τάσεις βελ­τιώσεως και προκοπής συναντούν κάποια ανασταλτική τοποθέτηση ενίων συστη­μικών φορέων, οι οποίοι σχεδόν απροκάλυπτα, προτιμούν την προελεύσεως εξωτερι­κού επιστημονική επίνοια και τεχνολογικό εξοπλισμό. Η πρόθεση και το σκοπού­μενον είναι, όπως υποψιάζεσθε, ηλίου φαεινότερα.

Ο Εθνικός Χαρακτήρας . Είναι η εθνική ταυτότητα. Είναι η εθνική παρά­δοση. Είναι η εθνική μας προς τα έξω οπτική γωνία. Είναι η εθνική μας εικόνα, όπως φαίνεται από έξω. Είναι η εθνική μας γλώσσα, η οποία και είναι ο καθοριστικός παράγων της εθνικής μας συνεχείας. Η παρουσία του εθνικού χαρακτήρα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα είναι και το γνώρισμα των Ελλήνων.

Η Πολιτισμική Κληρονομιά . Παρ’ όλον ότι κατά την τελευταία γενιά η παγ­κοσμιοποίηση έχει επιδράσει δραματικά επί των πολιτισμικών στοιχείων των κοι­νωνιών, εν τούτοις παρατηρούμε, ότι οι κοινωνίες αμύνονται της ιδικής των πολιτι­σμικής κληρονομιάς. Τούτο είναι ένα φαινόμενο, που υπαγορεύεται από την αναγ­καιό­τητα της συνεχείας των βιοθεωρικών στοιχείων κάθε ρωμαλέας πολιτισμικής οντότητας. Λάβετε ως παράδειγμα τους μουσουλμάνους που μεταναστεύουν στην καρ­διά του δυτικού πολιτισμού. Ουδέν έχει αλλοιωθεί στην πολιτισμική τους σύσταση.

Εάν ο καθένας μας με βάση την διαισθητική προσέγγιση αναγνωρίσει και θετικά αξιολογήσει και εκμεταλλευτεί την εκχωρούμενη κληρονομιά, τότε θα αποτελέσει και τον συντελεστή της διαρκούς και πάμπλουτης ελληνικής πολιτισμικής παρουσίας στον παγκόσμιο πολιτισμικό στίβο.

Η Ομογένεια . Όσοι έχουν ταξιδέψει στο εξωτερικό, έχουν διαπιστώσει, ότι οι Έλληνες του εξωτερικού είναι περισσότερο Έλληνες από τους Έλληνες του ελλαδικού χώρου. Ο ρόλος ημών των γηγενών, κατά συνέπειαν, είναι να μη τους απογοητεύουμε και να τους ενθαρρύνουμε παντί τρόπω, ώστε να ενεργούν στα ξένα υπέρ των ελληνικών δικαίων και υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. Η Ομογένειά μας είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να υπάρχει ένα ελληνικό προγεφύρωμα στο θέατρο των διεθνών μας επιχειρήσεων.

Η Οικονομία . Η Οικονομία είναι όλες οι ανθρώπινες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ως εκ τούτου, με σκοπό την ευημερία εξετάζονται, η ατομική και κοινωνική δραστηριότητες, που συνδέονται στενά προσβλέποντας στην επίτευξη και χρήση των υλικών αναγκών. Παράγοντες επιτυχίας για μία οικονομία μπορεί να θεωρηθούν, η σκληρή εργασία, η λιτότητα, η οικογένεια και η επιχειρηματικότητα. Αυτές, οι ας τις πούμε αρετές, σε συνδυασμό με την ασφάλεια και την πολιτική σταθερότητα προσελκύουν μεγάλο όγκο ξένων αμέσων επενδύσεων. Όλες αυτές οι δραστηριότητες, οι εκτιμήσεις και οι προοπτικές, σε μία οργανωμένη κοινωνία χρειάζονται μία κεντρική κατεύθυνση. Η κεντρική κατεύθυνση λαμβάνει σάρκα και οστά από την ορθή διαχείριση των δεδομένων και την εκμετάλλευση των αξιολο­γήσεων επί των επιδιωκομένων. Η διαχείριση χρεώνεται στην πολιτική ηγεσία. Η κακή διαχείριση οδηγεί σε ανεπιθύμητες καταστάσεις. Στην κρίση σας.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις . Εδώ στην μερίδα των Ενόπλων Δυνάμεων θα στα­θούμε και θα επιμείνουμε περισσότερο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις τί έχουν σαν αποστολή; Να εγγυώνται την ασφάλεια και την ακεραιότητα της χώρας. Μία χώρα χωρίς ασφάλεια είναι μία ελκυστική λιχουδιά για όποιον έχει την αρπακτική δύναμη. Και αρπακτικά είναι, όχι μόνον όλες οι γειτονικές χώρες αλλά και άλλες σύμμαχες και μη ύαινες, που μυρίζονται ηθικο-κοινωνικο-οικονομικώς κατασπαραγμένα κορμιά.

Οι απειλές είναι έκδηλες. Οι Αλβανοί ανεπίσημα μεν ουσιαστικά δε διεκδικούν ολόκληρη την Ελληνική Ήπειρο και μέρος της Δυτικής Μακεδονίας.

Οι Σκοπιανοί επίσημα και δεδηλωμένα διεκδικούν τον ελληνικό χώρο μέχρι τον Όλυμπο.

Οι Βούλγαροι το έχουν στα υπ’ όψιν για κάποια στιγμή, όταν οι συγκυρίες το επιτρέψουν να υλοποιήσουν την πάλαι ποτέ ακυρωθείσα συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (ο χάρτης που βλέπετε έχει κυκλοφορήσει προ δύο ετών).

Οι Τούρκοι… οι Τούρκοι; Σύμφωνα με το δόγμα Davutoglou ευαγγελίζονται μηδενικά προβλήματα με τους γειτονικούς των λαούς. Προς τούτο, διενεργούν στρατιωτικές επιχειρήσεις στο έδαφος του Ιράκ, εγκαθιστούν Patriots στα σύνορα με την Συρία και απειλούν να εισβάλουν σ’ αυτή. Κάνουν επίδειξη της σημαίας προς τις χώρες του Καυκάσου και παίζουν με την Ελλάδα όπως παίζει η γάτα το ποντίκι.

Και μη μου πει κάποιος: «μα τί λέτε τώρα κύριε, δεν γίνονται πόλεμοι σήμερα». Και ο κάθε ένας σκεπτόμενος και σπουδαγμένος και υποψιασμένος και αυτός που έχει την επάρκεια και μπορεί και «βλέπει» το τι συμβαίνει στον κόσμο και αυτός που αντιλαμβάνεται πράγματα που δεν αντιλαμβάνονται οι πολλοί θα σας πει ότι «όσο υπάρχουν άνθρωποι επί της Γης, πόλεμοι θα γίνονται». Και για να μην επιχειρηματολογούμε για να πεισθούμε για πράγματα ευαπόδεικτα ας καλέσουμε τους ανωτάτους υπευθύνους πολίτες αυτής της χώρας να μας διαβεβαιώσουν, να μας εγγυηθούν, να μας υπογράψουν, ότι δεν γίνεται πόλεμος και συνεπώς δεν χρειάζονται οι ένοπλες δυνάμεις.

Αυτά είναι αστειότητες. Αν ξεκινήσουν οι επιχειρήσεις, τότε θα καταλάβουμε όλοι το νόημα της «γραφικής» αυτής δηλώσεως, η οποία μπορεί να τυγχάνει ακόμη και χλευασμού εκ μέρους μιας μερίδας ανθρώπων, οι οποίοι έχουν τα περιουσιακά τους στοιχεία εκτός Ελλάδος και διαθέτουν το μέσον της αμέσου απομακρύνσεώς των από την διακεκαυμένη ζώνη. Και ναι μεν αυτοί θα ζήσουν καλά και χωρίς τύψεις λόγω ελλείψεως πίστης προς την όποια πατρίδα, αλλά εμείς θα ζήσουμε χειρότερα. Αρκεί να φανταστούμε, ότι όσοι καταστούν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα θα αποτελέσουν στοιχείο ασφυξίας για τους υπόλοιπους, οι οποίοι τόσο καιρό διασκέδαζαν με τον Σουλεϋμάν τον μεγαλοπρεπή και τις χανούμ Αϊσέ και Λεϊλα.

Ίσως κάποιος με ερωτήσει μετά από όλα αυτά: «γιατί τόσος πεσιμισμός κύριε τάδε»;

Ακούω στρατιωτικούς διοικητές να λένε, ότι έχουν πολλά προβλήματα επανδρώσεως, υλικού, ανταλλακτικών, καυσίμων, πυρομαχικών… αλλά… αλλά αν παραστεί ανάγκη θα φέρουν εις πέρας την αποστολή τους νικηφόρα. Να χαρακτηρίσω ψευδή την δήλωση; Όχι! Το πιστεύουν. Διότι έτσι έχουν διδαχθεί από την Ελληνική Ιστορία. Ωστόσο από μέσα τους, η ψυχή τους κλαίει. Αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν την κατάσταση. Γνωρίζουν, ότι η ύπαρξη της Ελλάδος είναι καθισμένη στους ώμους τους και όχι στα golden boys και τις χρηματο-οικονομικές μονάδες και τα CDS και τα PSI και τα Bonds και τους Investors και τους fortune hunters. Αυτοί οι αξιωματικοί προσεύχονται να μη γίνει πόλεμος, διότι θα πρέπει να θυσιαστούν άδικα και να θυσιάσουν αθώους στρατιώτες.

Έχω κάποια τραύματα επάνω μου από τις επιχειρήσεις στην Κύπρο το 1974. Ένα όμως τραύμα είναι πολύ σοβαρό. Αυτό το ψυχολογικό. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούν να με πείσουν, ότι είμαι ο αίτιος της συμφοράς. Κάτι σαν προδότης. Όχι κύριοι. Ουδείς από τους πολεμιστές εκείνους είναι προδότης. Ουδείς αξιωματικός είναι προδότης. Καταλάβετέ το. Ο αξιωματικός από την ημέρα, που εισέρχεται στο στράτευμα, συμπεριλαμβάνεται δια του όρκου του στο πάνθεον των διακεκριμένων Ελλήνων.

Την προδοσία να την αναζητήσετε αλλού.

Οι αξιωματικοί προσβλέπουν σε μία ασφαλή Ελλάδα. Και θα απαιτούν από τους υπευθύνους της πολιτείας τα στοιχεία εκείνα, που εγγυώνται την καλή λειτουργία, η οποία και εγγυάται την επιτυχία της αποστολής του στρατεύματος.

Σε εμάς όλους απομένει, ωστόσο, το ότι δεν πρέπει να βαυκαλιζόμαστε με το κλέος των προγόνων μας. Ούτε να αναπαυόμαστε στις δάφνες τους. Ούτε να δηλώνουμε, ότι είμαστε ισάξιοι εκείνων. Πρέπει να το αποδείξουμε, ότι είμαστε ισάξιοι. Και να το αποδείξουμε στους εκτός Ελλάδος φίλους και εχθρούς και όχι στη μάνα μας και τον πατέρα μας, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς σαν γονείς είναι υπερήφανοι για τον κανακάρη τους.

Τι θα μπορούσε να γίνει για μια καλύτερη πατρίδα; Χιλιάδες οι προτάσεις. Εκατομμύρια οι ιδέες προτάσεων. Ο κάθε ένας εδώ παρών έχει πρόχειρες καμιά εκατοστή.

Σαν ερέθισμα για προβληματισμό ας αναφέρουμε, ότι οι ένοπλες δυνάμεις χρήζουν προσοχής και υποστηρίξεως από την πολιτεία για να διατηρηθεί αυτό που οι πρόγονοί μας υπέγραψαν με αίμα. Η ελευθερία.

Ένα άλλο. Να μελετηθούν κίνητρα για να πυκνώσουν από Έλληνες οι παραμεθόριες περιοχές.

Επίσης, είναι ανάγκη να προβληθούν τα δίκαια της Ελλάδος στο εξωτερικό. Εδώ αξίζει να δαπανηθεί ένα αξιοσέβαστο ποσό στα μέσα παγκοσμίου ενημερώσεως για την Ελλάδα των αιώνων. Για την μητέρα του πολιτισμού. Ας ονειρευτεί όλη η υφήλιος μία Ελλάδα σαν την Ελβετία, αλλά όχι του χρήματος, αλλά του φωτός.

Για όλα όμως αυτά μας χρειάζεται παιδεία. Όχι παιδεία, που να ξεκινήσει από το νηπιαγωγείο, όπως πολλοί διατείνονται. Τα νήπια βλέπουν, παραδειγματίζονται και μιμούνται τους μεγάλους. Η παιδεία χρειάζεται σε μας. Από τους παππούδες και προς τα κάτω. Κι αν η τηλεόραση δεν είναι ικανή να μας εκπαιδεύσει, την κλείνουμε και ανοίγουμε τα βιβλία της σοφίας για τα οποία είμαστε υπερήφανοι ότι εγράφησαν από Έλληνες, οι οποίοι είναι και οι διαχρονικοί δάσκαλοι της παγκόσμιας διανόησης.