Blog

Αγαπητά Μέλη,

Μεταξύ των πολλών σημαντικών θεμάτων που απασχολούν σήμερα την κοινωνία μας, κρίνεται σκόπιμο να εσ­τιασθεί η προσοχή μας στις συσσωρευμένες «μνημονιακές» οικονομικές περικοπές που έχουν επέλθει, στον αμυντικό προϋπολογισμό της χώρας, λόγω των πιθανών εθνικών δυσμενών επιπτώσεων, τις οποίες ασφαλώς απευχόμαστε. Πρόσφατα, ο Α/ΓΕΝ, αφού προφανώς εξήντλησε τους προβλεπόμενους θεσμικούς τρόπους, αναγκάσθηκε να, εκφράσει δημοσίως την ανησυχία του για τις συνέπειες των εν λόγω περικοπών στις Ε.Α. της χώρας.

   Οι διαρκείς ποσοτικές και ποιοτικές μειώσεις μονάδων και υλικού, οι απανωτές μειώσεις της θητείας, το πάγωμα των εξοπλιστικών προγραμμάτων αλλά ακόμη και οι δυσχέρειες συντηρήσεως του υπάρχοντος υλικού καθώς και εκπαιδεύσεως του προσωπικού (λόγω π.χ. ελλείψεως καυσίμων), δεν έχουν ευαισθητοποιήσει αρκούντως την κοινή γνώμη. Η διαπίστωση αυτή οφείλεται κυρίως στις ακόλουθες πολιτικές μεθοδεύσεις:

• Επί δεκαετίες καλλιεργήθηκε συστηματικά η άποψη ότι οι Ε.Α. αποτελούν αναγκαίο και «αντιπαραγωγικό» κακό. Εξ αυτού και η κομματική πλειοδοσία μειώσεως θητείας για. λόγους ψηφοθηρίας και άνευ ετέρων κριτηρίων.
• Ο λαός συνέδεσε τις αμυντικές δαπάνες, με την πολιτική διασπάθιση και δόλια οικειοποίηση δημοσίου χρήματος (υπερτιμολογήσεις, «μίζες», δημιουργία στρατοπέδων με ψηφοθηρικό, κριτήρια, κομματική προαγωγή μεγάλου ποσοστού εφέδρων ανωτάτων αξιωματικών, αθρόες κομματικές προσλήψεις και υποβάθμιση πολεμικής βιομηχανίας κ.λπ.).
• Διοχετεύθηκε κατάλληλα στην κοινή γνώμη η άποψη ότι οι αμυντικές δαπάνες είναι αντιστρόφως ανάλογες με τις κοινωνικές δαπάνες.
• Με την επίκληση του οριστικά παρωχημένου «συνδρόμου της επταετίας», μειώθηκε καθοριστικά η οντότητα και ο ρόλος των στελεχών των Ε.Α. (π.χ. απαξιωτικοί μισθοί έναντι του προσφερομένου έργου, απουσία της στρατιωτικής ηγεσίας από θεσμικά κέντρα λήψεως αποφάσεων επί θεμάτων άμυνας και ασφάλειας, κομματική διείσδυση και έλεγχος των Ε.Α. κ.λπ.) προκειμένου αυτά να μετατραπούν σταδιακό, σε απλούς δημοσίους υπαλλήλους, με όλες τις αξιακές, επί τα χείρω, επιπτώσεις στην ελληνική πραγματικότητα.

   Η περιοχή μας σήμερα, χαρακτηρίζεται από αστάθεια και ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις. Η Τουρκία διεκδικεί επισήμως τμήματα της εθνικής μας κυριαρχίας, εμπλέκεται με θράσος στα εσωτερικά της χώρας μας με αιχμή την Θράκη και απειλεί την ασφάλεια του κυπριακού ελληνισμού. Η ποιότητα και ποσότητα του υλικού των Τ.Ε.Α. δηλώνει κραυγαλέα ότι οι εν λόγω διεκδικήσεις δεν είναι φραστικές, ενώ το σε εξέλιξη εξοπλιστικό της πρόγραμμα πρόκειται ανατρέψει οριστικά τον συσχετισμό ισχύος των δύο κρατών κατά τα αμέσως επόμενα έτη. Στην ορατή αυτή απειλή θα πρέπει να προστεθούν οι σημαντικές εξελίξεις στην Μ. Ανατολή, οι αλυτρωτικές βλέψεις τον μορφώματος της ΠΓΔΜ, καθώς και του Μπερίσα, που ονειρεύεται την Μεγάλη Αλβανία, τα υποθαλάσσια ενεργειακά κοιτάσματα και η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην Α. Μεσόγειο, το ειδικό βάρος της χώρας μας στα πλαίσια των συμμαχιών της κ.λπ..

   Η ύπαρξη αποτρεπτικών Ε.Α. επιβάλλεται όχι μόνο για ενδεχόμενη στρατιωτική αναμέτρηση αλλά πρωτίστως για. τις περιόδους ειρήνης και κρίσεων (θωράκιση διπλωματίας, στρατιωτική παρουσία, ως πολιτική πρακτική και κυρίως για την εγκατάλειψη της πολιτικής κατευνασμού η οποία γελοιοποιεί την χώρα μας διεθνώς κ.λπ.). Σε κάθε περίπτωση η Δομή των αποτρεπτικών Ε.Δ. (ποσότητα, και ποιότητα προσωπικού, μονάδων, συστημάτων και υλικού, εκπαίδευση, ανάπτυξη, Δόγμα, βιομηχανία κλπ.), καθορίζεται βάσει των εκάστοτε πολιτικών Εθνικών Σκοπών, των απειλών, της εκτάσεως και φύσεως τον αναμενόμενου θεάτρου επιχειρήσεων, των συμμαχιών κ.λπ. και επ’ ουδενί ρυθμίζεται με λογιστικές προσεγγίσεις εγχωρίων και ξένων οικονομικών υπαλλήλων.

   Λύσεις αντιμετωπίσεως των αμυντικών δαπανών υπάρχουν, ακόμη και κατά την ιδιαίτερα δυσμενή οικονομική περίοδο που διανύουμε, δίχως περαιτέρω επιβάρυνση της κοινωνίας. Το μόνο που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση, ορθολογισμός, γνώση, αίσθηση ευθύνης και ήθος. Αποτελεί εθνικό ζητούμενο όπως πολλοί πολιτικοί μας κατανοήσουν τάχιστα στοιχειώδεις κανόνες διεθνών σχέσεων και γεωπολιτικής (ας αρχίσουν με Θουκυδίδη) και αφού παραδειγματισθούν την αμυντική πρακτική σειράς ευνομουμένων και κοινωνικά ευαίσθητων χωρών (ακόμη και αυτών που δεν αντιμετωπίζουν απειλή), να σοβαρευτούν και να εκπονήσουν άμεσα, ρεαλιστική μεσομακροπρόθεσμη διακομματική αμυντική πολιτική (που αποτελεί βραχίονα της ουδέποτε διατυπωθείσης Εθνικής Στρατηγικής).Η διεθνής ανυποληψία της χώρας μας, ακόμη και από γειτονικά αδύναμα κρατίδια, οφείλεται μεταξύ άλλων, στην μειωμένη στρατιωτική μας ισχύ. Το έθνος έχει κουρασθεί και δεν αντέχει πλέον να πληρώνει εκ των υστέρων υψηλά εθνικοί τιμήματα, σχεδόν σε κάθε τομέα του δημοσίου βίου, οφειλόμενα σε ερασιτεχνικά, αλαζονικοί και αήθη πολιτικά σφάλματα, για τα οποία ουδείς λογοδοτεί.

11- Δεκεμβρίου- 2012