Blog

Η ομόφωνη απόφαση-προτροπή της Ολομέλειας του Ελληνικού Κοινοβουλίου προς την ελληνική κυβέρνηση για αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους σε συνδυασμό με την επίσκεψη του Προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς στην Αθήνα στις 20-22/12/2015 αποτελούν εξελίξεις με ιδιαίτερη σημασία τόσο για τις διμερείς ελληνο- παλαιστινιακές σχέσεις όσο και για το Παλαιστινιακό Ζήτημα, ανανεώνοντας και συνεχίζοντας την πατροπαράδοτη φιλική σχέση των δύο λαών στην ιστορία, απώτερη και νεότερη. Λαμβάνει χώρα σε περίοδο γεωπολιτικής αστάθειας και συσχετισμού δυνάμεων στην Αν. Μεσόγειο και την Μ. Ανατολή. Παράλληλα η εν λόγω πρωτοβουλία, που ξεκίνησε επί προεδρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου, δίνει έμμεσα το στίγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο Παλαιστινιακό και τον αραβικό κόσμο, τονώνοντας την εικόνα της αριστερίζουσας ελληνικής κυβέρνησης στην ελληνική κοινή γνώμη.
Μοναδική παραφωνία στην εν λόγω πρωτοβουλία του ελληνικού κοινοβουλίου ήταν το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Αμπάς μίλησε στην Αίθουσα της Γερουσίας και όχι στην Ολομέλεια. Ακριβώς πριν ένα χρόνο (14/12/2014, Καθημερινή) γράφαμε για την προοπτική δραστηριοποίησης του Ελληνικού Κοινοβουλίου προς την κατεύθυνση αναγνώρισης  Παλαιστινιακού Κράτους. Το βασικό σκεπτικό για μια τέτοια εξέλιξη είναι η αναγκαία δραστηριοποίηση και πολυμέρεια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στην Μ. Ανατολή με το Παλαιστινιακό να αποτελεί σημείο αναφοράς στην σχέση της Ελλάδας με την Παλαιστίνη ειδικά, και τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο εν γένει.
Όσο για την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να αναγράφεται στα επίσημα έγγραφα του ελληνικού κράτους ο όρος «Παλαιστίνη» αντί της «Παλαιστινιακής Αρχής» είναι προς την σωστή κατεύθυνση αλλά πέραν των τύπων θα αποκτήσει ουσία όταν η ελληνική κυβέρνηση προβεί σε συστηματική εφαρμογή της εν λόγω απόφασης του ελληνικού κοινοβουλίου. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρόκειται για εφήμερη απόφαση με μη δεσμευτικό χαρακτήρα για τις επόμενες ελληνικές κυβερνήσεις.
Η Ελλάδα είναι ένα από τα 57 μέλη των εν συνόλω 193 μελών του ΟΗΕ και ένα 21 μέλη των εν συνόλω 28 μελών της ΕΕ που δεν έχουν αναγνωρίσει κυβερνητικά το Παλαιστινιακό Κράτος. Γνωρίζοντας ότι η Κύπρος, με την οποία η Ελλάδα μοιράζεται κοινό γεωπολιτικό, και όχι μόνο, περιβάλλον, έχει αναγνωρίσει το Παλαιστινιακό Κράτος από το 2013, το ερώτημα που τίθεται είναι για ποιο λόγο η Αθήνα διστάζει να πράξει κάτι ανάλογο. Προφανώς ο ελλαδικός πολιτικός κόσμος χρειάζεται μεγαλύτερη τόλμη και αποφασιστικότητα.
Με την Ελλάδα να συμμετέχει σε δύο «τρίγωνα» (Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος) που είναι κατ’ ουσίαν ένα τετράγωνο (Ελλάδα-Κύπρος- Ισραήλ-Αίγυπτος), οι σχέσεις Ελλάδας-Κύπρου-Παλαιστίνης έχουν την δική τους δυναμική ανεξάρτητα από το αν υφίσταται στην πράξη ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Η Παλαιστίνη αποτελεί μέγεθος που δεν περιορίζεται στο στενό πλαίσιο ενός έθνους-κράτους αλλά εκπροσωπείται από την παλαιστινιακή διασπορά ανά τον κόσμο. Η δύναμη της διασποράς είναι μεγαλύτερη στην οικονομία και τον πολιτισμό παρότι πολιτικά-στρατηγικά δεν υφίσταται ένα κράτος-σημείο αναφοράς για αυτήν. Την ισχύ της παλαιστινιακής διασποράς καλείται να κατανοήσει ο ελληνικός πολιτικός και επιχειρηματικός κόσμος για να συνεχίσει στο μέλλον σε πιο στέρεα θεμέλια την παρούσα ελληνο-παλαιστινιακή συνεργασία. Όταν κάτι τέτοιο γίνει κατανοητό, τότε θα μιλάμε για ένα νέο τρίγωνο, αυτό μεταξύ Ελλάδος-Κύπρου-Παλαιστίνης.