Blog

Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Yπό Αντιστρατήγου ε.α. Ι. Ασλανίδη
Επιτίμου Διοικητού Σ.Σ.Ε.

 

            Η σπουδαιότητα σήμερα, γενικά της μητρικής γλώσσας φαίνεται και από το γεγονός ότι η 21η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια ημέρα μητρικής γλώσσας. Δηλαδή! Κάθε κράτος να έχει ως κυρίαρχο στοιχείο του, την δική του γλώσσα. Ας παρακολουθήσουμε εδώ την διαχρονική αξία και τον ρόλο που διαδραμάτισε ανά τους αιώνες η Ελληνική μας γλώσσα. Διότι, η γλώσσα συνθέτει και αποτελεί βασικό στοιχείο πολιτισμού, η δε Ελληνική ως γνωστόν είναι από τις πιο αρχαίες και η πλουσιότερη σε αριθμό λέξεων Γλώσσα.
Από τους αρχαιοτάτους εκείνους χρόνους, οι Έλληνες διηρημένοι σε διάφορες πολιτείες, διαμορφώνουν πρώτα την γλώσσα των. Η θαυμασία αυτή και πλουσιοτάτη γλώσσα, η οποία, κατά τον Όμηρο: «είχε πλείστους τρόπους να θωπεύη την ακοήν και να γοητεύει τα πνεύματα», την εκφράζει ο Όμηρος κατά τις ωραίες παρομοιώσεις του όπως: «έρρεε γλυκυτέρα και από το μέλι» από των χειλέων του Νέστορος και «εξήρχετο πυκνοτέρα από τας νιφάδας της χειμερινής χιόνος» από των χειλέων του Οδυσσέως.
Από τις διαλέκτους των διαφόρων Ελληνικών φύλων, εγεννήθη η Εθνική γλώσσα των Ελλήνων και η κοινότης θρησκείας και γλώσσας εδημιούργησαν το Έθνος των Ελλήνων με τον λαμπρόν πολιτισμό.
Έλεγε ο μέγας τραγικός της αρχαιότητος Σοφοκλής: «Καυχώμαι δια την μοναδικήν εις Κάλλος γλώσσαν ημών, έναντι της αγλώττου βαρβαρογλώσσου Ανθρωπότητος».
Κατά τον Κικέρωνα, η θαυμαστή αυτή γλώσσα των Ελλήνων είναι η γλώσσα των θεών «Ει θεοί διαλέγονται την των Ελλήνων γλώττη χρώνται».
Και όπως επίσης έλεγε ο Μέγας Ναπολέων: «Η ωραιότερη γλώσσα του κόσμου είναι η ελληνική. Έπρεπε να την μιλούσαν οι θεοί».
Η Ελληνική γλώσσα ομιλείτο κατά τα μέσα της 2ας π.Χ. χιλιετίας, ευρίσκετο δε σε υψηλό επίπεδο τελειότητος. Αλλά για να φθάσει εκεί είχε υποστεί, επιμελή πολιτιστική διεργασία πολλών χιλιετιών, όπως ανέφερε στο Συνέδριο το 1971 της Εταιρείας των Ελλήνων δημοσιολόγων, ο Ακαδημαϊκός και αντιπρόεδρος αυτής, Στρατηγός Αχιλλέας Τάγαρης.
Επίσης ο ως άνω ακαδημαϊκός σε κείμενο με τίτλο «Αυτόχθον, αείποτε, το Έθνος των Ελλήνων», που δημοσιεύθηκε σε φύλλο των ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ, γράφει: Έχουν αποκαλυφθεί υπό νεωτέρων ερευνών τ’ ακόλουθα λίαν εντυπωσιακά:

• Ότι, το αρχικώς γραφόμενο επί φοινικείων πλακών, δια φοινίκης (ερυθρά μελάνη), Ελληνικό αλφάβητο, είναι αυτόχθον  ανέκαθεν και όχι δοτόν, από τους, με στοιχειώδη πολιτισμό, κυρίως ναυτικούς αριστερογράφους Φοίνικες.
• Ότι, οι αραβικοί αριθμοί είναι ινδικοί με απωτάτη προέλευση εκ του Ελληνικού χώρου της Μινωϊκής Κρήτης.
• Ότι, το Λατινικό αλφάβητο, το οποίο κατέκλυσε τη Γη, από τους Λατινοφώνους και κεντρικοδυτικοευρωπαίους, είναι ελληνικής προελεύσεως και συγκεκριμένα εκ Χαλκίδος, και
• Ότι, ακόμη ως γνωστόν το Σλαβικό αλφάβητο κατάγεται εκ του Βυζαντινοελληνικού.

Όταν οι Ρωμαίοι απαλλάχθηκαν από την ισχυρά αντίπαλο των την Καρχηδόνα, άρχισαν να κατακτούν τον τότε γνωστό κόσμο, όπου πήγαιναν εύρισκαν μπροστά των παντού Ελληνισμό. Σήμερα είναι ιστορικά εξακριβωμένο και η κοσμοκράτειρα τότε Ρώμη, υφίσταται την επίδραση του Ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής γλώσσας τόσο, ώστε να ονομασθεί (rirbs graeca=Πόλις Ελληνική). Η Ελληνική γλώσσα την εποχή εκείνη ακούγεται πλέον, όσο και η Λατινική και εις την αριστοκρατία και εις τον Λαό του Ρωμαϊκού κράτους.
Θα πει την εποχή εκείνη ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος, θαυμαστής του Ελληνικου Πολιτισμού και της γλώσσας «Grecia capta ferum victorem capit et artis et tongue intual agresti LATIO» δηλαδή, η Ελλάς ηττηθείσα νίκησε τον Κατακτητή και έφερε τον πολιτισμό και τις τέχνες στο αγροίκο ΛΑΤΙΟ.
Ο Ακαδημαϊκός Ι. Θεοδωρακόπουλος λέγει: Η Γλώσσα των Ελλήνων από την εποχή του Ομήρου είναι μία και αδιαίρετη.
Οι ρίζες των λέξεων της δημοτικής μας γλώσσας που σήμερα μιλάμε, προέρχονται από τις λέξεις τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, από τα μυθικά ακόμη χρόνια. Λέγει ο Καθηγητής – Γλωσσολόγος Γ. Χατζηδάκης: «Πάντες ομολογούμεν ότι από τον Όμηρο μέχρι σήμερον το έθνος, το ελληνικόν, αποτελούμεν και μίαν γλώσσαν, την Ελληνικήν λαλούμεν…».
Και, τα κύματα του Αιγαίου μιλούν Ελληνικά», τόνιζε ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης.
Ο Μεγάλος Ν. Καζαντζάκης έλεγε: Η γλώσσα μας είναι η πατρίδα μας είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας. Είχε δε μάλιστα μια γλωσσοπλαστική ικανότητα αρκετά ικανή. Επακόλουθο της άμετρης αγάπης του προς την γλώσσα μας. Δεν κυνηγούσε απλά τις λέξεις τις συνέθετε, τις αναδημιουργούσε.
Και, ο αξέχαστος Γιάννης Τσαρούχης έλεγε:  Πρέπει να μεθάς με την γλώσσα σου και να βρίσκεις τον καλύτερο τρόπο, να την συλλαμβάνεις, ακουστικά και «ηχητικά».
Η Ελληνική γλώσσα έχει ονομασθεί Βασίλισσα των Γλωσσών. Είναι η γλώσσα των αγγέλων της ειρήνης και της αγάπης. Είναι η γλώσσα της Αγίας Γραφής και του κηρύγματος των Ευαγγελιστών που αναδιαμόρφωσαν και ανάπλασαν τον κόσμο. Η Γλώσσα μας μιλιέται αδιάκοπα σ’ αυτό τον τόπο εδώ και πλέον των τεσσάρων χιλιάδων ετών (4.000) και γράφεται εδώ και τριάμισι χιλιάδες χρόνια.
Είναι η γλώσσα με την οποία ο Μέγας Αλέξανδρος μετέφερε τον ελληνικό πολιτισμό έως την Βακτριανή και την Ινδία.
Γράφει ο Πλούταρχος: «…Αλέξανδρος τρισμύριους παίδες περσών επιλεξάμενος εκέλευσε γράμματα μανθάνειν Ελληνικά…»
Θα μας πεί επίσης ο αξέχαστος Κ. Καβάφης, ότι: «…. Και την κοινήν Ελληνικήν λαλιά ως μέσα στην Βακτριανή την πήγανε, ως τους Ινδούς ακόμη…».
Ο κορυφαίος σύγχρονος Ισπανός Ελληνιστής Φραγκίσκος Ρ. Αντράδος επισημαίνει: «Η Ελληνική μαζί με την κινεζική είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία και πορεία στον ίδιο περίπου γεωγραφικό χώρο, από τους ίδιους λαούς επί 4.000 έτη και γραπτή 3.500 ετών» (ιστορία της Ελληνικής γλώσσας από τις απαρχές ως τις μέρες μας).
Η Ελληνική γλώσσα για εμάς τους Έλληνες αποτελεί το πανάρχαιο και αιώνιο σύμβολο της Εθνικής μας ταυτότητας και κληρονομιάς. Είναι. Όχι μόνο από τις πιο αρχαίες αλλά και τις πιο πλούσιες σε αριθμό λέξεων γλώσσα. Προσφέρει εξαιρετικές δυνατότητες έκφρασης και διατύπωσης υψηλών και σαφών νοημάτων. Έχει πλαστικότητα, ομορφιά, είναι κατάλληλη και χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία σ’ όλα τα είδη του λόγου, στην επιστημονική σκέψη (πρωτοπορεί) και στις τέχνες.
Η Ελληνική Γλώσσα έχει ποιότητα, σε έκφραση και πολιστισμό, το μεγαλείο της φαίνεται από τα λαμπρά πνευματικά της έργα διαμέσου των αιώνων, που λάτρευσε και θαύμασε ολόκληρη η ανθρωπότητα. Όπως π.χ.
–      Ομηρικά έπη.
–      Αισώπειοι μύθοι.
–      Κλασικά Ελλήνων Συγγραφέων.
–      Ευαγγέλια, Πατερικά Κείμενα.
–      Βυζαντινή και Μεταβυζαντική λογοτεχνία.
–      Νεότερη ποιητική ανθολογία (Σολωμός, Καβάφης, Παλαμάς, Σεφέρης, Ελύτης κ.ά.)

Γράφουν για την Ελληνική Γλώσσα:
–      Η Ζακελίν ντε Ρομιγύ, γαλλίδα Ακαδημαϊκός μας λέγει: «Η καλύτερη άσκηση για την ανάπτυξη της ευφυϊας είναι η μελέτη της Ελληνικής γλώσσας, διότι κάθε λέξη κρύβει και μία ιδέα.
–      Ο Κλώντ Φωριέλ, γάλλος διανούμενος, θα μας αναφέρει επιγραμαμτικά: «Η Ελληνική Γλώσσα είναι πιο πλούσια από την Γερμανική, πιο διαυγής από την Γαλλική, πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πιο αρμονική από την Ισπανική. Είναι η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης».
–      Η Μαριάννα Μακντόναλντ, Αμερικανίδα καθηγήτρια, μας επισημαίνει και μας τονίζει ιδιαίτερα, ότι: «Η Ελληνική Γλώσσα είναι το μοντέλο όλων των Ευρωπαϊκών γλωσσών».
–      Οι Χεριγκούτια και Ίμαθ, Ισπανοί Ευρωβουλευτές, έκαμαν πρόταση στην Ευρωβουλή, την εξής: «Η Αρχαία Ελληνική γλώσσα, να γίνει διεθνής Γλώσσα ως μητέρα όλων των γλωσσών και η μόνη συμβατή στους κομπιούτερ προηγμένης τεχνολογίας».
–      Ο Πρόεδρος της μεγάλης εταιρείας ηλεκτρονικών υπολογιστών CIBI, Τζων Σκάλυ, τονίζει «Αποφασίσαμε να προωθήσουμε παγκοσμίως το πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής γνώσσας, διότι η κοινωνία χρειάζεται ένα εργαλείο για να αναπτύξει την δημιουργικότητά της, να εισάγει καινούργιες ιδέες και να προσφέρει στον άνθρωπο περισσότερες γνώσεις. Με άλλα λόγια πρόκειται για μια τάση επιστροφής του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα Ελλήνων».
–      Κων. Τσάτσος, Ακαδημαϊκός, τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, συχνά ανέφερε ο αείμνηστος αυτός σύγχρονος σοφός ότι: «Η Γλώσσα μας αποτελεί το ιερό σκεύος της ψυχής της Ελλάδος. Η Γλώσσα μας είναι η εικόνα της Εθνικής επιβιώσής μας. Είναι η κιβωτός της ελευθερίας και η ελευθερία είναι το θερμοκήπιο της Γλώσσας. Με την υγεία της Γλώσσας μετριέται και η υγεία της Δημοκρατίας.
–      Τηλέμαχος Λιγνάδης, ο αείμνηστος αυτός δάσκαλος και Ακαδημαϊκός μας τονίζει: «χωρίς την Γλώσσα είμαστε καταδικασμένοι ως Έθνος. Μια κοινωνία που νοσεί είναι καταδικασμένη στη μοίρα της αγλωσσίας.
–      Κων/νος Στεφανόπουλος πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στις 3 Νοε. 2000 στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης σε ομιλία του μεταξύ άλλων ετόνισε ότι: «Το Μάθημα της Γλώσσας πρέπει να αποτελεί την βάση της παιδείας μας» και προτρέποντας τους ειδικούς να γίνουν υπερασπιστές αυτής, προσθέτει: «Η Γλώσσα μας είναι η πολυτιμότερη κληρονομιά μας, είναι το μέρος της αρχαίας κληρονομιάς, του οποίου είμαστε οι μοναδικοί κληρονόμοι».

Αυτά και πολλά άλλα που ακούγονται και συμβαίνουν, για την Ελληνική Γλώσσα ιδίως στο εξωτερικό, τεκμηριώνουν και καταδεικνύουν την αξία, την ποιότητα και την διαχρονικότητα της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Εμείς όμως στις μέρες μας παριστάμεθα μάρτυρες ενεργειών, που αποσκοπούν στην πνευματική αυτοκτονία της Ελλάδος, με την ουσιαστική έξωση της αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας από τα Σχολεία. Αυτής που αποτέλεσε την βάση και την απαρχή της εξελεκτικής πορείας και όχι μόνο της Ελλάδος αλλά και της ανθρωπότητος ανά τους αιώνες.
Και όπως ο Ευαγ. Μουτσόπουλος, Ακαδημαϊκός, παρατηρεί: «οι μαθητές των σύγχρονων σχολείων διακρίνονται από χαρακτηριστική και ανησυχητική άγνοια των γλωσσικών όρων, ανικανότητα γλωσσικής ευελιξίας και από σαφή ποσοτικό και ποιοτικό περιορισμό των λέξεων που χρησιμοποιούν στην καθημερινότητά τους. Το Λεξιλόγιο μας έχει συρρικνωθεί εις το ελάχιστο και η συρρίκνωση αυτή συνεπάγεται και μία συρρίκνωση των νοητικών κατηγοριών από τις οποίες διέπεται ο λόγος μας».
Όπως επίσης και ο Αλησμόνητος Φώτης Κόντογλου επισημαίνει: «το λεξιλόγιο μιας εποχής δείχνει τα προβλήματά της. Γι’ αυτό, το λεξιλόγιό μας δείχνει σήμερα την κατάντια μας. Μία-μία σβήνουν από την γλώσσα μας λέξεις μεγάλες, όπως η τιμή, η αξιοπρέπεια, η αγνότητα, η αρετή, η φιλία κ.ά. Δεν αισθανόμαστε πλέον, πως το να λείπουνε από το στόμα μας, οι τέτοιες λέξεις, σημαίνει πως σβήσανε από μέσα μας, οι ευγενέστερες ιδέες του ανθρώπινου μεγαλείου.
Η Γλώσσα μας ομιλουμένη σωστά θέλγει και σαγηνεύει αυτόν που την ακούει.
Αναλογίζεσθε εάν δεν υπήρχε η θεόπλευστη και θεομίλητη Ελληνική γλώσσα και γραφή· Πως! θα διεδίδοντο και πως θα ερμηνεύοντο τα Θεία του Κυρίου Ρήματα, το Ευαγγέλιο, ο Χριστιανισμός και κατ’ επέκταση ο πολιτισμός; Εις ποια γλώσσα διδάχθησαν και προωθήθησαν οι Επιστήμες; Εις ποία γλώσσα υμνήθη τόσο ευγενικά, ρομαντικά και τόσο υψηλής λεκτικής καλαισθησίας και απαραμίλου ωραιότητος· ο έρως, η φύση, η Τέχνη, το Θείον κ.λπ.;
Αυτή λοιπόν η γλώσσα της αρχαίας σοφίας του θείου και της αγάπης, επικίνδυνα αλλοιώνεται, με την εισαγωγή και της παρείσφρηση ξένων λέξεων και συρρικνώνεται λόγω του φτωχού λεξιλογίου των σημερινών Ελλήνων.
Αυτή η θλιβερή εικόνα καταδεικνύεται από τις επιγραφές των Καταστημάτων και από την φρασεολογία των σημερινών Ελλήνων. Το κύριο θύμα η «Εύελπις» νεολαία μας, η οποία αφίεται στο σκότος της αγνοίας, υιοθετόντας την προσφερομένη ξενομίμηση και τα εισαγόμενα ήθη και έθιμα ξένων χωρών.
Τι θα έλεγε άραγε σήμερα ο Διογένης με τον φανό· «Άνθρωπο ζητώ» ή «Έλληνα ζητώ»;
–      Έχουμε χρέος να διατηρήσουμε το οπτικά συνδεδεμένο ελληνικό αλφάβητο με την Ελληνική γλώσσα, γιατί αυτό υπαγορεύει η Ιστορία και η ύψιστη σημασία της γλώσσας για ένα λαό.
–      Να μιλάμε και να γράφουμε κανονικά σύμφωνα με τους κανόνες της Γραμματικής και του συντακτικού.
–      Να τεθούν σ’ εφαρμογή οι νόμοι των αειμνήστων Γ. Πλυτά και Μ. Μερκούρη, αναφορικά με τις ξενόγλωσσες επιγραφές των καταστημάτων (λες και δεν υπάρχουν Ελληνικές λέξεις).
–      Πρέπει να ξέρουμε ότι, η Ελληνική γλώσσα είναι σημείο αναφοράς, συσπείρωσης και ενότητας του απανταχού Ελληνισμού.
–      Είναι ακόμη ο κυματοθραύστης κάθε ξένης επίδρασης και προπαγάνδας. Είναι γνωστό αυτό που έλεγε ο Λένιν «Αν θέλεις να χάσει ένας λαός την εθνική του συνείδηση κάνε τον να χάσει την γλώσσα του».
Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι η γλώσσα δεν υπερασπίζεται μόνο με τα ιδεολογήματα της παραδόσεως των τριών χιλιάδων χρόνων, αλλά με τον σεβασμό και την κανονική χρήση της και όχι με την συρρίκνωσή της από τους εδώ καταχραστές της.
Η Γλώσσα αλλοτριώνεται και πεθαίνει, όταν δεν έχει πια νόημα, όταν σ’ αυτήν πληθαίνουν οι κενοί ήχοι και όταν ο θόρυβος της κακοποιημένης πλέον γλώσσας, είναι ξύλινος.
Και, κλείνοντας τις σκέψεις μου για την Ελληνική γλώσσα, πρέπει συμπερασματικά να γνωρίζουμε ότι, η γλώσσα μας είναι το ουσιαστικό και πιο πειστικό διαβατήριο που διαθέτουμε στην Ιστορία και Γεωγραφία του Έθνους μας και ότι η υποδούλωση ενός λαού ξεκινάει από την αλλοτρίωση της γλώσσας του.

 

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ

• • Ιστορική αποστολή της Αυτόχθονης Ελλην. Φυλής, Αντγος ε.α. Ιωάννης Μ. Ασλανίδης. (ΣΤΡΑΤ. ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ, Μαρ.-Απρ. 2008)
  • Ελληνική γλώσσα και λατινικό Αλφάβητο, Παναγ. Τσώνης, Εκπαιδευτικός. (ΕΛΕΥΘ. ΤΥΠΟΣ, 22-3-01)
  • Λίγος Σεβασμός στην Ελληνική Γλώσσα, Νικ. Ι. Κωστάρα. (ΕΣΤΙΑ, 6-3-09)
  • Η Ελληνική Γλώσσα, Θέμης Καμπάς Ιστορικός Μελετητής. (Καθημερινή, 24-8-03)