Ψυχραιμία στο Λίβανο
«Θα σας κυνηγήσουμε και στην Κόλαση, αν χρειαστεί,» είχαν απειλήσει οι Σουνίτες Ουαχαβίτες στην Συρία τους Σηίτες μαχητές της Χεζμπολλά του Λιβάνου, όταν οι τελευταίοι τον περασμένο Μάιο συμμετείχαν πλάι στον στρατό του Ασσάντ στην μάχη της Κουσέιρ.
Η ήττα των Ουαχαβιτών στην Κουσέιρ σήμανε την υποχώρησή τους, προκαλώντας την αναμενόμενη οργή τους. Χρειάσθηκε να περάσουν δύο μήνες και οι Ουαχαβίτες άρχισαν να υλοποιούν μέρος της υπόσχεσής τους.
Η βομβιστική επίθεση σε σηιτική συνοικία της Ν. Βηρυτού την περασμένη εβδομάδα αποδόθηκε σε Σουννίτες και αποτελεί την αρχή της υλοποίησης της σουνιτικής υπόσχεσης. Το αναγνώρισε και ο αρχηγός της Χεζμπολλά Χασάν Νασράλλα, απειλώντας ότι θα πολεμήσει ο ίδιος επικεφαλής της Χεζμπολλά στη Συρία. Λίγες μέρες μετά συνέβη η διπλή βομβιστική επίθεση σε δύο σουνιτικά τζαμιά της Τρίπολης, προπυργίου των Σουνιτών. Στην Χεζμπολλά πήγε το μυαλό όλων.
Χωρίς να αποκλείεται κανένα ενδεχόμενο, τυχόν επίθεση της Χεζμπολλά εναντίον Λιβανέζων Σουνιτών θα αποτελούσε παραβίαση της πάγιας αρχής της Σηιτικής οργάνωσης περί μη εμπλοκής της σε εμφύλια διαμάχη στο Λίβανο. Έχοντας την εμπειρία του πολέμου με το Ισραήλ το 2006 και αφιερώνοντας μέρος του έμψυχου και υλικού δυναμικού της στην διάθεση του Ασσάντ στον εμφύλιο της Συρίας, η Χεζμπολλά αποφεύγει την πολεμική εμπλοκή της στο Λίβανο και το Ισραήλ, όπως ο Διάολος το λιβάνι.» Γιατί; Το ισχυρό οπλοστάσιό της δεν είναι ανεξάντλητο και το έχει φυλαγμένο για μελλοντική σύρραξη με το Ισραήλ, τον αντικειμενικό αντίπαλό της στην περιοχή. Οι μικρού και μεσαίου βεληνεκούς πύραυλοι της Χεζμπολλά είναι στραμμένοι στο Ισραήλ με την προοπτική να μην χρησιμοποιηθούν αλλόγιστα, διότι στην παρούσα συγκυρία είναι δύσκολο να αναπληρωθούν. Εξάλλου στη Συρία η Χεζμπολλά απέφυγε την χρήση τους περιοριζόμενη κυρίως σε ελαφρύ και φορητό οπλισμό. Παράλληλα κατά τα λεγόμενα του ίδιου του Νασράλλα η απάντηση της Χεζμπολλά δίνεται στο μέτωπο της Συρίας και όχι στο Λίβανο.
Ανεξάρτητα από το ποιος κρύβεται πίσω από την πρόσφατη επίθεση στην Τρίπολη, ο Λίβανος χρειάζεται σταθερότητα και ειρήνη για το καλό όλων εντός και εκτός της χώρας. Ο δεκαπενταετής εμφύλιος του Λιβανού (1975-1990) αποτελεί γερή παρακαταθήκη για τους Λιβανέζους προς αποφυγή παρομοίων λαθών. Ποιος χαίρεται και ωφελείται από την έριδα μεταξύ δύο αδελφών; Μα αυτοί που είναι εκτός της οικογένειας. Και οι Λιβανέζοι το ξέρουν…